Brutus(2)

"De kiezer heeft gesproken; 620.555 stemmen van mensen die op de VVD hebben gestemd, maar daarbinnen een keus hebben uitgebracht op mij. Ik zie dat ook als een steun voor mijn beleid." Rita Verdonk zag het ook als reden voor haar couppoging.

Tegen zo'n net jongetje als Rutte is het natuurlijk makkelijk schoppen, en tien bijeen gesprokkelde zetels is niet niks, maar hier laat Verdonk zich iets teveel voorstaan op iets dat geen verdienste is. Ze heeft tien zetels verdiend, maar hoeveel heeft ze er verloren?

Eén van de redenen dat ze na dat gekut met Hirsi Ali niet de partij uit is geschopt, is dat ze kiezers weg moest vangen bij de partijen ten rechterzijde van de VVD. Dat is maar gedeeltelijk gelukt. Van de mensen die een extreemrechtsdoorzee beleid voorstaan, vinden bijna evenveel mensen Geert Wilders een beter idee dan Verdonk.

Daarnaast joeg ze ook kiezers weg. Zoals Iknik al zei: je kunt niet èn de partij van Rutte, en de partij van Verdonk zijn. Ik, bijvoorbeeld, wil best op een rechts-liberale partij stemmen, maar niet op de VVD zoals zij nu is. Als Rutte slim is, zoekt hij eens uit hoeveel mensen nog meer terugdeinsden voor Verdonk. Geen poging om haar te wippen, maar een commissie die moet bekijken hoe er met de uitslag moet worden omgegaan. Daar kan Rita nooit tegen zijn.

Brutus

Nadat ze gisteren een persconferentie had gegeven, werd Rita Panzerfaust door een politiek analist vergeleken met Brutus, de protégé van Caesar die desondanks besloot om samen met zijn maatjes uit de senaat de Romeinse keizer om zeep te brengen.

De vergelijking gaat nogal mank. Ten eerste hadden Brutus en zijn samenzweerders vantevoren afgesproken dat ze Caesar zouden vermoorden. Wat Rita gisteren deed is te vergelijken met een Brutus die de keizer van achteren besluipt, vervolgens opstaat en door de senaatszaal schreeuwt: “Hé jongens, ik wil die ouwe koud maken. Wie doet er mee? Wat? Niemand? Oh. Nou ja, het was te proberen.”

Ten tweede was Caesar geen mietje. Mark Rutte wel: na een pittig debat met zijn beschermeling en de rest van de senaat wordt geconcludeerd dat niemand de keizer dood wil hebben. Brutus verklaart tegenover de scribenten die zich buiten de vergaderzaal hebben verzameld dat hij volledig achter de baas staat. Caesar vindt het een geruststellend idee dat zijn rug vierentwintig uur per dag wordt gedekt door iemand met een dolk, die er geen geheim van maakt dat hij zichzelf een veel betere leider vindt.

Voor een niet-VVD’er zoals ondergetekende is het puur amusement: de partij die groot werd dankzij oratorische grootmeesters als Hans Wiegel en Frits Bolkestein, dreigt gekaapt te worden door een bot viswijf met standpunten die niet eens echt bij de partij horen. De liberalen hebben er een handje van partijleden vooral te selecteren op basis van electorale efficiency, en nu hebben ze een monster gekweekt. De partijleiding had zenuwachtig moeten worden toen Rita dat andere ongeleide projectiel, Ayaan, met een roestig breekijzer de Nederlandse politiek uit wrikte. Achteraf vraag je je toch af of die kwestie nu echt het resultaat was van ondoordacht beleid, of dat de politica welbewust een concurrent uit de weg ruimde.

Een halfzachte partijleider die te fatsoenlijk is om mensen de deur te wijzen, en een opstandige adjudant die te incompetent is om de baas uit de weg te ruimen. Het mag dan geen klassieke tragedie zijn, entertainment is het wel.

Gemiddeld

De deur gaat open. Een man in een donkergrijs confectiepak komt aarzelend in lopen. Hij heeft kortgeknipt donkerbruin haar, en grijzende slapen. Zijn gezicht is gladgeschoren en hij draagt een bril met dun montuur.

“Hallo,” zegt een stem. “Ga maar op de stip staan.”
De man doet wat hem gezegd wordt. Dan verschijnt een tafel in beeld, waar drie mannen in confectiepak achter zitten. “Vertel eens wie je bent,” zegt de middelste.
De man op de stip verschijnt weer in beeld. Hij schraapt zijn keel, en begint: “Ik ben Jos de Vries uit Woerden. Ik ben getrouwd, heb twee kinderen –een zoon en een dochter- en mijn vrouw is nu drie maanden in verwachting van de derde. Een paar jaar geleden hebben we een huis gekocht in een wijk waar veel jonge gezinnetjes wonen. Onze hond-“
“Labrador, Retriever of Jack Russell?” vraagt één van de drie juryleden.
De man is van zijn stuk gebracht. “Eh, eh, nee. Een, eh, Mechelse herder,” stamelt hij.

