Stem te koop (2)

Marktplaats heeft mijn speciale aanbieding verwijderd! In een door de computer opgesteld mailtje verwijzen ze naar hun algemene voorwaarden, waarin niets staat over het verkopen van stemmen.
Ik heb een toelichting gevraagd, wij houden u uiteraard op de hoogte.

Genocide

Eerlijk zeggen: wie heeft er enige idee wat er in 1915 gebeurde in Turkije? Ik geloof dat de officiële lezing in Nederland is dat de Turken genocide hebben gepleegd op honderdduizenden Armeniërs, en dat zal dan wel. De Turkse regering schijnt te beweren dat dat niet helemaal of zelfs helemaal niet waar is, en veel Turken delen die mening. Tot zover niets aan de hand.

Nee, echt, niets aan de hand. Dat CDA en PvdA kandidaten van de lijst schrappen vanwege hun ontkenning van de Turkse genocide, is te idioot voor woorden. Als het zo klip en klaar is dat Turkije wel degelijk genocide heeft gepleegd, zouden ontkenners makkelijk bestreden moeten kunnen worden met argumenten. Geloven in je eigen versie van de wereldgeschiedenis is geen politieke zonde.

De officiële Turkse lezing van de Armeense kwestie zou ook geen moeilijkheden mogen opleveren bij toetreding tot de EU. Maar wat wel een probleem is: het is in Turkije strafbaar om te beweren dat in 1915 wel degelijk genocide heeft plaatsgevonden.

Tenminste, dat zou een probleem kunnen zijn, ware het niet dat landen als Nederland geen haar beter zijn: bij ons is het immers strafbaar om de Holocaust te ontkennen. Inderdaad, strafbaar. Beweren dat er helemaal geen zes miljoen joden stelselmatig zijn vermoord is een misdrijf. Die wet verleent de ontkenning van de Holocaust legitimiteit, want waarom zou je iets verbieden waarvan de onzinnigheid klinkklaar is?

Het journaille probeert de indruk te wekken dat er veel verontwaardiging is over het feit dat Turkse politici de Armeense genocide ontkennen. Ik geloof er geen ruk van: we zijn al amper verontwaardigd over het feit dat het kabinet braaf bleef ontkennen dat er geheime CIA-gevangenissen bestonden totdat zelfs Dubya inzag dat werkelijk niemand hem meer geloofde. En nu zouden we op onze achterste benen staan omdat een paar Turken beweren dat er lang geleden ver weg iets anders gebeurde dan wat in onze geschiedenisboekjes staat? Lulkoek. Gemaakt nieuws, gevolgd door gespeelde verontwaardiging.

Stem te koop

De verkiezingen zijn begonnen, maar ik heb er geen zin in. Het is net televisie: hoe meer partijen, hoe minder er te kiezen valt. Er is niet één partij die mijn stem verdient, en daarom heb ik hem te koop aangeboden op Marktplaats.

D’66 bestaat niet meer, en de kleine knuffelpartijtjes haken nu één voor één af. GroenLinks is te Groen en te Links, VVD is te Rita. Van CDA en PvdA weet je voor de verkiezingen al dat je er niets aan hebt. Christenfundamentalisten horen tegen de muur in plaats van in de Kamer. Ze zoeken het allemaal maar uit zonder mij.

Voor een aspirant-Kamerlid waarvoor het lidmaatschap erom gaat spannen, moet zo’n stem toch een paar tientjes waard zijn. Zo komt mijn stem nog terecht bij iemand die er wel om geeft.

Afgezien van een update over mijn veiling, laat ik de verkiezingen hier verder met rust. Nu maar hopen dat dat andersom ook gebeurt.

Beschouwing

Godzijdank bestaat er zoiets als een politieke pers. Voor een paar euro heb je een krant, waarin artikelen staan die samenvatten wat er allemaal is gezegd en gebeurd tijdens de algemene beschouwingen. Dat is geen geld voor het niet woord voor woord hoeven volgen van de happening, die af en toe slechts oninteressant is, maar het grootste deel van de tijd dodelijk saai. Ieder moment verwacht je dat één van de aanwezigen opstaat, schreeuwt: “Ik kan er niet meer tehegen!”, de zaal uit rent en zichzelf voor de tram gooit. Of op z’n minst dat je een close-up krijgt van een Kamerlid dat verveeld met een gebakvorkje in z’n oogbol zit te porren.

Maar niets van dat alles. Tijdens het stuk dat ik live heb gekeken, stalen Mat Herben en Maxime Verhagen de show. Maxime omdat hij er uit ziet als een kinderlokker als hij lacht om zijn eigen grapjes, en Mat omdat hij aan het uitproberen was hoe vaak de term ‘as van het kwaad’ in een zin past. Best vaak, trouwens.

En waarom is het saai? Iedereen die wel eens een presentatie heeft moeten houden, kan zo aanwijzen wat er mist in de Tweede Kamer: visuele ondersteuning.

Het hele debat wordt live gestreamd via Internet, dus het is niet zo dat het parlement de digitale revolutie heeft gemist. Achter het spreekgestoelte rijst een joekel van een muur op, en een groot wit doek en een beamertje moeten toch te regelen zijn. Waarom zien we desondanks Mark Rutte als Mark Rutte het heeft over onderwijs, in plaats van iets dat ook daadwerkelijk met zijn verhaal te maken heeft? Waarom staat er geen groot projectiescherm, waarop met Kalashnikovs zwaaiende jurken geprojecteerd worden als Maxime het over de terroristische dreiging heeft en sjekkiesrokende paupers als Jan weer eens een zielig bijstandsverhaaltje vertelt? Waarom is er geen groot vliegdekschip te zien als Matje Herben aan het woord is?

Misschien wel omdat al die politieke journalisten dan zonder werk zouden zitten.

Gastblog: Mening

Alweer een gastcolumnist vandaag! Graag uw aandacht voor Ruud:

“Over smaakt valt wel te twisten, maar niet te discussieren,” wist Imanuel Kant al. Volgens de een is een abstract schilderij van Kandinski mooi, volgens de ander ontroerend. Weer een ander kan er helemaal niets mee: “Vier strepen op een doek, zo tekent mijn zoontje van drie ook.” Maar hoe verschillend ook, iedereen heeft er wel een mening over. Op de vraag ‘wat vindt u van dit schilderij?’ bestaat geen pasklaar antwoord. Het is gewoon een kwestie van smaak.

