30 juni 2006

Kutwijf

Het Torentje, de nacht van woensdag op donderdag.

De stem van Gerrit: “Zeg, vinden jullie ook dat het allemaal niet hetzelfde is zonder Boris?”
Instemmend geknik.
“Hij kon altijd zo genieten van een crisis,” zegt Jan-Peter dromerig.
Een stilte valt.
“Weet je nog de laatste keer?” zegt Maxime, “Dat we Risk hebben gespeeld op een stafkaart van Afghanistan?”
“Ja, met Boris kon je lachen,” zegt Gerrit op droevige toon.

Een stilte valt, en de heren kijken allemaal naar Lousewies, die rechtop in haar stoel zit, met de armen over elkaar. Ze kijkt haar collega’s één voor één indringend aan.

“Voor de zoveelste keer: ik blijf bij mijn standpunt. Verdonk moet opstappen.”
“Jezus Christus,” roept Gerrit, terwijl hij het vermanende vingertje van Jan-Peter negeert, “leer eens een beetje te chillen. Hier, probeer het gewoon eens.” Hij biedt Lousewies de afstandsbediening van de televisie aan.
“Nee, Gerrit, ik vind het heel ongepast om op dit moment ‘zap de neger’ te gaan spelen. Ik wil weten wat jullie met Rita gaan doen.”
Maxime komt tussenbeide: “Okee, hier is een voorstel. Rita blijft zitten, jij houdt er verder je bek over en wij houden op met Alexander treiteren.” Alexander is in een hoekje druk bezig kauwgom uit zijn haar te halen.
“Dàt noem je een voorstel?”
“Boris zou het goed vinden,” mokt Gerrit.
“Nou, Lousewies,” zegt Jan-Peter, “hoe lang wilde je dit spelletje nog gaan volhouden?”
“Tot Rita vertrekt.”
“Ja, nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel: hoe lang wil je er écht over gaan doen?”
“Hoe bedoel je, JéPé?”
“Nou, ElWé,” zegt Jan-Peter met nadruk, “ik bedoel wat ik zeg: waarom je überhaupt een crisis wil is me een raadsel, want je bent een ongezellige tang. Maar op een gegeven moment is het uit met de pret, en moet er weer geregeerd worden.”
“Of niet, natuurlijk. Als ik jullie laat vallen.

Het is even heel stil in de kamer. Gerrit, bleek geworden, kijkt naar Maxime. “Kan ze dat?” vraagt hij. Maxime knikt. “In principe konden ze dat altijd al.” zegt hij.

“Kutwijf,” zegt Gerrit zachtjes.

29 juni 2006

Hieperdepiep

Hoera!
Morgen volgt een volkomen onbevooroordeelde analyse van dit politieke drama.

Nieuws: Fietsen is nog steeds saai

De bommetjestrui voor de renner die de meeste handgranaten in het peleton werpt. Wettelijk verplicht maximale dopingverstrekking aan alle deelnemers. De laatste renner die aan het einde van de dag binnenkomt gaat met fiets en al de krokodillenvijver in. Verboden om onderweg af te stappen; u schijt het homo-erotische wielrenbroekje maar vol. Een etappe waterfietsen over de Golf van Biskaje. De Alpe d'huez op in een met beton volgegoten ligfiets. Niks sportvoeding: 's avonds verplicht deelnemen aan de lokale Franse specialiteiten - en de dag daarna lekker een paar honderd kilometer fietsen met je pens vol vette quiche en een kater van de wijn.

Ik heb er al eerder over gefilosofeerd; maar ook dit jaar zal de Tour de France waardeloos saai worden. 'Jamaar dit jaar doet Lance Armstrong niet mee, dus is het spannend wie hem gaat winnen!' hoor ik het aan de buis gekluisterde wielrenplebs mekkeren. Nee, dat is helemaal niet spannend.

Wielrennen is saai, wielrennen is kut, wielrennen krijgt teveel aandacht op televisie en het enige goede van wielrennen is dat de renners er impotent van worden en zich dus niet voort zullen planten. Met een beetje mazzel zijn we dus over twintig jaar van die onzin verlost. Tot die tijd blijf ik hopen dat de organisatie van de Tour mijn suggesties overneemt, maar die zullen wel net zo hardleers zijn als de Fifa.

28 juni 2006

Maurice de Hond en de stinkende rechtzaken

Weet je wat, ik val met de deur in huis: het idee dat een moordzaak herzien zou worden alleen maar omdat een Bekende Nederlander zich ermee bemoeit, bevalt me voor geen meter. Helemaal niet als de BN'er Maurice de Hond is.

Maar toch. Wie de ontwikkelingen in de Deventer moordzaak een beetje heeft gevolgd, weet dat de boel stinkt, zelfs nadat Ernest Louwes twee keer is veroordeeld. Mocht hij ooit onschuldig blijken, dan hebben we het over een gerechtelijke dwaling waarbij de Puttense moordzaak verbleekt.

Tijdens het eerste proces werd er zo geblunderd (pdf), dat het moeite kost om te geloven dat dat geen doorgestoken kaart was. De veroordeling werd gebaseerd op een gevonden mes dat onmogelijk het moordwapen kon zijn, een geurproef waar niks van klopte en GSM-gegevens waaruit onterecht werd geconcludeerd dat Louwes loog over zijn alibi. Het OM had het over moord met voorbedachten rade in plaats van doodslag, zonder te motiveren waarom het die weinig voor de hand liggende conclusie trok. Het Hof in Arnhem vond het prima: Louwes was schuldig beyond reasonable doubt.

Toen kwam de cassatie. De schandalige eerste veroordeling werd verwezen naar de prullenmand (natuurlijk zonder dat de verantwoordelijken bij het OM werden ontslagen, laat staan dat ze werden vervolgd) maar in de tussentijd was er, hoe toevallig, nieuw bewijsmateriaal ontdekt. DNA dit keer, het toverstokje van de forensische wetenschap. De Hoge Raad besliste dat het Arnhemse Hof Louwes terecht had veroordeeld. Maar ook de DNA-sporen zijn dubieus.

Op geenonschuldigenvast.nl wordt partij gekozen: Louwes mag uitgebreid zijn verhaal doen, terwijl verdachte Michaël zo zwart mogelijk wordt gemaakt door mogelijke bewijzen op één hoop te gooien met verdachtmakingen en insinuaties. Maar het feit blijft dat de Deventer moordzaak meurt als een oordeel. En dat het OM voor de zoveelste keer de indruk wekt een kliek te zijn zonder zelfreinigend vermogen, die het eigen gelijk belangrijker vindt dan waarheidsvinding.

Terecht of niet, die beeldvorming alleen al is een slechte ontwikkeling. Hoewel rechtspraak geen democratie is, en ik Maurice z’n gelijk niet gun, heeft het OM in de Wittenbergzaak maar één optie: in het openbaar verantwoording afleggen.

27 juni 2006

Opsturen!

Goed. Het WK zit erop voor Nederland. Rest de vraag wat de plebejische massa's aanmoeten met hun kubieke kilometers oranje vlaggetjes, leeuwenhosen, heinekenhoedjes en naar bier stinkende T-shirts.