Er valt een stilte. De juryleden kijken verbaasd. Dan leunt degene die in het midden zit naar voren. Hij kijkt Jos de Vries indringend aan.
“Jos,” zegt hij dan, “wat doe je hier?”
“Eh, nou, ik, eh,” mompelt de man op de stip, “Ik dacht-“
“Dat dacht je verkeerd, Jos. Mag ik je vragen: toen jij je voor ons programma had opgegeven, hoe reageerde je omgeving?”
“Eh, nou, eh. Enthousiast, eigenlijk wel.”
“Niemand zei: doe het niet?”
“Eh. Nee,” zegt Jos, die inmiddels beschaamd naar de grond kijkt.
“Dat hadden ze misschien wel moeten doen. Jos, bedankt voor je komst.”

Jos overleeft de voorrondes helaas niet. Je kunt je natuurlijk geen Mechelse herder permitteren als je wil strijden om de titel ‘Meest Gemiddelde Inwoner van Nederland’ in de finale van Average Joe, de grootste televisiehit na Expeditie Mars.

Het is zo’n beetje het allerlaatste wat je kunt doen met het format ‘mensen staan op een stip en vernederen zichzelf’ dus is het een kwestie van tijd voordat Talpa mijn idee jat. Het enige wat ik dan nog hoef te doen is even bellen met John de Mol.

Alle Belgen dood!

U heeft het waarschijnlijk gemist, maar op mijn werk zijn we deze week trots: Kamervragen naar aanleiding van onze reportage over knallen met ballen. PvdA'er Frans Timmermans vroeg zich af of dat nou zo nodig van belastinggeld moet, het jaarlijkse potje schieten met de studentenweerbaarheden.

Gek genoeg géén vragen over een traditie die de Pro Patria's van Nederland erop na houden: liedjes zingen waarin gezegd wordt dat Belgen dood moeten. 'Eens dan komt de dag waarop wij allen wachten, wij trekken naar de grens, om Belgen af te slachten.' Zelfs mijn Belgische eindredacteur zag in dat je dat niet letterlijk moet opvatten.

Dat is natuurlijk ook zo.

Maar als ik een Mein Kampf wil kopen, dan heeft de staat er opeens geen boodschap aan dat ik Hitlers oproep niet letterlijk wil opvatten. Als de plaatselijke moskee haar jeugd een weekendje naar de hei zou sturen, en een journalist hoorde ze daar zingen hoe ze alle homo's af gaan slachten, dan is de stad te klein. Nog voordat iemand de homo's wat heeft gevraagd.

Als ik een negerzoen wil kopen, mag dat niet omdat het woord neger kwetsend is voor negers. Die klaagden dan weer wel. Is dat de systematiek? Dat een uitspraak pas niet kan als de groep waar het over gaat begint te klagen? Ik begin vast over een liedje dat alle analfabeten de kanker achter hun hart kunnen krijgen. Die komen hier toch niet lezen.

Gele capsules

In het kader van de hopeloze strijd tegen drugsgebruik op feesten, kwam ooit op Lowlands iemand op het lumineuze idee om àlle aanstekers die het festivalterrein opkwamen te controleren. Er zou namelijk wel eens GHB in kunnen zitten.

Vertragingen, ergernis, security-personeel dat hoorndol werd van alle aanstekers waar verrassend genoeg vuur uitkwam in plaats van drugs. En uiteindelijk stond nog steeds de hele Bravo-tent strak.

Gisteren op Awakenings zag het geel van de security en donkerblauw van de politie. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik T een verdacht uitziend zakje uit zijn portemonnee zag halen. Met opgetrokken schouders vouwde hij het open, om twee mysterieuze gele voorwerpen te laten zien. Oordopjes.

De grap is natuurlijk dat een oordopje er best uitziet als een capsule met iets geks en chemisch erin. Als je nou angstig om je heenkijkend in een hoekje gaat staan, beetje rommelen met zo'n zakje, en dan net als iemand van de security eens komt kijken wat je aan het doen bent, slik je snel zo'n oordopje in.

Dat fuckt nog veel harder met ze dan zo'n GHB-aansteker, let maar op.

Kiezen

Wouter Bos heeft gefaald. Als je als partijleider niet durft te kiezen, doet het electoraat dat wel voor je. Het blijft natuurlijk giswerk, maar het zou zomaar kunnen dat veel SP-stemmers hun keuze hebben gemaakt omdat ze de indruk hadden dat ze met een stem op de PvdA het CDA er gratis bij zouden krijgen. Niemand in het campagneteam van Bos vond het blijkbaar nodig om die indruk weg te nemen, en nu heeft de partij het op één na slechtste resultaat ooit behaald.

De VVD had hetzelfde probleem: moesten ze een liberale PvdA zijn, of een anti-immigratieclub van de harde lijn? Weet je wat, moeten de spin doctors gedacht hebben, we doen allebei, dan krijgen we de stem van de rijke liberalen én die van de xenofoben. Dat is net zoiets als niet kunnen kiezen tussen een pretpark en een seksboerderij, en daarom maar een pretseksboerderijpark te maken, waar de bezoekers welkom worden geheten door Mark de fluffy panda en meesteres Rita. Daar is vast een doelgroep voor, maar erg groot is die niet.