Maar hoe zit dat met politieke kwesties? Over het gifschip de Probo Koala heeft u vast een goed oordeel klaar. Zo ook over de fileproblematiek: daar moet wat aan gebeuren. Maar nu de vraag ‘hoe?’. Moeten we de wegen verbreden, de benzine duurder maken of tol gaan heffen? U kiest voor het verbreden van bestaande wegen? Maar ontmoedigen we hiermee niet dat mensen met het openbaar vervoer gaan? Zit wat in, nietwaar? En hoe meer mensen er met het openbaar vervoer gaan, hoe minder uitlaatgassen er worden uitgestoten. Waar of niet waar?

Treinen rijden op elektriciteit. Elektriciteitscentrales verbranden kolen en stoten dus grote hoeveelheden koolstofdioxiden in de lucht, gelijk de auto’s die anders op de weg hadden gereden. Misschien dus toch maar kerncentrales? Maar wat te doen met het radioactieve afval. Dumpen in Afrika? Inderdaad, niet zo’n goed idee.

We kunnen natuurlijk ook zoveel mogelijk thuis proberen te werken. Praktisch ieder huishouden heeft tegenwoordig internet, dus dat moet haalbaar zijn. Hoeven we de wegen niet te verbreden, de benzine niet duurder te maken of tol te gaan heffen. Prachtig, nietwaar?

Maar minder wegengebruik betekent ook minder benzineverkoop. Dat betekent een groot tekort in de staatskas. Om nog maar te zwijgen over de weerstand van oliebedrijven. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Bij politieke problemen spelen vele belangen, waarvan de meesten ook nog eens verstrengeld worden achter gesloten deuren. Hierdoor kunnen burgers onmogelijk beoordelen of een bepaald idee hout snijdt.

Daarom krijg je bij straatinterviews met ‘de burger’ ook telkens weer te horen dat iets ‘wel mooi’ of juist ‘bedroevend’ is. Veel verder komen de meesten niet. Toch is het opmerkelijk dat tijdens de vele opiniepeilingen slechts een kleine minderheid van de bevolking aangeeft het ‘niet te weten’. Dit geeft wel aan hoe betrouwbaar die opiniepeilingen zijn.

Hoe serieus zou je als politicus dus de ‘mening’ van de Nederlander nemen? Ironisch is het feit dat juist de partijen die zeggen hierom te geven, tot nul gereduceerd gaan worden. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die wel degelijk een gedegen mening hebben, bijvoorbeeld leraren over onderwijs. Maar gezien de dramatische onderwijshervormingen van de afgelopen jaren gebeurt hier bar weinig mee, wat maar weer aangeeft hoe krachtig deze meningen zijn.
Het is dus de hoogste tijd om de mening van de burger kracht bij te zetten. Laat in de eerste plaats beroepsgroepen en ervaringsdeskundigen -in plaats van politici- vertellen wat echt belangrijk is voor de zorg of het onderwijs en bundel deze invalshoeken vervolgens overzichtelijk op een website demeningvandenederlander.nl. Zo is het in een oogopslag duidelijk wat er echt onder de Nederlandse bevolking speelt. Misschien dat politici ons dan wel serieus gaan nemen.

Ik partij, jij partijt, wij partijen (3)

“De stand is nu op 25 september dat de Hedy Parcherie niet zal meedoen door gebrek aan middelen mits er vandaag of morgen een wonder gebeurt.”

Daarom is het dus zo handig om de Nederlandse taal een beetje te beheersen: het verkleint de kans dat je precies het tegenovergestelde beweert van wat je eigenlijk bedoelt. Het zou natuurlijk ook kunnen dat de deelname van de partij aan de komende verkiezingen inderdaad in kannen en kruiken is, en alleen een wonder daar nog verandering in kan brengen.

Als de Hedy Parcherie niet mee mag doen aan de komende verkiezingen, zullen we verstoken blijven van een belangrijke keuzemogelijkheid: die tussen de politiek en het hedyisme. Dat terwijl alle zittende partijen religieus van aard zijn, en het hedyisme ons een werkelijke scheiding tussen kerk en staat belooft. Even afgezien van de boude bewering dat de VVD een religieuze partij is, klinkt dat niet eens onsympathiek. Kerk en Staat zouden in Nederland best wat beter van elkaar gescheiden mogen zijn dan nu het geval is.

In de Hedyistische Staat der Nederlanden zou dat het geval zijn. En zo veel meer: energiewinning uit aardwarmte (geschatte kosten: 150 tot 400 miljard, maar als het meer wordt “dan is dat geen probleem”), superhogesnelheidstreinen en ruimtevaart. En we krijgen een ministerie ter Bescherming van Mentale Vermogens, dat de burgers moet beschermen tegen “leugens, bedrog, hersenspoeling en mentale verloedering” en bovendien veel beter klinkt dan minister van Propaganda.

En ein-de-lijk gaat er iets gedaan worden aan het dilemma waar politici al zo lang omheen draaien: de Goslar wordt verwijderd uit de Surinamerivier. Het zou inderdaad een keer tijd worden dat de Nederlandse politiek zich gaat bemoeien met een Duits scheepswrak dat in een Surinaamse rivier de binnenvaart ligt te belemmeren.

Als grondlegger van het Iknikkisme kan ik natuurlijk alleen maar sympathie voelen voor iemand die zijn gedachtegoed opwaardeert tot filosofische stroming door simpelweg –isme achter zijn naam te plakken. Toch heb ik het gevoel dat het land nog niet klaar is voor het soort harmonie dat Hedy Plak voor ogen heeft.

Tien kleine negertjes

Blijkbaar heeft Jan-Peter Balkenende het nog niet ellendig genoeg gehad. Twee keer ging hij op z’n snufferd, en nu begint zijn kabinet te desintegreren. Donner weg, Dekker weg, nu nog een rel over het gifschip van Van Geel en het begint te lijken op ‘Tien kleine negertjes’. Straks leidt Balkenende een kabinet dat bestaat uit Gerrit, Rita Panzerfaust en een pelotonnetje wegwerpministers.

