Holland de Gezondste!

Je hoort wel eens van mensen die op dieet zijn, dat ze op een gegeven moment naar hun medemens kijken en zich afvragen hoe die zouden smaken. Ik ben nu een week gestopt met roken, en ik vraag me af hoe mijn medemens zou brànden. Iedereen irriteert me, met name mensen die zich in mijn persoonlijke ruimte begeven. Die is de laatste dagen zo’n vijfentwintig meter in doorsnee.

Gelukkig krijg ik van overheidswege een steuntje in de rug. De horeca moet rookvrij, liefst dit jaar nog. Handig voor mij, en handig voor Nederland. De volgende stap lonkt!

Er is namelijk niet één argument te verzinnen om roken wel te verbieden, en alcohol niet. De medische kosten zijn vergelijkbaar, maar de maatschappelijke schade van alcohol is veel groter. Het argument dat je met roken de gezondheid van je medemens schaadt, geldt ook voor alcohol: hoeveel overlast, vechtpartijen, mishandeling, volgescheten brievenbussen en verkeersslachtoffers zouden we wel niet minder hebben in een alcoholvrij land?

Maar diezelfde minister die het roken zo hard aanpakte, verlaagde juist de accijns op sterke drank. Gevolg: Nederlandse tieners zuipen nu het meest van Europa. Terwijl juist op jeugdige leeftijd alcohol het meeste schade aanricht. Als Nederland consequent is, kiest het nu voor een drankvrije horeca.

Misdaad en straf

Voor fundamentalistische moslims is het waarschijnlijk een klap in het gezicht: met de profeet mag je doen wat je wil, maar als je in Duitsland het dagboek van Anne Frank verbrandt riskeer je vijf jaar cel. Wegens het bagatelliseren van het boek, en, jawel: volksopruiing. In sommige landen gooien ze ook wel eens mensen in de bak op grond van dergelijke beschuldigingen, en die noemen we dan dissidenten.

Niet dat ik neonazi’s beschouw als voorvechters van universele vrijheden. Verre van, zelfs. En dat ze in Duitsland ietwat krampachtig zijn als het gaat om de Tweede Wereldoorlog, dat is ook nog wel een beetje begrijpelijk. Maar Hitler kwam niet aan de macht wegens een gebrek aan wetten tegen boekverbrandingen en ontkenningen van historische gebeurtenissen. Of omdat mensen als Hitler in het Duitsland van de jaren ’20 niet in de bak werden gegooid.

In Nederland is het strafbaar om de holocaust te ontkennen, en als het aan de ChristenUnie had gelegen was die wet uitgebreid: een half jaar geleden diende de huidige regeringspartner een motie in om het ontkennen van misdaden tegen de menselijkheid in zijn algemeenheid strafbaar te maken.

Waarom? Blijkbaar omdat het crimineel is om hardop abjecte ideeën te verspreiden. Als de experts het er over eens zijn dat ergens volkerenmoord heeft plaatsgevonden, dan heeft het geen pas om dat enkel vanuit ideologisch oogpunt, zonder wetenschappelijke argumenten, te gaan ontkennen.

Eigenlijk net zoiets als met je Bijbel of Koran in de hand de evolutietheorie te verwerpen. Het is bijna jammer dat zelfs fundamentalistische wetenschappers als, pak hem beet, Ronald Plasterk, er niet over piekeren om de vrije uitwisseling van ideeën op te geven om verspreiders van onzin bij wet de mond te snoeren. De CU-collega’s van de nieuwe Minister van Onderwijs zullen hem de komende tijd nog het één en ander kunnen leren over selectieve verontwaardiging.

On juist spatie gebruik

Normaal leveren we hier commentaar op het nieuws, maar van daag wil het met u over iets belangrijkers hebben: het op rukken van de zo geheten Engelse spatie. Spaties waar die in het Neder lands on nodig zijn.

Iederéén doet het. Over al.

Terwijl één van de gave dingen van het Neder lands nou juist is dat je woorden ad infinitum aan elkaar kunt blijven plakken. Als het bij elkaar hoort, is het ook een bijelkaarwoord.

