Euten

Een man gaat naar een restaurant om eens lekker te dineren. Hij komt binnen, wordt naar een tafeltje geleid en krijgt een menukaart waar één vijfgangendiner op staat. De ober zegt: “Dit is wat wij serveren. Wilt u eten?”

De man kijkt vertwijfeld naar de kaart. “Nou,” zegt hij, “ik wil eigenlijk geen vijfgangendiner. Hebt u…”

“Wat?”roept de ober uit, “Maar als u niet eet, gaat u dood! Is dat soms wat u wilt?”

“Maar…”

“Of wilt u soms niet eten omdat het meubilair u niet aanstaat? Is dat het? Bent u werkelijk bereid te sterven van de honger alleen maar omdat u een hekel aan de meubels hebt? Maar het gaat helemaal niet om de meubels!”

“Eh, nee, maar…”

“Kijkt u dan, meneer! Een heerlijke ossenstaartsoep vooraf, varkenshaas met roomsaus bij het hoofdgerecht, crème brûlée als dessert… Het is een overheerlijk vijfgangendiner! En u kiest voor de hongerdood?”

“Toe, luister …”

“Uiteindelijk staat het u natuurlijk volkomen vrij, meneer, om liever te sterven dan u te goed te doen aan dit heerlijke vijfgangendiner (had ik u al gewezen op de uitstekende rode wijn die erbij geserveerd wordt?) maar kunt u dan niet op z’n minst zelf met een alternatief komen?”

“Nou…”

“Ik bedoel, u bent duidelijk niet tevreden met ons vijfgangendiner. Maar ik kan toch niet ruiken waaróm? U bent de eerste niet die ons vijfgangendiner afwijst, maar de mensen hebben er zoveel verschillende redenen voor -sommigen vinden het meubilair niet mooi, anderen eten geen eieren, weer een ander lust geen wijn- hoe kan ik er nu achter komen wat er niet goed aan is? Het is allemaal zo diffuus! Soms word ik er gewoon moedeloos van, meneer.”

Maar de bezoeker heeft zijn jas alweer aangetrokken, en hij beent zonder nog een woord te zeggen het restaurant uit.

De ober draait zich om naar zijn collega, die achter de bar glazen staat te spoelen. “Weer eentje,” zegt hij op droevige toon. Waarop zijn collega antwoordt: “Ik zei toch, we moeten de mensen niet vragen of ze willen eten. Ze weten toch niet wat goed voor ze is.”

Soep

Open brief aan de beheerder van alle Disney-parken in de wereld: jay.rasulo@disney.com
Voel je geheel vrij om een copy-pasteje te doen.

Dear Mr. Lasuro,

The Walt Disney Company prides itself on its environmental policies. From a company that is so big and directly speaks to this worlds children, that is a reassuring thing to hear. As your environmentality mascot, Jiminy Cricket, says: “A little thing makes a large difference.” This is of course true. Take sharks now: if you cut of a shark’s fin, it will completely bleed to death. If you remove all the sharks from a spot of sea, in terms of biomass this is neglible, but you’ll mess up the ecosystem no end, and destroy part of the livelihood of people who make their living from tourists who prefer live sharks to a bowl of soup.

It therefore surprises me that Disney has chosen to ignore international calls for your Disneyland Hong Kong venture to remove shark fin soup from its menus. The Chinese demand for shark fin soup has put a terrible strain on shark populations and hence marine ecosystems worldwide. As Walt Disney himself said: “if we will use our riches wisely, if we will protect our wildlife and preserve our lakes and streams, these things will last us for generations to come." Surely this waste of wildlife would not have appeared to the man.

I urge you to reconsider the use of shark fins in the Disneyland Hongkong restaurants. Shark finning is a vile practice that stands directly opposite of what Walt and Jiminy would have us do. I will not spend money with a company that supports it.

Thanking you for your time,

Morgen komt er natuurlijk weer een Nederlandstalig blogje, van Iknik welteverstaan.

Identificatieplicht (deel zoveel)

Het is inmiddels buiten zomerweer, ik ben terug van vakantie en er zijn dingen veranderd in Nederland. Vrienden roepen 'Watskeburt' tegen mij en verwachten dat ik weet wat dat betekent, praten over de EU is hip (ahum, zonder onbescheiden te willen zijn - www.iknik.blogspot.com had het er al over lang voordat het maatschappelijk debat losbarste). Eén ding blijft echter een onveranderd punt op onze zo-goed-als-af-en-toe-gelezen blog: wat ons betreft is de identificatieplicht kut.

