Pr0n (2)

Voor Nederlandse bajesklanten zal het nieuwe jaar niet vrolijk beginnen: vanaf morgen mogen ze geen porno meer kijken. Goede kans dat de bewoners van Nederlandse gevangenissen zich de afgelopen dagen helemaal suf hebben gerukt om in elk geval de eerste paar dagen van januari door te kunnen komen. Daarna zullen ze toch hun creativiteit moeten gaan gebruiken: een abonnement nemen op de Libelle, Journaal kijken als Sasja de Boer het presenteert en veel aandacht trekken als die ene vrouwelijke gevangenisbewaarder toevallig dienst heeft.

Ik weet niet precies wat de gedachte is achter het pornoverbod, maar het zal wel iets te maken hebben met de veelgehoorde klacht dat gevangenissen net hotels zijn. Boeven moeten gestraft worden, en als ze het in de bak beter hebben dan erbuiten lukt dat natuurlijk niet. En eerlijk is eerlijk, porno kijken op kosten van de belastingbetaler klinkt ook wel een beetje pervers.

Maar toch, wat is nu een ergere straf voor iemand die vijf jaar heeft gekregen? Geen porno, of alleen maar porno? Vierentwintig uur per dag hardcore pr0n, met expliciete beelden van goedgebouwde harige mannen met groteske leuters die zwetend en pompend lelijke wijven met te dikke tieten en veel te veel make-up orgasme op orgasme bezorgen. Met gedetailleerde shots van het moment waarop de donkerpaarse lul een willekeurig gat in wordt geramd, en close-ups van de gezichten van de hoofdpersonen, waarop in pornofilms altijd een uitdrukking te zien is die je eerder zou verwachten bij iemand die een rol prikkeldraad aan het uitpoepen is.

En dat dan non-stop, bij voorkeur zonder dat de televisie kan worden uitgezet. Misschien dat het de eerste week nog leuk, geil en spannend is, maar na die tijd begin je vermoedelijk te verlangen naar een goed boek, of op z’n minst een documentaire over grafheuvels in Nederland. En na vijf jaar heb je waarschijnlijk een fobie ontwikkeld voor alles dat vleeskleurig is. Kijk, dan heb je het over straf.

En deze column is natuurlijk geschreven in de hoop dat enkele wanhopige gevangenen in de loop van volgende week per ongeluk op ons blog verzeild raken.

Gelukkig nieuwjaar, allemaal!

Raadselland

Ik ben gezakt. Kansloos onvoldoende, zelfs - mijn score voor de nationale inburgeringstest was ietsje hoger dan een vier. Gelukkig woon ik hier al, anders hadden ze me op Schiphol meteen in zo'n vrijwel brandveilig detentiecentrum gestopt. De antwoorden krijg je niet te horen, dus ik moet maar raden of het nou mijn beperkt inzicht in de sociale mores is, of dat ik toch iets beter op had moeten letten bij geschiedenis.
Als ik met mijn hier-opgegroeid-zijn en mijn brede belangstelling al niet door de test kom, dan komt een geitenneukende schotelverzamelaar er al helemaal niet in, wat op zich precies de bedoeling is van zo'n test. Buitenlanders schijnen zich helemaal stuk te bijten op de Nederlandse omgangsvormen. Als je om zes uur op de bank wordt gezet met een kopje koffie terwijl je gastheer gaat eten, geldt dat blijkbaar als beleefd in dit land. Weigeren om een hond te aaien, terwijl dat toch smerige beesten zijn waar je handen van gaan stinken, is juist weer onbeleefd.
Zelf heb ik ook moeite met hoe het er hier aan toegaat, soms. Om dat te illustreren heb ik ook een korte inburgeringscursus gemaakt. Zelf had ik alle vragen fout.

1. U bent een politieke partij die zojuist is gedecimeerd bij de verkiezingen, omdat de kiezers denken dat u een groep principeloze graaiers bent die alleen maar op het pluche wil zitten. Wat doet u?

a) Vanuit de oppositie op adem komen en in nederigheid laten zien dat je partij wel degelijk ergens voor staat.
b) Een landelijk congres opzetten om eens goed te analyseren wat er mis is, en wat er moet veranderen.
c) De kiezer heeft gelijk! We gaan op het pluche zitten omdat wij een groep principeloze graaiers zijn!

2. U bent programmamaker bij de publieke omroep. Al sinds jaar en dag wordt erover geklaagd dat er zo weinig leuks en vernieuwends op tv is. Wat doet u?

a) Ik ga leuke en vernieuwende programma's maken. Dat is immers mijn baan!
b) Het feit dat de Ster oneerlijke concurrentie vormt met de publieke omroepen deert mij niets - ik ga gewoon dezelfde zut maken als zij, dan kijken er tenminste mensen.
c) Ik maak demonstratief geen programma. Ik zet de camera aan en ga vervolgens zitten koffieleuten omdat ik ruzie heb met mijn baas. Prime time, van uw belastinggeld.

3. U bent een kabinet en u heeft tot twee keer toe tegen de wil van de meerderheid van de bevolking soldaten naar gevaarlijke gebieden gestuurd. Die hebben daar vervolgens niet de orde kunnen herstellen. Vervolgmissie?
a ) Natuurlijk! Als wij mede verantwoordelijk zijn voor de rommel, moeten we ook helpen opruimen.
b ) Neen. Die kansloze Afghani's zitten helemaal niet op ons te wachten en gaan elkaar toch afmaken - geen enkele reden om daar kostbare Nederlandse soldaten heen te sturen.
c ) Wij worden het eerst onderling oneens, laten het afhangen van de Tweede Kamer, maken er ruzie over, dreigen met een kabinetscrisis waarvan iedereen al weet dat hij er niet gaat komen, treuzelen, rekken tijd en herkauwen er rustig nog eens over.

Antwoorden en suggesties voor meer vragen: in de comments!