Hulde daarom, voor de makers van Signalering Onjuist Spatiegebruik. Met alle regels netjes onder één kop. Een beetje kort door de bocht: de Schrijfwijzer heeft maar liefst 21 pagina's voor nodig, waarin de subtiele verschillen tussen voorop komen en voor opkomen allemaal de revue passeren. De vuistregel is simpel: in geval van twijfel kun je het aaneenrijgen. Ik ga er voortaan beter opletten ;)

Gastcolumn: Ouwe Lulisl

Terug van weggeweest: Kevin. Hij draagt tegenwoordig pakken, en dat is natuurlijk het begin van het einde - maar hij weet het van zichzelf:

Afgelopen dinsdag, bij de sneak preview, werd het pas echt duidelijk. Minder mensen op straat, plek in de fietsenstalling, korte fileberichten: het is weer vakantietijd. Alhoewel Kerst voor mijn gevoel net pas geweest is, vinden de scholen het blijkbaar alweer tijd voor een vakantie, tenslotte moeten leraren genoeg doen op die 180 dagen per jaar die ze moeten werken.

Helaas bevond ik me dus op die avond in een bioscoopzaal met heel veel tieners. Als het vakantietijd is, mogen ze namelijk wel tot middernacht opblijven, net zoals ‘andere’ volwassen. Zodoende verstoren ze mijn bioscoopbezoek, maar ook mijn vaste stapplek Tivoli verjongert op een vakantiedonderdag plots van 20 naar 16 jaar.

Ik ben me de laatste tijd wat ouder gaan voelen. Donderdag-Tivoli is niet meer voor mij weggelegd, ik plak geen ‘isl’ achter worden, ben daarom niet meer hipisl. De eerste grijze haren zijn schijnbaar gespot - en ik had al inhammen. Eigenlijk maakt het me de laatste tijd allemaal niet meer zo veel uit, maar toch zet het je af en toe aan het denken.

Begin deze maand sprak een meisje van 18 en vroeg haar of iedereen op de middelbare school een mobieltje heeft. Voor de jongeren onder ons: toen ik op de middelbare school zat, had je mobiele telefoons die je met een bakkie (zoek maar op wikipedia wat dat is) kon afluisteren en je had alleen bereik in café’s die gemarkeerd waren met een PTT sticker, zoiets als KPN WiFi hotspots van tegenwoordig. Het antwoord was dat zij zelf ‘pas’ op haar 13e een mobieltje had ‘genomen’. Ik heb maar niet gevraagd wat ze met het ding deed, want waar halen tieners geld vandaan voor beltegoed? Dat gaat toch al naar de Smirnoff toe?

De sneak preview liet een film over de Stasi zien.

Na de pauze was de bioscoopzaal erg leeg, de gemiddelde leeftijd lag opeens zo’n tien jaar hoger dan voor de pauze. Ik vroeg me af of het ermee te maken had de ‘andere’ volwassen nooit geleefd hebben in een tijd dat de DDR bestond. Ze hebben nooit guldens verdiend met werk en weten ook niet wat marken zijn. Of moesten ze misschien toch om middernacht thuis zijn?

Net echt?

Seksueel misbruik van kinderen is, naast een boel andere dingen, een onsmakelijk idee. Zelfs de suggestie ervan is al misselijkmakend. In de virtuele wereld Second Life gebeuren dingen waarbij de suggestie van pedoseks wordt gewekt, hoewel er geen sprake is van seks, misbruik of kinderen.

Dat de PvdA en de SGP überhaupt tijd besteden aan een mogelijk verbod op deze praktijken, is verspilling van belastinggeld. Nationale politieke partijen zijn onbelangrijk en machteloos als het gaat om regulering van grenzeloze, statenloze virtuele werelden. Houden zo, want zo zaligmakend is nationale politiek nu ook weer niet. Het is helemaal niet erg als er plaatsen zijn die niet geregeerd worden door politici met hun nationale en lokale belangetjes; topografische grenzen zijn een overschat concept.

Afgezien daarvan kun je je afvragen of virtuele kinderporno eigenlijk wel even erg is als echte. Even onsmakelijk, dat zal best, maar seksueel misbruik van kinderen is niet alleen misdadig vanwege het hoge onsmakelijkheidsgehalte. Miljoenen virtuele dieven, moordenaars, helers en vandalen struinen rond in de diverse virtuele werelden op het Internet, en ze zijn geen van allen even crimineel als hun tegenhangers in de echte wereld. Iemand die in Second Life de macht grijpt en vervolgens zes miljoen cyberjoden naar de digitale gaskamers dirigeert is van alles, maar hij is geen tweede Adolf Hitler. Niet eens bijna. De gelijkenis is zuiver cosmetisch.