Blijkbaar is het ene zwartje het andere niet. Rita zit steviger dan ooit in het zadel, omdat Balkenende en de zijnen zich vierkant achter de minister schaarden. Ondanks het wegpesten van achtereenvolgens asielzoekers, een politica en een volledige politieke partij. Als ik het kabinet was, zou ik er ietwat zenuwachtig van worden. Maar de rook van de Schipholbrand was nog niet opgetrokken of Verdonk meldde doodleuk dat de gevangenismedewerkers adequaat hadden gehandeld. En ook dat nam het kabinet haar niet kwalijk.

Donner en Dekker, die slechts indirect verantwoordelijk zijn voor het hier en daar een hoekje afsnijden bij het naleven van de honderden regeltjes – en hadden we niet sowieso al een hekel aan die vreselijke regelzucht? – mogen echter meteen hun biezen pakken. Balkenende 2.1 blijft dit keer overeind, maar misschien is dat wel vooral om nog meer staatsrechtelijke spaghetti te voorkomen. De periode Balkenende was al een oefening wetten afstoffen, en het vallen van een gevallen missionair minderheidskabinet zou daar geen verandering in brengen.

Al met al heeft Balkenende enerzijds het nationaal record ‘iedereen laten weten wat een prutser je bent’ gebroken, maar anderzijds is hij nog steeds een serieuze kandidaat voor het premierschap. Jezelf vrijwel continu publiekelijk voor schut zetten en nog steeds hordes kiezers weten te trekken klinkt dan weer niet zo prutserig. Waarom zie ik een lelijke, calvinistische, incompetente minkukel waar zoveel mensen een prima politicus zien? Wat is toch het grote geheim van die man?

Beestenboel

Britse natuurbeschermingsorganisaties hebben samen met Disney onderzocht hoeveel tropische beesten er in en rond Engeland rondlopen. Het antwoord: véél. Dwergpanda's, witte haaien, pinguins, krokodillen, wallabies. Als we in Nederland nou ook zo'n onderzoek doen, komt die poema eindelijk eens boven water.

Want laten we wel wezen: de Nederlandse natuur is saai. Je krijgt folders van Natuurmonumenten vol met everzwijnen, hazelwormen en andere crème de la crème. Als je vervolgens verwachtingsvol de paden op en de lanen in trekt, valt het vies tegen. Aangeplante bomen, en de enige beesten die je ziet zijn de mestkevers die de paardendrollen van je wandelroute afhalen - maar niet snel genoeg.

Àls er in de Nederlandse bossen en heides stiekum poema's, anaconda's, en een middelgrote papoea-stam wonen, krijg je die natuurlijk nooit te zien. Je komt die kut-everzwijnen al nooit tegen. Het is dan ook geen wonder dat nergens ter wereld de dierentuin-dichtheid zo hoog is als in Nederland.

Maar ook als je ze niet ziet, voegt een dierentuinbeest iets toe aan de natuur. Even van het pad af voor een plas tussen de bomen wordt toch spannender als er een minuscule kans bestaat dat er een boa constrictor om je nek valt. Paardenpoep heb je zo uit je schoenzolen verwijdert, maar een flinke berendrol veroorzaakt onherstelbare schade aan leer. Als er een diersoort is die specifiek jaagt op loslopende honden, kan zelfs Natuurmonumenten geen bezwaar meer hebben.

Update: plaatje dat de vormgeving blijft verneuken verwijderd. Was maandag ook al zo. We werken aan een oplossing, tot die tijd zult u het met ongeïllustreerde columns moeten doen.

Rede

Het is Balkenende gelukt: het naar beneden praten van de Nederlandse economie om een excuus te hebben voor vergaande maatregelen is nu alweer vergeten, omdat de wereldeconomie uit het dal krabbelt. De premier hoeft alleen maar te beweren dat zijn regering ervoor heeft gezorgd dat het beter gaat, en wie weet kan straks Balkenende 4 aantreden. Want verrassend genoeg werd in de Troonrede een positief toekomstbeeld geschetst.

Tussen de oranjepropaganda door – blijkbaar is het bejubelen en ophemelen van de Koninklijke familie een kerntaak van de NOS in het algemeen en Maartje van Weegen in het bijzonder – kwam ook de inhoud van de troonrede aan bod tijdens de uitzending van gistermiddag. Kort samengevat krijgen we met z’n allen een schouderklopje van Balkenende, omdat we sterker zijn geworden van zijn tough love. Hij vond het ook niet leuk allemaal, maar het was nu eenmaal nodig.

In Jan-Peters wereld staat Nederland te boek als een land dat voorop loopt. Dat is triest en grappig tegelijk: ons onderwijs zuigt, we innoveren niet en we hebben onlangs onze vriendelijke medewerking verleend aan een giflozing in Ivoorkust. Ik ben benieuwd welke landen Nederland beschouwen als koploper, en vooral op welk gebied.

En wat moet er de komende tijd gebeuren? Praten over de hypotheekrenteaftrek, zoals het CPB onlangs voorstelde? Niks daarvan, aldus de premier, want daar wordt het plebs zenuwachtig van. De AOW hervormen? Als we de Troonrede moeten geloven, is dat helemaal geen issue. Net als het integratieprobleem is de vergrijzing blijkbaar als sneeuw voor de zon verdwenen.

Je zou bijna vergeten dat de drie kabinetten Balkenende van de afgelopen vier jaar aan elkaar hingen van het gepruts. De Nederlandse burger verdient inderdaad een compliment, maar niet van Balkenende. We verdienen een schouderklopje van elkaar, omdat we er ondanks het totale gebrek aan visie en leiderschap bij de regering niet eens zo bijster slecht voor staan.

Gastcolumn: Blonde Dolly, at your service!

We hebben een gastcolumnist vandaag! Ivo van Laanen, één van mijn studenten, heeft een verdienstelijke column geschreven als huiswerk. Die wilde ik graag met jullie delen.