Vuurwerk

De postbussen zijn al sinds het begin van deze maand vernauwd, en al meer dan een week klinken in mijn buurt de doffe knallen van afgestoken vuurwerk. Het is weer de tijd van het jaar, en vuurwerkhaters kunnen weinig anders dan zich berusten in de wetenschap dat het zo allemaal weer voorbij is.
Zelf ben ik een groot vuurwerkliefhebber. Grote, goed opgezette vuurwerken met alle kleuren en knallen, fantastisch vind ik het. Als puber kon ik nog met plezier over straat gaan om rotjes en babypijltjes weg te jassen, maar tegenwoordig verspil ik mijn geld liever op een andere manier.
De meeste Nederlanders denken daar anders over: zo'n 70 miljoen euro's gaan er de lucht in zaterdagnacht. Om de spanning, om de magie, en natuurlijk ook om meer of beter vuurwerk te hebben dan de buren. Niet voor niets is bijna een derde van al het vuurwerk in Nederland illegaal.
Nu valt er van alles op onze vuurwerkmanie aan te merken. Slecht voor het milieu, troep op straat, ongelukken, zielig voor huisdieren, ga zo maar door. Ik wil de vuurwerkhaters daarom tegemoet komen met een voorstel waar de vuurwerkliefhebbers moeilijk tegen kunnen zijn.
Legaliseren. Vrijgooien. De hele boel - Nederland moet dezelfde vuurwerkwetgeving krijgen als België. Het hele jaar door te koop, ook de grote, luide en stoere bikkeldingen waarmee je gaten in de straat kan blazen. Eventueel een belastinkje erop, als je daar wat Kamerleden mee moet paaien.
Mijn voorspelling is dat dat zal resulteren in een enorme daling in de Nederlandse uitgaven aan vuurwerk. De voornaamste reden dat mensen zoveel geld uitgeven aan vuurwerk is namelijk dat het maar één keer per jaar màg. De magie en de spanning zijn dan grotendeels weg - maar voor de liefhebber valt er nog steeds te genieten. Ik wens u alvast een veilige jaarwisseling!

D66

Was Geert Wilders niet blijven hangen in de rol van banaal relschoppertje, dan had 2005 zijn jaar kunnen worden. Had Ayaan zich af en toe met politiek bezig gehouden, dan was de titel misschien voor haar geweest. En als Peter R. met wat minder geschreeuw en wat meer wol gekomen was, dan had hij het kunnen zijn.

Maar op de valreep is 2005 toch het jaar geworden van D66. “Nee is nee”, sprak Bert Bakker onlangs, en zijn partijgenoten in het kabinet schroefden de pot vaseline vast open. Minister Pechtold, wiens werk het is zich af te vragen wat er toch mis is met de democratie in Nederland en die zichzelf graag neerzet als frisse, geen-blad-voor-de-mond-politicus, had plots eigenlijk geen mening over Nederlandse deelname aan de VN-missie in Afghanistan.

De ministers wisten natuurlijk best dat ze de sociaal-liberalen net zo goed hadden kunnen negeren, maar dan hadden ze hun kerstweekend waarschijnlijk moeten opofferen voor het maken van een Kerstakkoord, waarin D66 hervormingen van de waterschappen zou hebben losgepeuterd in ruil voor de uitzending van duizend soldaten naar Afghanistan, het ad infinitum openhouden van de kerncentrale in Borssele en vier extra landingsbanen op Schiphol. En D66 had ze al de paasdagen gekost.

Dat was nadat Thom de Graaf uitriep dat de senatoren van de PvdA gemeen waren en vervolgens boos wegliep. Naast de Nederlander, moslim en sportman van het jaar zou er ook een “Thom de Graaf van het jaar”-award moeten komen voor de persoon die in de afgelopen twaalf maanden zichzelf het hardst voor lul heeft gezet zonder dat iemand het zielig vindt. Bovendien heeft De Graafs politieke carrière hem dan toch nog iets opgeleverd.

Natuurlijk zou 2006 het jaar van de wonderbaarlijke opstanding van D66 kunnen worden, maar ik hoop van harte dat het het jaar van de afrekening wordt. Liever tien radicale Geert Wildersen en fundamentalistische SGP’ers in de Kamer dan één volkomen onbetrouwbare, ontzettend overbodige D66’er.

Beste dorpelingen,

Fijn dat jullie ook kerstvakantie hebben. Het maakt mij een beetje droevig dat jullie niets beters weten te verzinnen om te doen in de vakantie dan te komen winkelen in Utrecht, maar het is niet alsof zoveel vets met mijn tijd doe. Ik snap dat een bezoekje aan de grote stad er niet altijd inzit voor jullie provinciaaltjes, en ik vind het dan ook grappig om te zien hoe jullie vol verbazing kunnen kijken naar alledaagse zaken: "Kijk mama, een echte junkie!" "Niet in de buurt komen, hoor, anders springen zijn vlooien over!"

Behalve junks heeft het centrum van Utrecht nog iets dat je niet vindt in de charmante dorspkernen waar jullie vandaan komen: roltrappen. De uitvinding is al meer dan een eeuw oud, maar blijkbaar kan je als bezoeker aan Utrecht nog volkomen awestruck raken bij het ervaren van een roltrap. Zoals ik al zei, daar erger ik me helemaaaal niet aan, is juist hilarisch.

Net zoals de opkomst van de mobiele telefoon ervoor zorgde dat er een etiquette voor mobiele telefonie moest komen, zo bestaat er ook al sinds jaar en dag een grotendeels ongeschreven stelsel van regels voor de roltrap. Als je, zoals jullie blijkbaar, voor het eerst in je armzalige leventje met een roltrap wordt geconfronteerd, ken je die niet. Bij deze dus een lijstje met hoe het hoort:

1) Rechts staan, links lopen. Makkelijk te onthouden, want op de snelweg werkt het net zo: de mensen met haast rijden op de linkerbaan. De mevrouw die stomverbaasd was toen ze opzij werd geduwd door iemand die graag zijn trein wilde halen kreeg ik het niet uitgelegd, maar het is echt heel makkelijk.

2) Voor je kijken doorlopen. Is natuurlijk heel eng, zo'n roltrap, de eerste keer. Maar als u aarzelend gaat wachten of u nu wel of niet uw voet erop kunt zetten staat u in de weg van de mensen die ook van de roltrap gebruik willen maken.

3) Hij gaat echt vanzelf omhoog! U hoeft dus niet met een grote zwiep uw rollatortas erop te tillen, waarbij u mij voor de schenen ramt. Trek hem achter u aan, en zie hoe u met minder moeite uw tas meekrijgt.

4) Vervolg op regel 2: Ik begrijp dat de majestueuziteit van de Stationshal of de V&D overrompelend kan zijn als je normaal gesproken alleen Sjeng de bakker bezoekt. Maar als u precies bovenaan de roltrap verstijft van schrik blijft staan, krijgt u dus alle mensen achter u in uw rug geschoven. Probeer met uw laatste wilskracht één stap opzij te doen. U kunt het, echt.

Ik wens u nog veel plezier met dingen kopen de volgende dagen.