Rabbijn Hiram weet de oplossing! Omdat ons verlies natuurlijk de schuld is van Rita Verdonk, is er geen betere dumpplek dan haar postbus. Zelf hebben Iknik en ik natuurlijk geen volkse oranje meuk, maar om Nederland van het vuil af te helpen en toch het goede voorbeeld te geven, zullen wij de verzendkosten voor de eerste reageerder vergoeden.

Sluipware

Het begint een gewoonte te worden onder softwareproducenten: een applicatie bundelen met allerlei “handige” programmaatjes die niets met het hoofdproduct te maken hebben, en software iedere dag stiekem even naar huis te laten bellen.

Het bekendste voorbeeld zijn natuurlijk de gratis programma’s die de computer van de gebruiker gratis en voor niks laten dichtslibben met pop-ups, banners, en waarschuwingsvensters (“Dit systeem is geïnfecteerd! Koop nu ErrorSafe om de spyware te verwijderen!”) maar het zijn allang niet meer alleen de regelrechte oplichters die zich met dubieuze praktijken inlaten. Zo was er natuurlijk de rootkit van Sony, en ook Windows blijkt wel erg vaak contact te leggen met het hoofdkantoor.

Net zo kwalijk zijn de softwarefabrikanten die hun applicaties bundelen met allerlei toolbars die gratis te downloaden zijn, en die iedere gebruiker dus prima zelf kan installeren als hij daar behoefte aan heeft. Tenzij hij niet erg thuis is in computers, net iets te fanatiek doorklikt en plotseling niet alleen Shockwave, maar ook Google Toolbar heeft geïnstalleerd.

Dat is ook precies de bedoeling van Google, die Adobe vanzelfsprekend een leuk bedrag betaalt voor dit sukje service: je kunt natuurlijk proberen de niet zo computerfähige gebruiker over te halen om je software te proberen, maar het is veel makkelijker om gewoon misbruik te maken van zijn gebrek aan computerkennis. Zeker als er toch geen wetten zijn die het verbieden.

Gelukkig is dat laatste te verhelpen door de politiek, en kunnen we er zelfs een handje bij helpen. Het enige probleem is dat het knusse washetmaarwat.nl een platform van niks is, en dat Bart noch ikzelf de dringende behoefte hebben ons woonadres open en bloot op het Internet te zetten. En dat heb je nu net nodig voor een burgerinitiatief: fatsoenlijk bereik, en een postadres waar mensen hun ondertekende print-out naartoe kunnen sturen.

Bij deze verklaar ik onderstaand concept voor een burgerinitiatief dan ook freeware. Mocht je wél een podium en een postbus hebben, of iemand kennen die dat heeft, aarzel dan niet om de tekst te copy-pasten en er je ding mee te doen. Ons een postbus cadeau doen mag natuurlijk ook.

Dubieuze praktijken worden steeds meer gemeengoed in de softwarebranche. De consument verdient bescherming tegen softwareproducenten die misbruik maken van de naïviteit en onwetendheid van veel computergebruikers. De praktijken die hieronder beschreven staan, moeten verboden worden.

1. Tijdens de installatie van een programma andere software installeren die niet noodzakelijk is voor het functioneren van het programma, zonder dat de eindgebruiker daar tijdens de installatie expliciet voor gekozen heeft, en zonder dat de uitgever van het programma er voor heeft gezorgd dat de eindgebruiker daar vóór het aanschaffen of downloaden van het programma redelijkerwijs van op de hoogte had kunnen zijn.

2. Tijdens de installatie van een programma andere software installeren die alleen maar noodzakelijk is voor het functioneren van het programma omdat de installatie wordt afgebroken als de eindgebruiker er voor kiest de gebundelde software niet te installeren, terwijl dat op geen enkele andere manier logischerwijs volgt uit de functie(s) van het programma en/of de bijgevoegde andere software.

3.
Een programma informatie laten verzenden over het Internet op een manier die niet logischerwijs volgt uit de functie van dat programma, zonder dat de maker van het programma ervoor heeft gezorgd dat de eindgebruiker daar vóór het aanschaffen of downloaden van het programma redelijkerwijs van op de hoogte had kunnen zijn.

4. Een programma informatie laten verzenden over het Internet, zonder dat de eindgebruiker redelijkerwijs zou kunnen weten wat de aard van de informatie is, aan wie ze wordt verzonden en waarom.

26 juni 2006

De Kaart

En zo bereiken we, vanwege de jammerlijke uitschakeling van Nederland, nu alweer het slot van onze serie WK-fictie. Het doel was om via een serie korte verhaaltjes de tekortkomingen van voetbal als kijksport te illustreren (bijvoorbeeld het schrijnende gebrek aan olifanten). Gisterenavond verloor Oranje met 1-0 van Portugal, en slaagde het er en passant in om zèlf nog veel beter die tekortkomingen te laten zien.

Onze laatste suggestie: het opheffen van de gele kaart. We hebben kunnen zien hoe het spel er alleen maar leuker op wordt naarmate er meer mensen uit het veld gaan. Laat die miljonairs maar eens wat extra lopen: op elke overtreding waar vroeger geel op stond, volgt nu het verlaten van het veld. Volgende wedstrijd gewoon weer meedoen.

Deze regel zal zonder verdere aanpassing ertoe leiden dat er nog meer schwalbes gemaakt worden. Daarnaast zijn snoeiharde overtredingen ook hartstikke leuk om naar te kijken. Daarom pleiten wij voor de aanvullende invoering van de Groene Kaart.

Dat werkt zo: Figo loopt expres tegen de elleboog van Bouhlarouz en valt huilend op de grond. De scheids loopt op Figo af, schopt hem nonchalant tegen het hoofd en geeft Bouhlarouz een groene kaart. De volgende keer dat Figo doorbreekt en Bouhla hem met een tackle op kuithoogte van scoren weerhoudt, zou die laatste het veld moeten ruimen. De groene kaart kun je echter inzetten om elke overtreding waarop geen onmiddellijke ziekenhuisopname volgt kwijt te schelden.

U ziet het voor zich? Bedenk wel dat Nederland ook met deze regels nog steeds zou hebben verloren, gisteren. Maar het was een nog enerverender pot geweest.

24 juni 2006

Blafband

Goede zaak, dat rokertje pesten. Niet meer roken op het strand, niet meer buiten roken (binnen mocht al lang niet meer). In Nederland lopen we nog wat achter, maar van mij mag dat rookverbod in de horeca er best komen.

Ik vind het echter vreemd, dat een andere groep overlastveroorzakers zo volkomen wordt genegeerd. De hondenbezitter. Hele volksstammen lijken te denken dat een hond hèt hippe assecoire is om mee te slepen naar de kroeg. Eén hond is nog tot daar aan toe, al stinkt dat wel veel erger dan een sigaret. Ten onrechte gaat iedereen er vanuit dat hondenlucht wel niet kankerverwekkend zal zijn, maar tot dat vaststaat mogen die beesten vrij op straat lopen.