Het goede nieuws is dat CDA, VVD en Geert Wilders samen niet genoeg zetels hebben voor een Kamermeerderheid. Veel mensen lijken te denken dat het CDA echt niet zomaar met de PvdV in zee zou gaan, maar hoe ze daar bij komen is me een raadsel. Alsof Maxime, Geert en Rita hun agenda’s niet op elkaar zouden kunnen afstemmen.

En natuurlijk is het andere goede nieuws dat de Sjekkiesrokende Paupers groot genoeg zijn geworden om voor het geweten van de PvdA te spelen. Wouter Bos had het gezicht van links kunnen worden, als hij er niet voor had gekozen zichzelf neer te zetten als de joviale manager van een partij voor gemiddelde Nederlanders. Nu is Jan Marijnissen de smoel van progressief Nederland, en zal Bos hard moeten werken om van zijn kleurloze imago af te komen.

Aan de andere kant, je kunt een eind komen met een kleurloos imago. Balkenende is er nu al vier keer premier mee geworden.

De ergste straf

De Iraakse rechter kan de slaap niet vatten. In januari zal hij moeten beslissen over de vraag of Saddam mag blijven leven of niet. Als je in een land woont waar de doodstraf nog bestaat; hoe kan je die dan nièt opleggen aan Hoessein?

Plotseling verschijnt de geest van Franz Kafka aan zijn bed. In helder Irakees schetst hij een droombeeld.

Elke dag, voor de rest van zijn leven, staat Saddam Hoessein terecht. Voor het uitroeien van Koerden. Voor de inval van Koeweit. Voor de 68 zogenaamde verraders die hij liet doodmartelen. Voor de dure prullen die hij kocht terwijl zijn bevolking geen geld had voor medicijnen toen Irak onder embargo lag.

Voor het dynamietvissen dat hij in zijn jeugd deed. Voor het uitmoorden van Shi’ieten. Telkens dezelfde vragen: waarom deed u dit? Had u ook anders kunnen doen? Waarom noemde u uzelf een ‘streng doch rechtvaardig heerser’, als het tegendeel zo sterk uit uw handelen blijkt? Kon u de gevolgen van dit besluit overzien? Zo ja, waarom, waarom, waarom?
Als hij lang genoeg leeft staan er vast nog wat boetes open voor te hard rijden of het niet op tijd terugbrengen van bibliotheekboeken. Levenslang rechtvaardiging, levenslang verantwoording. De doodstraf is er niets bij.

Dank u, PvdA

...voor het negeren van de Nee/Nee-sticker op mijn brievenbus. U heeft mijn keuze voor vandaag ietsje makkelijker gemaakt.

Met vriendelijke groet,

Bart Braun,
Zwevende kiezer

Biertap

Onderstaande column is van Bart, omdat Blogger weer eens liep te kloten.

Nee! Doe het niet! Dat onzalige plan om de visstand te bevorderen door fosfaat in zee te dumpen.

Het gaat natuurlijk wel gebeuren, want vissers geloven niet in biologen. Als jullie zo door gaan, zeiden de biologen, dan raakt de vis op. Men luisterde niet, en nu zijn er ineens Canadese vissers die zeehondjes moeten doodknuppelen om aan hun brood te komen. Buiten het zeehondenseizoen reist er af en toe eentje naar Nederland om te vertellen dat er misschien toch wel wat inzit, zo'n vangstbeperking. In Nieuw-Zeeland zijn ze inmiddels overgestapt op diepzeevissen, omdat de gewone vissen op zijn.

Ook nu moeten we niet minder vangen; we moeten meer vervuilen! Onder klimatologen leefde dat idee ook een tijdje: we gooien mest in de zee, en daar groeien algen van en die halen zo CO2 uit de lucht. De vondst van de eeuw, op één nadeel na: het werkt voor geen reet. Op de ene plek werkt het een beetje, op de andere plek krijg je juist meer CO2 in de lucht, en op de derde plek krijg je een kwallenplaag.

De natuur is simpelweg geen biertap die je naar believen aan en uit kan gooien. Je krijgt onvoorziene gevolgen, dingen die je nooit had verwacht – en die je bijna altijd ook niet had gewild. De enige zinnige conclusie die uit die test kan komen, is dat de test onvoldoende is, en dat er nog vele jaren op allerlei plekken soortgelijk onderzoek gedaan moet worden.

Maar eigenlijk moeten de vissers eens naar de wensen van de biologen luisteren, in plaats van andersom.

B vs B (3)

Het is grappig om te zien hoe beroerd de media verslag doen van de verkiezingscampagne. Wouter Bos staat in de peilingen op 35 zetels, wat de op één na slechtste verkiezingsuitslag zou zijn sinds zijn partij zestig jaar geleden werd opgericht. De slechtste uitslag was onder leiding van Ad Melkert, en die kan nog met enig recht het slachtoffer van de omstandigheden worden genoemd. Conclusie: Bos is slecht in z’n vak.

