28 februari 2005

Tering

De tering vliegt weer door het land. Open TBC is hip. Op school leerde ik nog dat het iets was van vroeger, de reden dat het verboden is op straat te spugen. Maar de afgelopen jaren is de ziekte weer terug in de race, en sterker dan ooit.

De nieuwe TBC’s zijn resistent tegen allerlei antibiotica, en omdat de ziekte hier lange tijd helemaal uit de mode was heeft niemand meer een greintje weerstand tegen. De meeste Nederlanders zijn er na een kuurtje van een antibioticum dat nog wèl helpt weer bovenop, maar wereldwijd is het een groter probleem: elk jaar gaan twee miljoen mensen dood aan de bacterie. De WHO noemde de ziekte dan ook in 1993 al een ‘global health emergency’.

Dit jaar werden in Nederland al genoteerd: de TBC1000 in Zeist, en de NS-conducteur met bloedhoest. Het is, om met populistische politici te spreken, allemaal de schuld van de buitenlanders. Niet eens omdat die zoveel meer op de straat zouden spugen dan Nederlanders, maar omdat ze in landen wonen waar TBC voorkomt. Nederlanders gaan daar dan op vakantie of de buitenlanders komen hier wonen, en dankzij het feit dat we nu in een Global Village wonen zitten we ook ineens weer met de risico’s van een gezamenlijke dorpsbeerput.

De Nederlandse wet stelt vanwege die risico’s regels aan niet-Westerse allochtonen die hier komen wonen: als je uit een land komt waar de tering nog heerscht, moet je verplicht langs de GGD om te kijken of je het hebt. Keurig geregeld, zou je zeggen.

Dat is echter niet zo. Een bevriende vreemdelingenjuriste klaagde laatst dat het verzoek om langs de GGD te gaan pas komt als alle immigratiepapieren (verblijfsvergunning, werkvergunning, etc) geregeld zijn. In de meeste steden gaat dat vrij vlot, maar in Amsterdam, juist de stad met de grootste influx van niet-Westerse allochtonen, duurt dat gemiddeld drie maanden.

Al die maanden kan iemand met TBC dus door Nederland stekkeren, bij de C1000 zijn boodschappen doen en in de trein terug naar Amsterdam een conducteur in het gezicht hoesten. De aangestoken mensen hoesten weer anderen in het gezicht, en voor je het weet heb je een epidemie.

Het is natuurlijk niet aan mij om te bepalen dat de Amsterdamse IND wat harder moet werken om al die papieren te regelen. Het feit dat het in andere steden sneller kan hoeft niets te betekenen over eventuele lamlendigheid of inefficiëntie van hun kant – al had die juriste er wel het één en ander over te zeggen. Maar zou het misschien mogelijk zijn om iedereen die hier komt wonen éérst even een TBC-testje te laten doen? Dan zal ik voorlopig niet op straat spugen.

PS: de afgelopen dagen heb ik braaf de honneurs waargenomen voor Iknik, die op vakantie was en daar blijkbaar niet in staat was om een internetcafé te vinden. Vanaf morgen komen er weer verhaaltjes van zijn hand!

27 februari 2005

Alcohol

Eén op de tien Nederlanders heeft een drankprobleem, zo konden we gisteren lezen in de krant. “Drankprobleem” dit keer niet gedefinieerd als een aantal glazen per week, maar als serieus probleem: black-outs, stiekem drinken, maaltijden overslaan, ongevallen, regelmatige dronkenschap gevolgd door katers en sociale problemen, waaronder problemen met partner, familie of werk.

Als af en toe een ontbijtje skippen wegens kater niet telt, valt het met mijn drankprobleem nog best mee, stelde ik opgelucht vast. Aan de andere kant is tien procent natuurlijk ontzettend veel. De schade die alcohol aan de samenleving toebrengt is enorm: ontwrichte gezinnen, verloren arbeidsproductiviteit, arbeidsongeschiktheid, jonge mannen die doodgaan voordat ze hun studieschuld af hebben betaald – één op de vier jonge mannen sterft door alcohol; het is daarmee de voornaamste doodsoorzaak voor deze groep. De totale schade, uitgedrukt in geld, zou 2,5 miljard bedragen.

Ik heb vanuit mijn rabiaat liberalisme altijd volgehouden dat mensen het volste recht hebben om zichzelf dood te zuipen, snuiven of roken, dat ze groot en slim genoeg zijn om zelf in te zien wanneer ze een probleem hebben en daar dan ook mee om te gaan. Voor alcohol ligt de situatie echter wat ingewikkelder.

Om te beginnen brengt een drinker ook anderen in gevaar: vechtpartijen, onverantwoord gedrag in verkeer en meer zulks. Daarnaast is onze samenleving volkomen doordrenkt met alcohol. Bij vrienden op bezoek is synoniem aan drinken. Netwerken doe je boven een glas. Bij een receptie staat er wel ergens sinaasappelsap, maar iedereen wéét dat er vooral gezopen gaat worden. Het feit dat hoge alcoholconsumptie en zelfs complete dronkenschap in veel kringen statusverhogend werkt is ook al geen fijne gedachte voor onze Ministers van Volksgezondheid en Economie.

Het is daarom des te vreemder dat de overheid zich zo stil houdt over alcohol. Eerder hield ik een vurig pleidooi voor meer overheidsvoorlichting, maar over alcohol doet men verrassend rustig. Er is een campagne om te Bobben, die er op neerkomt dat als je maar niet hoeft te rijden, je je helemaal ongans kan zuipen. En er is een campagne met een jongen die een schaap heeft geneukt, onder de zwaar zuigende slagzin ‘de kater komt later’. Effect: nul komma nul.

Eén en ander staat in schril contrast met de radicale campagnes die tegen roken worden gevoerd. Hoge accijns, rookverboden, terugdringen van het aantal winkels waar tabak wordt verkocht, verbod op reclame, gaat u maar verder. Ik was er niet allemaal gelukkig mee – ik ben één van die laatste rokers en ook voor mij is het binnenkort schluss – maar kon ze wel verdedigen. En bij drank? Het nietsbetekenende ‘drank maakt meer kapot dan je lief is’ onder reclame’s, en een moralistisch praatje over katers.

Vanwaar toch dat enorme verschil in de behandeling van rokers en drinkers? Het is toch zeker niet alleen omdat onze bestuurders zelf zoveel drinken?

26 februari 2005

Bloggies

De jaarlijkse bloggie-awards zijn weer uitgereikt, en guess what? www.geenstijl.nl heeft net als verleden jaar alle belangrijke prijzen gewonnen. We kunnen hier wat mekkeren over Amsterdamse inteelt, schreeuwerigheid en meer zulks, maar GS is met afstand het beste blog van Nederland. Het is wel te hopen dat de competitie volgend jaar wat spannender is.
Wij waren natuurlijk heel dankbaar voor onze nominatie voor beste politieke blog, maar weten zelf ook wel dat we die naam (nog) niet waarmaken. Grote felicitaties dus voor de terechte winnaars.
Om nog enigszins de schijn op te houden dat ook wij meetellen in de blogwereld komt er morgen, echt waar, wel weer een politieke column op deze site. We gaan harder heerschen de komende maanden!

