31 januari 2007

Theoretisch

Uruzgan. Boer Mohammed heeft maanden moeten ploeteren, maar het resultaat is er dan ook naar: zijn akker gaat hem binnenkort een prachtige oogst opleveren. Glimmend van trots kijkt Mohammed naar de vrucht van zijn noeste arbeid.

Aan de horizon verschijnt een kleine stoet Hummers. Ze komen steeds dichterbij, tot ze stoppen naast Mohammed. Een militair stapt uit, en de boer herkent hem als Majoor Bonkjes.

“Salaam, majoor Bonkjes. Kijkt u eens naar de tevreden wuivende gewassen op mijn akker. Insh’allah, dit wordt de beste oogst in tijden.”
“Salaam, Mohammed. Inderdaad, ze staan er mooi bij.”
“Mag ik u nogmaals bedanken voor de school die u en uw mannen onlangs hebben voltooid? Mijn kinderen leren eindelijk lezen! En dankzij de brug die u hebt laten bouwen, hoef ik niet meer vier uur om te rijden als ik naar de markt ga. U hebt werkelijk mijn hart en geest gewonnen, majoor Bonkjes.”
“Dat is fijn om te horen, Mohammed. Maar we moeten even praten.”
“Ehm, majoor, mag ik zo brutaal zijn op te merken dat enkele van uw mannen in de weer zijn met jerrycans? En dat het er bijna op lijkt dat ze van plan zijn om één of andere vloeistof over mijn akker te laten vloeien?”
“Eh, ja, Mohammed. Dat was eigenlijk waar ik het over wilde hebben.”
“Ik ruik benzine, majoor Bonkjes. Misschien dat één van uw wagens een lekke tank heeft?”
“Onze wagens zijn prima in orde, Mohammed. Je ruikt benzine omdat dat is wat mijn mannen over je akker gieten.”
“Oh. Mag ik zo brutaal zijn om…”
“Omdat we je akker in de hens gaan zetten, Mohammed. Alle papavervelden moeten vernietigd worden.”
“Wat? Maar…”
“We voeren niet alleen een oorlog tegen het terrorisme, maar ook tegen drugs. Vandaar.”
“Oh. Maar, met uw permissie, is het niet zo dat terrorisme en drugs welig blijven tieren, terwijl ik nu, als het aan u ligt, de hongerdood sterf?”
“Sorry Mohammed, maar de tijd dringt. We hebben geen tijd voor dat soort theoretische discussies.”

30 januari 2007

Bioblog: labchimps

Hoe menselijk moet een proefdier zijn voordat je er geen experimenten meer op mag doen? In Nederland zijn we er wat de chimpanzees inmiddels uit: mag niet. Ze zijn intelligent, sociaal, moreel, aaibaar en nauw aan ons verwant, zo'n dier gebruik je niet als reageerbuis met een vachtje, is de huidige opvatting.

In Amerika gaat het ook steeds meer die kant op. Zo snel, dat de chimps opraken. Nog even, en er is geen levensvatbare populatie labchimps meer om nieuwe dieren uit te fokken.

Niet iedereen is er blij mee, zoals ook in het gelinkte artikel valt te lezen. Kunnen we zo'n nuttig proefdier wel zomaar afschrijven? Zeker als het huidige hippie-denken over een paar jaar omgeslagen blijkt, krijgen we daar spijt van als haren op ons hoofd, stellen wetenschappers.

Ik heb een revolutionaire oplossing, die zowel de voor- als de tegenstanders zal bekoren. Maak nou eindelijk eens serieus werk van het beschermen van de chimps in Afrika. Zorg dat er daar weer een grote en gezonde populatie wilde apen kan bestaan, die niet worden weggesmokkeld, opgegeten of de bomen onder zich vandaan gekapt krijgen. Als er ooit een reden is om toch weer op chimps te testen, kunnen we ze gaan halen in Afrika.

Experimenten op chimpanzees hebben waardevolle inzichten opgeleverd en mensenlevens gered. Ook als we daar mee ophouden, moeten we de wilde neefjes van onze labchimps beschermen. We zijn het ze verschuldigd

29 januari 2007

Kleuter doodgebeten door vrouw met boerka

Als dat het afgelopen jaar nou een paar keer in de krant had gestaan, dan had ik waarschijnlijk wel gevonden dat het maar eens afgelopen moest zijn met die boerkadragende moslima’s. Maar blijkbaar zijn moslimmannen betere baasjes dan de gemiddelde autochtone hondenbezitter.

Terwijl boerkadraagsters weinig anders doen dan voor paal lopen, worden jaarlijks zo’n 30.000 mensen – vooral kinderen – gebeten door een hond. Dat ik honden enger vind dan moslima’s met een boerka ligt dus niet aan mijn kleinzielige kinofobie, of aan het feit dat ik sinds een jaar of twintig niet meer bang ben voor mensen met een laken over hun hoofd, maar aan de statistieken. Honden zijn gewoon aantoonbaar gevaarlijker dan boerka’s.