Maar de nieuwsmakers kunnen er maar moeilijk aan wennen dat de kiezer niet braaf doet wat hem wordt opgedragen, en gaan vrolijk door met Bos neerzetten als de grote concurrent van Balkenende. Het komt wat surrealistisch over: het voltallige journaille doet verslag van een titanenstrijd die hardnekkig weigert daadwerkelijk plaats te vinden, terwijl het echte politieke nieuws op pagina drie belandt.

Het nieuws is bijvoorbeeld dat de Sjekkiesrokende Paupers in de peilingen monsterlijk hoog staan. Nu doet die partij het in de peilingen meestal een stuk beter dan bij de verkiezingen, maar het lijkt er toch op dat Jan en zijn kameraden grote winst gaan halen. Dat terwijl Goois Links, dat toch niet zo gruwelijk veel verschilt van de SP, maar niet wil stijgen in de peilingen.

Wordt daar in elk geval nog wat aandacht aan besteed, de Partij voor de Dieren zit bij de meeste nieuwsmakers helemaal onder de radar. Net als overigens hun belangrijkste thema, dat door veel mensen wordt beschouwd als de morele blinde vlek van onze samenleving: de manier waarop we met dieren omgaan. Het zou maar zo kunnen dat de PvdD woensdag een Kamerzetel haalt, en dat heeft toch nieuwswaarde. Blijkbaar vinden tienduizenden mensen dat de politiek zo weinig aandacht besteedt aan dierenrechten dat de Kamer speciaal voor dat onderwerp een one-issue partij moet hebben.

Maar goed, peilingen zijn niet overdreven betrouwbaar, en misschien krijgen de nieuwsmakers uiteindelijk gelijk. CDA en PvdA worden ongeveer even groot, de SP groeit niet en de PvdD komt niet de Kamer. Het zou zomaar kunnen. Maar het zou ook zomaar kunnen dat het journaille de voorkeur geeft aan mediafähige verzinsels boven echt nieuws.

Achterkamertjes

Een alternatieve vorm van democratie: de partij die na de verkiezingen het grootst is, gaat helemaal in z’n eentje in de regering zitten. Iedere stemming over een wetsvoorstel van het kabinet wordt voorafgegaan door gekonkel en handjeklap, net zoals nu het geval is. Maar in tegenstelling tot nu zijn er geen coalitiepartijen die een Kamermeerderheid vormen, en die braaf meestemmen met het kabinet terwijl ze het dualisme lippendienst bewijzen. Het machtswoord bestaat niet meer. Oppositie, dat zijn alle partijen behalve de regerende. En elke oppositiepartij kan met een beetje koehandel directe invloed uitoefenen op het kabinetsbeleid.

Mijn ervaring is dat de meeste mensen het een idioot plan vinden. Ten minste, wel als je het op deze manier brengt. Het zou slecht zijn voor de continuïteit van het beleid en de stabiliteit van de regering, maar beide bezwaren zijn dubieus. Het is echt niet onmogelijk om een consistent beleid te voeren dat gebaseerd is op wisselende Kamermeerderheden, en een regering valt pas als een meerderheid van de Kamer een motie van wantrouwen steunt. Dat is nu ook al zo, alleen worden moties van wantrouwen binnen het huidige systeem vaak om de verkeerde redenen verworpen: niet omdat een meerderheid het regeringsbeleid steunt, maar omdat de coalitiepartijen hun plekje niet willen opgeven. Is dat het soort stabiliteit waar we op zitten te wachten?

Minister Joop Wijn is het roerend met me eens, al verwoordt hij het anders: een minderheidsregering is het ei van Columbus. Of, zoals hij het zelf zei, het toppunt van democratie. “Denken in politieke kongsi’s kan niet. Je moet anderen echt overtuigen. Dat is interessant en spannend.”

Een minister die “anderen overtuigen” beschouwt als nieuw en verfrissend, dat is het beste argument dat ik totnogtoe heb gehoord vóór de winner-takes-all variant van democratie. Anderen overtuigen, hetzij van je gelijk, hetzij van de aantrekkelijkheid van de deal die je aanbiedt, dat is waar politiek toch eigenlijk over zou moeten gaan. Weg met de saaie meestemmende coalitiegenoten, gekonkeld moet er worden!

Klacht

Weet je? Eigenlijk ben jij een LPF'er. Ik zou het tegen mijn vrienden niet durven zeggen. Die partij heeft het zo verbruid dat wat oorspronkelijk een neutrale term voor een politieke partij was, is veranderd in een woord voor patjepeeërigheid, xenofobie, lower class, en altijd ruzie.

Toen de Gelderlander vlak na de Tweede Wereldoorlog het woord 'Joden' gebruikte, kregen ze stapels ingezonden brieven. Zo'n woord, dat kon toch niet; dat is een belediging. 'Israëlieten', moest het zijn. Er moest een rabbijn aan te pas komen om het uit te leggen.