24 februari 2005

Spreekverbod

U had waarschijnlijk net zo min als ik ooit van CDA-kamerlid Cörüz gehoord. Vandaag haalde hij de voorpagina van De Volkskrant en het moet gezegd: hij maakt een bar slechte eerste indruk. Cörüz stelde voor om rechters de vrijheid te geven om iemands vrijheid van meningsuiting af te pakken.


Zo’n verbod, u voelt hem al aankomen, geldt natuurlijk niet voor de huichelachtige christenmeninkjes van zijn partijgenoten, hoe aanstootgevend die voor het verlichte deel van Nederland ook mogen zijn. Het zal ook niet gelden voor afgerichte troetelallochtoontjes die kunnen doodliggen en handen likken zodra de blanke baas dat gebiedt. Het spreekverbod, alsmede het verbod op vereniging, zou volgens het CDA bijvoorbeeld moeten gelden voor personen of instellingen die pleiten voor de invoering van de sharia (de islamitische wetgeving).


Zelfs de VVD, toch niet te beroerd om bij monde van Jozias van Aartsen eerder dit jaar te pleiten voor een meldingsplicht voor radicale moslims, herinnerde zich ineens waar de tweede V in haar naam voor staat, en trok samen met de liberalen aan linker- en middenzijde van de kamer op tegen dit onzalige voorstel.


Onzalig? De rechter in Nederland heeft ontzettend veel macht. Als jij iets doet dat hier niet mag, kan hij je bijna al je vrijheden afnemen. Vrijheid om te gaan of staan waar je wil, de vrijheid om niet in je anus gepeurd te worden door een fouillerende politieagent, de vrijheid om je per auto te verplaatsen kunnen je allemaal afgepakt worden. Is het dan echt zo erg als je een mening waar toch niemand op zit te wachten een tijdje voor je moet houden?


Het intrekken van het recht van vereniging is natuurlijk onzinnig. Òf de vereniging in kwestie doet iets dat niet mag, in welk geval we al een wet hebben: lid zijn van een criminele organisatie is verboden. Òf de vereniging zegt toevallig dingen waar Cörüz het niet mee eens is, maar houdt zich aan de wet. Dat is dan vette pech voor meneer Cörüz, gelukkig.


En de vrijheid van meningsuiting? Laat iedereen toch vooral kennis nemen van het gedachtengoed van de verlichte imams. Homo’s moeten dood, Westerlingen zijn lager dan varkens en vrouwen mag je best slaan, en als de revolutie ooit komt, wordt Cörüz als eerste gestenigd. Laat het ze zeggen: dan weet iedereen tenminste waar die staat en biedt je gematigde moslims tenminste de kans om zich te verweren tegen dit soort uitspraken. Dat een verbod op de vrijheid van meningsuiting praktisch onuitvoerbaar is, doet niet eens ter zake.
Het allerbelangrijkste aan een vrijheid van meningsuiting, zo mag mijn medeblogger Iknik graag opmerken, is dat je ook weet wanneer het verstandig is je bek te houden. CDA-kamerlid Cörüz heeft nog veel te leren.

23 februari 2005

Dood (4)

Patrick van Schie, voorzitter van de aan de VVD verbonden Teldersstichting, schrijft in het blaadje Liberaal Reveil dat hij voor invoering van de doodstraf is. Dit weet ik niet omdat ik voor gisteren op de hoogte was van het bestaan van de heer van Schie, zijn stichting of haar clubblaadje, maar omdat de bekendste nieuwssite van Nederland blijkbaar om nieuws verlegen zat.

Het is een beetje vreemd om voor de doodstraf te zijn als je weet tot wat voor blunders justitie in staat is. Als aan het licht komt dat iemand jaren terug ten onrechte is veroordeeld, is het verschil tussen levenslang (dat, in tegenstelling tot een heel hardnekkige mythe, wel degelijk levenslang is) en de doodstraf het verschil tussen vrijlating en een bloemetje voor de weduwe.

Helpen doet het natuurlijk helemaal niet. Mensen die in aanmerking zouden komen voor de doodstraf, psychopaten als Marc Dutroux en geschifte fundi’s als Mohammed B., zouden zich daar geen reet van hebben aangetrokken. En als je wil voorkomen dat doorgedraaide idioten weer op straat komen, kun je ze net zo goed opsluiten in plaats van executeren.

Maar het bekendste weblog van Nederland meldt dat Van Schie nog iets te zeggen heeft. Ongeveer vijftig procent van de Nederlanders is voor de doodstraf (geen idee waar die cijfers vandaan komen, maar ze zijn vast waar) en dan zou je een heftig nationaal debat verwachten, vindt hij. En verdomd, daar lijkt hij zowaar gelijk in te hebben.

Taboes zijn maar stom, en het moge inmiddels duidelijk zijn dat dingen doodzwijgen geen verstandige politieke strategie is. Bovendien beginnen de lopende nationale debatten cyclische vormen aan te nemen, nu Rotterdam en de deelgemeente Charlois ruzie hebben over hoofddoekjes, en als ze in Den Haag niet snel wat input krijgen gaan ze uit pure verveeldheid nog meer wetten in elkaar zetten om moslims mee te pesten. Dus ik zeg: hoog tijd om de zinnen te verzetten, kom maar op met dat debat.

21 februari 2005

Hypeje

Wij van Iknik.blogspot.com zijn nooit te beroerd om eens lekker azijn te zeiken over hypes. Wij hebben geen van beide enig talent voor hipheid, dus de meeste hypes zouden waarschijnlijk niet eens blij zijn als we wel meededen, maar toch.
Voor deze ene keer gaan we er echter instinken. Het is namelijk voor het goede doel.
22 februari (nog net vandaag, als ik snel type) is het een actiedag voor alle bloggers van de wereld. "Free Mojtaba and Arash Day" heet het. Mojtaba en Arash zijn twee Iraanse collega's van ons die ongetwijfeld een heel wat spannender blog hadden dan wij. In elk geval hebben ze een spannender leven, want de Iraanse overheid heeft ze in het gevang gegooid vanwege hun internetactiviteiten.
Omdat ik het heel naar zou vinden als overheden dat voorbeeld gaan volgen, besteden we daarom een klein beetje aandacht aan het tweetal. Wij lopen mee in de hype.
En natuurlijk zal volgende week ergens het bericht opduiken dat Mojtaba en Arash opriepen tot babymoord en het vergassen van alle ongelovigen of gelovigen of in elk geval gelovigen van de verkeerde soort, of dat het tweetal is verzonnen door een overijverige Amnesty International medewerker, of... want zo gaat dat met hypes.
Maar toch de aandacht, want ik doe liever een keer teveel iets vrijwel nutteloos voor de vrijheid van meningsuiting dan een keer te weinig. De meerderheid van onze lezers heeft ook een blog, en ik zou u op willen roepen ook de woorden "Free Mojtaba and Arash Day" even te gebruiken.
Je weet maar nooit.
http://committeetoprotectbloggers.blogspot.com/2005/01/committee-to-protect-bloggers_20.html>

Rijbewijs

Stel je voor: je werkt bij een garage. Op een dag komt er een klant langs, die klaagt dat zijn auto niet meer harder gaat dan 80 kilometer per uur. Dat terwijl hij in principe een heel fatsoenlijke wagen heeft, die zonder moeite de 120 zou moeten kunnen halen.