Maar roept iemand al moord en brand? Zijn er al politieke partijen die met de vuist op tafel slaan? Dat het zo niet langer kan? Dat mensen bijten, in de openbare ruimte schijten en pissen, stinken, kwijlen en in het openbaar aan elkaars kruis ruiken dingen zijn die niet passen in de westerse samenleving?

Nee hoor, we lopen liever te sjmieren over die paar puberende moslimmeisjes die zich graag als spook verkleden. Verboden moet het worden, want het is onaangepast en eng en gevaarlijk en, nog wel het mooiste argument, een teken van onderdrukking. Alsof vrijheid betekent dat anderen voor je bepalen dat je onderdrukt wordt. Alsof zelfs moslima’s die met grote tegenzin een boerka dragen zitten te wachten op een overheid die ze komt ontzetten.

Nee, natuurlijk niet, maar het boerkaverbod draait dan ook niet om aanpassing of emancipatie van de moslimgemeenschap.

Decennialang betekende tolerantie in Nederland dat we gewoon negeerden wat we niet wilden zien. Maar ineens was er Pim, en vonden we het een goed idee om hardop te zeggen wat er allemaal niet deugde. Dat was het ook, maar niet iedereen was voorbereid op de gevolgen: als je stopt met negeren wat je niet bevalt, worden de dingen immens veel complexer dan ze waren.

En nu hebben mensen spijt, en willen ze hun overzichtelijke koude kikkerlandje terug. Niet goedschiks, dan kwaadschiks. Dat, en dat alleen, is de reden voor het boerkaverbod.

27 januari 2007

Go with a smile

Rob Coleman, beter bekend als de Joker, moet zijn ID-kaart weer inleveren. Zijn levensovertuiging bleek toch niet overtuigend genoeg. De SGP heeft er kamervragen over gesteld.

Pardon? Jazeker: de Staatskundig Gereformeerde Partij. Het mag dan juist de achterban van deze partij zijn die het meeste profiteert van alle vrijstellingen voor mensen met een levensovertuiging, maar dat betekent natuurlijk niet dat iemand daar de draak mee mag steken.
Maar die Coleman heeft natuurlijk gelijk. Wij maakten het punt ook al een paar keer: religie is in dit land een soort 'verlaat-de-gevangenis-zonder-te-betalen'-kaart, die iedereen te pas en te onpas in mag zetten. Iedereen verplicht een polio-injectie, behalve SGP'ers. Ik mag niet met een tulband op in mijn paspoort, maar mijn Sikh-buurman wel. Iedereen verplicht ziektenkostenverzekering, maar zwarte kousen niet. Als een Hollandse slachter een varken de keel doorsnijd en het laat doodbloeden, wordt hij ontslagen, maar zijn islamitische collega hoort het juist zo te doen.

Als onze wetten dan zo onbelangrijk zijn dat de eerste de beste geestesafwijking je er al van vrijstelt, waarom moet de rest van Nederland zich er dan wel aan houden?

26 januari 2007

Gezellig hoor...

Wij mogen er niet bij zijn. De ‘vrienden van de grondwet’ hebben vandaag een onderonsje, en wij zijn niet uitgenodigd. Wij, Nederland en Frankrijk, houden namelijk niet van de grondwet, en de grondwet houdt niet van ons. Alberto Navarro, staatssecretaris in dienst van Spanje, gastheer van het theekransje, was zelfs een beetje bozig. We zijn namelijk ook niet met een alternatief voor de grondwet gekomen.

Wat meneer Navarro blijkbaar nog niet helemaal begrepen heeft, is dat veel Nederlanders het referendum hebben aangegrepen om te zeggen: “Flikker op met je kut-Europa.” Althans, dat is wat ik heb gedaan.

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar ik ben in elk geval niet tegen een verenigd Europa. Ik ben niet eens tegen uitbreiding van de EU, en ik ben zelfs niet bang voor Polen en Turken. Ik vind alleen dat een grondwet iets is voor grote mensen.

Grote mensen reizen niet voortdurend heen en weer tussen Brussel en Straatsburg, maar lossen zoiets op. Grote mensen snappen dat Europa moet gaan over de grote dingen: een gemeenschappelijk leger en een gemeenschappelijk buitenlands beleid. Geen gemarchandeer met regels, niet smokkelen met de toelatingseisen voor nieuwe lidstaten, niet bang zijn om duidelijk te zijn tegen potentiële nieuwe leden.

Dat is allemaal geen kwestie van wel of niet een grondwet. Sterker nog, al heb je honderd grondwetten, zonder de juiste mentaliteit gaat het niks uithalen. Europarlementariërs die ’s ochtends even klokken en dan wat anders gaan doen moeten natuurlijk, net als gewone mensen, op staande voet ontslagen worden. Vergaderen moet gewoon op één plek, maakt niet uit waar. En óf je privatiseert werkelijk alles dat er te privatiseren valt, óf je doet het niet. Maar je laat landen niet domweg hun eigen markt op slot gooien terwijl hun bedrijven wél in andere landen aan de slag mogen. Al deze dilemma’s zijn met een beetje goede wil op te lossen.