Geert Wilders als de kloon van Pim Fortuyn. Ziet u het al gebeuren, Geert Wilders voor een uitgelaten menigte de legendarische woorden uitspreken waarmee Pim Fortuyn ‘het volk’ toesprak? Ik wel. Tien jaar geleden vond het eerste geslaagde kloon-experiment plaats. Dolly werd gekloond uit een uiercel van een volwassen schaap. Nu, 4 jaar nadat Pim Fortuyn vermoord is en 2 kabinetten verder zijn ze daar, de Fortuyn klonen. Dolly bleek echter niet gezond te zijn en stierf na 6 jaar veel te vroeg voor een schaap. Maar hoe zal het de Fortuyn klonen vergaan? Zou hen een beter lot beschoren zijn?

Schaap Dolly stond voor een revolutionaire doorbraak. Het eerste gekloonde dier dat de embryonale ontwikkeling overleefde. Bij elk experiment gaan er dingen verkeerd. Zo ook bij het klonen van Fortuyn. Kijk bijvoorbeeld naar Mat Herben, Herman Heinsbroek of ons aller Rita Verdonk. Maar een grote doorbraak werd geforceerd met Marco Pastors en Geert Wilders. Pastors wist dit jaar weer veel stemmen binnen te halen in Rotterdam en gaat nu landelijk verder met Joost Eerdmans. Geert Wilders wist zich vrij te maken van de VVD en gaat nu met z’n eigen partij verder.

Maar wat is hun strategie? Flitsende stropdassen en een grote bek. Schreeuwen over allochtonen die sneller uitgezet moeten worden. Schreeuwen over alles wat draait op belastingcenten omdat ze betere verantwoording af moeten leggen aan de belastingbetaler.

Waar heb ik dat eerder gezien? Laat ik u meenemen terug in de tijd . Herinnert U zich die kale man met die twee kleine rotkeffertjes? Precies! Die riep dat alles wat draait op belastinggeld zichzelf moet kunnen verantwoorden. Daarnaast had hij hele theorieën over het toenmalige immigratiebeleid. Als hij de kans zou hebben gehad zou hij zelfs het citaat van ons aller Rita gebruikt hebben: “Ik ben niet links. Ik ben niet rechts. Maar ik ben recht door zee!”

Maar wat heeft ons land aan de nieuwe nep - Fortuyns? Op dit moment helemaal niks. Fortuyn zelf wist vier jaar geleden de gevestigde orde in Den Haag een beetje nieuw leven in te blazen. Maar zijn klonen maken er vandaag de dag niet veel soeps van. Pastors heeft in plaats van een partijprogramma wat losse flodders. En van Wilders heb ik nog helemaal niets gezien. Hij heeft niet eens geld voor detectiepoortjes. En Rita? Die laat zich voorbijstreven door, zoals ik van de week in ‘het Parool’ las, “een CDA-er die mank loopt op links.”

Het enige positieve effect van alle nieuwe rechtse partijtjes is dat de andere partijen enorm hun best zullen moeten doen om stemmen te krijgen. Want flitsende stropdassen doen het goed bij het electoraat. Dus ik denk dat er ons nog een leuke tijd te wachten staat tot de verkiezingen. Van mij mag het moddergooien beginnen.
U zult wel doorhebben dat de VVD mij al te rechts is. En dat ik dus niet zal stemmen op al die namaak politici die de rechter flank over aan het nemen zijn. Misschien ga ik wel voor de nageaapte leus van Bos: ”Dit land kan zoveel beter!” We zullen nog wel zien. In ieder geval heb ik d’r zin an!

Problemen

De winkels waren dicht en je kon niet naar de WC, maar gelukkig deden de automaten voor visitekaartjes en pasfoto’s het nog wel. Je moet toch wat, als je drie kwartier vastzit op Rotterdam Centraal (bedankt, organisatie van Bazar Curieux!).

Mijn date en ik gingen een visitekaartje ruilen tegen een pasfoto, en toen zat daar het meisje uit Leeuwarden. Zij was een jaar of zeventien, en ze had een probleem.

Ze was vanuit Leeuwarden naar Rotterdam gekomen voor een date met een jongen die ze alleen kende via MSN. Ze had wel met hem gezoend, maar nadat hij en zijn vrienden ineens hun vlindermessen gingen showen besloot ze er toch vandoor te gaan. Ze voelde zich bedreigd, en was bang dat de vriendengroep haar wat aan zou doen als zij straks, onvermijdelijk, ook naar het station kwamen.

De pasfoto-mensen ontfermden zich op hartverwarmende wijze over het kind. Ze boden het zelfs een slaapplaats aan, gaven advies en namen het kind op sleeptouw.

In ruil daarvoor vertelde het meisje haar levensverhaal. Verkrachtingen, aanrandingen, ziekte, problemen, problemen, problemen. Ah. Het moederkloekende pasfoto-meisje werd wat achterdochtig. Problemen zijn soms besmettelijk. ‘Voordat ik je in huis neem, wil ik toch wel even een legitimatie zien.’ Dat ging niet.

Niet getreurd. Moederkloek hielp het meisje verder. ‘Leg je probleem uit aan de mensen van de security, en blijf bij hen in de buurt’. Dat had het meisje zelf nog niet bedacht.

Iemand die in zeven sloten tegelijk loopt, en door het ongeluk achtervolgd lijkt te worden. Hoe zou het met haar zijn afgelopen? Mijn date wist het wel: ‘waarschijnlijk is ze door zo’n security-man verkracht.’

Zwartboek

Het zal niemand ontgaan zijn dat Paul Verhoeven terug is in Nederland. ‘Zwartboek’, de nieuwe Nederlandse film van de regisseur die jaren in de States zat, is de afgelopen weken zo vreselijk gehyped dat je er bijna bij voorbaat een hekel aan zou krijgen. En lovende recensies zeggen weinig: de laatste Nederlandse film die zoveel positieve aandacht kreeg, ‘Phileine zegt sorry’, was een droevige aaneenschakeling van net-niet-grappige scènes, met als tragisch dieptepunt de zoveelste parodie op ‘When Harry met Sally’.