Als je echter twee honden krijgt, of één slecht getrainde hond, dan is je avond meteen naar de kloten. Blaffen, rennen, snuffelen en een baasje dat erbij staat alsof het allemaal gezellig is. Het valt nog mee dat je in de kroeg niet rond de hondenschijt hoef te laveren, zoals steeds vaker in stationshallen. Een kwestie van tijd, de gemiddelde hondenbezitter kennende.

Misschien dat voortaan de blafband verplicht gesteld kan worden voor honden die zich in de openbare ruimte begeven? Vergeleken met het installeren van een afzuiginstallatie voor tabaksrook stelt het niets voor, en het is nog dierenmishandeling ook, dus dat is twee vliegen in één klap.

Persoonlijk zou ik liever zien dat honden op zijn minst onder de wapenwet vielen. Een beest dat zo dom is moet je niet in handen van mensen geven. Het zal er nooit van komen in dit land; maar mag ik in elk geval een fractie van de bescherming die rookhaters krijgen?

23 juni 2006

De buitenspelval

(Deel V alweer van onze reeks WK-fictie; omdat echt voetbal eigenlijk te saai is)

'Ruud.'
- 'Ja Marco?'
'Weet je nog dat we het erover hadden dat je te vaak buitenspel stond?'
- 'Ja, Marco.'
'En dat de Fifa dat ook vond?'
- 'Ja Marco.'
'Ik heb hier een brief van ze. Ze zijn dat balletje afwachten van jou zo zat, dat ze de alternatieve buitenspelval installeren.'
- 'Ja?'
'Zoals je kan zien, staan er nu allemaal stippen op het veld. Onder elke stip zit een kleine landmijn. Als jij nu, zoals altijd, buitenspel gaat staan, activeren automatisch alle mijnen achter de laatste man. De scheids hoeft het spel niet meer te onderbreken en de wedstrijd wordt leuker om naar te kijken.'
- 'Marco?'
'Ja?'
- 'Zal ik proberen om wat minder vaak buitenspel te staan?'
'Lijkt me een goed plan, Ruud.'


*Met dank aan Lennard van R. voor de suggestie.

weekendblog: Iets met Kasper

Het is inmiddels al weer lang geleden, en dat project van RTVU is terecht een roemloze dood gestorven. Wij houden de traditie van onze weekendblogs echter hoog: Utrechtse bloggers die extra aandacht verdienen, krijgen die van ons. Niet véél extra aandacht, maar toch.
Allemaal even rondkijken op Iets met Kasper, een schromelijk onderbelicht Utregs stukje blogosfeer.

Weekend? Jazeker, voor mij is het al weekend, stelletje arrrbeiders! Terwijl jullie lekker slaven voor meneer de baas en uitkijken naar stiekem een half uurtje eerder dan eigenlijk mag aan de vrijmibo, ga ik morgen uitslapen, mooie vrouwen spreken en lekker uit eten. Oh ja, ik zal er nog een stukje WK-fictie tegenaan gooien, zodat jullie iets te lezen hebben in de baas z'n tijd.

22 juni 2006

Word toch ziek

Nog even en de wereld krijgt te maken met een nieuwe epidemie: het metabool syndroom zit er aan te komen. Hoewel momenteel nog helemaal niemand is getroffen door de ziekte, zullen enkele honderden miljoenen mensen er over een paar jaar het slachtoffer van worden. Althans, dat is één van de twee mogelijke scenario’s. In het andere scenario zal helemaal niemand ooit iets met de ziekte te maken krijgen.

Maar gelukkig zijn we voorbereid op het worst case scenario. De opmars van de überpil die ons moet gaan redden van metabool syndroom is nog indrukwekkender dan die van de ziekte zelf. Sterker nog: de pil bestaat al. Rimonabant is de naam van de farmaceutische messias (merknaam: Acomplia) en hij werkt tegen alles. Maar vooral tegen metabool syndroom.

Als die ziekte ten minste ooit een poot aan de grond krijgt. Op het moment bestaat de risicogroep uit mensen met suikerziekte en overgewicht, die een hoge bloeddruk hebben en een verhoogd cholesterolgehalte in het bloed. Wie aan drie van de vier criteria voldoet, hoort er ook bij.

Wat moet er gebeuren voordat deze mensen daadwerkelijk metabool syndroom krijgen? Niets, eigenlijk. Behalve dan dat algemeen geaccepteerd moet worden dat mensen in de risicogroep niet zomaar last hebben van diabetes en dikkigheid, maar van een heuse ziekte.

Want Rimonabant mag dan (door producent Sanofi-Aventis natuurlijk, maar met hulp van verrassend meegaande en ijverige journalisten) gehyped zijn als het beste dat de mensheid is overkomen sinds onze voorvaderen besloten rechtop te gaan lopen, zonder metabool syndroom is het toch gewoon een afslankpil die ook helpt tegen hoge bloeddruk. En gewone afslankpillen kunnen zonder recept gekocht worden bij de drogist.

Gezondheidssnoepjes verkopen via de Etos is leuk, maar als je als pillendraaier een beetje binnen wil lopen moet je toch echte geneesmiddelen gaan maken. Of je eigen ziekte verzinnen, natuurlijk: metabool syndroom maakt van Rimonabant een medicijn. Medicijnen worden voorgeschreven door dokters en, in tegenstelling tot zelfzorgpilletjes, vergoed door verzekeraars. En dan heb je het als farmaceut pas echt over geld verdienen.

Sanofi-Aventis wenst ons allemaal van harte een ziekte toe.

20 juni 2006

De Overtreding

(Deel IV van onze reeks WK-fictie. Er bestaan dus ook een deel I, II, en III)

Fred Doyle keek zijn ogen uit in de Allianz Arena. 66.000 mensen op de tribune, en ze keken allemaal naar hem en zijn teamgenoten. Zijn teamgenoten! Hij, Fred Doyle, net uit de gevangenis van Wigan, stond samen met sterren als Rooney en Beckham op het veld! Krampachtig probeerde hij de tekst van het Engelse volkslied te herinneren.

Met zijn twee meter en vijf centimeter en een gewicht van 150 kilo zag Doyle er niet uit als een profvoetballer. Meer als een straatvechter. Om precies te zijn wàs hij een straatvechter - daarom had hij ook in de gevangenis gezeten, en daarom stond hij op het veld.

Wie waren die vieze bruine varkens waartegen ze moesten spelen? Argentinië? Allemaal gore buitenlanders, in zijn ogen. Argentinië lag vast vlakbij Pakistan, als hij naar die kroeskoppen keek. Veel te veel Paki's in de wereld, en vooral bij hem in de buurt. Jammer dat hij niet tegen Pakistan kon voetballen.

Nou ja, voetballen... Hij was niet geselecteerd voor de nationale ploeg omdat hij zo leuk kon hooghouden, dat wist hij ook wel. Hij zocht zijn mannetje op. De scheids keek hem verbaasd aan - ook al zo'n vieze bruine. Dat betekende dat hij nu nog even niet mocht voldoen aan de opdracht die Sven-Goran Eriksson hem had gegeven.

Fuck! De bal! Daar had hij niet op gerekend. Snel kaatste hij de door bal naar Frank Lampard.