En als Europa geleid wordt door mensen met goede wil, dan zijn ook de Nederlanders en de Fransen vast wel te porren voor een Europese grondwet.

25 januari 2007

Hendrikje

Mijn opa zei altijd dat oud worden helemaal geen kunst was: 'Je moet gewoon niet doodgaan.' Hij is nog geen 85 geworden, dus wijlen Hendrikje van Andel (115) was beter in niet-doodgaan dan hij.

Van Andel was dan ook een heel bijzonder geval. Toen ze in 2005 overleed, was ze de oudste mens ter wereld, en nog net zo bij als iemand van 65. Ze heeft haar lichaam ter beschikking gesteld aan wetenschappers die graag willen weten wàt die mevrouw nou zo bijzonder maakte.

Recent publiceerde één van die wetenschappers zijn eerste bevindingen. Ik kan er niet naar linken, want ze zijn offline gehaald. Hij had Van Andel bij naam genoemd, en dat was schending van haar privacy, vonden sommigen.

Het is net zoiets als kranten die schreven over het belastingontduiken van 'voetballer Sören L'. De Volkskrant schreef ooit over 'Verdachte Willem J., oprichter van de Firma Jansen.' Anonimiteit is mooi, maar soms werkt het gewoon niet. Zo is het ook met Van Andel. Op haar 115de verjaardag (foto) kwam de Nederlandse pers uitgebreid over de vloer. Ze was beroemd. Had de onderzoeker het moeten hebben over 'een anonieme 115-jarige'?

Het Universitair Medisch Centrum Groningen, dat de wetenschapper op de vingers de tikte voor de publicatie, probeert hier Roomser dan de paus te zijn. Het zou ze gesierd hebben om juist mèt de onderzoeker te strijden voor het opnieuw openbaar maken van de publicatie. Een bijzonder geval verdient een bijzondere behandeling.

24 januari 2007

Wraak

‘Goede verliezer’ is een ander woord voor hippie. Dus hoewel het een werkgever volkomen vrij staat om mij niet aan te nemen, ben ik niet te beroerd om even na te trappen. Niet te hard natuurlijk, want ze weten waar mijn blog schrijft, en wie weet heb ik ze nog nodig.

Op de vraag wat ik zou veranderen als ik de baas van Bionieuws was, antwoordde ik: “De website”. Want zeg nu zelf, de huidige cyberstek van het blad ruikt naar bejaarde archivarissen. De sollicitatiecommissie merkte op dat het niet zomaar alle content gratis beschikbaar wilde maken (moet je natuurlijk ook niet doen). De stelling die daarop volgde was: “Je leest nu doordeweeks geen kranten, maar als het Internet er niet was geweest zou je waarschijnlijk een abonnement op een krant hebben genomen.”

Joh. En als de Aarde plat was, zou je van het randje kukelen als je te ver naar het westen vaart.

En de betekenis van Internet voor papieren media is nog wel zo ondubbelzinnig: de markt voor kranten en tijdschriften is al een flink stuk gekrompen, en dat gaat nog wel even door. Internet is voor de krant wat televisie voor de radio is geweest, en wat, daar weer vóór, de radio al voor de krant was geweest. Een visser bij dezelfde vijver, met net iets ander aas. Gevolg: de vangst wordt kleiner, en minder gevarieerd.

Kranten- en tijdschriftredacteurs hebben een tijdje geprobeerd de mythe levend te houden dat Internet minder diepgang biedt (pure onzin) en dat een redactie de kwaliteit van de verslaggeving waarborgt (was het maar waar). Misschien dat sommige mensen van mijn generatie en ouder daar nog intrappen, maar de jongens en meisjes die nu van de middelbare school komen gaan daar echt niet meer in mee.

Een website is de etalage van een tijdschrift, en wie geen web presence heeft bestaat niet. Het waarheidsgehalte van die wetmatigheid wordt met de dag groter.

Hopelijk heeft de Bionieuws een conservatieveling aangenomen met geen greintje gevoel voor de tijdgeest, zodat het de modernisering van het medialandschap niet zal overleven. Het zou een zoete wraak zijn.

23 januari 2007

Bioblog: 125 jaar Koch

Gisteren was het een bedroevende dag voor de Nederlandse wetenschapsjournalistiek. Bionieuws (zuigende website alert!) heeft besloten dat Ikniks schrijfstijl niet goed genoeg is voor het blaadje. Wie het laatste exemplaar erbij pakt kan alleen maar concluderen dat Iknik blijkbaar niet saai genoeg schrijft.

Om hem een hart onder de riem te steken, beginnen we met een nieuwe rubriek op ons blog. Voortaan is het elke dinsdag biodag.Wetenschapsnieuws, spelletjes, filmpjes, etc. U kent het al, maar dan nu voor de biologie.