Ik had gehoopt dat na een regen van onzinnige aanhoudingen de Nederlandse politiek dat ook in zou zien, maar blijkbaar is het stormpje van verontwaardiging over zinloze wetgeving en de groei naar een politiestaat tijdens mijn afwezigheid geheel gaan liggen.

Omdat ik er graag nog even over doorzanik ga ik jullie spammen met een linkje: www.geen-id.nl. De bond van identificatieplichtweigeraars. De site verraadt duidelijk de roots in de kraakbeweging, wat ik eigenlijk wel jammer vind. Niet-krakend Nederland kotst (al dan niet terecht) op het überlinkse dreadlocksvolk. Het zou zoveel mooier zijn geweest als een coalitie van linkse krakerts, rechts-liberalen, bezorgde christenen en gediscrimineerde moslims samen de handen ineen had geslagen om ons land van deze onzinwet af te helpen. Nou ja, dat kan alsnog. Mijn zegen hebben de geen-id'ers in elk geval.

Referendum (2)

Onvoorstelbaar als het is, heeft ineens iedereen het over Europa. Wie had dat ooit kunnen denken, een jaar geleden? Nu de Europese grondwet het testbeeld van de media is geworden, kan iknik.blogspot.com natuurlijk niet achter blijven.
Ik heb de Europese grondwet niet gelezen, maar dat is geen belemmering voor andere mensen om er hun mening over te geven, dus waarom zou ik mij er dan verre van houden?
Mijn stemadvies aan u is eenvoudig: de SP is tegen, Geert Wilders is tegen, de laatste restjes van de LPF zijn tegen en de SGP is tegen. Stem maar voor.

Je kunt als burger eigenlijk moeilijk tegen referenda zijn, vind ik. De suggestie van veel mensen dat het volk veel te stom is om te weten wat goed voor ze is, is misschien wel waar, maar waarom dan nog wel verkiezingen houden? Alhoewel, gezien de uitslagen van de afgelopen twee verkiezingen zou een dictatuur onder leiding van een welwillend despoot (te weten: mij) misschien nog niet eens zo’n gek idee zijn. Misschien is een grondwet van meer dan 400 kantjes inderdaad meer iets om over te laten aan beroepspolitici.

Gelukkig geeft de gemeente Utrecht een voorbeeld van hoe een referendum ook kan: wel of niet meer koopzondagen? Overzichtelijk, naast de deur, effect direct meetbaar. En als u toch naar het stemhokje gaat om er u mening over te geven kunt u meteen uw ei over de Grondwet kwijt. In de Volkskrant van vandaag stond een zeikerig stuk van iemand die vond dat meer koopzondagen een teken zijn van hebzucht, materialisme en een volslagen onbenul om wat leukers te bedenken dan winkelen.

Dat is natuurlijk volkomen waar, zeker als je, zoals de opsteller, ‘publicist’ bent en ook op dinsdagochtend even naar de winkel kan wandelen. Maar wat hier wringt is hetzelfde soort elitarisme dat tegen referenda is. Winkeliers zijn te stom om zelf te mogen bepalen wanneer ze hun winkel open gooien. Met mensen die graag gaan winkelen op zondag is iets mis. Zij moeten tegen zichzelf in bescherming genomen worden door het welwillend despotisme van de mensen die tegen meer koopzondagen gaan stemmen. Gek eigenlijk dat er in die vierhonderdzoveel kantjes van de Grondwet niets over koopzondagen paste.