Woorden, kortom, kunnen van connotatie veranderen. De term 'D66'er' bijvoorbeeld. De uitdrukking 'eigenlijk bent u een D66'er', die sinds kort menig abri ontsiert, is niet neutraal. Het is een beleding voor het gezonde verstand van de lezer. Het stikt van de liberaal-democraten in Nederland, maar dat zijn vrijwel zonder uitzondering géén D66'ers, en terecht.

Morgen dien ik een klacht in bij de Reclame Code Commissie. Voel u niet geremd om hetzelfde te doen.

Gaat heen en trek het af

“Door te rommelen aan de hypotheekrenteaftrek doorbreek je de stabiliteit op de huizenmarkt”. Aldus Mark Rutte, lijsttrekker van de VVD, in een interview met Trouw. George W. Bush zou nog wat van hem kunnen leren: “Door te rommelen aan het aantal troepen in Irak, doorbreken we de stabiliteit in dat land.”

Welke fucking stabiliteit, meneer Rutte? De stabiliteit die tot gevolg heeft dat geld uit de staatskas via de hypotheekrenteaftrek in goed gevulde zakken verdwijnt? Het dynamische evenwicht dat ervoor zorgt dat het aanzienlijke deel van de achterban van uw partij dat het meest profiteert van de hypotheekrenteaftrek de partijleiding allerlei soorten prut laat uitkramen om maar te kunnen doen alsof het niet alleen maar in het belang van een kleine groep VVD’ers is om de al jaren geleden overbodig geworden hypotheekrenteaftrek maar te behouden? Of doelt u misschien op de status quo van de veel te hoge huizenprijzen?

De hypotheekrenteaftrek is ooit ingevoerd om huizenbezit te stimuleren. De regeling maakt het indirect goedkoper, en dus aantrekkelijker, om een huis te kopen. Maar wat ze bij de VVD heel goed weten, is dat zoiets natuurlijk maar heel even werkt: als de Staat huizen indirect goedkoper maakt, maakt de markt ze na verloop van tijd vanzelf weer duurder. En weg is je stimulans.

Zomaar pats boem de hypotheekrenteaftrek afschaffen is natuurlijk een slecht idee. Maar tussen zomaar pats boem en helemaal niet zitten nog een heleboel andere opties. Maar ja, hoe duurder je huis, hoe meer voordeel je hebt van de hypotheekrenteaftrek. En bezitters van dure huizen zijn nu eenmaal oververtegenwoordigd in de VVD. Wat Rutte eigenlijk bedoelde met bovenstaande uitspraak, was dan ook: “Sorry, beste linkse mensen, maar in tegenstelling tot jullie hebben wij VVD’ers wél allemaal een groot huis en een dikke Mercedes. Neuk jullie, de hypotheekrenteaftrek blijft.” En man, wat zou hij een boel punten hebben gescoord als hij dát had gezegd, in plaats van met zo’n doorzichtige dooddoener te komen. De “eigenlijk is de VVD gewoon een soort PvdA”-koers die de partij momenteel vaart, is een heel slecht idee geweest.

Vliegtuig

Vandaag heeft Nederland een overeenkomst over de JSF getekend. De oppositie in de Tweede Kamer is tegen, want de dingen zijn volgens hen veel te duur. Hoeveel te duur? Dat weten we nog niet.

Als de internetboekhandel pas bij bezorging zou vertellen hoeveel je nou eigenlijk moet betalen, was de site allang failliet, maar als het om miljarden gaat is precisie blijkbaar minder belangrijk. Ook het binnenhalen van contracten voor het bedrijfsleven - dè reden om voor dit vliegtuig te kiezen, weegt ineens niet meer zo zwaar.

Daarnaast is de grote vraag wat me met die vliegtuigen aanmoeten. Met welk land gaan we precies een luchtoorlog voeren? In Irak en Afghanistan hebben we aan onze handzame Sperwers genoeg.

Dit soort oorlogen is volgens één van mijn favoriete bloggers, de War Nerd, precies wat ons de komende tijd te wachten staat. Guerilla's tegen een handvol tieners met handwapens, doe-het-zelf bommen en een kuthumeur. Wat ga je er tegen doen met je supersonische flitsbukkel alles-erop-en-eraan vliegtuig?

Leuk, die Stealth-technologie, maar de rebellen hebben toch geen radar. Leuk dat 'ie ook bommen kan gooien, maar de gebouwen die je ermee kapot wil gooien zijn goedkoper dan de bom die je daarvoor gebruikt. Leuk dat we de dure-wapenwedloop kunnen winnen als we in het Amerikaanse team spelen, maar aan de finish heeft een joch van zestien net een landmijn van drie dollar ingegraven.

Peeping Tom

De aanhang van Mike Patton is misschien niet zo groot als die van zijn band Faith No More ooit was, maar wel minstens even loyaal. De muzikant wordt zo’n beetje aanbeden door zijn fans, en helemaal onterecht is dat niet. Hij is namelijk een artiest van het soort waar mensen over vijftig jaar nog steeds naar zullen luisteren.