Kerstwens

Kerstmis is voor veel mensen de langste dag van ’t jaar. We verwachten dan ook niet anders dan dat onze bezoekcijfers omhoog zullen schieten vandaag. Welkom en hou vol!
Sommigen van u behoren tot die groep enge Nederlanders die niet aan Sinterklaas doet, maar elkaar met kerstmis kadootjes geeft. Aangezien u zo’n geek bent dat u op eerste kerstdag andermans blog gaat lezen, is het niet denkbeeldig dat u een computerspel heeft gekregen als geschenk.

Het is daarentegen vrijwel uitgesloten dat u een zogenaamd Point-and-Click Adventure hebt gekregen. Die worden, bij mijn beste weten, niet meer gemaakt. Het genre dat met klassiekers als The Secret of Monkey Island, Leisure Suit Larry en de (overschatte) King’s Quest serie zoveel heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van het computerspel, is dood. De laatste die ik onder ogen kreeg was Monkey Island 4, alweer uit het jaar 2000.

Als het aan mij ligt, mogen de Adventures echter niet in vrede rusten. Computerspelletjes zijn, met hun gebruikers, volwassen geworden. Spelletjes als The Sims hebben ervoor gezorgd dat ook vrouwen zonder schaamte op kunnen gaan in een virtuele wereld. Sommige mensen nemen dat heel letterlijk: een studie onder Koreaanse die-hard gamers liet zien dat een significant gedeelte zich primair beschouwt als inwoner van Everquest, the World of Warcraft etc – de Aarde is een plek waar ze nu eenmaal moeten eten en slapen. (Bron: link: vereist login)

Dat soort immersie heb ik nooit ervaren bij het spelen van Day of the Tentacle of Full Throttle, ik moet het toegeven. Maar de spelletjeswereld is een miljardenindustrie geworden die een brede groep mensen aanspreekt, van supergeeks tot oude vrouwtjes die af en toe eens een uurtje willen doden. De spellen in de winkel zijn echter alleen gericht op de mensen die het meeste spelletjes kopen: jonge mannen van in de twintig. Je kan schieten, dingen opblazen, vechten, naar een fantasy-wereld gaan of een week studeren zodat je Civilisation IV kan spelen. En de vijfentwintigste uitbreiding voor The Sims kopen.

Sure: met de moderne technologie kan je zoveel meer doen dan alleen een adventure. Maar het is wel steeds meer van ’t zelfde. Het is, kortom, tijd om een oud genre in ere te herstellen, en het bredere publiek ook een bredere keuze te geven. Ik beloof hierbij plechtig dat ik de volgende Point-and-Click zal kopen zodra hij uitkomt, en er op onze site aandacht aan zal besteden. Nu maar hopen dat het genoeg is.

Vrij gruwelijk

Het Indonesische plaatsje Tomohon is om meer dan één reden een bezoek waard. De twee actieve vulkanen aan weerszijden van het dorp zijn te bedwingen door ongeoefende wandelaars, de omgeving is schitterend en het is maar twee uurtjes reizen naar Tangkoko, een natuurreservaat waar spookdiertjes, makaken en neushoornvogels leven. Maar het interessantste deel van Tomohon is toch de markt.

Althans, voor beginnende globetrotters zoals ik. De markt is een culinair Wonderland, of, voor dierenliefhebbers met een zwakke maag, een verschrikking. Niet alleen is het naast verkooppunt ook een open abattoir, en worden potentiële kopers aangestaard door nog nabloedende, grijnzende varkenskoppen, er worden ook vrij exotische dieren aangeboden voor consumptie. Rijen vleermuizen, ratten en honden, zwartgeblakerd omdat het haar er afgeschroeid wordt, liggen er uitgestald. Achter de kramen staan kooien met nog levende honden, waarvan er één wordt afgemaakt zodra de voorraad dode viervoeters ver genoeg is geslonken.

En tien kippen kun je in één hand dragen als je ze met de poten aan elkaar vastbindt. Bovendien kun je, als je even een sigaretje wil roken, de kippen rustig neerleggen zonder dat ze weglopen.

Onze tijdelijke reisgenoot, een vleesetende Vlaming, zei het allemaal “vrij gruwelijk” te vinden. Inderdaad, dacht ik, wij Westerlingen doen dat allemaal veel beschaafder: machinaal, per duizend en achter gesloten deuren. En om de één of andere reden vinden we dat je honden niet mag afslachten alsof het varkens zijn. Kippen mag je best hun leven lang in een hok ter grootte van een schoenendoos stoppen, maar wie in Nederland over straat loopt met een tros kippen wordt waarschijnlijk gearresteerd. Want zoiets vinden we “vrij gruwelijk”.

Wat wel weer jammer is, is dat ze nergens op de markt kant-en-klaar vlees verkopen. Zelfs de rat-on-a-stick is afbakrat. Alleen over de vleermuis kan ik melden dat de novelty value het met afstand wint van de smaak. Want die is echt vrij gruwelijk.

Kutmuziek

Ik heb een waardevolle tip voor jullie: ga niet naar de film King Kong. Het klinkt als een film waaraan weinig valt te verneuken: Reusachtige aap beukt dinosaurussen in elkaar, mooie vrouwen, er worden dingen worden gesloopt en natuurlijk de beroemde beklimming van het Empire State Building. Op de één of andere manier is het Peter Jackson toch gelukt – ik heb mij zwaar geërgerd in de bioscoopzaal.
Dat komt niet in de laatste plaats door de verschrikkelijke kutmuziek die al het visuele geweld moest ondersteunen. De originele componist had ruzie gekregen met Jackson, en zijn plaatsvervanger moest in twee maanden de hele score regelen. Ik zou graag zeggen dat je het eraan afhoort, maar dat is niet zo. De King Kong-muziek klinkt namelijk precies hetzelfde als alle andere films van tegenwoordig.
De filmmuziek van tegenwoordig wil bombastisch, episch en meeslepend zijn, maar het werkt niet en het komt me de strot uit. Gejat van Wagner, gejat van Grieg en gejat van Danny Elfman, die de laatste tijd zelfs van zichzelf jat - de muziek uit Corpse Bride lijkt wel erg veel op die van The Nightmare Before Christmas. Het dendert en het beukt zonder dat dat nodig is, als iemand die zijn gelijk probeert te halen door te schreeuwen in plaats van met goede argumenten te komen.
Filmmuziek, en de moderne tegenhanger: de muziek in games, heeft ernstig te leiden aan creatieve armoede. Kom met iets nieuws, doe iets spannends, verleg de grenzen! Toen Grim Fandango in 1998 de grenzen van de gamesmuziek verlegde, hoopte ik dat films en games steeds diverser en muzikaler zouden worden, maar het tegendeel is gebeurd. Ik sprak laatst een student Filmmuziek over deze eenheidsworst, en hij was het niet met me eens. "Als het spannend is, kun je maar een beperkt aantal dingen doen om het spannend te laten klinken. En Danny Elfman is mijn grote idool."
Het wordt allemaal nog veel erger.