Je loopt met de klant mee naar zijn auto, en krijgt de schrik van je leven: van boven tot onder zit hij vol met deuken en krassen, de motorkap is verdwenen – naar de staat van de motor zelf te oordelen al een flinke tijd terug – en de carburateur is tevreden aan het nasissen van het ritje naar de garage. De chauffeur van dit voertuig heeft ermee gereden alsof de wereld ieder moment kon vergaan.

Je vraagt de klant hoe hij het in vredesnaam zo ver heeft kunnen laten komen. “Ach weet u,” antwoordt hij zonder een spier te verrekken, “ik heb gewoon niet zo veel met auto’s.”

Op de digitale snelweg is dit de normaalste zaak van de wereld. Bijbaanhalve krijg ik regelmatig computers onder ogen die helemaal zijn dichtgeslibd met digitale troep. Virussen, wormen, spyware, het komt allemaal voorbij. En in alle gevallen gaat het computers die prima in orde zouden zijn als de eigenaar iets zorgvuldiger met zijn machine was omgesprongen.

Als ik met een auto op de openbare weg wil rijden, moet ik een rijbewijs hebben, hoe weinig ik ook om auto’s geef. Voor mijn eigen veiligheid en die van anderen, dien ik simpelweg een aantal regels te kennen. Punt.

Dat dat op internet niet het geval is, is eigenlijk heel raar. Goed, de kans dat een zondagssurfer anderen fysiek leed bezorgt is klein, maar besmette computers vormen wel degelijk een gevaar voor andere computers op het internet. En ze genereren veel zinloos dataverkeer.

Ik weet best dat het internetrijbewijs er nooit gaat komen, maar doe me een lol: als je werkelijk niets van computers wil weten, neem dan een abonnement op de krant, koop een typemachine en een encyclopedie en huur af en toe een pornofilm. Dezelfde functionaliteit als een computer met internet, en wel zo veilig.

20 februari 2005

Schoolstrijd (2)

Een natte droom van Balkenende is uitgekomen: normen en waarden op de basisschool. Maria van der Hoeve, onze Minister van Onderwijs en partijgenoot van Jan-Peter, vertelde in de Volkskrant van vandaag dat nieuwe scholen in hun schoolplan “duidelijk (moeten) maken hoe de school omgaat met de opdracht de leerlingen te laten integreren in de Nederlandse maatschappij.” De minister geeft bovendien eerlijk toe dat de wetgeving speciaal bedoeld is om moslimscholen op het juiste pad te houden – uit die hoek komen blijkbaar de meeste aanvragen voor een nieuwe school.
Ik heb mij altijd verzet tegen de Balkendiaanse benadering van de Westerse normen en waarden. Als je je normen en waarden zo belangrijk vindt, leg ze dan vast in een wet, denk ik dan met mijn simpele hoofd. Eerwraak en vrouwenmishandeling zijn om te beginnen ook verboden in de landen waar de meeste moslim-immigranten vandaan komen, en daarnaast hebben we in Nederland allang wetten die dat verbieden. Sterker nog, het is scholen nu ook al verboden om eerwraak en vrouwenmishandeling te onderwijzen.
“JaMaar!” Hoor ik u al roepen, “De Westerse normen en waarden gaan veel verder dan de wet!”. Daarmee doelt u op zaken als respect voor homo’s, vrouwen een hand geven en meer zulks. En daar heeft u gedeeltelijk gelijk in.
Echter: dat is helemaal niet wat de normen en waardenposse wil met deze wet. Wij mogen ons in het Westen graag op de borst slaan over onze moderne, liberale waarden, maar in die borst zit nog steeds een restje van het oude westen. Op gristelijke scholen op de Veluwe wordt nog onderwezen dat de evolutietheorie een leugen is, vrouwen geen stemrecht horen te hebben en homosexualiteit een gruwel in de ogen Gods is. Of misschien vergis ik me en is dat, in tegenstelling tot mijn indruk van de enkele Zwarte Kous die naar Utrecht verdwaalde, helemaal niet waar, ik weet het niet. Maar Maria van der Hoeve weet het óók niet, omdat gristelijke scholen nièt hun schoolplan eerst ter goedkeuring aan haar voor hoeven te leggen - Die scholen bestaan immers al.
Met het idee van die wet is op zich niets mis, maar hem alleen laten gelden is, zo geeft Van der Hoeve zelf eigenlijk ook toe, banaal moslimpje pesten.

17 februari 2005

Rook, drink, lach en verwonder

Ik geloof heilig in het belang van voorlichting. Niet alleen omdat ik zelf nog steeds een groot risico loop om als voorlichter te eindigen, maar ook vanuit mijn optimisme over de mensheid.
Niet dat ik verwacht dat het allemaal goed gaat komen met het broeikaseffect, de vergrijzing en de multiculturele samenleving, begrijp me goed. De mensheid is ook maar een mens.
Maar sinds de verlichting en de enorme boom in opleiding die de Westerse wereld heeft doorgemaakt, vind ik dat de mensheid groot genoeg is om voor zichzelf te kunnen zorgen – hoeveel keihard bewijs voor het tegengestelde ik ook mag zien.

U bijvoorbeeld, gewaardeerde lezer van ons blog, kunt uw verantwoordelijkheden dragen. U bent een redelijk denkend wezen dat, als het eenmaal in staat is de gevolgen van zijn keuzes te overzien, ook met de gevolgen van die keuzes te kunnen leven.

Daar komt dan de voorlichter om de hoek: hij kan u meer vertellen over de gevolgen van uw keuzes. De Nederlandse overheid heeft deze zienswijze lang met mij gedeeld, tot mijn grote genoegen. Geen moralistisch gepreek over dat je geen sex voor het huwelijk mag hebben, maar klare taal over hoe je een condoom om moet doen. Drinken? Mag, maar drank maakt meer kapot dan je lief is. Geen verbod op de Big Mac, maar een actie Let op Vet. En dan niet komen zeiken als u straks toch te vadsig bent geworden.

In de HP/De Tijd van deze week staat een cynischer stuk over overheidsvoorlichting: campagnes zijn te duur, doelstellingen worden niet gehaald of juist zo makkelijk gesteld dat je de hele campagne niet had hoeven voeren. ‘Weggegooid geld’, stelt de angry young man van de Nederlandse opiniebladen op zijn cover.

Nee hoor. Met dat te duur valt het reuze mee. De overheid geeft zo’n vierhonderd miljoen euro per jaar uit aan voorlichting, minder dan de kosten van één JSF. Dat doelstellingen te laag worden gesteld is natuurlijk een beetje kinderachtig, maar komt voort uit een ambtelijke beheersdwang waar voorlichters ook niets aan kunnen doen. Blijft over dat mensen zoals u weigeren om te doen wat de campagnes zeggen. Boefjes.