Dat ‘Zwartboek’ een Nederlandse film is, is onmiskenbaar. Hollandse cineasten zijn dol op bloot en seks, maar dan niet op z’n Hollywoods. In onze vaderlandse films is seks steevast het betere ram- en stampwerk, met klotsende tieten en harige kutten. Dat hoeft niet per se storend te zijn, maar het is ook al een jaar of dertig niet meer schokkend of boeiend. Films met heipaalseks en lillend bloot zijn inmiddels bijna even Hollands als klompen en windmolens, en ‘Zwartboek’ is geen uitzondering op de regel. Gelukkig smijt Verhoeven niet tot vervelens toe met konten en piemels.

Er zit vaart in het verhaal. Soms iets te veel, vooral in het tweede deel van de film. Hier en daar klinken de dialogen net iets te geforceerd, omdat er nog even snel iets uitgelegd moet worden aan de kijker. Tegen het einde van de film lijkt het wel alsof de acteurs bang zijn dat de aftiteling gaat verschijnen voordat ze bij de laatste pagina van het script zijn.

Hoewel de hype anders wil doen geloven, is ‘Zwartboek’ geen scherpzinnige analyse van goed en kwaad, of een uitdaging van de heersende opvattingen over de rol van Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. Daarvoor is het allemaal veel te oppervlakkig. Maar gelukkig is het wél een thriller, en Verhoeven is een vakman. De film wordt niet verpest door z’n kleine gebreken: ‘Zwartboek’ is een mix van spanning en humor, die geen moment verveelt. Wat mij betreft de beste Nederlandse film sinds ‘Van God los’.

Korenwolfman

In de discussie rond rugnummers voor ME'ers laat Nederland een uitgelezen kans liggen. Tuurlijk, de politie gaat wel eens te ver, en dan moet je ze achteraf kunnen straffen. Aan de andere kant zijn wat stokslagen en een hondenbeet natuurlijk nog een veel te lichte straf voor mensen die vrijwillig een concert van Ali B. bezoeken.

Maar waarom zouden we ons aan van die suffe rugnummers houden? Geef agenten hierin nou eens echte vrijheid. Geef ze geen rugnummer, maar laat ze zelf een aansprekend mep-alias verzinnen. Als agenten The Crippler, Botte Berend en Korenwolfman zich misdragen tijdens het supportertje-meppen, kan de corps-chef discipline uitdelen zonder hun geheime identiteit bekend te maken.

Zo'n naam is natuurlijk veel makkelijker te onthouden dan een rugnummer, zeker als we ook in de kostuums los gaan. Veelkleurige strakke pakken, uiteraard wel uitgevoerd zonder cape en met beschermend materiaal. Botte Berend mag zijn wapenstok met latex pimpen tot het eruit ziet als een groot dinosaurusbot, Korenwolfman (met de vergelijkbare kracht en snelheid van een korenwolf, uiteraard) kan aanvallen met een speciaal verdovend bijtwapen dat in zijn helm is geïntegreerd.

De ME'ers zullen zich meer kunnen identificeren met hun werk, als ze een steekje laten vallen kunnen ze gestraft worden, en de gevechten met supporters zullen nog betere televisie opleveren. Ik kijk er nu al naar uit.

De grondwet volgens Maxime

Het gebeurt niet vaak dat minister Donner gewoon helemaal gelijk heeft, maar dit keer klopt wat hij zegt. Het gebeurt evenmin vaak dat Maxime Verhagen helemaal gelijk heeft. Ook dit keer zit hij er volledig naast.

Want wat zei Verhagen als reactie op Donners uitspraak dat de sharia kan worden ingevoerd als tweederde van de Nederlanders dat wil? “Ook een meerderheid in de Tweede Kamer voor invoering van de sharia wil ik kunnen tegenhouden, want de ideeën daarvan gaan in tegen onze waarden en onze onvervreemdbare rechten.”

‘Onze’ onvervreemdbare rechten? Maar wie zijn ‘wij’ dan als tweederde van het land die sharia wel ziet zitten? Verhagen, die wel vaker uit zijn nek kletst als hij denkt dat het domme SMS-plebs dat op prijs stelt, heeft blijkbaar helemaal geen meerderheid nodig om te bepalen wat in dit land wel en niet kan. En om de grondwet te verdedigen tegen meerderheden die datgene willen waarvan Maxime weet dat het nu eenmaal niet kan, moeten politieke partijen met de verkeerde idealen gewoon verboden worden.

Het grappige is dat Verhagens ideeën voortkomen uit hetzelfde soort geloof in een absolute moraal als de sharia. Net als de fundamentalistische islam is de neoconservatieve versie van het christendom zoals Maxime en de zijnen die aanhangen, per definitie antidemocratisch.

De neocons proberen de wereld te verdelen in het christelijke, verlichte, democratische westen en de repressieve, autoritaire islam. Maar in werkelijkheid zijn er drie partijen. De eerste twee zijn de moslimfundi’s en de christenfundi’s, die allebei in dienst staan van een irrationeel, onvoorspelbaar opperwezen. De derde en kleinste groep is die van de mensen die vermoeden dat het niet zo bijster veel slechter is om de macht in handen te leggen van het domme, makkelijk te manipuleren volk dan in die van de zelfbenoemde woordvoerders van een rancuneuze godheid.

Dat Maxime Verhagen ageert tegen moslimfundi’s, betekent dan ook niet automatisch dat hij aan de goede kant staat. De man is eigenlijk alleen maar nog meer slecht nieuws voor mensen die nog niet zijn uitgekeken op democratie.

Ik partij, jij partijt, wij partijen (2)

De eerste horde is genomen! VPP-Mongo (?) en de Zapruder-partij zijn er niet in geslaagd om hun registratie bij de kiesraad goed uit te voeren. Dat levert nog altijd 72 partijen op waar we ons licht op kunnen laten schijnen.

Vandaag graag een warm applaus voor de mensen van de Nieuwe Toekomst Partij! Vergeet die oude toekomst, want deze partij biedt u een geheel verzorgd programma in blauwe letters op een blauwe achtergrond.