Onze eerste bioblog gaat over Robert Koch, wereldreiziger en medisch microbioloog. Dit jaar is het 125 jaar geleden dat hij de tuberculose-bacterie ontdekte, met behulp van zijn beroemde postulaten. De Nobelprijs-website heeft er een leerzaam spelletje over gemaakt. Veel plezier!

22 januari 2007

Ambitie

Zou het iemand nog verbazen als Rita Verdonk het gevallen demissionaire kabinet waarbinnen ze al is weggepromoveerd om een staatsrechtelijke onmogelijkheid te voorkomen nog een keer in de problemen brengt? Waarschijnlijk niet. Rita trekt zich nergens iets van aan, dus als ze toevallig geen zin heeft om een motie uit te voeren dan doet ze dat gewoon niet. De Tweede Kamer heeft de bewindsvrouw gesommeerd om binnen twee weken met een plan van aanpak te komen, maar de kans is aanwezig dat ze het vertikt. Hopelijk vlot de formatie een beetje, zodat er over twee weken niks meer te verkloten valt.

Wat wél ontzettend verbazend is, is dat ze met haar gerampestamp zo ver is gekomen. En ze is nog lang niet klaar, blijkt ook uit een reportage van NRC. Rita wil premier worden, en hoewel dat waarschijnlijk iets te veel van het goede is, ligt ze wel op ramkoers met de VVD. Wat zeg ik, ramkoers, ze heeft er al tot twee keer toe op ingebeukt. Momenteel is ze bezig met haar derde aanloop. Ze is in elk geval ambitieus.

Nee, dan Joost Eerdmans. Na zich vier jaar het vuur uit de sloffen te hebben gelopen als Haagse afgevaardigde van de vastgoedbranche, vindt hij het welletjes. Wat moet je met ambitie als je wachtgeld hebt? Ja goed, meneer is wel tegen de wachtgeldregeling, maar je kunt ook te principieel zijn. Dus houdt hij gewoon z’n handje op, terwijl hij zijn politieke ideeën mag spuien vanaf ’s lands grootste weblog. Armoede is immers een keuze.

Het zou zo mooi zijn geweest als het vertrek van Eerdmans en de zijnen meteen het einde zou hebben betekend van de verdomming en verbotting van de politiek. Niet dat politici zich als butlers moeten gedragen, maar het mag allemaal een tikje minder horkerig. Wat minder “eerst schieten, dan vragen” en wat meer staatsmanschap.

Maar we lijken een kabinet te gaan krijgen met louter normale mensen. Wie weet gaan we wel vier saaie jaren tegemoet, met saaie ministers die slimme, maar saaie, dingen zeggen over belangrijke maar saaie zaken. Het zou een verademing zijn.

18 januari 2007

Het waait

Nu het hier moeilijk is elkaar te verstaan vanwege de storm buiten, kan het maar over één onderwerp gaan. Er staat vandaag een fikse bries.

Hier in Leiden valt het allemaal nog best mee met de schade: er zijn wat bomen ontworteld en de man die zijn boot onder een afvalcontainer had aangemeerd heeft daar nu grove spijt van.

Iknik studeert weliswaar nog een paar weken op de Uithof, maar werkte vandaag thuis en leeft dus nog gewoon. Ik had zijn necrologie al af, maar die komt een andere keer nog wel van pas.

Kortom, kutweer met een grote K. Wat voor twist geef je daar nou aan als columnist? Een variant op onze dodentoto, zodat iedereen in kan zetten op het aantal stormdoden dat morgen in de media gemeld wordt? Met behulp van voorbeelden uitleggen dat we gewoon de tering naar de nering moeten zetten? Ik laat het maar bij een oproep:

Kom veilig thuis vannacht. We kunnen u niet missen.

17 januari 2007

Spookstatistici

Wetenschap druppelt langzaam onderzoeksinstellingen uit in de vorm van artikelen. Zogeheten peer-reviewed papers, in wetenschappelijke bladen die niemand buiten het vakgebied ooit leest.

Boven zo’n artikel staan de namen van de mensen die eraan meegewerkt hebben. De onderzoekers en schrijvers worden allemaal genoemd, tot aan de nederige stagiair toe. Je reputatie als wetenschapper is gebaseerd op je publicaties, en hoe vaak die genoemd worden.

Wat voor soort wetenschappers zouden dan niet willen dat hun naam boven een stuk staat? Statistici van farmaceutische bedrijven, blijkbaar. Om de invloed van die bedrijven kleiner te laten lijken, om mensen die geen gesponsord onderzoek willen volgen te misleiden.

Volgens een Deens onderzoek gebeurt dat bij maar liefst 75% van de Deense publicaties waar de industrie bij betrokken is. Denemarken is ongeveer net zo corrupt als Nederland, en er zijn maar een handvol grote farmaceutische bedrijven in de wereld. Het kan haast niet anders of in Nederland gaat het precies zo.