Wat HP daar ook over mag vinden, u bent er niet om het de overheid gemakkelijk te maken, maar andersom. Geen gordel om? Vliegt u toch lekker met uw voorhuid door de voorruit, maakt mij niet uit hoor. Nederlanders drinken teveel, roken nog steeds, en eten te vet. Goed zo! Dat is uw goed recht, en u zult de gevolgen – vetzucht, kanker en nog meer kanker – met trots kunnen dragen. De overheid heeft zich in elk geval van haar verantwoordelijkheid gekweten door u te wijzen op de consequenties van uw gedrag, en de campagnes mogen dan ook geslaagd worden genoemd, ook al hebben ze niet tot verandering van uw gedrag geleid.

Ik zou dan ook willen pleiten voor een uitbreiding van de voorlichtings- en waarschuwingsactiviteiten van de overheid. Te beginnen met waarschuwingstexten op snoep, softdrugs en alcohol. Maar daarover later meer.

Het regelmatig bezoeken van blogs kan oogpijn en RSI veroorzaken. Geniet, maar surf met mate

16 februari 2005

Welkom!

Fijn dat u er bent. http://www.iknik.blogspot.com/ is een weblog dat (voornamelijk) politieke columns aflevert met een gemiddelde van één per dag. Die columns zijn niet eens uitgesproken origineel, dus vinden we het al heel wat dat we welgeteld één stem hebben gekregen voor de Dutch Bloggies van dit jaar.

Ondanks onze middelmatigheid krijgen we toch nog een verrassend groot aantal bezoekers, elke dag. Meer dan de helft van de mensen die naar dit blog komen, is namelijk op zoek naar heel iets anders. Daar gaan we niets aan doen, want hoe meer bezoekers, hoe meer vreugd. Bovendien leuk voor de advertentie-inkomsten, waarvan we eind 2008 een keer uit eten hopen te kunnen.
Blijkbaar is het taalgebruik van ons blog voor internetters heel belangwekkend. Iknik schrijft over Kabouter Buttplug, en mensen die geïnteresseerd zijn in anale verwennerij komen binnen. Ik had ooit iets geschreven waarin ik plastic kerstmannen vergeleek met beelden van kinderverkrachting – en hop! Als de woorden maar voorkomen op je blog schieten de bezoekcijfers omhoog.

Vandaar dus één keer een column die niet over politiek gaat, maar over kinderkutjes, kontgatneuken, vaginale orgasmes, gang-bangs, SM-kelders en meer zulks. Dildo’s, vibratorsex, porno – u kunt het overal op het web vinden behalve hier. Dit soort woorden komen in onze posts voor – normaal gesproken alleen binnen een volkomen normale, meestal politieke context. We bedoelen er verder niets mee.

In elk geval bevat de bovenstaande alinea genoeg woorden waar de Google-zoekmachine iets mee kan, maar voelt u zich vooral vrij om er in de comments meer aan toe te voegen. Het is voor het goede doel!

15 februari 2005

Patent (3)

De soap over softwarepatenten gaat verder. Nadat we mochten meemaken hoe Laurens-Jan Brinkhorst niet eens z’n best deed om te verbergen dat hij democratie een overschat concept vindt, en er alles aan deed om het voorstel voor patenten via de vergadering van landbouwministers langs het systeem te frommelen, komen nu de grote bedrijven zelf in beeld.

Volgens dit bericht zou Microsoft de Deense regering hebben gedreigd 800 banen in dat land te schrappen. Eerder zou Philips al gedreigd hebben uit Nederland te vertrekken, en zou een aantal andere bedrijven de Poolse regering al een e-mail hebben doen toekomen. Zijn er nog mensen die zich afvragen wie er precies beter worden van een wet voor softwarepatenten?

Ik ben geen antiglobalist, maar hier zou je het spontaan van worden. Europa is een veel te grote markt om links te laten liggen, en hadden we een importbelasting van 300 procent gehad dan zou grove chantage als deze onmogelijk zijn geweest. Hadden we de goeie ouwe staatssteun in stand gehouden, dan zou geen bedrijf erover piekeren democratisch gekozen regeringen zo te piepelen.

De vrije markt heeft ons welvaart gegeven, dat valt niet te ontkennen. Maar ze heeft dat nooit gedaan uit iets anders dan eigenbelang, en bedrijven hebben geen enkele reden om van kapitalistische landen te eisen dat ze hun zin te krijgen. Om lak te hebben aan parlementen, verkiezingen en wetten, en als een stel straatschoffies met dreigementen te komen.

Doen ze dat wel, dan moeten we concluderen dat bedrijven niet om kunnen gaan met hun vrijheid, en wordt het hoog tijd om de klok een stukje terug te zetten door enorme accijnzen te heffen op producten die buiten de EU geproduceerd zijn. Zoiets heet een handelsoorlog, en daar zit niemand op te wachten – ook bedrijven niet. Maar als je ergens niet op zit te wachten, moet je er niet om vragen.

Haastklus

De gekozen burgemeester zit eraan te komen. En snel ook, want Thom de Graaf heeft haast. Tijdens de vorige verkiezingen scheelde het maar een haartje of D’66 had de wens van de kiezer moeten respecteren, door plaats te nemen in de oppositiebanken. Gelukkig voor Lijst Stopverf besloten JP en Gerrit uiteindelijk alsnog de joker in te zetten, maar zoveel mazzel zullen de sociaal-liberalen niet nog eens hebben. Dus de ideeën die in 2003 nauwelijks stemmen opleverden, moeten erdoor gejast worden voordat het electoraat de kans krijgt D’66 uit haar lijden te verlossen.

(Ja, ik weet dat ik ze flink aanpak. Maar dat D’66 nu het in dit kabinet zit ineens principiële bezwaren heeft tegen woordbreuk –voor die tijd toch zo’n beetje het handelsmerk van de partij- voelt als verraad. En het zou best eens kunnen zijn dat het zo voelt omdat het in feite ook zo is.)

Van allebei de plannen die De Graaf in de pijplijn heeft zitten, is de gekozen burgemeester de minst idiote. Maar dat komt voornamelijk door het feit dat zijn andere plan (hervorming van het kiesstelsel, waar ik nog wel enkele columns aan zal wijden) zo volslagen debiel is.

Wie eens goed naar het politieke landschap in Nederland kijkt, zal al snel tot de conclusie komen dat in de meeste gemeentes geen enkele burgemeesterskandidaat meer dan de helft van de stemmen zal krijgen. Een tweede ronde, waarin de twee overgebleven kandidaten met elkaar strijden, verandert helemaal niets aan het feit dat geen van beiden de steun van de meerderheid van de kiezers heeft.

En dat terwijl de burgemeester wel meer macht zou moeten krijgen: hoezo democratischer? Waarom kan hij of zij niet op dezelfde manier benoemd worden als de premier? De burgemeester wordt gekozen door een coalitie van partijen die samen een meerderheid hebben in de gemeenteraad, en het college van B&W heeft de macht. Dat is niet ideaal, maar een coalitie die de meerderheid van de stemmen vertegenwoordigt is nog altijd democratischer dan een burgemeester die bijna per definitie wordt gesteund door een minderheid van de bevolking.