Strenger straffen, fietsers zijn vooral een gevaar in het verkeer, we kunnen rustig auto blijven rijden want dat heeft niets met het broeikaseffect te maken (en de maximumsnelheid kan ook best omhoog). Erfenissen worden niet meer belast, en problemen met jongeren moeten voor komen (sic) worden, want ouderen voelen zich vaak bedreig (sic).

Kortom, een stevig, rechts programma. Maar weinig VVD'ers zullen het ermee oneens zijn, zeker als zij als 'onbezoldigdeambtenaar (sic) voor de overheid (sic) optreden.' Daar zit hem natuurlijk ook meteen het grote probleem van de NTP - die overigens, voor zover ik kan nagaan, niets te maken heeft met Johan Vlemminx' oude Partij voor de Toekomst.

Want als je het eens bent met de standpunten van de NTP, kan je veel beter VVD stemmen. Het programma komt weliswaar niet woord voor woord overeen met dat van de liberalen, maar bij de VVD weet je vrij zeker dat ze in de Tweede Kamer komen, en mogelijk zelfs in de regering.

Lijsttrekker Christan Boom (zo goed als bekend van zijn rolletje in De Dominee), zal hard moeten werken om nog voor november duidelijk te maken waarom we in hemelsnaam op hem zouden moeten stemmen.

Damn lies

Marnix van Rij, die ooit een gooi naar het lijsttrekkerschap van het CDA deed door Jaap de Hoop Scheffer een mes in de rug te duwen, maar daarmee zoveel kwaad bloed zette dat hij het moest afleggen tegen een onbeduidend Zeeuws Kamerlidje, schrijft vandaag in Trouw dat er na de verkiezingen van 22 november maar één coalitie mogelijk is. CDA en PvdA gaan samen de regering vormen, aldus de politicus, en de enige vraag is wie de premier gaat leveren.

En de campagne is nog niet eens begonnen.

Zoals Bart gisteren al schreef, het is bijna alsof er maar twee partijen meedoen aan de verkiezingen. De peilingen geven aan dat we een nek-aan-nek-race gaan krijgen tussen JP en Wouter, en dat de overige partijen alleen maar interessant zijn omdat ze misschien wel een zeteltje meer of minder van deze twee giganten gaan pikken.

Hamer daar vaak genoeg op, wat zowel het journaille als de peilers zelf vol overtuiging doen, en hele volksstammen besluiten om ‘strategisch’ te gaan stemmen, wat betekent dat ze hun stemgedrag laten afhangen van de peilingen. Die peilingen zijn gemaakt door een paar duizend mensen te vragen wat ze gaan stemmen, en dat vervolgens te extrapoleren naar heel kiesgerechtigd Nederland. Inclusief de strategische stemmers.

Weinig mensen hebben zoveel invloed op de verkiezingsuitslag als Maurice de Hond. Gelukkig is die man de integriteit zelve, want als hij zou willen zou hij de verkiezingen flink kunnen manipuleren. De kudde strategische stemmers laat zich immers maar wat graag sturen door herder Maurice, die de cijfers best zodanig zou kunnen manipuleren dat de door hem voorspelde race tussen Bos en Balkenende inderdaad gaat plaatsvinden. En voor het imago van De Hond is het natuurlijk alleen maar goed als zijn voorspellingen uitkomen.

En zo verwacht iedereen dat de komende campagne een potje schijnworstelen wordt tussen PvdA en CDA. Ook de partijen zelf lijken daar van uit te gaan, en alleen al vanwege die zelfgenoegzaamheid verdienen Bos en Balkenende een schop in het gezicht. Een politieke partij die verkiezingen beschouwt als een formaliteit, is toe aan een flink pak rammel.

Bestond D66 nog maar. In de goeie ouwe tijd had je altijd iets om over te zeiken. Gelukkig is er altijd nog Maurice de Hond. Als hij niet privé-detective speelt of internetzeepbelt, dan doet hij opiniepeilingen.

Dit weekend, peilde hij bijvoorbeeld wie er minister-president moet worden. 53% van de Nederlanders wil wel verder met Balkenende, 40% vindt Bos een betere kandidaat. Er was blijkbaar ook een optie 'iemand anders' of 'weet niet', want dat heeft 7% aangestipt.

Zeven procent! We hebben met een beetje mazzel straks 74 verschillende partijen, maar die doen allemaal voor spek en bonen mee. Zelfs de mensen die niet op de PvdA of het CDA stemmen, vinden het blijkbaar wel best als één van die twee premier wordt. Marc Rutte, Femke Halsema, Jan Marijnissen, André Rouwvoet - stuk voor stuk zijn het in mijn ogen geschiktere bazen van dit land dan JP of het lekkerste draaikontje van Nederland.

Door de verkiezingen voor te stellen als een race tussen slechts twee partijen, versterken de media het idee dat er eigenlijk niets te verkiezen valt. Bos heeft herhaaldelijk gepleit voor een tweepartijenstelsel, en hij krijgt dankzij dit soort opinie-uitslagen nog een beetje zijn zin ook.
Als Maurice zich nu eens op de zaak Lucie de B. gooit?

Pleeg

In de Trouw van vandaag staat een stukje over een promovenda van de VU, ene Jolande de Bie. Zij had onderzoek gedaan naar verpleegsters, en ontdekte iets dat iedereen al wist: de zuster zet soms een spuitje in uw ader! Zeventien procent van hen doet dat tenminste eens per maand. En dan brengt ook nog eens meer dan de helft blaaskatheters in bij vrouwen - geen taak die ikzelf niet al te gretig over zou nemen van een arts.

Want spuitjes zetten en blaaskatheters inbrengen, dat mag alleen een arts. Deze zusters zijn volgens de wet fout bezig en strafbaar, zelfs als ze het doen in opdracht van een arts. Na een extra stukje bonusopleiding mogen ze het wel.

Hier spelen twee dilemma's: aan de ene kant is het natuurlijk van de zotte dat een arts voor elke spuit op moet komen draven, maar aan de andere kant is het intraveneus toedienen van medicijnen een behandeling en geen verzorging - en dus wel een artsentaak.