En iemand die kindertjes neukt zonder dat daar daadwerkelijk kindertjes voor geneukt worden, is niet meteen een pedo. Sterker nog, hij is niet eens een beetje pedo. Hij is een hoopje pixels dat iets doet met een ander hoopje pixels.

De enige straf die daar redelijkerwijs op zou mogen staan, is er eentje die even echt is als de misdaad in kwestie. Misschien dat SGP en PvdA nog wel wat Kamerleden over hebben die in Second Life de rol van sherrif en deputy op zich kunnen nemen. Zodat ze virtuele pedo’s kunnen vangen, om ze in de virtuele boeien te slaan en ze in de virtuele bak te gooien.

Turks-fruit-pizza

Stel nou dat de cateraar van de Nieuwe Kerk te horen kreeg dat er op het laatste moment rigoureus aan zijn bijdrage gesleuteld zou worden. De bitterballen met gerecycled paard gaan de prullenbak in, en de ham op de minipizza’s wordt vervangen door brokjes Turks fruit. De organisatie houdt de tentoonstelling ‘Istanbul. De Stad en de Sultan’ liever halal.

Zou hij boos zijn bijdrage terugtrekken onder het mom van culinaire integriteit? Zou Nederland massaal schande spreken van deze schandelijke inperking van de vrijheid van paardenvlees? Ik denk het niet.

Eigenlijk is het met de inhoud van een tentoonstelling in de Nieuwe Kerk niet heel anders. De organisatie wilde een aantal Turkse cultuurschatten tentoonstellen, en dat mocht alleen als de Turkse overheid de tekst in de catalogus nog even mocht inkijken. Bijdragen over Armenen, Koerden of homo’s werden niet op prijs gesteld. Het zal, met het geheibel rond de Armeense genocide bij de Tweede Kamerverkiezingen in het achterhoofd, niet veel mensen verbazen.

Het zal niet echt een moeilijke keuze zijn geweest voor de organisatie van ‘Istanbul’. Of het wetenschappelijk verantwoorde verhaal over de genocide eruit, of de publiekstrekkende topstukken eruit.

Even vooropgesteld: die genocide heeft plaatsgevonden. Er werd en wordt in Istanbul ongetwijfeld wel eens geneukt tussen mannen. Istanbul heette oorspronkelijk Byzantium. Dat mag allemaal gezegd worden in Nederland, en daar moet ook plek voor zijn. Die plek is echter niet noodzakelijk de Nieuwe Kerk. Toen de Nieuwe Kerk nog een kerk was, had men er geen behoefte aan een historisch verantwoord verhaal over Jezus, en nu het een tentoonstellingsruimte is heeft men geen behoefte aan een historisch verhaal over Istanbul. Als de organisatoren zich niet geroepen voelen om knopen door te hakken in het Armenië-debat, dan is dat hun goed recht.

Dat de Leidse osmanist Jan Schmidt zijn bijdrage aan de tentoonstelling terugtrok, siert hem. Hij heeft meer beroepseer dan mijn denkbeeldige cateraar. Maar wie buiten de universiteit wetenschap bedrijft, weet nu eenmaal dat daar niet altijd mee gebeurt wat de onderzoeker graag zou zien, net zoals iemand geen verantwoordig aan de kok hoeft af te leggen over wat hij thuis met diens pizza uitvoert. Kortom, de ophef over de gecensureerde tentoonstelling is een storm in een glas water.

Als de Nieuwe Kerk dat nou gewoon zou zeggen, was er geen reden geweest om dit stukje te schrijven. Dat doet ze echter niet. Op hun website zeggen ze dat de expositie een neutrale weergave is van de geschiedenis van Istanbul.Onzin, natuurlijk. Ze hebben ondubbelzinnig gekozen om de lijn van de Turkse ministeries te volgen. Hun expositie is het geschiedkundige equivalent van de Turks-fruit-pizza.

Bioblog: Onwaarschijnlijk

Het is ruim een week te laat, maar bij deze wil ik wijlen meneer Darwin alsnog feliciteren met zijn 198^e verjaardag.
Hij heeft het nooit makkelijk gehad, en ook vandaag de dag zijn er mensen die vinden dat religieus getinte pseudowetenschap gelijkwaardig is aan wetenschappelijke theorieën. Richard Dawkins bestreed de misvattingen omtrent evolutie al voordat Intelligent Design überhaupt bestond, maar vaker is beter. Ik hoop dat Darwin mijn cadeautje kan waarderen.