Verboden de dieren te voederen

Vorige week verloor een Amerikaans jongetje bijna zijn arm tijdens een duiktrip bij de Cayman Islands. Een twee meter lange murene, die jarenlang was gevoerd door duikers, zag het kind aan voor eten (murene's kunnen maar tot acht centimeter scherp zien, vandaar).
Onder duikers is het voeren van zeebeesten nog steeds vrij gebruikelijk. Ikzelf heb in mijn jeugdige onbezonnenheid ooit een tros bananen aan een schildpad gevoerd. Je weet dat het niet deugt, maar je doet het toch. Het deugt niet om de volgende redenen:
1) Het natuurlijke voedingsgedrag van het dier wordt verstoord. Die schildpad klom zowat bij ons aan boord om gevoerd te worden. Maar in Thailand heb je ook mensen die schildpadsoep eten. Als zij met hun bootje langskomen heeft het beest een probleem. Als de duikindustrie de tsunami niet teboven komt en de schildpad verleerd heeft om zelf zijn kostje bij elkaar te scharrelen, heeft hij een probleem.
2) Het dier gaat, met andere woorden, mensen met eten associeren. Een schildpad kan achteloos je vinger eraf bijten, maar omdat ze zo langzaam zijn valt het met het risico nog wel mee. Het voeren van haaien of twee meter lange murene's is vragen om problemen.
3) Het eten is niet noodzakelijkerwijs gezond voor die dieren. Eén van de eerste dingen die je opvalt als je gaat duiken is de absolute afwezigheid van bananenbomen onderwater. Kan een schildpad wel tegen de hoeveelheid suiker in een portie banaan? Ik weet het niet, maar misschien had ik eraan moeten denken voor ik ging voeren. Sommige vissen krijgen eieren gevoerd, en moeten ineens aan hun cholesterol gaan denken.
4) Vanwege deze drie redenen kan het voeren van zeeleven op de lange termijn duikers een slechte reputatie opleveren. In het ergste geval worden duiksites gesloten voor het publiek om de fauna te beschermen.

Je zou, kortom, verwachten dat PADI, dat 92% van de duikindustrie beheerst, met man en macht probeert te voorkomen dat duikers beesten voeren. Dat valt echter vies tegen. In de opleiding tot professioneel duiker wordt er wel wat over gezegd, maar tegelijkertijd kun je door PADI goedgekeurde lessen in haaien voeren volgen op sommige plekken. Het zou zo moeten zijn dat een duiker die zijn duikgids in de weer ziet met een tros bananen of een zakje eieren, een boze brief kan sturen in de wetenschap dat het duikbedrijf een officiële waarschuwing wacht.
De duikwereld is al afgestapt van nare gewoontes als het openwrikken van koraalriffen en het overboord gooien van ankers - het is tijd voor de volgende stap in bewust duiken. Voor PADI, dat haar eigen AWARE-project als ecologische schaamlap gebruikt, is een mooie rol weggelegd.

Morgen weer een column over iets dat jullie meer interesseert :)

Intelligent (2)

Maria van den Hoeven verdeelt in Nederland de centen als het om wetenschap en onderwijs gaat. Van zo iemand verwacht je een belangstellende, kritische houding ten opzichte van de wetenschap. Belezen als zij is, heeft onze Minister onlangs vastgesteld dat de evolutietheorie vol gaten zit. Zij wil een debat over de evolutietheorie op haar ministerie. Zelf ziet zij wel wat in de Intelligent Design theorie, maar ook evolutionisten als Ronald Plasterk zijn welkom, net als vertegenwoordigers van religies.

Pardon?

Het staat er echt: vertegenwoordigers van religies. Dat zijn natuurlijk bij uitstek de mensen om een wetenschappelijke theorie op zijn waarde te schatten. Waar wetenschappers zich uit de naad werken om er achter te komen hoe de waarheid in elkaar zit, halen religies hun Waarheid uit een boek. Dat gaat allemaal prima, zolang de twee waarheden elkaar niet bijten. In het geval van evolutietheorie versus creationisme doen ze dat helaas wel.

Een debat over de evolutietheorie lijkt mij een uitstekend plan. De twee theorien nemen het tegen elkaar op in een wetenschappelijke ring, waar bewijzen voor en tegen worden afgewogen. De evolutietheorie mag dan niet perfect zijn, een lichtgewicht als Intelligent Design kan hij makkelijk aan.

Maar wat moet een religieus leider bij dat debat? Het kan toch niet zo zijn dat religieuze in plaats van wetenschappelijke argumenten hier in Nederland wat er op scholen onderwezen wordt als verklaring voor hoe het leven op aarde in elkaar steekt? Ronald Plasterk beslist toch ook niet mee over wat de Katholieke Kerk zegt over het hiernamaals?