Er zijn nauwelijks kranten die anonieme ingezonden brieven plaatsen, maar voor wetenschappelijke publicaties op een vakgebied waar levens vanaf hangen is het geven van rekenschap blijkbaar niet zo belangrijk meer. Leugens, verdomde leugens en statistici regeren, lijkt het.

16 januari 2007

Goddelijk

In Utrecht wordt gewerkt aan woongenot: op een steenworp afstand van de bossen “verrijst een monumentale, luxe woontoren van 65 meter.” En we hebben het hier niet over zomaar een flatgebouw: “Het fenomenale uitzicht van Apollo Résidence op deze prachtige locatie maken het complex uniek. Grote glazen puien van vloer tot plafond en royale terrasbalkons zorgen voor ongestoord uitzicht op het groen van Amelisweerd. Toch ligt de Oude Gracht om de hoek en de uitvalswegen zijn binnen handbereik.”

Nou, wie zou daar niet willen wonen? Natuur in de buurt, de binnenstad in de buurt, grote ramen, mooie balkons, en ook de foto’s zien er prachtig uit. Jammer alleen dat de website niet vermeldt dat er behalve een groen bos en een historische binnenstad ook iets anders in de buurt zit.

Dit is de plek waar Apollo Résidence verrijst, en dat grote ding daarnaast is precies wat het lijkt: de Galgenwaard, de thuisbasis van de plaatselijke FC. Een voetbalstadion, waar iedere twee weken een potentiële supportersoorlog wordt georganiseerd. Of vaker, afhankelijk van de vraag hoe ver FC Utrecht komt in de beker en de Europacup, en hoeveel vriendschappelijke wedstrijden er gespeeld worden.

Hoewel het je reinste misleiding is om te verzwijgen dat Apollo Résidence zo’n beetje bovenop het stadion is gebouwd, is het duidelijk waarom de projectontwikkelaar het er liever niet over heeft: niemand wil naast een voetbalstadion wonen. Voetbal betekent mensen die rotzooi trappen, het betekent agressieve hooligans, racistische vechtersbazen, onaangepaste vandalen. Niet omdat ze de meerderheid van de supporters zouden vormen, maar omdat ze nogal nadrukkelijk aanwezig zijn. En blijven, ondanks het feit dat Utrecht beschikt over een prima Huis van Bewaring. En een TBS kliniek, voor de raddraaiers wiens hooliganisme voortkomt uit een psychische stoornis.

De twee partijen die hadden kunnen voorkomen dat voetbal synoniem is geworden voor “bijeenkomst van tuig van de richel”, voetbalclubs en gemeenten, hebben het nagelaten. En vandaag de dag verzwijgt een projectontwikkelaar dat zijn nieuwste bouwsel naast een voetbalstadion ligt, om de simpele reden dat geen zinnig mens er dan nog wil wonen.

15 januari 2007

Extreem

Het is toch een beetje jammer dat uitgerekend de krant waar ik zo’n hoge dunk van heb het nodig vond om het laatste Wildersnieuwtje op de voorpagina te zetten: de PVV bestaat mede dankzij ondersteuningsverklaring van extreem rechtse mensen. En niet toevallig, nee, een medewerker van de partij is diverse xenofobe internetfora afgestruind om steunbetuigers te ronselen.

De schokkende conclusie is dat Geert Wilders, die zich altijd heeft gedistantieerd van extreem rechts, stiekem niet slecht ligt bij racistisch Nederland.

No shit, Sherlock. Nieuws zou zijn als er mensen zijn die dat nog niet doorhadden. De opvattingen van Wilders mogen dan minder radicaal zijn dan die van de Nederlandse Volksunie, het is niet vreemd dat extreme rechtserds enige verwantschap voelen met de Limburger. En dat ze dus niet te beroerd zijn om een ondersteuningsverklaring te tekenen voor iemand die, in tegenstelling tot Constant Kusters, kans maakt om in de Tweede Kamer te komen.

Of de mensen die hun handtekening hadden gezet gescreend waren, wilde het NRC weten.

Jazeker, die vraag werd echt gesteld: heeft u de mensen die hun handtekening hebben gezet gescreend?

Waarom zou je dat in vredesnaam doen? Omdat je niet met een kraakhelder geweten politiek kunt bedrijven als mensen die niet van onbesproken gedrag zijn hun krabbel hebben gezet om je partij een steuntje in de rug te geven?

Een boel poeha om niks dus, zou je zeggen. Wel weer jammer dat Geert Wilders, met zijn eeuwige Calimerocomplex, niet gewoon zegt dat mensen niet moeten zeuren over iets dat eigenlijk geen ruk voorstelt, maar in plaats daarvan zelf begint te jammeren. Dat de grote gemene mensen hem weer willen pakken, alleen maar omdat een stagiair campagne heeft lopen voeren op het forum van Stromfront.