Toen Mike Patton frontman werd van Faith No More, hield hij zijn baan als zanger van de band Mr. Bungle. Nadat FNM uit elkaar was gegaan, combineerde hij zijn carrière bij Mr. Bungle met bands als Fantômas en Tomahawk, een solocarrière, projecten met John Zorn en Dan the Automator en wat invalbeurten bij Dillinger Escape Plan. Omdat hij blijkbaar nog tijd over had, begon hij onlangs met een nieuwe band: Peeping Tom.

Nou ja, band is misschien een groot woord. Nog meer dan Fantômas en Tomahawk is Peeping Tom eigenlijk gewoon Mike Patton en co. Zijn aanhang heeft daar overigens geen problemen mee.

Afgelopen vrijdag stond Patton in de Melkweg met zijn nieuwste band, die voor de gelegenheid bestond uit onder anderen Dub Trio (de band die ook het voorprogramma verzorgde) en rapper/beatboxer Rahzel.

Een liveoptreden van Mike Patton maakt duidelijk waarom sommige van zijn aanhangers bijna sektarisch loyaal zijn: hij is niet alleen één van de geniaalste popmuzikanten van onze tijd, hij is ook een gruwelijk goede performer. Zijn stem is live net zo sterk als op plaat, en de energie spat werkelijk van het podium als hij bezig is. Dat hij helemaal niet zoveel praat met het publiek, en dat hij er eigenlijk uitziet als een vies, glad mannetje, het doet er allemaal niet meer toe. Muziek die staat als een huis en (al dan niet gespeeld) enthousiasme, dat is eigenlijk alles dat je nodig hebt voor een goed optreden. Desondanks krijgt negentig procent van de bands het niet voor elkaar om de Melkweg zo plat te spelen als Peeping Tom afgelopen vrijdag deed.

Vragen

Maarreh, als Rumsfeld op moest stappen vanwege Irak, wat gaat er in Nederland dan gebeuren met de mensen die klakkeloos achter hem aanliepen?

Degenen die zeiden dat het om de massavernietingswapens ging, terwijl eigenlijk duidelijk was dat die er niet waren? Of de VN-resoluties, die ieder ander land ook aan zijn laars lapte? Of dat Amerika tegen dictators was?

Het is nu verkiezingstijd, mooi moment om eens na te borrelen met Balkenende en de zijnen. Is Irak er beter van geworden? Is Nederland veiliger? Is onze olie - boze tongen blijven maar beweren dat het allemaal daar om ging - dan tenminste goedkoper? Voor wie er meer over wil weten is er nu het burgerinitiatief van www.openheidoverirak.nu. Als ze het een beetje goed timen kan Balkenende IV er nog over vallen.

Verkiezingen

Er valt van alles te kiezen dit jaar. Er is inhoud, en zijn pakkende one-liners, er zijn uiteenlopende kandidaten die allemaal hun eigen inbreng hebben. De verkiezingen beloven spannend te worden!

Ik heb het dan natuurlijk over die verkiezingen die er wèl toe doen: die van de top 2000. Omdat het hier gaat om ouwe-bokkenclub van radio 2, is één van de grootste voordelen van deze verkiezingen dat de meeste genomineerden hartstikke dood zijn, en dus geen campagne meer kunnen voeren. Zonder expliciet namen te noemen zou ik deze aanpak zeker willen suggereren bij de huidige politieke partijen.

Voor 22 november onthouden wij ons van een stemadvies. Dat Ikniks hart bij de Sjekkiesrokende Paupers ligt mag bekend worden verondersteld, en mijn stem is nog steeds te koop (bieden kan in de comments van deze draad). Voor de belangrijke verkiezing hebben we wel een tip voor u: er kan er immers maar één de beste zijn.

De hand van... (2)

“Zo, meneer Iknik, u denkt dat u geschikt bent voor deze baan?”
“Beslist, meneer De Werkgever, ik ben geknipt voor deze functie. Ik ben zeer gemotiveerd, ik ben flexibel en ik werk graag in teamverband.”
“Dan heb ik goed nieuws voor je: ik denk dat je een waardevolle aanvulling bent op ons team. Je bent aangenomen.”
“Dankuwel, meneer De Werkgever! Oh, er is nog één klein dingetje…”
“Ja?”
“Mijn religie gebiedt me een clownsneus op te zetten als ik in een gebouw ben waar een dode ligt opgebaard.”
“Ehm. Wat?”
“Zo staat het geschreven in ‘Elf geboden (stiekem twaalf)’, de heilige schrift van de halfgod Pipopov, bastaardzoon en hofnar van het Iknikiaanse Spook: ‘Gij zult een clownsneus opzetten als gij in een gebouw zijt waar een dode ligt opgebaard. Dat is lachen.’”
“Ehm. Tsja. Dat is op zich wel lastig, voor iemand die bij een begrafenisonderneming werkt.”