De wetenschap is een methode om te onderzoeken en beschrijven hoe de wereld is. Religie is een methode om mensen te vertellen hoe ze met die wereld om moeten gaan. Je moet niet op twee stoelen tegelijk proberen te zitten. Van der Hoevens opmerking roept de vraag op hoe geschikt zij is voor het regeerderspluche.

Teken van het Beest

En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden;
En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of den naam van het beest, of het getal zijns naams.

Openbaringen 13:16-17

Je kunt zeggen wat je wilt over de nieuwe bijbelvertaling, maar die keiharde lees-het-drie-keer-want-het-is-het-woord-Gods ondoorgrondelijkheid van de oude stijl heerscht toch harder. Voor de theobeten onder u: Openbaringen is een boek uit de Bijbel dat handelt over het einde der tijden. Het 'beest' is dikke maatjes met de antichrist, en zorgt er in de bijbelse voorspelling voor dat het einde der tijden niet bepaald een pretje wordt voor ongelovigen zoals ik.
Als de ChristenUnie zegt dat ze nu alvast wetten tegen verplichte RFID-implantaten willen, dan vermoed ik dat het ze stiekem om deze verzen te doen is. Al hun verhalen over privacy verkopen natuurlijk beter, maar volgens mij speelt een stukje angst voor bijbelse profetiën zeker mee.

Nou valt het op zich te prijzen dat politieke partijen slechts enkele maanden achter de feiten aanlopen: een stuk sneller dan normaal. Bezoekers van een foute club in Rotterdam kunnen al met een onderhuidse chip - ter grootte van een rijstkorrel - hun breezahs afrekenen. Ik geef het gristenunie-voorstel dan ook een goede kans in de Tweede Kamer: respect voor lichamelijke integriteit, respect voor privacy, laten we voor één keer eens niet onze kont afvegen met christelijke waarden en voor je het weet heb je een meerderheid.

Ik krijg echter verschrikkelijke jeuk als glibberige christenen beginnen over mijn privacy en welzijn. De voornaamste reden dat er in Nederland nog steeds polio voorkomt is dat er kleine sektarische groepjes zijn die menen dat vaccinatie een zonde is. Hier schaadt het verlangen naar stompzinnigheid van een kleine groep duidelijk de belangen van de grote groep. Een regering met ballen had niet-vaccinatie van kinderen net zo strafbaar gesteld als meisjesbesnijdenis.
Ik zou met de beste wil van de wereld niet kunnen bedenken waarom verplicht ingebrachte RFID-chips ergens goed of handig voor zouden zijn. Maar als het ooit zinnig blijkt om elke nieuwe baby een chipje mee te geven, dan gaan we het niet laten omdat een kleine groep christenfundamentalisten bang is voor de voorspellingen uit hun eigen heilige boek.

Spot

Er zijn VVD’ers die wél weten hoe de Wet van Godwin luidt: “Als een discussie maar lang genoeg duurt, nadert de kans dat iemand refereert aan de nazi’s of aan Adolf Hitler één.” In veel discussiegroepen geldt daarom de regel dat de eerste deelnemer die zich hier aan schuldig maakt, automatisch heeft verloren.

De Europarlementariërs van de VVD kenden de wetmatigheid in ieder geval niet. Spotjes van de VVD’ers openden met beelden van de holocaust, Srebrenica en Madrid, waarna één van de parlementariërs uitlegde dat mensen vooral vóór de grondwet moeten stemmen.

De boodschap is niet dat er oorlog komt als mensen tegen de grondwet stemmen, zei fractieleider Jules Maaten. Dat was in elk geval een halve leugen, want als je niet primair tot doel hebt mensen bang te maken komt het niet in je hoofd op om joden onderweg naar het concentratiekamp, een pakhuis vol dode Bosniërs en een aan stukken gereten trein met dito reizigers te laten figureren in een politiek spotje. Maaten ontdekte tot zijn stomme verbazing dat vunzig effectbejag negatieve gevoelens oproept bij mensen, en men besloot de spotjes te schrappen. We willen immers een positieve discussie, aldus de Europarlementariër.