Zag je dat? Hij, Fred Doyle uit Wigan, had Een Goede Pass gegeven op het WK-voetbal! Lampard speelt op Beckham, Beckham passeert zijn mandekking en heeft de ruimte, hij trekt naar voren en...

En dat betekende dat Doyle moest doen waarvoor hij gekomen was. Behendig hupte hij over een reclamebord heen, en trok een cameraman van zijn stoel. Hij pakte de stoel op, en sprong terug het veld in. Iedereen, inclusief de scheids, inclusief zijn man, stond met de rug naar hem toe.

Rodriguez, heette die vieze nep-Paki. Doyle had ooit iemand voor de rest van zijn leven in een rolstoel gemept met een barkruk, en hij vond het jammer dat hij nu alleen maar een klapstoeltje had. Hij haalde uit, en raakte de spits met de dunne zijkant van het opgevouwen meubel.

Recht in zijn nek - dat zal die bruine leren om aftershave te dragen tijdens een wedstrijd! Uit 66.000 kelen stijgt een boos geloei op. De scheids heeft het niet gezien, maar verder iedereen. Boeiend. Dat was het plan - hun beste speler eruit, en hij krijgt rood. Jaja, daar is die kaart al. Wat een verrassing. Hij haalde zijn schouders op, en liep naar de dug-out.

Damn, wat was hij trots op die ene pass!

19 juni 2006

De persconferentie

(Deel III in een serie van WK-fictie. Deel II staat hier)

Na afloop van de gewonnen achtste finale staat woordvoerder Randy Abbey van de Ghanese WK-ploeg met een grote grijns achter de microfoons. Niet één tegendoelpunt gehad, en met de huidige opstelling heeft zijn ploeg de hele wereld verbaasd. "Laat die vragen maar komen!" roept hij, zijn stem vervuld van trots.

"Hoe bent u op het idee gekomen?"
- "Ons land legt traditioneel heel sterk de nadruk op aanvallers. Als zodanig hebben we eigenlijk maar één Ghanees die echt goed kan keepen. Toen hij geblesseerd raakte op de training hebben we besloten onze reservekeeper op te stellen."

"En uw reservekeeper heeft de Ghanese nationaliteit?"
- "Inderdaad. Geboren en getogen in de Dahomey Gap."

"Weet u zeker dat u hiermee geen regels heeft overtreden?"
- "Jazeker, nergens in de officiële regels staat dat een speler per se tot de menselijke soort moet behoren."

"Verwacht u, nu uw reservekeeper de hele wereld heeft verbaasd met zijn uitstekende keeperswerk, dat andere landen bij het volgende kampioenschap ook dieren op zullen stellen?"
- "Nee hoor. Het heeft ons meer dan twaalf jaar gekost om die olifant zo goed te trainen. Maar het was het waard!"

Leken

DEN HAAG, juni 2010. Een Kamermeerderheid wil dat leken gaan meebeslissen in de Tweede Kamer. De partijen hopen zo de kwaliteit van de politiek te bevorderen.

De frisse blik van de leek moet leiden tot een ‘cultuurverandering op het Binnenhof’, aldus een Kamerlid. “Politici zitten nu te veel opgesloten in hun vergaderzaaltjes. Het is goed om zaken anders te bekijken. En oh ja, ik zit op Hyves, op Myspace, ik Skype en MSN en hier is m’n mobiele nummer voor als je me ff wil SMS’en. Iedereen die wat wil moet het me laten weten, want ik ben er voor de burger.”

“Het kon ook eigenlijk niet langer zo,” laat premier Wouter Bos weten, ”we hebben de rechters vervangen door leken die geselecteerd worden door de Nederlandse Bond van Bakkers en Slagers, het beroep van Officier van Justitie wordt gerouleerd binnen de Nederlandse Vereniging van Gewone Mensen en voetbalwedstrijden worden gefloten door de Unie van Belastingbetalers, maar de Tweede Kamer wordt nog steeds gerund door een elite.” Hij draait bedachtzaam aan het propellertje op zijn oranje pet. “Democratie betekent dat iedereen altijd en overal een mening mag hebben zonder de moeite te nemen zich in de betreffende materie te verdiepen. En als er ergens democratie moet zijn, dan is het wel de Tweede Kamer.”

Joost Eerdmans, fractievoorzitter van Lijst Eerdmans, is blij met de nieuwe wet. “Het is een goed idee” zo laat hij weten vanuit Schubbekutteveen, waar hij campagne voert voor de verkiezingen van 2011 door in een bak met varkensmest te liggen en burgers over zich heen te laten urineren. “Maar ik vraag me af of het wel ver genoeg gaat. Door de strikte selectieprocedure hebben randdebielen bijvoorbeeld erg weinig kans om als leek met gezond verstand in de Kamer te mogen zitten. Ik ben bang dat dan toch vooral de elite van de toerekeningsvatbare mensen de macht blijft houden.”

Volgende week wordt er gestemd over het wetsvoorstel. Voorstanders van het wetsvoorstel SMSen LEEK JA naar de regering, tegenstanders typen LEEK NEE in.

18 juni 2006

De Verlenging

(deel II in een serie van WK-fictie, deel I staat hier)

De halve finale; Nederland speelt tegen Engeland. De negentigste minuut is aangebroken, en het staat nul tegen nul. De spelers bijten op hun lippen. Kut. Nu gaan de speciale verlengingsregels voor de halve finale in werking, beseffen ze. Nog mazzel dat ze in de kwartfinales wonnen vóór de verlenging.

De Fifa had ze er weliswaar vantevoren op de hoogte gesteld van de nieuwe aanpak, maar ze tegelijkertijd verboden om erop te trainen. Dan zou de verrassing voor het publiek weg zijn. Jammer dat de verrassing voor de spelers nu bijna net zo groot is.

Van Basten spreekt zijn mannen moed in tijdens de korte pauze. Ook voor de Engelsen is het nieuw, al hebben zij van huis uit een licht voordeel. Als aanvallende ploeg moet Nederland nog steeds een kans hebben.

De scheidsrechter fluit weer voor de spelhervatting, maar wordt overstemd door het geluid van de stadionboxen: Piep-piep-piep-piep-piep EXTRA BALLLLLLL!!!! De vierde official gooit een volleybal het veld in.

Met twee ballen spelen de ploegen verder. De Nederlanders zijn wat technischer, en kunnen de volleybal makkelijk de baas, terwijl de Engelsen beter gebruik maken van de ruimte die daardoor vrijkomt. Rooney schiet - en mist! Door het harde werken vliegen vijf minuten voorbij.

EXTRA BALLLLLLL! Een bowlingball roetsjt over de middenstip. Steven Gerrard denkt dat het een zwart geverfde voetbal is, en verlaat geblesseerd het veld. De verzorging duurt vijf minuten.

EXTRA BALLLL! Een rugbybal komt erbij. Daar waren de Nederlanders al bang voor. De enige Nederlandse voetballer die fatsoenlijk met een rugbybal kon schieten was John van Loen, en niemand in de huidige ploeg is zo slecht als John van Loen. De Engelsen hebben echter wel vaker zo'n ding voor de voeten gehad.