Pimp (2)

Wanneer heeft u voor het laatst een blank meisje achter de balie van een McDonalds gezien? En dan ook nog zo mooi dat ze, ik noem maar wat, fotomodel had kunnen zijn? De campagne van de FNV die alle bushokjes teistert, hangt vol met vrolijke mensen die zogenaamd in de horeca werken. Wie zelf ooit in de horeca heeft gewerkt weet dat het merendeel van de mensen in die branche lelijk en chagrijnig is, maar een kniesoor die daar over zeikt: de posters zijn er voor het goede doel.
Wat wil namelijk het geval? Er is een nieuwe horeca-CAO, en die is nog kutter dan de vorige, waar je als werknemer ook al niet vrolijk van werd. De FNV heeft die CAO niet ondertekend, en wil er uit slepen voor haar leden. Wat is dat toch met die club? Eerst moeten hun jonge leden het denkwerk voor het bestuur gaan doen onder de stompzinnige titel ‘pimp mijn vakbond’, en nou hangen ze voor duizenden euro’s – die de leden met pijn en moeite hebben opgehoest, want zoveel verdien je niet in de horeca – de bushokjes vol. “U een fijne dittemedat, ik een fatsoenlijke CAO”, mekkeren de namaak-horeca’s je toe. Mijn zegen hebben ze – maar wat heb ik ermee te maken? Het is de taak van FNV om voor een goede arbeidsovereenkomst te zorgen, niet die van mij. Als je de werkgevers iets wilt vertellen kan dat gewoon via www.horeca.org. Het personeel in de Nederlandse horeca is berucht onbeschoft, dus met een lullig postertje ben je er niet als empathie wilt kweken. En als je aan je leden wilt laten zien dat je iets voor ze doet, is het wegsmijten van hun geld aan een campagne die 95% van de Nederlanders niets aan gaat niet de beste methode. Ze willen een fatsoenlijke vakbond.

Geen PRDV

Arme Peter. Had ‘ie maar niet zo’n grote mond moeten hebben – 41% van de Nederlanders is gewoon ontzettend veel. In korte tijd en zonder echt keihard aan zijn promotie te trekken (er moest immers nog een televisieprogramma gemaakt worden, en stukjes getikt voor de Pano, en zo nog wat), wist hij toch nog één op de drie stemmers ervan te overtuigen dat hij een aanwinst is voor de Nederlandse politiek.
Ik geloof nooit dat 41% van de Nederlanders vindt dat het CDA een aanwinst is voor de Nederlandse politiek, maar ze zijn wel de grootste partij. De SGP wordt door de meeste Nederlanders als het tegenovergestelde van een aanwinst gezien, maar ze staan op hun strepen, zitten in de kamer en komen daar op voor hun principes. Enige uitzondering die ik kan bedenken is de Groep Lazrak, omdat ik niet geloof dat hij zichzelf als een aanwinst voor de politiek ziet. Maar goed, u snapt mijn punt: één op de drie stemmers is harstikke veel! Als een vijfde daarvan op je stemt, heb je tien zetels, terwijl D66 met aanzienlijk minder in de regering kon plaatsnemen. En als je echt zo goed bent, kun je vervolgens vanuit de Tweede Kamer die overige 70% van de Nederlanders laten zien dat je niet alleen maar een goede journalist bent. It’s a long way to the top if you wanna rock ‘n roll, Peter. Je bent toch zeker ook niet van de ene op de andere dag de bekendste misdaadverslaggever van Nederland geworden?

Geheimzinnig uitwonen

Het woord ‘kinderkutjes’ blijft onverminderd mensen naar deze site trekken, maar vandaag wil ik het eens hebben over kinder-anusjes. Pim, de grootste Nederlander aller tijden, hield er wel van om minderjarige naffertjes uit te wonen, wist Peter R. de Vries deze week te melden.
De AIVD onderzoekt blijkbaar zulke zaken. Terecht, want politici mogen niet chantabel zijn. Ik mag hopen dat al onze potientiële ministers even worden doorgelicht. Het beeld van een spion van hare majesteits geheime dienst die zich in leer hijst en met een infraroodcamera de darkroom in waagt om te waken over de integriteit van onze bestuurders is te mooi om te pleiten voor een verbod.
De geheime dienst was minder blij met de aandacht: op hoge toon eisten ze dat De Vries de diskettes teruggaf zonder de staatsgeheimen openbaar te maken. Aangifte bij de politie hebben ze overigens niet gedaaan.
Waar ze ook geen aangifte van hebben gedaan, was het feit dat Fortuyn graag een bruine snikkel ging halen met jongentjes waarbij dat strafbaar is. Het feit dat het hier om via spionage verkregen bewijsmateriaal ging zal hierbij geen rol hebben gespeeld: bij terreurverdachten stapte de AIVD namelijk wel naar de politie.
Het roept de boeiende vraag op wat de AIVD nou helemaal van plan was met die informatie. Zelf Pim chanteren? De locaties van feestjes waar je minderjarige Marokkaantjes kunt vinden uitwisselen onder medewerkers die daar belangstelling voor hebben? Of misschien een pleidooi houden voor het verlagen van de minimumleeftijd voor sex? Het antwoord is, zoals het een geheime dienst betaamt, geheim. Mysterieus, zelfs.

'Zinvol' onderzoek

Het zinloos wetenschappelijk onderzoek mag dan een revival doormaken, Leenetxt waagde zich aan zinvol onderzoek: de gemiddelde lengte van zinnen in kranten.
Het Financieele Dagblad scoort, min of meer volgens verwachting het hoogst met een gemiddelde zinslengte van 22,3 woorden (getallen inbegrepen). Dagblad Trouw heeft met 15,2 woorden per zin de bondigste schrijfstijl. Nu.nl, het ANP en de GPD ontlopen elkaar nauwelijks met gemiddeld rond 18 woorden per zin.