Hij had ook kunnen zeggen dat de PVV natuurlijk niet gecontroleerd heeft van wie de handtekeningen afkomstig waren, om de simpele reden dat dat nergens voor nodig is. Zelfs mensen met nare ideeën hebben het recht om politieke partijen te steunen, en je moet wel vreselijk holier than thou zijn om liever niet aan de verkiezingen mee te doen dan om de handtekeningen te halen waar ze te halen zijn.

11 januari 2007

Volle trein

U staat op het perron te wachten op uw trein. De andere lijn is uitgevallen, dus het is druk op het perron. Honderden mensen willen zo de trein in. Met de gebruikelijke vertraging komt hij binnen. U ziet in één oogopslag: dat past niet.

Wat doet u?

1) U steekt nog een peukje op, en begint met een praatje over hoe hard treinreizen zuigt. Geen reden om je zelf kapot te laten drukken: wie met de trein forenst, heeft immers altijd een geloofwaardig excuus om te laat op zijn werk te komen.

2) U weet dat de wereld vergaat als u wat later op uw werk komt, en schikt kalm in. Met het OV kun je maar twaalf keer per uur van Voorburg naar Den Haag, dus wachten kan niet. Dat is kut, maar dat is het voor uw medereizigers ook. U doet dus uw best om het voor iedereen zo draaglijk mogelijk te maken.

3) U begint te vechten en probeert de deuren te forceren.
Het is namelijk wel twaalf minuten reizen! En nogmaals, net als iedereen in de trein moèt u per sé op tijd op uw werk zijn, want het is volkomen ondenkbaar dat ook maar één van u de gemiste tijd een andere keer in kan halen.

4) U wist dat de andere trein niet reed, had op de drukte gerekend en bent dus niet op het perron, omdat u de file heeft genomen.

Wie regelmatig met de trein reist, weet dat treinreizigers in de regel a-socialen zijn, met een slechte muzieksmaak. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat er maar zo zelden iemand op de bek wordt gemept. Maar vechten omdat de trein vol is? Met elkaar, terwijl het de schuld is van de NS? Eigenlijk hadden ze voor straf allemaal moeten lopen door de regen, gisteren. Maar ja, dan waren ze te laat gekomen op hun werk.

10 januari 2007

Zeeherders

Edit: door verregaande zuigendheid van Blogger was gisteren een heel stuk uit deze column weggevallen. Onze excuses.

Remco Campert schreef, als hij echt helemaal geen inspiratie had voor een column, altijd een stukje over zijn kat. Ik heb geen kat, dus ik moet het doen met mijn eigen stokpaardje, de walvisvaart.

Het walvisnieuws van vandaag: Sea Shepherd gaat beter bewapend dan ooit de walvisvaarders te lijf. Geen land wil nog hun schepen een vlag geven, dus nu zijn de zeeherders eindelijk ook officiëel piraten.

Sea Shepherd is natuurlijk een club van nare ecoterroristen, maar diep in mijn hart heb ik altijd sympathie gehad voor ze. Er wordt zoveel illegaal gestroopt, geloosd en gehaaienvind op zee dat de dierenvrienden van mij niet roomser dan dan de Paus hoeven te wezen. In een tijd waarin zelfs de legale afspraken over visserij al een bedreiging voor de zeeën zijn, kan ik niet echt veel medelijden opbrengen voor stropers.

Maar waarom toch die walvissen beschermen? Er gaat zoveel mis op zee dat je zou verwachten dat Sea Shepherd aan heel die walvissen niet toe kan komen. Van sommige soorten walvis zijn er simpelweg genoeg om op te jagen; de situatie nu is niet te vergelijken met die in 1977 toen de zeeherderij werd opgericht.

Als ik zeeherder was, wist ik het wel. Ik ging haaien beschermen voor de kust van Afrika, in plaats van rond de Zuidpool mijn leven te wagen voor een stuk zwemmend kattenvoer. Het is harder nodig, het is makkelijker, en het is er tenminste lekker warm.

09 januari 2007

Verslaafd

Ongeveer een jaar geleden zei George W. Bush de ware woorden: “Amerika is verslaafd aan olie.” En hoewel Oom Sam de allergrootste junk is, geldt het natuurlijk voor alle westerse landen. En voor China, en India, en Brazilië, en eigenlijk voor de hele wereld. De hele wereld is verslaafd aan olie –en gas- alleen heeft niet iedereen genoeg cash om regelmatig te scoren.

President Bush doet, ondanks zijn mooie woorden, bar weinig om zijn land te laten afkicken. Voornamelijk omdat hij zulke dikke maatjes is met de dealers in zijn land, die hij het brood uit de mond zou stoten met maatregelen om de olieconsumptie te beperken.

Dat is niet alleen jammer omdat we met onze olieverslaving de planeet aan het verpesten zijn, of omdat we weten dat de koek een keer definitief op zal zijn. Het is ook jammer omdat de vriendjes van Bush slechts straathoekdealertjes zijn. Leuk dat ze aan onze kant staan, en dat ze hun best zullen doen om de waar te blijven leveren, maar zij zijn niet de top van de piramide. En de echte kingpins zijn ons helemaal niet zo goed gezind.