Toch blijft voetballend overpassen van een rugbyball een godsonmogelijke zaak. Terwijl de volleybal en de voetbal nog steeds rondgaan, richten de ogen zich steeds meer op Rooney, die het ding hooghoudend binnen de lijnen weet te houden, terwijl de Nederlandse verdediging twee aanvallen tegelijk probeert te stoppen.

Dat lukt invaller Van Castelen uitstekend. Hij pakt de volleybal af, en schiet vanaf de middellijn op het doel. De keeper duikt naar de linkerhoek, en beseft dan pas dat Van Nistelrooy met veel pijn en moeite de bowlingbal naar het strafschopgebied heeft gedribbeld. Tergend langzaam rolt het gevaarte in de rechterhoek.

De vierde man kruipt teleurgesteld van zijn skippybal als het eindsignaal klinkt.


Voor meer suggesties om het kijkplezier te vergroten kan de Fifa contact met ons opnemen. Of later deze week terugkomen voor deel III!

16 juni 2006

Finale

(deel I uit een serie van WK-fictieverhaaltjes die hier zal verschijnen).

9 juli 2006, Nederland speelt tegen Brazilië in de finale om het WK voetbal. In de negenentachtigste minuut kregen de Brazilianen een onterechte vrij trap, waarmee ze de stand gelijktrokken naar 3-3. In de verlenging blijft niets meer van de wervelende wedstrijd over. De spelers zijn uitgeput, de onbarmhartige zon zorgt ervoor dat ze baden in hun zweet. De t-shirts zijn bevlekt met het bloed van de tegenstander, want naarmate de wanhoop toeneemt wordt de partij steeds agressiever.
Vanaf de tribunes smeken de fans: om de dood van Ronaldo, om het inzetten van een pinch-hitter (kan niet; Van Basten heeft al zijn wissels al gebruikt), om een einde.

Dat einde komt: drie keer blaast de scheidsrechter - de verlenging zit erop. Uitgeput slepen de spelers zich naar hun helft, waar ze water en een peptalk krijgen. Aanvoerder Clarence Seedorf bijt op zijn lip. Het ligt nu niet meer in zijn handen, want als iemand geen penalty's gaat nemen, is hij het.

Dan gebeurt het ondenkbare. Tien spelers schieten op het doel, en scoren allemaal. Nummer zes van Nederland: Bouhlarouz. Mist. De Brazilianen ook. Ryan Babel scoort. De Brazialen ook. Op de tribunes krijgt een man een hartaanval, maar niemand let erop, iedereen kijkt nagelbijtend naar het veld. Mis. Mis. Mis. Mis.

Erwin van der Sar wordt door het oranjelegioen bejubeld als hij eerst een penalty stopt, en er daarna eentje inschiet. Zo opgelucht is hij dat hij vervolgens het schot van laatste Braziliaanse veldspeler niet tegen houdt.

Het hele universum krimpt ineen. Seedorf, bal, negen meter. Doel. Keeper. Hij heeft al jaren geen penalty's genomen. Vijftigduizend Nederlanders op de tribune slagen een kreet van wanhoop als zijn naam uit de speakers schalt. De Braziliaanse keeper kijkt hem spottend aan.

Godverdomme, hij zal ze! Hij neemt een aanloop van twintig meter, rent als een bezetene op de bal af, en SCHIET! Recht op de keeper af, bedenkt hij zich te laat - een microseconde voor hij de bal raakt.

Zelfs in de vertraagde opnames is moeilijk te zien wat er vervolgens gebeurt, zo hard gaat het schot. De bal vliegt recht op de keeper af, die zijn handen niet snel genoeg kan bewegen. Via het gezicht van de doelman schiet de bal de rechterbuitenhoek in. De Braziliaan stort bewusteloos ter aarde, zijn neus gebroken.

Als hij vijf minuten later bij bewustzijn is, moet hij op Van der Sar schieten. Het lukt niet; zijn hoofd tolt nog, en hij produceert een laf boogballetje dat Erwin nonchalant op zijn borst vangt. Nederland is wereldkampioen voetbal, dankzij Clarence Seedorf!

Helaas, het zit er niet in. Omdat Van Basten een racist is, natuurlijk.

15 juni 2006

Reclamepraat

Hoe slaat een VVD’er met zijn vuist op tafel? Hard, als het gaat om strenger politieoptreden, asielbeleid en de aanpak van de werkloosheid. Niet zeiken, eigen verantwoordelijkheid, aanpakken die handel. Burgers moeten niet zeuren, die hebben zich slechts te voegen naar de regels en verboden die de overheid ze oplegt.

Maar gaat het over bedrijven, dan durven de liberalen ineens amper over het tafelblad te strijken. Europarlementariër Jules Maaten wil “in gesprek” met de adverteerdersbranche om tot een “vrijwillige gedragscode” te komen.

En dan gaat het nog niet eens over een algemene gedragscode. Eentje waarin bedrijven afspreken niet op elke straathoek een kudde aanspreeksletten te parkeren, of waarin wordt vastgelegd dat reclames op de openbare weg maximaal vier vierkante meter groot mogen zijn. Het gaat ook niet over een gedragscode waarin adverteerders afspreken op te houden met het maken van reclame gericht op kinderen, of eentje waarin wordt gesteld dat het verkopen van verzekeringen écht geen grondrecht is en al helemaal geen reden om mensen op te bellen. En helaas, ook een code die het verbiedt om onder het mom van straatwijze hipheid de openbare ruimte te bevlekken, of eentje die viral marketing aan de kaak stelt, is niet aan de orde.

Het gaat Maaten enkel om pop-ups en spam. Een moeilijk kwestie, aldus Maaten. Gelul, aldus ondergetekende. Pop-ups kunnen legitiem zijn, maar het soort pop-ups waar mensen zich aan ergeren is het gevolg van spyware. En dat spyware nog niet verboden is, is te idioot voor woorden. Hoe adverteerders daar over denken is volkomen irrelevant, en in gesprek gaan is dus ook nergens voor nodig.

Spam idem: er is geen enkele reden om spam niet gewoon te verbieden. Adverteerders vinden misschien dat ze het recht hebben om alles en iedereen altijd en overal lastig te vallen met hun product, maar adverteerders zijn een lagere levensvorm. Misschien dat ze beweren dat ze best onderlinge afspraken willen maken, maar ze gaan zich er toch niet aan houden. Liegen is hun vak. Het liberale gebrei waar Maaten wel heil in ziet, zal helemaal niks gaan uithalen.

14 juni 2006

Soep

Ik heb het normaal niet zo op gehannes met beesten. Als het gaat om gigantische dieren als walvishaaien, die van nature lange trektochten maken, vraag ik mij zelf ter dege af of het wel ethisch is om zo’n dier in een aquarium te houden.

Het Georgia Aquarium in Atlanta is het enige aquarium buiten Azië dat walvishaaien houdt: twee mannetjes. In de hoop dat er kleine walvishaaitjes van komen, zijn er twee vrouwtjeswalvishaaien ingevlogen vanuit Taiwan.