Gelukkig hebben we in Nederland zoiets als de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) die ervoor waakt dat agnosten, atheïsten en redelijke mensen in het algemeen minder rechten hebben dan gelovigen die schijt hebben aan hun omgeving. Scheiding van Kerk en Staat op z’n Nederlands betekent dat religieuze mensen gratis principes mogen hebben. Ben je niet-gelovig en heb je een bepaalde levensovertuiging, dan zijn de lasten die daaruit voortvloeien helemaal voor eigen rekening. Maar baseer je je principes op een sprookje van iemand die ’s nachts met zijn paard naar een berg vloog om daar met zijn onzichtbare vriend te praten, dan vindt je de CGB plots aan je zijde.

Zoals de moslima op een school die zijn leerlingen respectvolle omgangsvormen wil bijbrengen. Zij mag weigeren mannen een hand te geven, omdat, aldus de CGB, “andere vormen van begroeting denkbaar zijn”. Een knetterende scheet, bijvoorbeeld.

Het is zo makkelijk: mag je van je geloof bepaalde dingen niet, dan ben je ongeschikt voor beroepen waarbij die dingen belangrijk zijn. Vind je dat oneerlijk? Dan geef je je religie maar op. Jouw feestje. En zoals met alle feestjes is het onbeschoft om anderen er mee lastig te vallen.

Hoe eerder de CGB wordt opgeheven, hoe beter.

B vs B (2)

Ik zou deze column maar wat graag beginnen met een zin als “Het valt allemaal reuze mee. Nu de campagne echt is begonnen, gaat het gelukkig ineens over de inhoud,” maar helaas. Onlangs deden televisiemakers de zoveelste poging de verkiezingen te ontdoen van alles dat groter is dan de maten die een televisie-uitzending aankan (30 cm hoog, twee minuten breed en één laag diep) door een debat te organiseren tussen Balkenende, Bos en verder niemand. Zou dat nu echt zijn wat de burger wil, of hebben de televisiemakers hun hoofd zo diep in hun eigen reet zitten dat ze in hun zelfverzonnen nek-aan-nekrace zijn gaan geloven?

PvdA en CDA hebben er natuurlijk helemaal niks aan om hun partijen vóór 22 november al uit de verpakking te halen. Wat er ook in blijkt te zitten, het zal de luchtkussens waarop ze momenteel naar de finishlijn zweven nooit kunnen rechtvaardigen. Zij moeten het hebben van de soundbytes en de hypes, en hoeven alleen maar de illusie levend te houden dat we over twee weken een premier gaan kiezen. Het maakt eigenlijk niet veel uit hoe, zolang de mensen die het wél ergens over willen hebben maar overschreeuwd worden.

Het helpt ook al niet dat de lijsttrekker van de VVD de lijsttrekker van de PvdA had kunnen zijn, en vice versa. Bos en Rutte moeten het allebei hebben van hun warme uitstraling, hun sympathieke voorkomen en hun menselijke gezicht. Wat dat betreft had de bobopartij misschien toch beter voor Rita kunnen kiezen, die het dáár in elk geval niet van moet hebben.

En terwijl de saaiste en meest voorspelbare verkiezingen in tijden doorkabbelen, blijft er een politiek vacuüm bestaan. Er is maar één iemand nodig die zichzelf weet neer te zetten als een man (of vrouw) met een plan. Het maakt niet eens echt uit wat voor plan, als de politicus in kwestie maar over de grenzen en naar de toekomst kijkt. In het huidige kneuterige, kleingeestige politieke landschap zal dat meer dan genoeg zijn om een flink aantal zetels te winnen. Met dank aan de heren Balkenende en Bos.

Saddam

Goh, wat een toeval. Twee dagen voor de verkiezingen in de VS wordt ineens bekend dat Saddam moet hangen. En laat Bush nou net zwaar onder vuur liggen vanwege zijn Irak-beleid, en staan te springen om een succesje.

De vorige rechter in het Saddam-proces stapte op omdat de Iraakse regering zich teveel met de zaak bemoeide. Blijkbaar heeft de huidige rechter daar minder problemen mee. Wie is de baas over de Iraakse regering? Bush.

Amnesty International heeft ook wat aan te merken op het proces, maar dat zullen we maar negeren. Het is niet alsof je ergens ter wereld een rechter kunt vinden die onbevooroordeeld is over Saddam Hoessein.

Maar deze uitspraak, op dit moment, deugt van geen kant. De suggestie dat de rechtbank zijn timing en beslissingen laat dicteren door Washington ligt er nu zo dik bovenop dat elke onafhankelijke rechter alleen daarom al zijn beslissing een weekje had uitgesteld. De Irakezen hebben wel ergere dingen aan hun hoofd op dit moment, maar deze rechtszaak zal ze weinig hoop geven.

Lichamelijke Opvoeding

Op zijn website kan ik er nog niets over vinden, maar volgens de NRC van gisteren heeft Geert Wilders een idee om de vadzigheid van onze jeugd tegen te gaan: twee keer zoveel gym!