De cijfers van mevrouw De Bie zouden de doorslag moeten geven: deze medische handelingen worden zo vaak door verpleegsters gedaan, dat je ze maar beter door verpleegsters kan laten doen. Als een arts zijn verpleegkundigen zo nodig zijn werk wil laten doen, stuurt hij ze maar naar die bonuscursus.

Ik partij, jij partijt, wij partijen (1)

‘Wist u dat ze tegenwoordig ratten drie keer langer kunnen laten leven? Nee? Nou dat kunnen ze wel!’

De verkiezingen zijn in aantocht. Dat betekent niet alleen dat we getrakteerd gaan worden op verkiezingsposters, -slogans en –debatten, maar ook dat we kennis kunnen maken met een aantal nieuwe partijen. Dit keer staan er vierenzeventig partijen ingeschreven bij de Kiesraad, al betekent dat niet automatisch dat ze mee mogen doen met de verkiezingen. Daarvoor zijn handtekeningen nodig, en een smak geld.

De komende tijd zullen we zo nu en dan één van deze underdogs de revue laten passeren. Hierbij kiezen we natuurlijk voor de partijen die zich weten te onderscheiden, al is het maar door hun naam. De ‘P.V.D.M. en alle overige aardbewoners’ is daarmee een voor de hand liggende eerste keus, ook nog eens vanwege de website, die alle gevestigde opvattingen omtrent lay-out, overzichtelijkheid, duidelijkheid, kleurgebruik en hoofdpijn durft uit te dagen.

Het citaat waarmee dit stuk begint, is van de P.V.D.M.e.a.o.a. Het antwoord op voor de hand liggende vragen als ‘Wie zijn ze?’, ‘Drie keer lager dan wat?’ en ‘Nou en?’ wordt niet gegeven, wat het geheel alleen maar intrigerender maakt.

‘Gezien dat er nu op aarde ongeveer 6,5 miljard gewone mensen zijn is het onvermijdelijk dat we niet meer voort planten. Rekening moet gehouden worden met het herrijzen van de doden,’ aldus de partij. En om het probleem dat hierdoor wordt gecreëerd meteen weer op te lossen, moeten we het (bijna) eeuwige leven krijgen. Wetenschappers breken al tientallen decennia hun hoofd over het verouderingsproces, maar P.V.D.M.e.a.o.a. heeft de heilige graal: teamwork. Met teamwork hebben we binnen enkele jaren de wetenschappelijke doorbraak die nodig is om het vergrijzingsproces te stoppen.

En het Koningshuis mag vertrekken. Het geld dat het vorstenhuis van de bevolking heeft gestolen, nou, ‘dat soort dingen gaat het koning rijk van Beatrix gewoon terug betalen.’ Zo.

Ik ben razend benieuwd naar de persoon die het partijprogramma heeft geschreven. Ik hoop dat de P.V.D.M.e.a.o.a. op de één of andere manier genoeg geld bij elkaar weet te sprokkelen, want de verkiezingen zullen er beslist kleurrijker van worden.

Recensie: Armelia

Blogger heeft gisteren een halve column van mij opgegeten. Vandaag waren Iknik en ik heel druk, dus kon er even niets komen. Bij gebrek aan beter nu even een recensie die ik heb geschreven voor onze buren.

Vorige week klaagde ik over de eindeloze zelfbevlekkende zaadheid van de Nederlandse literatuur. Nederlandse boeken worden geschreven voor mensen die graag genieten van de kunstvorm 'boeken'. Lezers die behoefte hebben aan een spannend verhaal of zelfs een plot, dat staat een beetje beneden ons schrijversgilde.

Een greep uit de verhalen: 'Ik worstel met mijn streng-christelijke identiteit' (Wolkers, 't Hart). 'Ik worstel met mijn Joodse identiteit' (De Winter). 'met mijn identiteit als patiënt' (Rubinstein), 'Mijn identiteit als loser' ('t Hart, Reve). Na de middelbare school heeft elk normaal mens er meer dan genoeg van, en beperken ze zich tot buitenlandse literatuur, waar wèl met durf en fantasie geschreven wordt.

Ik was dan ook heel blij toen ik Armelia van Gerardo Soto y Koelemeijer uithad. Dromerige vertelstijl, een prikkelende achtergrond (een dorpje tijdens de Spaanse burgeroorlog), en magisch-realistische elementen die doen denken aan Gabriel Garcia Márques.

Het is wel even doorbijten voor je zover komt. In het begin dartelt een schier eindeloze reeks Spaanse namen door elkaar en pas als ze allemaal voorgesteld zijn komt het verhaal op gang. Waar Weijts' roman vlot wegleest, is dit toch wat zwaardere kost.

Net als Art. 285b is Armelia een debuutroman, dus wil ik het de tekortkomingen niet al te zwaar aanrekenen. Ik zou willen dat Armelia op mijn literatuurlijst had gestaan indertijd. Liefhebbers van Márquez kunnen zich er in elk geval geen buil aan vallen.

Gerardo Soto y Koelemeijer: Armelia
Paperback 270 Pagina's
Nieuw Amsterdam 2006
ISBN: 9046800768

Totebel

De Amsterdamse PvdA vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met het begrip ‘allochtoon’. Het werkt stigmatisering en discriminatie in de hand, aldus fractieleider Manon van der Garde. Dus wil ze dat het woord voortaan vermeden wordt in gemeentelijke stukken. Daarmee blaast ze een gezonde calvinistische traditie nieuw leven in: als je het ergens niet over hebt, bestaat het niet.

Relletjes op het Mercatorplein? Dat zijn gewoon Amsterdamse rotjongens. Kijk, klinkt het dan niet ineens alsof er helemaal geen integratieprobleem is? Sterker nog, er hoeft helemaal niet geïntegreerd te worden. Alle Amsterdammers zijn immers Amsterdammer.

Wat een vondst! De meest ernstige problemen kunnen simpelweg weggetipp-ext, zodra het woord dat alle ellende veroorzaakt geïdentificeerd wordt. Ik heb alvast een paar ideeën:

Het woord ‘supporters’ is natuurlijk vreselijk stigmatiserend: door het incident van februari jongstleden te omschrijven als een bestorming van het ADO-honk door Ajax supporters wordt de indruk gewekt dat geweld iets met voetbalsupporters te maken zou hebben. Supporters zijn gewoon mensen met een hobby, dus zo moeten ze voortaan ook worden aangeduid: ‘Bloedige veldslag tussen groepen hobbyisten.’