Wat het heeft gekost om de speciaal omgebouwde 747 met een reis-aquarium zo’n eind te laten vliegen, is niet duidelijk. Ik gok dat je er heel wat kindjes mee van lepra had kunnen genezen. Dat roept de vraag op of deze reis nou wel zo nodig was.

Het antwoord op die vraag is ja. Waarom gaat het hier om walvishaaien van vier meter lang, terwijl ze in het wild uit kunnen groeien tot achttien meter? Niet alleen omdat die makkelijker te vervoeren zijn. Er zijn vrijwel geen volgroeide, vruchtbare walvishaaien meer. Ze zijn op. Sommige wetenschappers verwachten dat de soort binnen vijftien jaar is uitgeroeid voor de Chinese haaienvinnensoep.

Nu valt het vangen van walvissen waar er genoeg van zijn natuurlijk te verdedigen, , maar iemand die een complete soort van zulke prachtige dieren laat voor zijn culinaire plezier is in mijn ogen een gruwelijke misdadiger. Voor de niet-duikers onder u: haast u naar Georgia. U kunt daar nu nog walvishaaien zien, voor het te laat is.

12 juni 2006

Vast goed

Het is een kwetsbare groep, die vaak over het hoofd wordt gezien. Gelukkig maakt de nieuwe wet van ministers Donner en Dekker een einde aan de schrijnende situatie waarin deze mensen verkeren: als het aan de bewindslieden ligt, zullen de vastgoedhandelaren straks eindelijk ongegeneerd de huizenmarkt kunnen manipuleren. De huisjesmelkers hoeven niet langer lijdzaam toe te zien hoe puisterige punkertjes met toestemming van de wetgever hun zorgvuldig uitgestippelde beleid van leegstand en verkrotting dwarsbomen.

Natuurlijk hebben Donner en Dekker aan hun nieuwe wet de voorwaarde verbonden dat de leegstand niet mag toenemen, en natuurlijk is dat een wassen neus. Het is alsof je een wet invoert die fietsen verbiedt, op voorwaarde dat het aantal fietsers niet daalt. Als je dat echt niet wil, voer je die wet niet in.

Je zou kunnen zeggen dat iemand die in het dichtbevolkte Nederland zelfs te lam is om antikrakers in zijn panden te zetten, gewoon een klootzak is. Je zou kunnen zeggen dat handelen in ruimte nu eenmaal niet hetzelfde is als handelen in naaigaren, en dat de vraag naar woningen in Nederland zo hoog is dat er geen fatsoenlijke reden is om twaalf maanden lang niks met een gebouw te doen. Er is wel een onfatsoenlijke reden: de prijs opdrijven door het woningaanbod kunstmatig laag te houden. Of wachten tot een oud, onderhoudsintensief pand van ellende instort zodat je grond hebt om een prefab woonfabriek op te bouwen.

Dat zou je kunnen zeggen, maar dan zou je natuurlijk wel allemaal linkse dogma’s aan het oplepelen zijn. Nederland heeft zich inmiddels bekeerd tot de nieuwe politiek, en daarin is geen plaats voor dat soort ideologisch gezwets. Pragmatisme, daar gaat het om. Ook het feit dat mijn grote idool Gerard van As voorstander is van de nieuwe wet, heeft veel te maken met zijn pragmatische instelling.

Dit kabinet is een kabinet voor alle mensen. Dus niet alleen voor de hardwerkende burgers, de arbeidsongeschikten en de kleine middenstanders, maar óók voor de kingpins van de vastgoedbranche. Terecht dat de regering zich aan hun kant schaart, want ze hadden het de laatste tijd al moeilijk genoeg.

10 juni 2006

Ideaal

‘Hallo, en welkom op deze cursus “Ideale schoonzoon voor gevorderden.”’
‘Hallo meneer Huisman’
‘Zeg maar Henny hoor. Mag ik Wouter zeggen?’
‘Nee, want hij is Wouter. Ik ben Mark. Ik wil meerr doen om mijn talent klaarr te stomen voor de toekomst.’
‘Dan gaan we in elk geval werken aan die “r” van je, Mark. Wouter, waarom heb jij gekozen voor deze cursus?’
‘Ik hoopte eigenlijk dat ik de enige zou zijn, zodat ik een voorsprong op Mark kon nemen bij het ideale-schoonzoon-zijn.’
‘Niet te afgunstig, Wouter. Een ideale schoonzoon is altijd sportief. We gaan de komende weken werken aan jullie vaardigheden en- ’
- ‘Maar ik was altijd al de ideale schoonzoon en hij heeft mijn act gestolen!’
‘Rustig Mark.’
‘Ik heet Wouter.’
‘Sorry hoor, jullie lijken ook zo op elkaar.’
‘Maar dat is niet eerlijk! Dat heeft iedereen, maar heel veel ondernemers zijn wel bang dat de PvdA in de regering komt. Terwijl ik net zo rechts ben als Mark.’
‘Ik ben niet rechts! Ik ben net zo links als Wouter.’
‘Niet zo door elkaar lopen jongens! Zo onthoud ik nooit wie er nou wie is.’
‘Ja Henny.’
‘Dank je, Mark’
‘Ik ben Wouter!’
‘Niet zo schreeuwen, Wouter. Zo wordt je nooit een ideale schoonzoon.’

Weekendblog: MifMif

Ondanks het feit dat mijn vorige Weekendblog-link mij niet door iedereen in dank werd afgenomen, hebben we er deze week weer eentje.
MifMif is een hyves-blog. Waarom mensen op Hyves zouden bloggen is mij altijd ontgaan - al was het maar omdat de site tenenkrommend slechte vormgeving aanmoedigt - maar Mirjam weet er wijze dingen op te zetten, zo af en toe:

"Leeuwenhosen moeten niet verboden worden vanwege sponsorbelangen, maar omdat ze een misdaad zijn tegen de menselijke waardigheid!"

08 juni 2006

Linkdump: hoaxen is kunst

De zachte stralen van de zon toveren alle meisjes om in mooie vrouwen, de lucht lijkt bezwangerd met de walm van zoete parfums en er is zowaar nog een enkel plekje op de terrassen. Blogger werkt zo traag als dikke stront de berg op en ook u, beste lezer, zou op een moment als dit niet binnen achter een computer moeten zitten.
Toch? Dan valt het u zeker op dat er niets op Internet is vandaag. Onze collega-bloggers zitten namelijk op het terras te genieten van al dat vrouwelijk schoon. Gelijk hebben ze.
Speciaal voor u dan toch een interessant stukje Internet om te lezen: over een hoax-kunstenaar uit de Verenigde Staten. Zoals hij zelf zegt: als één man met een telefoon en een faxmachine al zoveel ophef kan veroorzaken, hoe moet dat dan met de machinaties van bedrijven overheden?

07 juni 2006

Poule des doods

Net als je een grondige plebejofobie en oranje-afkeer begint te ontwikkelen, rukt het Rode Gevaar op. De Sjekkiesrokende Paupers van Janmarijnissen.nl (waar we nog een appeltje mee te schillen hebben) hebben een Poule voor het Goede Doel ontwikkeld. Ontdekt via retecool, zelf bezoek ik zulke sjekkiesrokende sites natuurlijk niet.