En zo wordt het steeds makkelijker om tegen de grondwet te zijn. Hoe meer overduidelijke onzin er uit de koker van de voorstanders komt, hoe logischer het wordt om “Nee” te stemmen. Dat is geen inhoudelijk argument, en ik weet ook wel dat het niet de schuld van de grondwet is dat de regering belastinggeld besteedt aan campagnes die tot doel hebben de belastingbetaler ervan te overtuigen dat hij op 1 juni vooral vóór moet stemmen. Maar als voorstanders van de grondwet de flauwekul met wagonladingen tegelijk blijven aanslepen, komt er een moment waarop inhoudelijke argumenten me gestolen kunnen worden.

Hoe harder de regeringspartijen - die niet door schijnen te hebben hoe impopulair ze zijn - roepen dat mensen vóór moeten stemmen, met de ene na de andere doorzichtige hyperbool als argument c.q. dreigement c.q. profetie, hoe minder echte argumenten ertoe zullen doen. En hoe meer mensen de grondwet uit pure balorigheid weg zullen stemmen.

Televisie

Wat moet Medy van der Laan geschrokken zijn toen ze hoorde wat haar partij uit het vuur had gesleept, nadat een kleine crisis de coalitiegenoten naar de onderhandelingstafel had gedreven. Had ze zich net verheugd op vier jaar jaknikken, moet ze ineens het omroepbestel hervormen. Dus komt ze nu met het baanbrekende plan om de omroepen wat geld af te pakken en mompelt ze iets over internet. Het enige nieuwe is het idee voor een jongerenzender.

Als het aan Van der Laan ligt, mogen stichtingen met voldoende achterban op de publieke netten uitzenden, mits ze als doel hebben iets bij te dragen aan publieke televisie. Klinkt bekend? Dat kan kloppen, het enige verschil met het huidige bestel is dat de stichtingen omroepvereniging heten. Voor amusement is geen plaats, maar wie bepaalt wat het verschil is tussen gewoon amusement en educatief, maatschappelijk verantwoord of politiek inhoudelijk amusement is niet duidelijk. Er zal wel een commissie in het leven geroepen worden, bestaande uit uitgerangeerde wijze mannen en vrouwen die hun pensioengat nog moeten dichten.

Het idee van een publieke zender is dat er programma’s worden uitgezonden die interessant zijn voor een deel van de bevolking, maar commercieel niet aantrekkelijk. In dat licht is het prima dat Van der Laan het soort amusement dat het prima zou doen op RTL4 bij de publieke omroepen weg wil halen, maar zoiets kost geld. Educatieve en opiniërende programma’s doen het minder goed, trekken minder kijkers en brengen minder reclamegeld in het laatje. Als het budget dan ook nog eens wordt gehalveerd, lijkt het risico dat de publieke zender een soort non-stop Teleac wordt reëel.

Willen we publieke zenders of niet? Zo ja, dan moeten we in de buidel tasten om de publieke omroepen de gelegenheid te geven programma’s te maken met een maatschappelijke functie. Liefst zonder reclameblokken tussendoor, want dat is sowieso een vorm van oneerlijke concurrentie ten opzichte van de commerciëlen. Zo nee, dan moeten we ze afschaffen en ons tevreden stellen met het amusement van John de Mol en consorten. Het is jammer dat Van der Laan deze keuze niet durft te maken.

Buitenaards

Stel je voor: je wordt wakker in een rubberbootje, en om je heen is niets dan water. Je hebt geen idee waar je bent, hoe je daar gekomen bent en waarom. Je weet niet of je alleen bent, enkel dat niets in je directe omgeving er op wijst dat er anderen zijn. Je besluit goed op te blijven letten, in de hoop dat er een fles voorbij komt drijven waar een briefje in zit.

De mensen van SETI doen iets vergelijkbaars. Hoewel we geen flauw idee hebben of er buitenaards leven is, laat staan intelligent buitenaards leven, luisteren ze, in de hoop een bericht van ver weg op te vangen. Zelfs als het in het universum barst van de technologisch hoogontwikkelde beschavingen, is de slagingskans minimaal. Vanaf de Aarde worden sinds pakweg een eeuw boodschappen de ruimte ingestuurd, en over nog eens een eeuw verloopt al onze communicatie ondergronds en via satellieten. Dat geeft andere beschavingen een eeuw of twee de tijd om zender Aarde te ontvangen, en met een beetje pech geldt andersom hetzelfde. Twee eeuwen op veertien miljard jaar (de geschatte leeftijd van het universum) is erg weinig.