De inventarisatie geeft aan dat zinnen meer woorden tellen dan in het algemeen wordt gedacht. Een hardnekkig misverstand is dat een gemiddelde zin hooguit 12 woorden mag tellen. Dat geldt alleen wanneer de tekst (ook) voor lager opgeleiden bedoeld is. Voor hoger geschoolde doelgroepen is een tekst met 15 tot 18 woorden per zin prima leesbaar. Wat ook blijkt uit deze alinea, die gemiddeld 15,5 woorden per zin telt.

Hoe lang zijn de zinnen op deze site gemiddeld? Iemand zin om te tellen?

Vuile slet

In de film Who framed Roger Rabbit zit een dialoog tussen de bloedmooie (getekende) Jessica Rabbit en Eddy Valiant, de hoofdpersoon. Zij klaagt over hoe moeilijk het toch is om supersexy te zijn. Ik heb de film één keer gezien, maar zijn antwoord staat in mijn geheugen gegrift: "You don't know how hard it is being a man looking at a woman looking the way you do."

Veel vrouwen beseffen het niet, maar mannen hebben moeite met mooie vrouwen. Normaal gesproken heb ik er het meeste last van in de lente, als de jassen uitgaan en er een eindeloze parade van kort geklede prachtige jonge meisjes door de straten trekt. Ik word daar geil van, maar ook een beetje verdrietig: zij zijn jong, en mooi, en sexy, en zelfverzekerd, en vrouwelijk, en meer van die dingen die ik nooit zal zijn.

Ik heb sinds kort een collega die met hetzelfde probleem zit. "Zal ik die vuile slet daar eens om de menukaart vragen?" is zijn manier om te zeggen: "Jezus, wat heeft die serveerster een kort rokje aan." Vergis u niet: hij is een groot aanbidder en liefhebber van vrouwen. Maar een mooie vrouw is sowieso al afleidend, als ze dan ook nog volgens de huidige wintermode een rokje van twintig centimeter lang aanheeft is het voor ons arme testorongestoorden iets teveel in our faces.

Gelukkig biedt de wintermode ook uitkomst. Behalve de idioot korte rokjes is er namelijk nog iets anders in. De bontschoen. Er is een hipper woord voor, maar dat ken ik als modebarbaar natuurlijk niet. Het is een soort moonboot, maar dan van dode-beesten-vacht. Hoewel het bijna altijd lekkere modemiepjes zijn die erin lopen, zijn die dingen zo belachelijk dat die hele vrouwelijke magie met een grote klap verdwijnt. Ze doen het niet om mensen als mij en mijn collega het hoofd en het kruis op hol te brengen, ze proberen een raar idee van kleding na te leven. They're not bad, they're just drawn that way.

Vrouwelijke lassers

Zoals jullie al weten, werk ik voor een ondernemersorganisatie in de industrie. De komende jaren dreigt er door de vergrijzing een enorm tekort aan nieuwe vakmensen. Samen met Bureau TOP doen wij er dan ook van alles aan om de techniek, in het bijzonder metaalbewerking en mechatronica, te promoten. Die campagne begint vruchten af te werpen. Vanaf de basisschool worden leerlingen in aanraking gebracht met techniek. De tijd dat iedereen econoom moest worden, is hopelijk voorbij.

Voor vmbo-leerlingen zijn er de zogenoemde Vakkanjerwedstrijden. Die wedstrijden breken dit jaar alle records, met in totaal 255 deelnemers. Vakkanjers zijn ambassadeurs voor de techniek en krijgen op jacht naar eremetaal alle steun van hun scholen en bedrijven. Winnaars van de nationale wedstrijden mogen meedoen met de World Skills. Wij denken er zelfs over om Europese Vakkanjerwedstrijden te organiseren. Het begrip is in elk geval goed ingeburgerd. Laatst nog noemde premier Balkende een leerling in een hele andere tak van sport (bloemsierkunst) een Vakkanjer.

Hoewel de interesse voor een opleiding en een baan in de techniek toeneemt, blijft het aantal vrouwen sterk achter. Misschien een kwestie van biologie, maar waarom zou je niet proberen ze te motiveren. Wie geen extra motivatie nodig heeft, is de 22–jarige Vakkanjer Miranda van der Wal, die in het wedstrijdvak lassen bij de eerste vijf eindigde. Zij mag straks in maart 2006 j mag straks in maart meedoen is maar waarom zou je niet proberen ze te motiveren.al vrouwen nog sterk achter.daarna meedoen mmee strijden om de nationale titel. In totaal strijden dan 35 jongeren (in elk van de zeven wedstrijdvakken vijf finalisten) om de finaleplaats. Zij worden aangemoedigd door het bobsleeteam van pilote Eline Jurg, dat in Turijn voor een Olympische medaille gaat.

Miranda kan het wel van de daken schreeuwen, zo blij is ze. “Ik wilde me revancheren voor de eerste keer dat ik deelnam. Dat is gelukt. Leuk dat ik flink wat jongens heb verslagen. Ik ga nu 100 procent voor de hoofdprijs.” De andere vrouw in het wedstrijdpeloton is de 19-jarige Sandra Vloet (plaatconstructiewerken) uit Lichtenvoorde. Zij kreeg via een wild card toegang tot de finale. Ik hoop dat een van beide wint!

Excuses

Sorry, sorry, sorry, beste bezoekers. Het is wat rustig geweest hier de afgelopen dagen. Van het weekend was ik ziek, en vandaag was ik druk met bijbeunen en mijn nieuwe computerspelletje.
Dinsdagavond komt er weer een column, hand op mijn hart.

Rachel

Vandaag een dagje vrij genomen, want ziekjes. Ook qua inspiratie zit 't wat tegen, vandaar dat ik maar een onderwerpje jat van de concurrent. Morgen komt er een mooi hitsig stuk dat wel origineel is, over de wintermode. Om overigens in te terminologie van de concurrent te spreken: ongezien de tiefus aan Iknik, die nu lekker zijn vriendin aan het uitwonen is in het warme Indonesië. Hij mompelde ook iets over Orang-oetangs voor hij weg ging. De lul.

Anyway, de Volkskrant verkiezing voor de Nederlander van 2005. Van Geenstijl moeten we stemmen op Rachel Hazes, want zo maken we de Kudtkrant belachelijk. Nu is dat laatste altijd een goed idee, maar ik verbaas me eigenlijk heel erg over hun selectie.
Ab staat er niet in. Terecht natuurlijk, maar wel verrassend. De enige wetenschapper in het lijstje is Cees Dekker, die juist vanwege zijn onwetenschappelijke ideeën in het nieuws kwam. Blijkbaar is het bijdragen aan de wetenschap of de gezondheid in Nederland niet zo belangrijk als trouwen met een kamper (Rachel, Sylvie Meis), of dood neervallen (Swiebertje, en die kutregisseur waarvan niemand wist dat 'ie überhaupt bestond voor hij dood ging).