Stel, ik vraag mij het volgende af: “Hoe groot is de kans dat ik over precies tien jaar, om 13.35 uur ’s middags, achter een bureau zit met daarop, onder anderen, een gele post-it waar een e-mailadres op is geschreven, een lege batterij, een rood potlood van ongeveer tien centimeter lang en een folder van de gemeente Utrecht?”

Onvoorstelbaar klein, natuurlijk. Het aantal dingen dat ik over precies tien jaar om 13.35 uur aan het doen kan zijn is namelijk onvoorstelbaar groot, en in zeker 99,9999 procent van die dingen wordt niet aan alle voorwaarden voldaan.

Maar als ik de vraag had gesteld op 20 februari 1997, had ik wel mooi beschreven hoe ik er vandaag om 13.35 uur bij zat. Onvoorstelbaar klein betekent niet onmogelijk. En ook belangrijk: als ik in bovenstaande vraag het rode potlood vervang door een groen, de batterij door een aansteker of Utrecht door Amsterdam, blijft de kans minuscuul. Ik kan zoveel dingen in de vraag veranderen als ik wil, maar zolang de plaats, de tijd en de randvoorwaarden zo specifiek blijven is het antwoord altijd: heel, heel erg klein.

Maar de kans dat ik over tien jaar iets aan het doen ben (als we ‘dood zijn’ even als een activiteit beschouwen) is precies 1. En dat geldt niet alleen voor mij, maar voor iedereen. De wereld van 2017 zal één grote opeenhoping van belachelijke onwaarschijnlijkheden zijn. Net als de wereld van nu, trouwens, en de wereld van altijd. De kans dat de wereld van 2017 zal zijn wat hij dan is, is vrijwel nul. Maar de kans dat hij iets is, is 1 (‘in stukjes’ is ook een ‘iets’).

Veel mensen hebben een probleem met de evolutietheorie, omdat het allemaal zo vreselijk onwaarschijnlijk lijkt. Je hebt een universum dat miljarden jaren aan het borrelen is, en nu zijn wij er. En dat zou allemaal maar het gevolg zijn van willekeurige mutaties en natuurlijke selectie? Het voelt zo verdomd toevallig.

Elke dag rol je van de ene onwaarschijnlijke gebeurtenis in de andere zonder dat je je dat realiseert. Af en toe valt het om de één of andere reden plotseling wél op hoe klein de kans is dat er gebeurt wat er gebeurt, en dat noemen we toeval. Als je nadenkt over evolutie, valt je op hoe klein de kans is dat wij het resultaat zijn van oersoep en vier miljard jaar survival of the fittest. Natúúrlijk voelt dat toevallig. Maar uiteindelijk is het gewoon één van de mogelijke manieren waarop het onvermijdelijke plaats had kunnen vinden.

Moord

De ChristenUnie heeft goed onderhandeld, blijkbaar. De abortuswetgeving wordt wat strenger. Ik heb de christelijke opstelling tegenover abortus altijd wat raar gevonden.

De Bijbel is er duidelijk over: abortus is geen moord. Vanuit christelijke hoek denkt men daar toch wat anders over: wel moord, en we gaan allemaal naar de hel.

Ik geloof echter helemaal niet dat christenen dat ècht geloven. Als je echt gelooft dat zo'n klontje cellen een volwaardig menselijk leven is, dan laat je het toch niet bij een stem op ChristenUnie en een demonstratietje?

Stel dat het in Nederland legaal was om Limburgers te vermoorden. Dat heet dan natuurlijk geen moord, maar bijvoorbeeld delimboficatie. Om tegemoet te komen aan de morele problemen die hiermee komen kijken, krijg je eerst vijf dagen bedenktijd voordat je een Limburger naar het speciale doodmaakcentrum mag brengen.

Nou heb ik helemaal niets met Limbo's, maar met een stem op de Limburgers-zijn-ook-mensen-Partij zou ik mijn geweten niet kunnen sussen. Ik zou onderduikers in huis hebben, de slachthuizen af laten fikken, de moordenaars af proberen te maken. Dat zou zelfs mijn morele plicht zijn. Iemand die ècht gelooft dat een foetus moreel gelijkwaardig is aan een Limburger, maar daar niets mee doet, is een verachtenswaardige lafaard.

Het kan dus haast niet anders of de meeste mensen geloven dat helemaal niet. Maar waarom stemmen ze dan zo?