President Poetin, alias de Rus, is een grote vis die zijn klanten graag klein houdt. Af en toe, als hij wat gedaan wil krijgen, draait hij even de kraan dicht. Tevreden kijkt hij dan naar de in paniek rakende junkies, die niet weten hoe snel ze hem zijn zin moeten geven. Zijn afnemers zijn nergens zo bang voor als voor de cold turkey.

Andere groothandelaren zijn het Perzische duo Ali en Mahmoud, die geen al te beste relatie hebben met hun klanten, en de Saoeds. Die zijn wel dikke maatjes met het westen, maar het rommelt binnen de organisatie. En de poging van president Bush om het Saddam-kartel over te nemen is hopeloos mislukt.

We zijn verslaafd en het is hoog tijd om aan de methadon te gaan. Niet alleen omdat onze verslaving vies en ongezond is, maar vooral omdat we anders afhankelijk blijven van onbetrouwbare, onvoorspelbare tirannen. Dat is pas echt ongezond.

08 januari 2007

Adbusted

Gisteren had ik een feestje: na vele jaren is eindelijk het Vegatopia-kookboek in de handel. Een groot gedeelte van de recepten is verzonnen of in elk geval uitgetest door mij, dus ik kan het van harte aanbevelen.

Ondanks het feit dat ik allang geen vegetariër meer ben, heb ik Vegatopia altijd een sympathieke website gevonden. Geen wonder dus dat ik de beheerder vroeg hoe het stond met zijn advertentie-inkomsten.

'Slecht', was het antwoord. Google had namelijk zijn Adwords verwijderd. Dat zijn die advertenties die u overal ziet, zo ook rechtsonderaan op deze pagina. Maar niet op Vegatopia. Iemand had te vaak op die dingen geklikt, waarschijnlijk vanuit de behoefte om de site een klein financiëel steuntje in de rug te geven. Google stelde klikfraude vast en sloopte de advertenties weg. Op verzoeken om opheldering werd niet ingegaan.

Dat zuigt. Een site die vijftigduizend bezoekers per maand trekt, kost geld en kan die advertenties goed gebruiken. Als Google in staat is om klikfraude te detecteren, zijn ze ook in staat om klikfraude te filteren. Door dit soort bans uit te delen, snijden ze niet alleen onschuldige sites, maar ook zichzelf in de vingers.

Onze adwords hebben ons tot nu toe ongeveer zeven dollarcent per column opgeleverd. Niet heel veel, maar we zijn eraan gehecht. Niet te hard klikken, aub.

05 januari 2007

En snel een beetje

De verkiezingen zijn geweest, en het duurt nog twee maanden voordat we weer naar de stembus moeten, dus nu kan het: de stemprocedure weer transparant en controleerbaar maken, met betrouwbare, veilige machines, waarvan het ontwerp en de broncode in elk geval bekend zijn bij de overheid. Maar bij voorkeur gewoon openbaar.

De commissie die gaat onderzoeken hoe betrouwbaar stemcomputers zijn, moet natuurlijk niet worden voorgezeten door oud-minister Korthals Altes, die vrienden op plaatsen heeft, maar door iemand die verstand van zaken heeft. Bovendien moet niet onderzocht worden hoe betrouwbaar stemcomputers zijn, want dat een geheime procedure die alleen gecontroleerd kan worden door een select groepje mensen dat niet is, dat kan iedereen bedenken. De commissie moet bedenken hoe de procedure veranderd moet worden om weer aan de minimale eisen van een democratisch stemproces te voldoen. Dat kan niet al te moeilijk zijn.

De belangen van stemcomputermakers Sdu en Nedap zijn volkomen ondergeschikt aan de deugdelijkheid en betrouwbaarheid van de verkiezingen. De onderzoekscommissie mag voor de vorm best even met ze praten, maar het is niet de bedoeling dat ze echt naar de bedrijven luistert. Daarvoor is het allemaal toch net iets te belangrijk.

Dat een stemcomputer van Sdu niet meer is af te luisteren van tientallen meters afstand, is niet belangrijk. Het gaat er immers niet om dat de machines niet af te luisteren zijn, het gaat erom dat de stemmen gecontroleerd en geteld kunnen worden door iedereen die kan lezen.

Het zou mooi zijn als de stemmen die op 7 maart worden uitgebracht tijdens de verkiezingen voor Provinciale Staten niet meer enkel geteld worden door een mysterieuze anonieme medewerker op een manier die met geen mogelijkheid geverifieerd kan worden, maar dat er ook een papieren controlespoor is. Om de simpele reden dat, en daar had Nedap volledig gelijk in, lang niet alle mensen te vertrouwen zijn.

Bloggies: stemverklaring

Vreemd genoeg hebben we verleden jaar slechts één nominatie in de wacht gesleept, maar het kan haast niet anders of dat gaat dit jaar veranderen. We gaan die Bloggies winnen.