Zou het niet veel interessanter zijn geweest om eens te kijken wie Nederlanders zèlf aandragen als Nederlander van het jaar? Dirk Kuyt (nu nog nummer 1) zou bij mij niet eens de shortlist hebben gehaald. Voor mij kan er maar één iemand DE Nederlander zijn. Zijn naam schoot mij onmiddellijk naar binnen. Iemand die ondanks zijn geringe leeftijd al een grote opofferingsgezindheid ten toon spreidt, en genadeloos de tekortkomingen van Nederland blootlegt. Hij heeft de wetenschap in een hoog aanzien staan, en is zeker geen willoze slaaf van de media. Dames en heren: ik nomineer Samir Azzouz!

Nationaal Innovatie Event

Het Innovatieplatform heeft de afgelopen twee jaar hard gewerkt. Ondernemers kunnen kennisvouchers inleveren bij kennisinstellingen en er zijn sleutelgebieden benoemd. Ook zijn innovatiesubsidies verruimd en onderzoekt het kabinet de mogelijkheden van een maintenance valley voor vliegtuigonderhoud. Maar waar hebben we dat eigenlijk voor nodig, dat innoveren? Deze vraag van het Innovatieplatform leidde tot een toekomstbeeld voor 2027.

Het toekomstbeeld werd gepresenteerd tijdens het Nationaal Innovatie Event. Een kernbegrip is duurzame innovatie. Nergens anders doen zoveel mensen zoveel op zo’n kleine oppervlakte. Dat vereist creativiteit, en geeft Nederland in 2027 een unieke positie als exporteur van duurzame oplossingen. Ook combineren wij tegen die tijd wateropvang en drinkwatervoorziening met wonen en recreëren. De creatieve industrie levert softwaretoepassingen voor ouderen en leerzame games voor het onderwijs. Op de werkvloer is de waardering voor vakmanschap en handwerk terug. Ouderen worden praktijkbegeleiders van jongeren, maar alle groepen blijven tot op late leeftijd leren. Bedrijven beconcurreren elkaar in 2027 vooral op consumenten. Voor alle achterliggende processen is co-creatie vanzelfsprekend.

Premier Balkende was zichtbaar enthousiast, maar inhoudelijk was zijn bijdrage niet. Gelukkig was daar onze minister van Economische Zaken. Brinkhorst hield geen opzwepend hallelujaverhaal, maar constateerde dat de urgentie hoog is. “India exporteert al heel wat meer dan bamboefluiten.” Daarvan zijn ondernemers in de maakindustrie zich maar al te goed bewust. Zij ervaren aan den lijve dat grote uitbesteders hun leveranciers wereldwijd zoeken. Als reactie vernieuwen zij producten en processen door bestaande kennis slim toe te passen. Financiering blijkt daarbij nog steeds het grootste knelpunt. Karien van Gennip probeert daar iets aan te doen. Helaas ging haar lezing over financieringsmogelijkheden voor het mkb vooral over technostarters. Met dank aan ABN AMRO in de zaal.

Het is een heuse hype. Ondernemers krijgen innovatie opgedragen om Nederland welvaartBV veilig te stellen. Allerlei organisaties verdringen zich om de subsidiepotten. Maar uiteindelijk hebben ondernemers gewoon behoefte aan tijd en ruimte om te ondernemen. Snoeien in de administratieve lasten dus (de wetswijzigingen per 1 januari 2006 maken ondernemers horendol) en bedrijventerreinen erbij. Ook hebben ondernemers verplichtingen gekregen die tot de taak van de overheid horen. Denk aan het inhouden en afdragen van loonheffing en premies werknemersverzekeringen. Dáár moet, en kan, de overheid iets aan doen.

Meer geld voor het hippe begrip innovatie: prima. Maar kom eerst met daden die de randvoorwaarden scheppen!

N.B. Het Innovatieplatform nodigt ons trouwens uit om te reageren op het toekomstbeeld 2027. Je kunt dat doen via www.innovatieplatform.nl.

Hondsdol in de Woonmall

De gemeente Rotterdam gaat draaiorgels inzetten tegen hangjongeren. Draaiorgels.
Het middel is in dit geval erger dan de kwaal. Ik heb nooit begrepen waarom in Nederland draaiorgelmannen zomaar gedoogd worden. Als je in het openbaar een sigaret opsteekt krijg je gezeik aan je kop. Demonstreren zonder vergunning is verboden. Je auto heel even wegzetten omdat er gvd nergens een parkeerplek te vinden is? Wielklem. Maar hee, hoera, gezellig, daar is de meneer met het draaiorgel weer! Kleine kindertjes worden afgericht om de kakofonische traditie in stand te houden, en het zou me niets verbazen als er niet één of andere randdebiele gemeente die kutdingen zelfs subsidieert.

Ik zag een beeld voor mij van Rotterdam. De straten zijn leeg, op een enkel bebloed mocro-petje na. De wind blaast een plastic zak door de koopgoot, als een postmodern stuk tumbleweed. De regen geselt de foeilelijke architectuur, maar het geluid wordt overstemd door de draaiorgels. Ontsnapt aan hun temmers struinen de a-muzikale monsters nu hondsdol door de Woonmall en de straten van Spangen. Af en toe doen ze zich te goed aan een dakloze jongere die nergens naar toe weg kon vluchten.

De gemeenteraad van Rotterdam vergadert in een ruimte die wordt bewaakt door mannen met vlammenwerpers. Onderwerp: de overlast door wilde draaiorgels is veel te ver gegaan – wat te doen? “Ik weet wat!”, roept Michiel Smit. “Laten we overal in de stad landmijnen onder de stoeptegels leggen. Als een draaimolen er dan overheen rijdt, wordt hij opgeblazen!” De raad ziet geen bezwaren, en neemt met unanieme stemmen het voorstel aan.

Oh ja: niet vergeten morgen te vlaggen!

Zwakbegaafde ouders

In het rapport Anticonceptie voor mensen met een verstandelijke handicap uit 2002 adviseerde de Gezondheidsraad om iedereen het recht op een kind te gunnen. Desnoods ondersteund door een netwerk van familie en vrienden. Staatssecretaris van Volksgezondheid Clémence Ross denkt daar anders over. Zij wil dat hulpverleners er alles aan doen om zwakbegaafde ouders te laten afzien van hun kinderwens.