Ongecijferd

Journalisten zijn net mensen. Zo kunnen ze bijvoorbeeld niet rekenen. De Amerikaanse wiskundige John Allen Paulos had daar een woord voor: innumeracy. In de Trouw van vandaag een mooi voorbeeld (niet online).

'In Italië is het witte poeder niet aan te slepen: 97% van de bankbiljetten bevat sporen van cocaïne. In Milaan heeft één op de tien mensen wel eens coke gebruikt.'

Dan wordt er flink gesnuffeld in Italië. Stel dat die één op tien het landelijk gemiddelde is, en dat er tien bankbiljetten per Italiaan zijn. Als al die gebruikers vijftig keer hebben gesnoven, dan hebben ze de helft van alle bankbiljetten besmet met Boliviaans marcheerpoeder.

Na nog eens vijftig keer snuiven, hebben ze niet honderd procent van alle biljetten vies gemaakt, maar slechts 75%. Ze hebben nu immers 50% kans om een al gebruikt biljet te pakken.* Om op 97% te komen, moet de gemiddelde Italiaan die 'wel eens coke heeft gebruikt', sinds de invoering van de euro elke week tenminste één keer hebben gesnoven. Elke individuele gebruiker moet dan ook telkens een nieuw biljet pakken. Misschien uit hygiënische overwegingen? Je wilt per slot van rekening niet ongezond bezig zijn als je elke week aan de coke zit.

De werkelijke verklaring is een stuk prozaïscher: coke geeft af. Via portemonnees kan een gebruikt biljet een heleboel andere briefjes besmetten. Maar ja, om zo'n verklaring te zoeken moet je wel eerst een hele minuut rekenen. Misschien niet de meest gecijferde krant van Nederland, die Trouw.

Dubbel

De naam en geboorteplaats van Sietse Fritsma suggereert dat hij behalve Nederlander ook Fries is. Twee identiteiten, maar slechts één paspoort, want Friesland heeft zich jammer genoeg nog steeds niet afgescheiden.

Uitgerekend hij, die zelf in zo'n moeilijke multiculturele spagaat zit, had vragen over twee nieuwe kabinetsleden. Kan dat wel, een minister of staatssecretaris met een Turks of Marokkaans paspoort?

In Californië zal die discussie ongetwijfeld ook zijn gevoerd, maar daar lag het makkelijk: als je geen Oostenrijker als gouverneur wil, stem je op iemand anders. Het is dan ook raar dat de Tweede Kamer zo fel reageerde op Fritsma's vragen, want zo gek zijn ze niet.

Persoonlijk denk ik dat de Marokkaanse achtergrond van Aboutaleb niet zo'n probleem zal zijn, maar als ik dat nou wèl had gevonden? Ik mag niet bepalen wie er wel of geen minister wordt in dit land. En PvdA-sympathisant die dacht dat Albayraks Turkse roots wel eens voor gedonder kunnen zorgen, kon eigenlijk maar één stem uitbrengen. Niet op een andere PvdA'er, maar op de PVV.

Provincie

We gaan weer verkiezen, dus ik heb gestemwijzerd. Verrassende uitkomst: ik ben verschrikkelijk rechts. NieuwRechts, adviseert de computer. Anders is Fortuyn ook een goed idee.

Hoe komt dat nou? Hier speelt het universele stemwijzerprobleem: je kan het ergens mee eens of oneens zijn, maar om volkomen andere redenen.

Voorbeeld van een stelling: 'De provincie mag de heffing op de motorrijtuigenbelasting verhogen.' Nieuw Rechts is tegen, want ze vinden dat de rest van Nederland autorijders moet subsidiëren. Ik ben tegen omdat ik vind dat het heffen van belasting een taak van de landelijke overheid zou moeten zijn.

'In het beleid van de provincie moet het gezin centraal staan' Nee, de provincie hoort helemaal geen beleid te voeren dat iets met gezinnen te maken heeft. De provincies vormen een rare, abstracte bestuurslaag die allerlei zaken uitvoert die ook best door de landelijke of de gemeentelijke politiek gedaan kunnen worden.

Draagkracht voor de instandhouding ervan bestaat er niet; slechts zo'n veertig procent van de mensen gaat ervoor stemmen. Vaak is dat dan omdat de provinciale staten de Eerste Kamer mogen inrichten, wat natuurlijk ook al een onzinnige constructie is. De enige mensen die zich identificeren met hun provincie zijn provincialen - wel eens een trotse Zuid-Hollander ontmoet? Toen Heidevolk met het Geldersch-nationalistische volkslied kwam, was het een hit: iedereen zag dat het een grap was.