Waarom dan toch gelinkt naar de digitale Pravda? De rijkste partij van Nederland doet een euro in de pot voor elke deelnemer. Daar moeten de Poolse loodgieters waar Jan zo tegen is keihard voor werken, u hoeft alleen maar even wat cijfertjes in te vullen. Verstand van voetbal helpt geen reet, want de bal is rond.

Die pot wordt direct onttrokken aan de vervuilende linkse propagandamachine, en komt ten bate aan een goed doel naar keuze van de winnaar. Zelf dacht ik aan de Edmund Burke Stichting.

Kortom, vul het in, mail het door naar al uw vrienden en kennissen en met een beetje mazzel krijgt u volgend jaar minder flyers, posters, stickers en lelijke studenten in tomatenjassen voor de kiezen. Dat is al een goed doel op zich.

Hè lekker, dat doet pijn

Wat een dilemma. Sommige mensen vinden dat we niet zoveel op D66 moeten zeiken, omdat dat al zoveel gedaan is. Aan de andere kant: als de sociaal-liberalen niet permanent beschimpt en bespot worden, gaan ze binnen de kortste keren denken dat ze weer mogen meedoen met de grote mensen, met als gevolg dat ze zich weer eens onsterfelijk belachelijk maken. Eigenlijk is D66 een minderwaardigheidscomplex aanpraten de enige manier om de partij tegen zichzelf te beschermen.

Hoe dan ook, mensen die genoeg hebben van het eeuwige D66-gezeik op dit kutblog mogen nu stoppen met lezen. Morgen weer een nieuwe column.

Wat krijg je als je Alexander Pechtold kruist met exposure en een strijd om het lijsttrekkerschap van D66? Geheugenverlies, blijkbaar. Je zou denken dat uitgerekend Pechtold er weinig behoefte aan heeft het nog eens over Uruzgan te gaan hebben, maar nee: de minister vindt dat de discussie over de Afghaanse provincie nog niet voorbij is.

Als je maar vaak genoeg klappen krijgt, gaan mensen vanzelf medelijden met je hebben. Ook als je het er zelf naar gemaakt hebt. Toen de minister van pluche bezetten vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen verbaal werd gekleineerd door Hans Wiegel, steeg D66 in de peilingen, en Pechtold moet daar uit geconcludeerd hebben dat masochisme helemaal geen slechte politieke strategie is.

Dus zegt de politicus die in december vorig jaar heel recht-voor-z’n-raap geen mening had over de missie in Uruzgan, omdat hij anders zijn warme bips op het spel had gezet, dat we het toch nog eens over onze jongens moeten hebben. Woordgymnastiek gebruiken om een kwestie op te rakelen waarbij je eigen rol niet al te chique is geweest, en die leidt tot politiek gejojo met soldaten die hun leven op het spel zetten, het is vragen om sneren en schimpscheuten.

Maar als je gokt op het medelijden van de kiezer, is pijn alleen maar fijn. Als Pechtold zijn nieuwe strategie echt serieus neemt, kunnen we hem binnenkort over het Binnenhof zien lopen met opgetrokken onderbroek. Of huilend tussen Gerrit en Aart-Jan, die met zijn lunchbox aan het overgooien zijn. Hij zal een waar stemmenkanon worden.

06 juni 2006

Aanspreekmuts

Zwervers die je lastig vallen om geld, zijn naar ende vervelend, maar in elk geval gaan ze lekker snel dood. Hetzelfde kan jammer genoeg niet gezegd worden van de bedelsletjes. U kent ze wel: elke tocht door de stad verandert in een pot verstoppertje met hitsig kijkende studentes die uw geld willen voor de boekenclub, de Sjögren-syndroom-stichting, het behoud van het Nederlandse prezwalskipaard, de krant of weet ik veel wat.

Vandaag bleek dat één of andere NS-mongool de stationshal heeft omgebouwd tot hindernisbaan. Zodoende kon ik de KPN-sletten die daar waren rondgestrooid niet vermijden. Ik hoefde alleen maar, zo legde zij me uit, even al mijn persoonlijke gegevens aan KPN te geven, die vragen over voetbal - waar ik niets van weet - te beantwoorden, een bal in een gaatje dat iets kleiner is dan een bal te schoppen, en dan win ik een prijs die ik niet wil hebben. Dit alles ter promotie van een dienst voor mijn laptop, die ik niet heb.

Ik bedankte beleefd en gaf het foldertje terug. 'En bedankt hè!' snauwde de troela mij sarcastisch na. Pardon? Alsof ik háár lastig had gevallen.

Ik ben ze zat, de bedelsletten. Een beetje parasiteren op mijn goede manieren om in hun bijbaantje te voorzien. Hele volksstammen journalisten zijn op straat gezet omdat adverteerders deze agressieve vorm van marketing liever gebruiken dan een plaatje in de krant te zetten. En als ik de KPN-laptop dienst af zou willen nemen, zou ik daarmee meebetalen aan die vervelende wijven die me aanspreken.

Vanaf nu zweer ik plechtig dat ik elk bedrijf, elk goed doel en elke wat-dan-ook die mij door middel van een aanspreekmuts probeert te bereiken, tot aan het einde der tijden zal boycotten. Op dit blog komt een shitlist. KPN Hotspots krijgt de twijfelachtige eer om hem aan te mogen voeren.

04 juni 2006

Linkdump

Terwijl onze vormgever op de prachtige Arubaanse stranden zijn neus andermaal begraaft in de met cocaïne bestoven gleuf van een nieuwe Holloway, mijmer ik wat over de speciale linkdumpsectie die hij had beloofd voor hij ging.

Tot die tijd doen we het even zo: Verkiezingsfraude in VS. Important if true, zoals de Engelsen zeggen.

Brokjes (2)

Ik heb even wat uitzoekwerk gedaan, en er is goed nieuws! Er zijn genoeg walvissen om Nederland zijn rechtmatige plaats in de glorierijke walvisvaart weer op te laten nemen. Je zou natuurlijk kunnen zeggen dat de jacht op zulke bijzondere wezens moreel fout is, maar onze overheid kijkt wel uit. Voor je het weet is het ook moreel fout om de paling uit te roeien, of om varkens op te sluiten in hokjes ter grootte van een varken.

De enige drempel die zou kunnen bestaan voordat onze mannen met baarden hun vaderlandse spierbundels inzetten om uit hertengewei gesneden harpoenen in het walvissenvet kunnen smijten, is het feit dat Nederland lid is van International Whaling Commission. Eigenlijk vooral om tégen de walvisvaart te zijn, maar een kniesoor die daarop let.

Sterker nog, zelfs als wij niet Hemmingwayesk de wereldzeeën opgaan voor onze kattenvoerindustrie, is er geen enkele reden waarom wij nog zouden betalen om lid te zijn van het IWC. Japan heeft jaar in jaar uit gelobbyd om de meest achterlijke kokosnotenlandjes mee te laten stemmen in haar voordeel. Nederland heeft Luxemburg, bekend vanwege de lange kustlijn en vele walvissen in haar territorium, erbij betrokken.