14 februari 2005

Vorstelijk

Als linkse pseudo-intellectueel ben ik natuurlijk tegen de monarchie. We hebben bij grondwet geregeld dat het koningschap wordt vergeven aan de eerstgeboren zoon of dochter van één bepaalde familie. Niet omdat die bijzonder handelsbekwaam zou zijn, of bovenmatig betrouwbaar. Nee, Prins Willem-Alexander zal te zijner tijd koning worden van dit land omdat hij uit de juiste kut ter wereld kwam. Omdat de persweeën waarmee hij naar buiten werd gewerkt van Hare Majesteit waren, en niet van iemand anders.

De enige personen waarvan gezegd zou kunnen worden dat ze iets hebben gedaan voor hun bevoorrechte positie, die van de kouwe kant, tellen niet echt mee. Niet omdat ze ongeschikt zouden zijn voor de functie van koning of koningin, maar omdat hun ontstaansgeschiedenis begint bij een plebejische zaadlozing, in plaats van een vorstelijke ejaculatie.

De koninklijke familie heeft macht. Misschien heel weinig, misschien best wel veel, niemand die het weet. Over de macht van het koningshuis wordt namelijk nogal geheimzinnig gedaan, omdat ook de voorstanders van de monarchie stiekem best weten dat een moderne democratie zich hoort te schamen voor het instandhouden van een systeem waarin macht op dezelfde manier wordt overgedragen als een geslachtsziekte.

Doe mij maar een president zoals in Duitsland. Horst Köhler heet de man, en ik weet dat alleen maar omdat ik het net heb opgezocht. Hij knipt lintjes en schudt handjes, en dat er überhaupt mensen buiten Duitland zijn die zijn naam kennen is omdat hij baas van het IMF was voordat hij president van Duitsland werd.

Kost zo’n man geen geld? Vast wel. Ook de Duitse president krijgt waarschijnlijk een vorstelijk salaris, betaald uit de zak van de belastingbetaler. Maar in Duitsland mag die tenminste nog kiezen naar welk van de presidentskandidaten de belastingcenten moeten gaan. Dat is democratisch, netjes en eerlijk.

Maar een president is toch saai? Oh ja, beslist, maar ik hoef m’n kicks niet te halen uit de belevenissen van Bea en haar vriendjes. Andere mensen wel, en ze doen maar wat ze niet laten kunnen. Maar waarom ik zou moeten meebetalen aan die ultieme real-life soap, is me totaal niet duidelijk.

Kerncentrale

Update: jammer genoeg is bij CNN iemand wakker geworden, en is de foto van Yongbyon vervangen. We laten deze post staan voor de archieven.

Studieontwijkend gedrag kan tot leuke ontdekkingen leiden. En leuke dingen doen het altijd goed op internet.

Een vriend van me kwam op het spoor van een mooi staaltje prutsjournalistiek. Ik heb geen idee of het zijn eigen ontdekking was, of dat hij het op een ander weblog heeft gelezen. Ik weet dus niet exact wie ik aan het plagiëren ben. Mij komt de eer van de ontdekking in elk geval niet toe.

Op CNN staat een nieuwsbericht over Noord-Korea, het Stalinistische land dat al tijden zegt over kernwapens te beschikken. Rechts van het artikel staat een charmante foto van Noord-Korea’s doorluchtige leider Kim-Jong Il. Wie twee keer op “Next” klikt, ziet een luchtfoto van de Yongbyon-kerncentrale, net buiten de Noord-Koreaanse hoofdstad Pjongjang.

Blijkbaar hebben de Noord-Koreanen exact dezelfde blauwdrukken gebruikt voor hun kerncentrales als de Iraniërs. Naast dit artikel staat een luchtfoto van een verdachte Iranese fabriek.

Natuurlijk betekent het niet meer dan dat iemand ergens bij CNN een hele stomme fout heeft gemaakt, maar wel een fout van het soort waar je er als nieuwsstation niet al te veel van kunt gebruiken. Het is niet alleen Amerika waar nieuwsmakers steeds meer belang hechten aan mooie plaatjes in plaats van aan ware, en het is niet alleen CNN waar journalisten wel eens lopen te blunderen. Maar alle relativering ten spijt is dit wél het soort achterklap dat het zo goed doet op internet. Nog een paar van dit soort nieuwtjes en iknik.blogspot.com is helemaal de bom.

13 februari 2005

Westbroeks

Arme Thom de Graaf. Al op 5 november heeft hij zijn voorstellen voor een direct gekozen burgemeester naar de Tweede Kamer gestuurd, en nog steeds heeft hij geen antwoord gehad. Nu gaat, alle klachten over hypes ten spijt, de nationale politiek nog steeds niet over één nacht ijs, dit keer is er meer aan de hand. Ze zitten Thom te pesten.

De meeste burgemeesters in Nederland zijn tegen het voorstel van De Graaf, en begrijpelijk. Nu zijn het vaak uitgerangeerde Tweede Kamerleden die door de Kroon een mooi baantje aangeboden krijgen, en vanaf 2006 zouden ze dan ineens in competitie moeten met de Henk Westbroeks van deze wereld. Gerd Leers – de superpopulaire burgemeester van Maastricht, is gewoon voor. Het CDA en de PvdA – de partijen die het grootste aantal burgemeesters leveren – liggen dan ook dwars.

“Het gaat allemaal te snel” volgens Balkenende, die na deze kabinetsperiode verdomd weinig kans maakt om ergens tot burgemeester te worden gekozen. “Populisme” vreest de vereniging voor Nederlandse gemeenten, bovendien “kent het lokaal bestuur niet zodanige bestuurlijke problemen dat die de invoering van een direct gekozen burgemeester noodzakelijk maken”.

Dat zal best. Nederland kent ook geen zodanige problemen dat er een identificatieplicht nodig is, en toch moet mijn paspoort nu mee elke keer als ik naar buiten ga. De gemeenten laten zich gewoon keihard kennen in hun eigenbelang: het lokaal bestuur kent ook geen zodanige problemen dat er enige rechtvaardiging bestaat voor het ondemocratisch aanwijzen van burgemeesters waar niemand in de stad enige verbintenis mee voelt.

Ik had nog nooit van mevrouw Brouwer-Korf gehoord voor ze mijn burgemeester werd, en zou zeker niet op haar gestemd hebben. Laat de dames en heren maar eens campagne voeren en horen waar ze voor staan. Als ik te weinig hoor van mevrouw Brouwer-Korf en de andere kandidaten, zal ik mijzelf verkiesbaar stellen voor het burgemeesterschap van Utrecht.

11 februari 2005

Luchtbal

Onlangs moest ik beroepshalve in Vlaanderen zijn. Tussen Rotterdam en Antwerpen, twee enorme havensteden met honderdduizenden inwoners, rijdt twee keer per uur een trein, even vaak als tussen Zutphen en Zwolle. Ik zat
in zo'n trein. Mijmerend over de geneugten van een rijbewijs keek in naar buiten terwijl de tram afremde. We waren al in Antwerpen, zo bleek: ik zag een bordje met 'Antwerpen Luchtbal'.