Dat zijn de Provinciale Statenverkiezingen ook. Ik blijf lekker thuis dit jaar.

Eindelijk!

Goed voornemen: ik ga niet meer zeiken dat gelovigen worden voorgetrokken in dit land. Heb ik al zo vaak gedaan, en er verandert toch niets. Sterker nog, het wordt alleen maar erger: een ambtenaar mag weer weigeren om homo’s te trouwen.

Nee, van mij hoort u niet dat we de klok twintig jaar terugzetten. Dit is juist een grote sprong voorwaarts. Weg met dat idee van de neutrale overheid: de ambtenaar mag weer mens zijn. En als je als mens een hekel hebt aan flikkers (wat natuurlijk een even goede reden is als een geloofsovertuiging), dan mag je dat weer laten zien.

Het mooie is dat je dit systeem onbeperkt kunt uitbreiden, zodat iedereen zijn persoonlijke voorkeuren kan laten zien in zijn werk. Het wachten is op de burgemeester die weigert om negers nog een uitkering te geven.

Een kritische geest zou kunnen zeggen dat een ambtenaar die weigert zijn werk te doen, gewoon op straat geflikkerd moet worden. Maar ik niet. Technisch gesproken ben ik namelijk ook ambtenaar. Eens kijken wat mijn baas zegt als ik vertel dat ik voortaan geen studenten meer wil interviewen op grond van mijn geloof.

Bioblog: El corazón

Wel eens een hart in uw handen gehad? De romantische lading die Valentijns- kaartmakers aan dat orgaan verbinden, ontging u vast. Het hart stinkt, er zitten allemaal smerige buizen aan. Zelfs bij leven en welzijn heb je helemaal niks over je hart te zeggen. Het gaat er vanuit dat jij te stom bent om al dat pompen (5000 liter per dag!) zelf te regelen. En dat moet dan zorg dragen voor je liefdesleven.

Vooruitlopend op Valentijnsdag, heb ik voor jullie een speciaal filmpje uitgezocht over het hart. In het Spaans, dus met extra leerzaamheid!

(Via Boingboing)

Spoofs

Vroeger was de liedjesparodie vrijwel uitsluitend het terrein van Weird Al Yankovich. Michael Jackson vroeg er nu eenmaal om om afgezeken te worden. Was heel moeilijk toen, want clips en nummers opnemen kostte geld, en je was volledig afhankelijk van radio en MTV om de spoofs vervolgens bij iemand te krijgen die je ging helpen om die kosten terug te verdienen.

Tegenwoordig heb je de internets, en barst het van de spoofs. Pogingen tot humor, al dan niet met politieke boodschap. Hoog tijd om die eens in de kaart te brengen. Samen met de buren vragen wij aan u: wat zijn de beste muziekparodiën die op Internet rondslingeren? En: ligt het aan mij, of is er nergens een spoof van het meest afzeikbare nummer aller tijden te vinden?

Kut-hippisch

Goed nieuws: in ten minste 32 procent van de kroketten en frikadellen zit daadwerkelijk vlees. En dan hebben we het niet over restjes die ’s avonds van de vloer worden geschraapt in de varkensslachterij, of over vermalen stadsduiven, nee, we hebben het over heus paardenvlees.

Stichting Wakker Dier kreeg steeds meer vragen van verontruste paardenliefhebbers, en nam de proef op de som. Van de 286 onderzochte snacks bleek bijna eenderde dood paard te bevatten. Dat terwijl veel paardentutjes er niet aan moeten denken om paardenvlees te moeten eten, aldus de site van de dierenvrienden.

Hoe je bezorgdheid om wat je precies naar binnen werkt kunt combineren met het eten van een kroket, ontgaat me volkomen. In tegenstelling tot biefstuk, varkenshaas en kipfilet, valt uit de naam van het ding helemaal niet af te leiden van welk beest het komt. Dat is geen toeval, maar een goede reden om achterdochtig te worden. Ten minste, als je daadwerkelijk een onderscheid wil maken tussen wandelende vleesfabrieken en pluizige knuffiepuffie gezelschapsdieren.