Het woord ‘junk’ dient ook geschrapt te worden. Zeggen dat je wordt lastiggevallen door een junk is uit den boze. Voortaan zeg je: ‘Een individu dat ik tegenkwam op het station bezorgde mij enig ongerief.’ Zo legt niemand per abuis het verband tussen drugsgebruikers en overlast.

Het voorstel van de Amsterdamse politica ademt een politieke correctheid waar een normaal persoon klonten van in z’n maag krijgt. Alsof problemen beter te signaleren en op te lossen zijn als ze omgeven worden door een dikke mist van taalconstructies waarmee verboden woorden behendig ontweken worden. Alsof meer vaag en ontwijkend taalgebruik in ambtelijke stukken is wat dit land nodig heeft.

Een laatste woord dat natuurlijk helemaal op de zwarte lijst hoort is ‘linkse trut’. En om meteen het goede voorbeeld te geven: persoonlijk vind ik mevrouw Van der Garde maar een progressieve totebel.

GVU-posters racistisch

Als u vanaf het Centraal Station in Utrecht richting Hoog Catherijne loopt, ziet u daar een aantal posters van het GVU, de plaatselijke busmaatschappij. GVU heeft ze niet online gezet - terecht, zoals ik zo zal uitleggen.

Aan uw rechterhand ziet u een foto van een lachende man van een jaar of zestig. 'Ik word altijd vriendelijk gegroet', stelt deze man, op de poster verder omschreven als 'levensgenieter.'

Zij bewering kan domweg niet waar zijn. Je moet wel een hele erge masochist zijn om van een Utrechtse busrit te kunnen levensgenieten. Er zijn vriendelijke en beleefde bus-chauffeurs maar 's nachts huilen ze zich waarschijnlijk in slaap omdat ze met zo weinig zijn.

De mééste bus-chauffeurs zijn onbeschoft, onbehulpzaam, rijden als gekken met een volle bus en proberen je bij het uitstappen nog even te pletten tussen de deur. De poster is gewoon niet waar, net zo onzinnig als McDonalds dat ineens zou gaan beweren hun eten een Michelinster verdient.

Een liegposter mag. Maar hang dan niet een paar meter verder een poster waarop een Surinamer staat met de tekst 'ik kom altijd op tijd.'

Leerboek

Toen ik nog op de middelbare school zat, hadden we een tekstboek voor geschiedenis dat iets meer dan vijf kilo woog. De uitgever had het met zorg zo ontworpen dat het niet in een schoolkluisje pastte. Toen onze docent een keer wilde dat wij tijdens de les wat zouden lezen, was hij buitengewoon verbaasd dat welgeteld vier leerlingen in de hele klas het boek mee hadden genomen, terwijl de gemiddelde leerling uit mijn klas toch slechts tien kilometer hoefde te fietsen.

Op deze manier droeg ons geschiedenis-boek fantastisch bij aan onze vorming, zonder zelfs maar gelezen te worden. Al op jonge leeftijd kregen wij zo belangrijke lessen: authoriteit in twijfel trekken, het kritisch afwegen van belangen, en iemand anders overtuigen van jouw persoonlijke belangen. Hij kon dan bedenken dat dat boek belangrijk was, hij bekeek het maar. Van deze vaardigheden heb ik in de rest van mijn leven veel nut gehad.

Ik ben daarom ook tegen de zeulnorm. Als een kind werkelijk zo stom is dat het zijn rug laat verneuken alleen omdat een docent geen huiswerk op wil geven en eist dat je het boek mee naar de klas neemt, dan verdient het ook een verneukte rug.

Durf

Junglekapitalisme, noemde minister Joop Wijn sommige vormen van durfkapitalisme. Soms is het heel goed voor een bedrijf om overgenomen te worden door een private equity-firma, maar er zitten ook cowboys tussen. Investeringsmaatschappijen die een bedrijf kopen, het strippen en alle onderdeeltjes los verkopen. Behalve de investeerders zelf wordt niemand daar beter van.

Maar Joop werd teruggefloten door Gerrit. Want zuiver liberalisme mag nog zo mooi zijn, bij de VVD hebben ze er hun eigen draai aan gegeven. Zoals de Sjekkiesrokende Paupers maar steeds niet van hun radikaal-linkse bagage afkomen, zo telt de VVD nog steeds veel te veel nimby-bobo’s. Flink wat van die bobo’s hebben hun geld natuurlijk in private equity zitten, en kritiek op durfkapitalisten is dan ook ongewenst. Dus slikte Joop Wijn zijn woorden weer in.

Dat is jammer, want een discussie over durfkapitaal is misschien geen slecht idee. Investeerders die de tactiek van de verschroeide firma’s hanteren zijn toch een beetje de tumorcellen van de markt. Agressief, nietsontziend, en zonder aanwijsbaar nut voor de samenleving in het algemeen. Een beetje investeerder zal er immers ook voor zorgen dat er niet al te veel kapitaal verloren gaat aan belastingen.

Kapitalisme is een fantastisch systeem, waar we veel van onze welvaart en groei aan te danken hebben. Maar zoals elk systeem kent het excessen, en het is de taak van de Staat om die tegen te gaan. Gerrit Zalm kiest er echter voor om, vanuit een religieus vertrouwen in het mechanisme van de vrije markt, alle kritiek de kop in te drukken.

De stompzinnige reflex die er al voor heeft gezorgd dat er nog steeds geen discussie is ontstaan over het onteigenen van de NS, dat onze nutsvoorzieningen verkocht zullen gaan worden aan de hoogste bieder en dat we marktwerking in de zorg hebben, die zorgt er nu voor dat ook discussie over private equity niet mogelijk is. Want durfkapitaal is ook kapitaal, en kapitaal is goed. En als we de VVD moeten geloven, is dát nu liberalisme. Bah. Adam Smith draait zich om in z’n graf.