Luchtbal!

Fantastisch! Voor mijn geestesoog zag ik hoge gebouwen met vloeiende rondingen, meterslange hangplanten die van balkons naar beneden hingen. Twee zwaluwen in een erotische balts-choreochrafie die duikelden, samen opstegen en met een sierlijke bocht een trapeze ontweken. Tussen de witte, futuristische gebouwen hingen namelijk overal trapezes, zodat verliefde stellen van hun wolkenkrabber naar het dakterras van hun lief konden zwieren.

En ik moest denken aan wijken in Bladel en Rotterdam, waar starters zelf een kaveltje kunnen kopen, zelf een architect kunnen zoeken die zonder bemoeienis van stedebouwkundige commissie samen met hun een ontwerp maakt, en zo meer dan voor lange tijd mogelijk was in dit truttige Nederland écht in hun droomhuis konden gaan starten. (link)

Wat was nu gebleken? Deze droomkans, deze uitgelezen mogelijkheid om Nederland te verlossen van droeve blokkendozerij en grauwe Vinex-schimmelranden rond te steden, laten mensen liggen. Ze kunnen alles hebben, en ze kiezen voor degelijk, neutraal, vertrouwd. Saai, dus. Had ik een startkapitaal, dan verhuisde ik naar zo'n doe-het-zelfwijk en ontwierp ik mijn eigen
Luchtbal. Een plek voor durf, liefde, fantasie en het bewijs dat moderne architectuur wel degelijk mooi kan zijn. Dat soort plekken zijn er jammer genoeg maar weinig hier te lande.

Terwijl ik dit overwoog en mij afvroeg hoe ik aan een starterskapitaal kon komen zonder ervoor te werken, stond ik op om een beter beeld te krijgen van Luchtbal. Mijn geestesoog had het mis: het is een foeilelijk industrieterrein.



P.S. Wie wat meer geduld op kan brengen voor de Vinex-architectuur: goed nieuws! Binnenkort gaat een klein reisbureautje van start met het aanbieden van stadswandelingen door Vinex-wijken, inclusief uitleg over architectuur, geschiedenis en toekomst van de wijk. Hun website is nu nog under construction (snapt u de grap? Hij is niet van mij, oké?), maar wij zullen te zijner tijd meer hierover berichten.

Hero

Ken je dat, van die dagen dat alle belangrijke zaken in de wereld je gestolen kunnen worden? Ik wel. Palestina praat met Israël, Noord-Korea weer eens niet meer met Amerika, meneer Wilmut (inderdaad, die van schaap Dolly) mag menselijke embryo’s gaan klonen en Nederlanders zijn net zo bang voor terroristen als voor spreken in het openbaar. En het enige onderwerp dat me al twee dagen bezighoudt, is het nieuwe drankje van Hero.

Het drankje heet Heroes –je verzint het niet- en het is een soort Breezer. Ten minste, het ziet eruit als Breezer, en wellicht smaakt het ook ongeveer hetzelfde – ik heb het nog niet aangedurfd, omdat ik alles wantrouw dat eruit ziet alsof het zonder externe energiebron licht geeft in het donker – maar de alcohol moet je er zelf bij doen. Persoonlijk vind ik een Breezer zonder alcohol net zoiets als een afwerkplek zonder hoeren, maar ik ben geen jongere en al helemaal niet hip, dus wie weet mis ik de pointe. Voor mij is het in ieder geval een mysterie waarom iemand gifgroen suikerwater in z’n wodka zou willen doen.

Hero bestaat al negentig jaar, en de mensen die er werken zijn vast niet gek. Ongetwijfeld hebben ze goed nagedacht over het product, en vooral over de marketingstrategie. Ik hou niet van mysteries, en ik zou al een heel stuk wijzer zijn als ik wist hoe Hero het product in de markt zou willen zetten. Op de site van Hero is dan ook een link te vinden naar de pagina over het “verrassende nieuwe trendy drankje”, die leidt naar een pagina die inderdaad nieuw en verrassend is, maar die ook vooral meer te maken lijkt te hebben met een speciaal soort wegbedekking dan met trendy Breezer-kloons.

Mijn welgemeende excuses dat ik Abbas, Sharon, Kim Jong-Il en Condoleezza Rice links laat liggen om het over een nieuw drankje te hebben, maar zelfs ik denk wel eens alleen maar aan stomme dingen. En hoe stommer het ding, hoe hardnekkiger het in het brein blijft plakken. Ik hoop dat ik er bij deze vanaf ben.

09 februari 2005

Meldingsplicht

VVD-fractievoorzitter Jozias van Aartsen is voor de nieuwe antiterrorismewetten die ministers Remkes en Donner hebben bekokstoofd. Het Kamerlid gaf als voorbeeld Mohammed B., de moordenaar van Theo van Gogh: “Wat zou het goed zijn geweest als de staat had gezegd: kom jij je maar eens melden op het bureau.”

Waar ik benieuwd naar ben, is waarom dat zo goed zou zijn geweest. Zou Theo van Gogh minder dood zijn geweest als Mohammed B. voor de moord nog even langs het politiebureau was gegaan om aan zijn meldingsplicht te voldoen? Zou Mohammed zich wel twee keer bedacht hebben als hij wist dat zijn naam niet alleen bekend was bij de AIVD, maar ook op bureau Warmoesstraat? Ik wil echt dolgraag weten wat Van Aartsen precies bedoelde, want ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat een moslimextremist die de marteldood wil sterven onder de indruk is van een meldingsplicht.

Dit soort plannen valt onder het kopje “Onrust in Kneuterdorp”: ze werken ongeveer even goed tegen gewelddadig moslimextremisme als een gele kaart tegen een voetballer die zijn tegenstanders neermaait met een uzi.

We hebben hier in Nederland een AIVD om in de gaten te houden wie er allemaal staatsgevaarlijk zijn. Terroristen moeten voor de rechter worden gebracht, als het even kan op beschuldiging van het plannen van een terroristische aanslag. Als ze pas gepakt kunnen worden nadat ze hun aanslag hebben gepleegd, dan is dat vette pech voor de grote mensen. De risicoloze samenleving bestaat niet, en heeft dat ook nooit gedaan.

Ik vind mezelf niet bovengemiddeld staatsgevaarlijk, maar als één of andere lulhannes bij de AIVD daar anders over denkt en me een meldingsplicht wil aansmeren, wil ik me kunnen verdedigen. Dat sommige informatie van de inlichtingendienst vertrouwelijk zijn, snap ik best, en dat is nog wel te tolereren. Maar vrijwillig afstand doen van mijn recht op een eerlijk proces, omdat het toegenomen terrorisme ervoor heeft gezorgd dat de kans dat ik vandaag doodga een fractie van een procent hoger ligt dan vijf jaar geleden? Over mijn lijk.

07 februari 2005

Boeren

Stel: je hebt een bedrijf. Je fabriceert dingen waar weliswaar veel vraag naar is, maar die in Nederland met geen mogelijkheid zo goedkoop te produceren zijn als elders. Je investeert in betere, snellere apparatuur, je innoveert, je doet er alles aan om de kosten te minimaliseren. En nog maak je praktisch geen winst. Dit is een notendop hoe de meeste boerenbedrijven in Nederland er voor staan.