Wat cijfers op een rij. Je bent zwakzinnig met een IQ van minder dan 70. In Nederland zijn dat zeker 110.000 mensen, volgens het onderzoek Samenspel van factoren, 2005. (Niet iedere zwakzinnige is natuurlijk bekend bij de hulpverlening.) Van deze mensen krijgt tussen de 0,5 en 1 procent een kind, dat zijn 1.500 gevallen van verstandelijk gehandicapt ouderschap. Niemand doet het uitgesproken goed. Eenderde van deze ouderparen redt het zonder hulpverlening, een zesde heeft problemen en bij de overige 55 procent schiet de opvoeding echt tekort. Ook mensen met een psychische stoornis – schizofreen, manisch depressief, psychotisch – zijn vaak ongeschikt als ouder. Die gevallen zijn niet meegenomen in het rapport.

Wat moet je doen met deze mensen? Gedwongen anticonceptie? Uit huis halen en bij familie, pleeggezinnen of in weeshuizen (bestaan die nog?) onderbrengen? Zwakzinnige mannen steriliseren, zoals tot ver in de jaren vijftig gebeurde in de Verenigde Staten en (noordelijk) Europa? Dat heeft nogal wat ethische bezwaren. Bepaalt de overheid wie ouder mag worden, doen hulpverleners dat?

De mooie Nederlandse dramaserie Keyzer & De Boer Advocaten pakte het thema onlangs bij de kop. Oma wilde voorkomen dat het kind werd weggehaald bij haar zwakzinnige dochter en schoonzoon. Het dreigde intussen flink mis te gaan. Dus: kind bij oma, iedereen blij. Helaas is deze oplossing niet altijd haalbaar. Ik ben tegen gedwongen sterilisatie. Dat is een te ingrijpende, onomkeerbare, ingreep op iemands lichaam. Ik ben wél voor gedwongen anticonceptie. Van dichtbij weet ik dat zwakbegaafde mensen en psychiatrische patiënten het gelukkigste zijn met regelmaat. Duidelijke omstandigheden geven houvast. Daar passen geen kinderen bij. Geef zwakbegaafde moeders met kinderwens desnoods een Furby; kinderen zijn geen speeltjes!

Gletsjers

Een bekentenis: ik kijk naar het Jeugdjournaal. En zie daar dat kinderen bang gemaakt worden met het broeikaseffect. De aarde warmt op, gletsjers smelten, meer water in de zee, meer regen, meer orkanen. Een dag later had ook het NOS Journaal een item over smeltende gletsjers. Een groep jonge Franse wetenschappers bezocht een gletsjer (sorry, ik kreeg niet mee welke), constateerde dat het ijs zich terugtrok en dat er iets moet gebeuren. Zij zouden de Franse regering aansporen, nationale milieuorganisaties moesten dat bij andere regeringen doen. Argument van één van hen: dit landschap is veel te mooi om verloren te laten gaan. Alsof de natuur er is om ons een plezier te doen!

Ook deze week een tegengeluid in Vrij Nederland. Vrij Nederland nota bene, het toch vrij linkse (lees: milieubewuste) opinieblad. Barbara van Erp toog in het kielzog van de Utrechtse professor Hans Oerlemans naar Zwitserland om een paar vraagtekens te zetten bij de global warming-hysterie. Oerlemans beheert sinds tien jaar een weerstation op de Morteratsch-gletscher. De ijstong is in die periode driehonderd meter korter geworden. Toch maakt de professor zich geen zorgen over klimaatverandering. Volgens hem, in 2001 winnaar van de Spinozaprijs, wordt er veel onzin over het klimaat uitgekraamd.

Beelden van smeltende gletsjers in rapporten van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) zeggen hem niets. Momentopnamen, een koude en een warme winter die toevallig tien jaar uit elkaar liggen. Daaruit mag je niet concluderen dat de temperatuur stijgt. In een recent EU-rapport werd gewaarschuwd voor drastische gevolgen van klimaatverandering. Oerlemans: “De basis klopt meestal wel, maar de spectaculaire berekeningen die er vervolgens op los worden gelaten, zijn nauwelijks te verantwoorden.” Het Milieu- en Natuurplanbureau spreekt zelfs over groeiende aantallen huismijt. Hoe kun je zoiets nog serieus nemen!

Oerlemans zegt niet dat er niets aan de hand is. Hij probeert wél de wetenschappelijke onderbouwing helder te krijgen. En daarvoor moet je langdurig meten. Feit is dat alle gletsjers op aarde zich terugtrekken, een paar in Noorwegen en Nieuw-Zeeland uitgezonderd. Maar of dat te maken heeft met klimaatverandering door invloed van de mens? Dat is nog volstrekt onduidelijk. De ijstongen waren in de tijd van de Romeinen even lang als nu. Daarna kwam de kleine ijstijd en groeiden gletsjers weer. De opwarming van de laatste 150 jaar is voor een deel natuurlijk, veranderde zonneactiviteit en vulkanen. Voor een deel komt het door CO2-uitstoot. Maar de invloed van de verschillende factoren is, nogmaals, niet goed duidelijk.

De hele discussie over het klimaat is – net als vele wetenschappelijke onderwerpen overigens – politiek geworden. Word daar als leek nog maar eens wijs uit. Hoe moet ik nu mijn standpunt ten aanzien van klimaatverandering bepalen?

Wimpel

Ze zijn lelijk, ze zijn ingeteeld, ze parasiteren op de belastingbetaler en ze zijn niet uit de media te sláán. Ik heb het natuurlijk niet over de Tokkies, maar over ons koninklijk huis. Sinds Prins Bernhard dood is, heb ik mij neergelegd bij het feit dat we nooit van ze afkomen: als hij het Nederlands koningshuis niet kon vernietigen kan niemand het.

Koningsgezinde burgerlullen hoeven niet bang te zijn, sterker nog: er is een piepklein feestdagje bijgekomen: 7 december. De vlaggen mogen uit, want Amalia is jarig! Het is morgen koopzondag, dus als je nog niet wist wat je die koningsgezinde burgerlul in je familie kado moest geven voor Sinterklaas, dan is het nu duidelijk: een vlag op een stokje.