Uiteraard gunnen we iedereen zijn eigen keuzes, maar voor wie twijfelt hebben wij alvast een stemverklaring, tevens stemadvies

Beste weblog: Wij
Best Geschreven Weblog: Wij, natuurlijk
Best Vormgegeven Weblog: Wij niet, helaas. Retecool
Beste Politieke Weblog: Wie anders dan wij?
Beste Themaweblog: www.wiskundemeisjes.nl
Beste Corporate Weblog: Blanco: wie gaat er nou vrijwillig bedrijfspropaganda lezen?

Beste Persoonlijke Weblog: Bieslog, maar iedereen die niet op Merel Roze stemt is mijn vriend.
Beste Collectieve Weblog: voor drie of meer Bloggers. Rintelman telt nog niet echt mee met zijn ene column, dus wij vallen af. Uiteindelijk Sargasso gekozen.

04 januari 2007

Soldaatje

Foei foei foei, soldaten die een beetje een portier bedreigen met de dood. En eerder al Nederlandse mariniers die ruzie schoppen in Noorwegen. Je zou zomaar denken dat soldaten gespierde jongelui zijn die van vechten houden.

Maar eigenlijk is het raar dat het zo in het nieuws komt. Ik ben de afgelopen jaren ook wel één of twee keer in het uitgaansleven geweest, en kan verklappen dat portiers wel vaker racistische praat naar hun hoofd krijgen, en dat er wel vaker vechtpartijtjes zijn.

Dat mag natuurlijk niet. Maar waarom is het nou groter nieuws als een groepje soldaten dit doet? Bij hondsdolle advocaten wordt zoiets met de mantel der liefde bedekt, schreef Intermediair vorige maand. Waarom moet het beroep van de grote bek in Amsterdam in de krant, en blijft het beroep van de Now&Wow schutter, als hij straks gepakt is, wel geheim?

Met studenten gaat het net zo: vrijwel elk weekend gaat er wel een jongere dood omdat hij teveel gezopen heeft, maar als het een keer op een lulloclub gebeurt is Nederland te klein. Sommige Nederlanders zijn gelijker dan anderen.

02 januari 2007

Einde

Zo moeilijk kan het toch niet geweest zijn: “Jongens, alles bij elkaar gaat dit waarschijnlijk een half uurtje duren. Kunnen jullie zo lang je bek houden?”

Dat konden ze niet, en ze konden het ook niet laten om een mobieltje mee naar binnen te smokkelen. Zodat iedereen nu niet alleen kan zien dat Saddam Hoessein echt is geëxecuteerd – wat op zich zijn verdiende loon is – maar ook dat hij vlak voor het moment suprême beschimpt en bespot werd. En zo is het proces tegen Saddam van het begin tot het allerlaatste einde één grote lange neus geweest richting de Soennieten.

Niet dat het echt had uitgemaakt als Hoessein zijn zin had mogen afmaken voordat het luik openklapte, want het geweld in Irak heeft allang niks meer met de voormalige dictator te maken, maar met een nette executie (voor zover zoiets bestaat) zouden de Amerikanen en hun Irakese marionetten in elk geval één ding goed hebben gedaan. Of in elk geval soort van goed, want het proces tegen de voormalige Irakese leider ging natuurlijk ook al nergens over.

Aardolie krijg je niet voor niks, daar moet je wat voor doen. De Amerikanen zitten alweer een kleine vier jaar in Irak, en inmiddels tot hun nek in de stront. Terugtrekken is natuurlijk geen optie, want dan is er niemand meer in de buurt om erop toe te zien dat buurman Iran niet stiekem stukjes olieveld inpikt. En dus gaan er in de Amerikaanse senaat republikeinse stemmen op die pleiten voor méér soldaten in Irak. Dertigduizend man aan cannon fodder is ook wel een beetje weinig.

Natuurlijk gaat Irak uiteenvallen, als het niet dit jaar is dan wel het volgende. Hoe de Amerikaanse president heeft kunnen denken “Goh, laten we eens een machtsvacuüm creëren in een ver land, want daar hebben we zulke goede ervaringen mee,” is me een raadsel, hoe hij de verkiezingen heeft kunnen winnen helemaal. Tenminste, de verkiezingen van 2004. Hoe hij die van 2000 heeft gewonnen is namelijk glashelder.

01 januari 2007

De weg van de moslim

Het was weer een heuglijke oud en nieuw. Als je het zo voor je ziet heb je veel meer maaginhoud dan je zou denken. Vandaag houden we het bij een linkdumpje.

Tijdens de verhitte discussies die wij als rechtgeaard pseudo-intellectuelen hielden, kwam op een gegeven moment het boek 'De weg van de moslim' ter sprake.

In het kader van visuele ondersteuning van het debat voerde ik die term in bij Youtube.

En toen kreeg ik dit. Wij wensen u een liefdevol 2007.