Om de één of andere, mij volslagen onduidelijke reden, weigert de politiek al jaren er iets aan te doen. Terwijl zorg, sociale zekerheid en onderwijs onder het mom van efficiency worden uitgekleed, rept niemand over de landbouw. Goed, Veerman uitgezonderd, maar die wordt er dan ook voor betaald. En zelfs zijn ideeën getuigen over het algemeen van weinig vernieuwingsdrift.

Voor landbouw zoals die nu bedreven wordt, is geen plaats in Nederland. Omdat we zo dicht op elkaar zitten, is de grond zo duur dat je alleen een beetje geld kunt verdienen als je je beesten heel dicht opeen pakt. Maar iedereen die wel eens bij een varkensfabriek in de buurt is geweest, weet dat de stank in de wijde omtrek niet te harden is. En dat terwijl ook de moderne bio-industrie in Nederland landen als Polen nauwelijks partij kan bieden.

Maar de boeren hoeven echt niet weg uit ons land. Het “authentieke” boerenlandschap is cultuurgoed, en bovendien trekt het toeristen. Die zien wel liever een paar koeien die vredig aan het herkauwen zijn en wat wroetende varkens dan een aluminium gedrocht waar af en toe wat geloei of geknor uit komt. Biologische landbouw kan zorgen dat de fietsende dagjesmensen het uitzicht krijgen dat ze wensen.

Bovendien, als Nederland zichzelf in de markt zet als dé producent van biologische producten, een specialistisch luxeproduct, zou zelfs daarmee misschien wel meer geld te verdienen zijn dan nu met de smakeloze, goedkope speklapjes.

Boeren hebben toekomst, in de rol van landschapsbeheerder annex biologische boer, betaald door de overheid met de inkomsten van vlees en zuivel als bijverdiensten. Het lijkt me beter dan het alternatief: geen boeren meer. De bio-industrie heeft in ons land zijn langste tijd wel gehad.

05 februari 2005

Thaksin

Zondag zijn de verkiezingen in Thailand. In tegenstelling tot haar buurlanden heeft het land al wat ervaring met democratie, en hoeven er geen massa’s VN-gezanten naartoe. Jammer voor hen, misschien konden ook zij zich om laten kopen door de deelnemende partijen, volgens goed Thais gebruik. Gedoodverfde winnaar is de huidige premier, Thaksin Shinawatra, die het land enorme economische groei opleverde en voortvarend optrad bij de tsunami in december.
Thaksin krijgt het nog moeilijk de komende jaren. Het toerisme (25% van de inkomsten van Thailand) lijkt nauwelijks geraakt door de vloedgolf – zelf vertrek ik in maart die kant op, en de rest van de economie kan vrolijk meeliften op de groei van India en China, de reuzen in de regio. Maar op andere punten ziet het er minder vrolijk uit.

Allereerst is er de moslim-minderheid in het Zuiden van Thailand. In het Boeddhistische land komen ze eigenlijk niet aan bod, en protesten van moslims werden met grof geweld neergeslagen. De wereld is dat nu vergeten, maar de moslims zeker niet – een grote aanslag of een zware glipper van de corrupte Thaise politie zou het land wel eens meer schade toe kunnen doen dan de tsunami.

Daarnaast zijn er de expats. Een groot gedeelte van de Thaise economie draait op het feit dat er Westerlingen en Chinezen in Thailand werken. Met name in de toeristenindustrie is er een schreeuwend tekort aan goed Engels sprekende krachten. Dat tekort is er, omdat de wetten van Thaksins ‘Eigen volk Eerst’-partij Thai Rak Thai (Thais houden van Thais) het bestaan voor buitenlandse ondernemers en werkkrachten steeds onmogelijker heeft gemaakt. Ondernemers moeten zich door steeds meer papierbergen heenworstelen, en iemand die achter de bar staat of werkt als divemaster moet elke drie maanden de grens over om zijn visum te laten verlengen – een permanente werkvergunning is er niet, want dit werk zou ook door een Thai gedaan kunnen worden, in theorie. In zijn neiging te profiteren van de Thaise afkeer van buitenlanders zou Thaksin zijn land wel eens meer kwaad dan goed kunnen doen.

Grootste risicofactor is echter de koning. Koning Bhumibol is heilig in Thailand, en grotendeels terecht. Hij is een grote verenigende factor geweest die zich keihard heeft ingezet voor de belangen van zijn land en zijn onderdanen. Hij is echter ook stokoud en heeft al een kankergezwel overleefd. Toen tijdens die operatie het gerucht ging dat hij was overleden, braken overal in het land rellen uit – zijn zoon die volledig in de zak van Thaksin zit (en volgens veel Thai zit Thaksin weer in de zak van de maffia) zal niet worden geduld als opvolger. Het is maar zeer de vraag of de bloeiende toeristenindustrie en de afkalvende opiumindustrie – twee van de zaken waar Bhumibol zijn sporen mee verdiende – zonder zijn leiderschap niet van status zullen wisselen. De expats zijn er in elk geval niet gerust op, en verzekeren zichzelf van de mogelijkheid tot snelle terugkeer naar hun vaderland.

VN-gezanten heeft Thailand gelukkig niet nodig, maar het zou fijn zijn als de internationale gemeenschap een oogje in het zeil hield bij de ontwikkelingen in het land.

04 februari 2005

Paus

Het gaat weer beter met de Paus na zijn griepje, volgens de persvoorlichters van het Vaticaan. Goed nieuws voor hem. Goed nieuws ook voor mij, want in een dodentoto had ik zijn overlijden pas volgende maand gepland. Voor de naar schatting 1,07 miljard katholieken op deze wereld zou een nieuwe Paus misschien echter nog beter nieuws zijn. Ik wens niemand dood, maar zoals mijn moeder altijd zei: er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
De tijd van gaan is wat mij betreft voor deze Paus al een tijdje verstreken. Hij is stokoud, aartsconservatief en teveel bezig met bijbelse dogma’s en te weinig met de problemen van vandaag. Het interesseert maar weinig katholieken of Maria nu echt maagd was, maar vragen als ‘Afrika en Azië gaan naar de kloten ten gevolge van Aids – zijn condooms nu echt zo kwaadaardig?’ of ‘Eén van de beste vormen van ontwikkelingshulp aan vrouwen in Derde Wereldlanden is het verstrekken van anticonceptie. Zijn Vaticaanse richtlijnen bedoeld om veel katholieken bij elkaar te fokken – en daarmee geld voor de kerk te generenen – nog wel zo handig in deze overbevolkte wereld?’ spelen wel een rol. De wereld zit als altijd te springen om spiritueel leiderschap, en de meeste katholieken nemen de Paus nog steeds bloedserieus. Zou het dan niet mooi zijn als er een nieuwe Paus kwam, die het voortouw neemt bij kwesties over ontwikkelingslanden, oorlogen en de inhoud van onderwijs op katholieke scholen (overigens verdient de huidige Paus zeker complimenten voor zijn schoorvoetende erkenning van de evolutietheorie en de Big Bang-theorie, niet iedere dogmatische katholieke machtspilaar in het Vaticaan zal daar blij mee zijn geweest).
Een nieuwe Paus dus, die als geweten van de katholieke wereld kan functioneren. Katholiek dogma stelt dat de naam van de Paus wordt ingegeven door God zelf, bij een besloten vergadering van hoge piefen op het Vaticaan. Het schijnt dat God een Zuid-Amerikaanse naam zal gaan ingeven. Een goede beslissing, die de enorme groei van de kerk in Derde Wereldlanden weerspiegelt. Ik hoop dat de nieuwe Paus meer voor die landen zal gaan betekenen dan de huidige.