Wat SETI doet is een ontzettend nobel streven, maar we hebben er veel meer aan om te kijken in plaats van te luisteren. Heb je een telescoop waarmee je naar zonnestelsels kunt gluren, dan is de opdracht simpel: zoek het vierkant. Rechte hoeken ontstaan niet door toeval, ze zijn ontworpen.

Maar allereerst moeten we zonnestelsels met planten vinden, en daarvoor heeft de NASA twee missies gepland: de Space Interferometry Mission (SIM) en de Terrestrial Planet Finder (TPF). Helaas is er een nogal aardse kink in de kabel gekomen: de NASA komt geld te kort. De Hubble-ruimtetelescoop, een gigant in de geschiedenis van de astronomie, moet opgelapt worden, en dat kan alleen als de SIM en de TPF even in de ijskast worden gezet.

Dat zou doodzonde zijn. Het simpele feit dat buitenaards intelligent leven zou kunnen bestaan, betekent dat we móeten zoeken. Zodat we misschien ooit ontdekken dat we geen freaks of nature zijn, ronddobberend in een onwaarschijnlijk leeg universum.

Pink eye (2)

Een inwendige oogontsteking zelfs. Oogdruppels waren niet effectief genoeg, waarop de oogarts besloot dat het tijd werd een spuit in m'n oog te zetten. Het gaat beter, maar het zou nog wel tot donderdag kunnen duren voor de boel weer naar behoren werkt. Nog even geduld dus, en opnieuw mijn excuses.

Pink-eye

Dit keer heb ik een geldig excuus: ik heb al een paar dagen last van een flinke oogontsteking. Dat betekent niet alleen dat één helft van mijn gezicht verrassend veel overeenkomst vertoont met dat van Sylvester Stallone aan het eind van de betere Rocky-films, maar ook dat ik het gevoel heb dat mijn linkeroog gaat exploderen als ik langer dan vijf minuten naar een computerscherm staar. Het zal waarschijnlijk met een paar dagen wel over zijn, maar in de tussentijd staat Ikniks Blog noodgedwongen even droog. Mijn excuses hiervoor, ik had het zelf ook liever anders gezien.

Interview

Goed, het heeft ruim drie jaar geduurd, maar het hoge woord is eruit: we hebben onze gulden voor een appel en een ei verpatst aan Europa. Gerrit Zalm, die jarenlang stug bleef volhouden dat die euro een goede deal was, ontkent plots niet meer dat hij de Nederlandse burger keihard heeft genaaid, maar beweert nu dat het eigenlijk wel goed was voor het land. Een paar jaar geleden las ik in een diepte-interview met de minister dat hij er niet tegen kan als mensen zeggen dat hij achterbaks is. Je kunt je afvragen waarom hij dan niet gewoon ophoudt met achterbaks zijn, maar het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan.

Over diepte-interviews gesproken, Jozias van Aartsen laat ook weer van zich horen. Hij meldt dat de mislukte formatie van CDA en PvdA voor een belangrijk deel op het conto van Wouter Bos te schrijven is. Je weet niet wat je aan hem hebt, zegt Van Aartsen, en daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Maar wie de videobanden van de journaals van destijds nog heeft liggen, moet nog maar eens kijken naar de beelden van de huidige minister Donner, CDA’er en destijds informateur, die de schuld toch echt niet bij de PvdA legde.

Wouter Bos gaf afgelopen zaterdag een interview aan dezelfde krant, waarin hij min of meer te kennen gaf dichter bij het CDA te staan dan bij Groen Links en SP. Dat is niet alleen heel vergevingsgezind, het is ook ontzettend stom. Als er één moment is waarop samenwerking tussen de drie linkse partijen zin zou hebben dan is het wel nu, maar de angst voor een linkse regering zit blijkbaar zelfs bij de PvdA zo diep dat het liever samenwerkt met de neoconservatieven van het CDA waar het in 2003 nog de vinger van kreeg. Raadselachtig.

En ondertussen heeft politiek producer Jan Nagel zijn nieuwe boegbeeld gelanceerd. Geheel in stijl zijn de plannen van de PRDV nog top secret, maar voor minder dan 15 zetels hoeft het niet van Peter. Ik moet het nog zien, maar daarover ongetwijfeld later meer.