Je zou het vreemd kunnen vinden dat juist een zelfverklaard liberaal als Wilders dat zegt. Kleinere overheid, eigen verantwoordelijkheid, desnoods die van de ouders? Niet op dit punt.

Je zou kunnen stellen dat als de jeugd niet kan rekenen of spellen, gymles niet de hoogste prioriteit van het onderwijs zou moeten zijn.

Maar het belangrijkste dat hierover te zeggen valt, is dat het niet werkt. Over de politieke impact van Wilders hoeven we ons geen zorgen te maken, maar Geert is niet dom. Dit rare en foute idee zou zomaar bij andere partijen terecht kunnen komen.

Gym zuigt. De enige mensen die afvallen van gym zijn de kids die gym leuk vinden. Een potje softbal of wachten op een plek aan het turn-martel-toestel is voor de rest vooral een excuus om een uur lang een beetje stil te staan. Niets zal er zo voor zorgen dat een halve generatie een gruwelijke hekel aan bewegen, sportkleding en sporters krijgt als méér gymles.

Geef dat geld voor die gymlessen aan sportclubs, zodat de kids zèlf kunnen bepalen hoe ze sporten. Hef een obesitax op dikmakende producten. Of, verdien de zegen van de rest van Nederland, en verbiedt de brommer. Goede opties te over, en geen reden om een slechte te kiezen.

Zou Geert zelf aan sport doen? Ook daar is niets over te vinden op zijn website.

De identificatieplicht zuigt nog steeds

Kijk, dat de Identificatieplicht vooral wordt gebruikt om fietsers zonder licht eens flink een oor aan te naaien, daar hebben we het al eens over gehad. Er is echter nog meer aan de hand: juist de mensen voor wie zo'n wet bedoeld is, weten hem te ontduiken. Als de steekproef van justitie klopt, zitten er jaarlijks meer dan vierduizend mensen namens iemand anders in de bak.

Lijken alle verdachten zoveel op elkaar? Er zal vast wel eens een verwarrinkje optreden, maar het merendeel van deze gevangenen gebruikt een vals paspoort.

Typisch gevalletje van if guns are outlawed, only outlaws will have guns. Brave burgers wiens achterlicht kapot is of die een kortingskaartje hebben gekocht voor negen uur 's morgens zijn de sjaak, maar een beetje boef regelt een vals paspoort.

Wie weet waar ik zo'n ding zou kunnen krijgen?

De pers van de staat

Geen beroepsgroep kan zo goed voor zichzelf zorgen als die van de journalisten: ze maken, analyseren en becommentariëren het nieuws helemaal zelf.

Kwaliteitsjournalisten hebben het helemaal makkelijk, want aangezien iedere journalist hoopt vroeg of laat een kwaliteitsjournalist te worden, betwist niemand het belang van kwaliteitsjournalistiek.

Wat het precies is, kwaliteitsjournalistiek, dat weet eigenlijk niemand, maar vast staat dat het van papier is. En niet gratis, natuurlijk, want kwaliteit kost nu eenmaal geld. Bovendien zou je als beroepspersmuskiet wel gek zijn om mensen die hetzelfde werk doen als jij, maar dan voor niks, niet bij elke gelegenheid die zich voordoet te betichten van kwalitatieve minderwaardigheid.

En gaat het slecht met de kwaliteitsjournalistiek, dan is er niet zomaar sprake van vette pech. Dat geldt misschien voor de bakkers als er minder brood wordt gekocht, of voor de slagers als de vleesconsumptie afneemt. Maar als het aantal krantenlezers afneemt, dan staan de barbaren voor de poort. Conjunctuurschommelingen, toenemende internetpenetratie, mentaliteitsverandering, aan dat soort banale relativeringen doet het kwaliteitsjournaille niet. Als de kwaliteitsjournalistiek onder de druk staat, dan is het slecht. Lees de krant maar als je het niet gelooft.

En dus, vindt een Kamermeerderheid van CDA en PvdA, hoeven kwaliteitsjournalisten hun eigen broek niet op te houden. Dat doet de Staat wel voor ze.

Kan dat, zonder de journalistieke integriteit in gevaar te brengen? Ja, het is mogelijk, getuige de BBC. Maar moet je het willen, als serieuze kwaliteitsjournalist? Nee, natuurlijk niet. Een krantenredactie die staatssteun ontvangt, zal allicht beweren dat de vrije nieuwsgaring niet in het geding is. Maar de verdenking van partijdigheid is terecht en onvermijdelijk.

En is het nodig om de kwaliteitsjournalistiek te subsidiëren? Nog eens nee. Er zal altijd een markt zijn voor goede, diepgravende berichtgeving. Maar vroeger was je ook aangewezen op een hele krant als je even het laatste nieuws wilde meepikken, en die tijd is voorbij. Dat dat de kwaliteitskranten pijn doet is geen probleem, maar een schoolvoorbeeld van gezonde marktwerking. Een pers die op welke manier dan ook afhankelijk is van de Staat, daarentegen, is een schoolvoorbeeld van iets veel minder gezonds.