Dit rariteitenkabinet van landen komt eens in de zoveel tijd bijeen om samen af te spreken hoeveel walvissen er doodgemaakt mogen worden. Als Japan het niet eens is met het afgesproken aantal, zoals na de laatste vergadering, trekken ze zich er vervolgens niets van aan. Weg met die club!

02 juni 2006

Weekendblog: De Jouwe

Poëzie is de lingerie van onze taal. Voor de dagelijkse omgang kleven er wat nadelen aan, maar op het juiste moment is het een versterkend minimalisme. Juist door te bedekken en het oog te misleiden wordt er aan kracht gewonnen. Als de stijl tenminste enigszins acceptabel is.

De meeste mensen geven het schrijven van gedichten op rond de leeftijd dat ze hun moeder niet meer hun ondergoed laten kopen, en dat is vrijwel altijd terecht. Des te meer deugd doet het mij om andermaal te kunnen linken naar een poëtisch blog. De opstelster werkt bij Ekko, en de muziekposts die zij plaatst getuigen dan ook van een goede smaak. Net als bij ons, trouwens.

Ons Weekendblog van deze week, kortom. De Jouwe is een combinatie van het beste van de moderne popmuziek met de gedichten van 'Mari'. Om in lingerie-termen te blijven: ik krijg er wel een stijve piemel van.

(Edit: om onduidelijke redenen heeft Blogspot het heel moeilijk met linken vandaag. Dit wordt alweer de derde poging waarbij ik niets verkeerd heb gedaan.)

(Edit 2: In de code staat het goed, maar de boven mij gestelden gaan er vervolgens mee aan de haal. Het URL is in elk geval: www.livejournal.com/users/1216749)

01 juni 2006

Brokjes

Het lukt maar niet om Japanners aan het walvisvlees te krijgen. Sinds kort draaien ze er daarom kattenbrokjes van. Waarom zoveel moeite doen om een beest te vangen als toch niemand het op wil eten? Voor de wetenschap.

Veel mensen, waaronder de meneer van de laatste link, roepen altijd dat het Japanse wetenschappelijk onderzoek naar walvissen geen aars voorstelt. Het onvolprezen maandblad Natuur & Techniek besloot om eens te kijken of dat klopt, naar aanleiding van het congres van de International Whaling Committee deze maand. Ze zijn er niet echt uitgekomen: 'Sommige wetenschappers uiten zware kritiek, anderen vinden het fantastisch onderzoek.'

Feit is natuurlijk dat als je bepaalde vormen van onderzoek wil uitvoeren, de walvis daarvoor dood moet. En als je met een dooie walvis zit, is het natuurlijk zonde om die de zee in te mieteren. Dan kan je er nog beter kattenbrokjes van maken.

De hele opvatting dat je een beest niet mag opeten, behalve als je het hebt gevangen voor wetenschappelijk onderzoek, is natuurlijk kul. Je hebt een populatie walvissen, en die kan jacht verdragen of niet. Landen die graag walvissen willen eten zouden zich niet moeten hoeven verschuilen achter wetenschappelijk onderzoek.

Zelf zou ik het echter andersom willen zien. Als je iets uit het wild wil halen, moet je er altijd verplicht wetenschap op bedrijven. De kosten daarvan zijn uiteraard voor de consument. Als die kosten er vervolgens voor zorgen dat er minder tonijn, walvis, paranoten en ander bedreigd grut wordt gegeten, des te beter.

Pedolitiek

De net opgerichte pedopartij NVD heeft, vanzelfsprekend, weerstand opgeroepen. De kandidaat-politici willen kinderporno en seks met minderjarigen legaliseren. Onder voorwaarden dat het allemaal zonder dwang gebeurt, natuurlijk, maar toch: bah. Net als de meeste mensen vind ik de plannen van de NVD verwerpelijk. Hoe lekker de pedo’s seks met twaalfjarigen ook vinden, het risico dat een kind enkel instemt vanwege peer pressure is veel te groot.

Mogen de pedofielen desondanks een politieke partij oprichten? Natuurlijk. Althans, wel zolang de SGP ook mag bestaan. Als je een onverkwikkelijk partijprogram mag baseren op een boek, waarom zou je het dan niet mogen baseren op pedofiele neigingen? Omdat we die verwerpelijk vinden? Dat vinden veel mensen ook van het idee dat “het bekleden van publieke ambten een specifieke roeping is voor mannen”. Omdat het idee ons tegenstaat? Het idee dat jeugdige delinquenten naar opvoedkampen worden gestuurd staat mij niet aan, maar dat betekent niet dat Geert Wilders geen politiek zou mogen bedrijven. Het betekent wél dat ik niet op Wilders ga stemmen, net zoals ik mijn stem ook niet aan de NVD ga geven.

Geert Wilders en de gereformeerdste familie van Nederland willen dat het kabinet uitzoekt of de pedofielenpartij misschien ontbonden kan worden. Blijkbaar hebben ze weinig problemen met de notie van een regering die nieuwe politieke partijen kan verbieden op grond van de “zieke ideeën” die het heeft.

Dat terwijl dat toch een allerakeligste gedachte is. Eigenlijk veel akeliger dan een partij wiens plannen zoveel weerstand opwekken bij het electoraat dat hij toch nooit groot genoeg zal worden om daadwerkelijk invloed uit te oefenen.

Dat uitgerekend de SGP vindt dat een partij met nare denkbeelden verboden kan worden, lijkt me een nieuw record bord-voor-de-kop. Net als het fundamentalistische heidevolk vind ik de ideologie van de NVD verwerpelijk, maar dat geldt in bijna dezelfde mate voor de ideeën van de grefo’s. En als politieke partijen verbieden blijkbaar iets is dat “moet kunnen”, waarom zouden we dan ophouden bij de pedo’s? Laten we dan meteen een eind maken aan de staatskundigen, die we onder het mom van politieke vrijheid zo lang hebben moeten tolereren.

U bezoekt een loser-site

We delen het u maar eerlijk mee: wij staan niet eens in de top 100 van Nederlandse weblogs. Dat ligt natuurlijk in de eerste plaats aan onszelf; blijkbaar slagen wij er niet in om content te produceren die grote hoeveelheden bezoekers trekt. Daarnaast aan het feit dat we weliswaar een eigen domein hebben, maar onze vormgevert nog niet echt meewerkt en nu op de stranden van Aruba coke zit te snuiven en een nieuwe Nathalie Holloway probeert te veroveren.

Jawel beste lezer, u verdoet uw tijd. Zelfs www.georginaverbaan.nl trekt meer bezoekers. Merel Roze leek bij de bloggies nog een relatief eenvoudig te kloppen tegenstander, maar de meid trekt meer dan 200.000 unieke bezoekers per dag - meer dan het aantal abonnees van als groot beschouwde nationale kranten. Hoeveel wij er hebben kan ik niet zeggen, omdat Iknik uit spyware-overwegingen onze teller eruit heeft gesloopt - maar het zijn er zeker geen tweehonderdduizend.

Het is maar dat u het weet.