02 februari 2005

Techno-onzin

Vanaf morgen ligt Bright, “de eerste tech glossy in Nederland” in de kiosk. Vandaag werd al bekend dat het magazine een artikel gaat plaatsen waarin wordt gemeld dat criminelen “de slagaders van internet” in handen hebben.

Computers maken gebruik van DNS-servers, een soort digitale telefoonboeken waarin staat welk webadres bij welke server hoort. Een boef die inbreekt op zo’n server, kan iknik.blogspot.com laten verwijzen naar een pornosite, in ruil voor een toelage van de chef van die site.

Ondanks het feit dat ik zo dicht op een slagader van internet zit dat ik hem bijna voel kloppen, werd ik niet doorverwezen naar een site vol dikke tieten en gespleten bevers toen ik vanmiddag naar de site wilde surfen waar dit schokkende nieuws te lezen was. Het hackend geboefte heeft mijn stukje cyberspace blijkbaar nog niet bereikt, maar het zal niet lang meer duren voor m’n browser me alleen nog maar naar pagina’s leidt die bol staan van de neukende en pijpende sletten met een flinke bos hout voor de deur.

Is dit het dan? Zit ik al op een eiland? Ben ik de laatste der laatsten, één van de weinige gelukkigen die nog in staat zijn naar een site naar keuze te surfen, nog een paar uur totdat het gehele internet ten prooi is gevallen aan het kwaadaardige technokartel? Zijn mensen elders op de wereld al verwoed URL’s aan het typen in de adresbalk van hun browser, om iedere keer weer doorgestuurd te worden naar karelskriktempel.com? Zitten systeembeheerders huilend naast hun gekaapte DNS-servers? Storten wanhopige IT’ers zich en masse van de gebouwen?

Slecht beveiligde DNS-servers kunnen slachtoffer worden van de beschreven techniek. Dat is al een tijdje bekend, en het gebeurt ook af en toe. Als de systeembeheerder ontdekt dat zijn server is gehackt, vloekt hij eens flink en gaat hij de boel herstellen. Ooit iets van gemerkt? Ik niet. Internet heeft nogal wat “slagaders”, waarvan de meeste volkomen ongekraakt braaf hun werk staan te doen.

De mensen achter Bright weten hoe ze publiciteit moeten creëren, maar ik heb zomaar het vermoeden dat het blad meer glossy dan tech is.

01 februari 2005

Pillenkip

Heeft u zich ook wel eens afgevraagd waarom het vlees in de supermarkt en bij de kiloknaller zo goedkoop is? Ik heb zo af en toe met stomme verbazing naar de prijskaartjes gekeken. 2 euro voor een hele diepvrieskip waar je zes mensen te eten van kan geven; verbazingwekkend. Zo’n kip heeft te eten gehad, een plekje om te staan, een put om zijn poep in te storten, is naar de slachter gereden, daar geplukt, verpakt, en ingevroren, in een andere vrachtwagen naar het distributiecentrum van de winkel gereden, daar in een vriezer gelegd die stroom vreet, verkocht aan de kassa – alle mensen die iets met die kip te maken hebben verdienen er een beetje op, en toch kost dat beest een lullige twee euro. Dat tweetje was voor mij een indicatie van de kracht van massaproductie en opschaling, en keiharde bloederige efficiëntie van de bio-industrie.
Wat bleek nu? Niet alleen de boer, de slager, de vrachtwagenchauffeurs en de winkel werden beter van die kip, maar ook de chemische industrie. Een bak chemisch afval is chemisch afval, en kost heel veel geld om zorgvuldig opgeruimd te maken. Maar een bakje chemisch afval in honderd ton veevoeder bevat slechts een lage concentratie kankerverwekkendheid, en als de twee-euro-kippen dat dan opeten is je bak chemisch afval helemaal verdwenen. Als het voordeel voor de afvalverwerkers – de veevoedersector is volgens de Algemene Inspectie Dienst de grootste afvalverwerker van Nederland – braaf was doorgerekend, hadden we misschien zelfs geld toe kunnen krijgen bij onze pillenkip!
Dat er incidenteel wel eens iets niet goedging in de veevoedersector zal weinig mensen zijn ontgaan. Koeienhersens in koeienvoer, dioxine in kippenvoer, hormonen in varkensvoer – Nederland las de krant, en gooide vervolgens de kilo’s vlees in zijn winkelwagentje. Volgens het gisteren uitgekomen rapport van de KLPD gaat het hier echter om een chronisch probleem. Gif wordt aan dieren gevoerd, overtredingen worden opgestapeld en als er een boete viel werd die gewoon betaald – of er werd een ambtenaartje omgekocht. Ik krijg het rapport nog niet geopend, dus op de details zal ik later ingaan.
Een kip van twee euro deugt natuurlijk niet, dat weet iedereen die mijn mentale sommetje heeft doorlopen. Maar er is een groot verschil tussen een zielige kip en een giftige kip. Iemand die willens en wetens consumenten blootstelt aan hormonen of giftige stoffen verdient geen betere behandeling dan een kip van twee euro. De veesector repte in de krant over ‘rotte plekken die moeten worden weggesneden’, Minister Veerman vond dat de sector het zelf wel op kon lossen.
Gezien de geschiedenis van de sector geloof ik daar geen flikker van. Die schandalen konden gebeuren om precies dezelfde reden dat zo’n kip twee euro kan kosten: het interesseert de veehandelaar, de boer, de winkelier en de klant geen fuck wat er met die kip gebeurt, als hij maar goedkoop is. Smaakt de kip naar water? Is de kip doodgegaan omdat hij wegens verregaande doorgefoktheid door de poten zakte? Zaten er resten anticonceptiepil in de kip, die de ontwikkeling van kinderen kon beïnvloeden? Schijt man – twee euro!
De sector kan het niet zelf oplossen, en Veerman ook niet, zo te lezen. De huidige prijzenslag is niet haalbaar en niet houdbaar. We klooien met dierenlevens, en ook met onze eigen gezondheid. We moeten toe naar een ander voedingspatroon, waarin vlees een waardevol luxeproduct wordt dat een acceptabel leven heeft gehad, en alleen bij bijzondere gelegenheden op tafel komt, omdat er een eerlijke prijs voor betaald moet worden. Die twee-euro-kip is een onmogelijk spookbeest, dat hopelijk kan verschuiven naar een boek met enge verhalen uit het verleden.

Edit: op velerlei verzoek een linkje naar het rapport