Of misschien toch maar een zak pepernoten? In mijn ogen is het vièren van het feit dat we hier in Nederland ons staatshoofd niet democratisch wordt gekozen zo mogelijk nog stompzinniger dan een spandoek over Rita Verdonk. De rechter moest eraan te pas komen toen een paar krakers op hun beddegoed gingen kalken dat Rita wel wat te verwijten viel, toen ze mensen opsloot in een ruimte die niet aan de brandveiligheidseisen voldeed.

Het andere spandoek, de rood-wit-blauwe vlag met oranje wimpel, kunt u morgen gewoon kopen bij de Hema, gok ik. In mijn ogen is die wimpel veel aanstootgevender dan de 'Rita Moordenaar'-doeken. Het is de gevangene die zijn tralies in een vrolijk kleurtje verft. De Aboriginal die het Australische volkslied moet zingen. Hoe dènkt iemand die zo blij is met de Van Lippe-Biesterfelds dat ze geld uitgeven om de vlag buiten te kunnen hangen? Ik kan me er niet in verplaatsen.

En nog een vraag: is het in Nederland strafbaar om in het openbaar de oranje wimpel te verbranden?

Gezellig met de trein

Met de trein reizen is reuze gezellig! Vorige maand had ik het nog over het onbeschofte NS-personeel, vandaag aandacht voor de treinreizende medemens. Treinreizigers zijn namelijk gezelligheidsmensen, die de knusheid en intermenselijkheid van het openbaar vervoer prefereren boven de kille privacy van het alleen in de file staan. Je ziet dan ook dat er vaak extra rekening wordt gehouden met de andere mensen in de coupé. Hierbij een top 5 van meevoelende meereizigers:

5. Mr Soundblaster. Offert geheel belangeloos zijn eigen gehoor op, zodat de rest van de trein mee kan genieten van de muziek in zijn I-pod. Als u wel eens vertwijfeld om u heen heeft gekeken hoe het toch kon dat u de R&B woordelijk kon verstaan zonder dat er geluid uit de NS-speakers kwam, heeft u bij hem in de trein gezeten.

4. Burger King Man. Heeft niet genoeg geld om iedereen in de trein mee te laten eten van zijn maaltijd, maar compenseert daarvoor door eten uit te zoeken dat de hele coupé blauw zet. Wie een sigaretje opsteekt in de trein wordt met Rottweilers het weiland ingejaagd, maar het verspreiden van zoetige vetwalmen is een daad van menslievendheid. Is qua mentaliteit nauw verwant aan:

3. Meneer en mevrouw Geur. Deze mensen zijn zich er prima van bewust dat mensen die zich nooit wassen een onfrisse body odour verspreiden. Daarom gaan ze elke maand een keer in bad, of ze dat zelf nu nodig vinden of niet.

2. Mevrouw Ik hoor je niet zo goed want ik zit nu in de trein. In de trein ja. Ja. Ja, mijn auto is nog steeds stuk, en nu moet ik met de trein. De boemel ja. JE MOET EVEN WAT HARDER PRATEN, IK HOOR JE SLECHT. Nee.? Laat de medereizigers graag wat meer over zich weten, en geeft zich vaak helemaal bloot. Neemt ook nog de telefoonkosten voor lief, én levert het wetenschappelijke bewijs dat een trein geen kooi van Faraday is.

1. Meneer Daklozenproject. Boze tongen beweren dat het hier gaat om bedelende junkies, maar in werkelijkheid bieden deze mensen u de kans om een warm gevoel te krijgen zonder dat u er voor hoeft om te lopen. Vraagt treinreizigers beleefd of ze iets kunnen missen voor eten van daklozen, en brengt daarmee het junkenprobleem dichter bij mensen die daar natuurlijk op zaten te wachten toen ze de trein in stapten.

Jonge lastpakken

Vlak voor Sinterklaas doen jonge kinderen hun best om extra lief te zijn. Ze willen natuurlijk geen cadeautjes mislopen. Of in de zak van Zwarte Piet naar het verre Spanje worden ontvoerd. Politici lijken de laatste tijd minder te spreken over de jeugd. In één Parlementaire Nieuwsbrief (ben ik op geabonneerd vanwege mijn werk) maar liefst drie berichtjes over het aanpakken van probleemjongeren of hun ouders.

VVD'er Van Schijndel wil probleemjongeren opnemen in opvangtehuizen of onderwerpen aan afkickprogramma's, contactverboden of een avondklok. “Schelden, spugen, intimideren, wildplassen of andere vormen van ontoelaatbare overlast moeten ook buiten het strafrecht om kunnen worden aangepakt.” Van minister Donner van Justitie moeten ouders die problemen hebben met de opvoeding van hun kroost veel duidelijker worden aangestuurd. “Geef ouders duidelijke opdrachten en zeg dat hun kind veel sneller uit huis wordt geplaatst als ze zich daar niet aan houden.” Wel moeten we volgens de minister oppassen dat we ouders niet de indruk geven dat ze alles verkeerd doen. “Fouten maakt iedereen, maar helemaal geen opvoeding, dát is pas fout.” En commissaris Van Eijck van het jeugd- en jongerenbeleid van de regering wil ouders de kinderbijslag ontnemen als het ze koud laat dat hun kroost het slechte pad opgaat. Eerder opperden staatssecretaris Van Hoof van Sociale Zaken en Leefbaar Rotterdam dit plan.

Wat al deze mannen (er is geen vrouw bij) vergeten is dat ze zelf grotendeels verantwoordelijk zijn voor die lastpakken. En wel doordat ze het onderwijs compleet stuk hebben gemaakt. Voor een groot deel van de jongeren is het studiehuis niet te doen. De grote klassen zijn evenmin goed voor individuele aandacht. Als het om allochtone probleemjongeren gaat, speelt het falende integratiebeleid van de overheid een rol. Nu we ineens in de ban zijn van eigen verantwoordelijkheid, mogen die gezinnen het zelf oplossen. Het enige antwoord dat de overheid verzint is blijkbaar: strenger straffen.

Ik heb hier al eerder gewezen op het belang van jongeren op school binnenboord houden. Jongeren die probleemjongeren worden zijn vaak niet degene die graag leren. We moeten terug naar het praktijkonderwijs, jongeren al vroeg in de bedrijven laten werken waar ze meedraaien als lid van het team, gevoel voor eigenwaarde ontwikkelen. Noem mij maar idealistisch, het werkt! Dat hebben inmiddels voldoende onderzoeken aangetoond. Bovendien staan bedrijven – door de vergrijzing - te springen om nieuwe vakmensen. Laten we dat nu eens echt proberen, in plaats van al die dwaze plannen.