Maar dat is ook al raar. Varkens zijn een soort roze teddyberen, die bovendien heel lief knorren, koeien zijn aandoenlijke goedzakken en kippen zijn bolletjes fluff. Ze zijn allemaal stukken liever en schattiger dan die hinnikende uit hun krachten gegroeide pony’s. Daar kunnen de bezwaren van paardenliefhebbend Nederland onmogelijk op gebaseerd zijn.

Dat zijn ze dan ook niet. Het probleem van koeien, varkens en kippen is dat ze geen kunstjes kunnen. En alleen beesten die kunstjes kunnen, kunnen huisdier worden. Dus totdat koeien zich laten berijden, varkens een poot leren geven en kippen ‘koppie krauw’ gaan roepen, zijn het levende stukken vlees, die we ongeveer hetzelfde behandelen als groenten in een moestuin. Paarden, daarentegen, kun je leren bereden te worden, over hekken te springen en maffe balletpasjes te doen. Dat betekent dat het huisdieren zijn, en als huisdier ben je ineens zielig als je eindigt als kroket.

Van mij zou er best wat meer paardenliefhebbersvlees in een kroket mogen zitten.

Hard

Stel, je bent een boerenlul met een vette BMW onder je kont. Je bent al eens gepakt omdat je 100 reed op een weg waar 30 was toegestaan, maar om de één of andere reden heeft deze poging tot doodslag je geen gevangenisstraf opgeleverd, of zelfs maar een levenslange ontzegging van de rijbevoegdheid. Na een tik op de vingers heb je gewoon je rijbewijs weer terug gekregen.

Nu besluit je op een nacht om eens even lekker te gassen: 265 kilometer per uur op de snelweg. En dat alleen is natuurlijk niet genoeg, want in de nacht kan niemand zien hoe stoer je wel niet bent. Dus je filmt je avontuurtje, en uploadt het naar de grootste virtuele volksbuurt van Nederland.

Rijbewijs kwijt? Welnee. Meneer is niet op heterdaad betrapt, en dan de politie blijkbaar niks doen. Zou dat ook betekenen dat de messentrekkers uit deze gezellige clip vrijuit gaan?

In elk geval zullen we moeten afwachten tot deze vrolijke Limburger zijn BMW ergens tegenaan parkeert. Laten we hopen dat het een boom of een betonnen pijler is.

En dat terwijl het zoveel makkelijker zou kunnen: er is vast wel ergens in Nederland een plekje waar we een mooi racecircuit kunnen maken. Gewoon, in een rondje, met chicanes, tunnels en aan weerszijden een grindbak. Voor iedereen die zich op die weg begeeft, geldt: er zijn geen regels. Rij zo hard je wil, zo gevaarlijk als je wil en haal de meest idiote stunts uit. Op het gehele circuit staan camera’s die hun beelden live doorsturen naar www.kijkmijdan.nl, zodat je zeker bent van aandacht.

Hulpdiensten komen natuurlijk niet naar het circuit, omdat die wel iets beters te doen hebben dan mensen die zichzelf in de prak rijden oplappen, maar eens in de maand komt een grote schoonmaakploeg de wrakken en de lijken weghalen. Het enige dat je dus moet doen als je een zwaar ongeluk krijgt, is in leven blijven totdat de schoonmakers je vinden.

Het land zou er op zoveel manieren beter van worden, het is een wonder dat niemand dit eerder bedacht heeft.

Chocola

“Slaafvrije chocolade bestaat niet.”

Het is op zich geen schokkende uitspraak, en wie hem nu voor het eerst hoort gaat er vermoedelijk vanuit dat het de woorden zijn van één of andere Fair Trade hippie. Of misschien van Teun van der Keuken, medepresentator van Keuringsdienst van Waarde. Die had immers zo’n slaafvrije chocoladereep gemaakt? (Waarschuwing: ruksite, mét geluid)

Ja, dat heeft ie, maar bovengenoemde uitspraak is niet van hem, maar van chocoladefabrikant Bellissimo.

Da’s mooi, zou je kunnen denken, een chocoladefabrikant die berouw heeft. Die publiekelijk toegeeft dat er al jaren heel veel mis is met zijn branche, en die schoon schip wil maken. Maar zo zit het dan weer niet helemaal.

Of eigenlijk, helemaal niet. De reden dat Bellissimo hardop zei dat chocolade door slaven wordt gemaakt, is dat Van der Keuken zijn reep in de markt heeft gezet als ‘slaafvrij’. En dat, vond de repenboer, is oneerlijke concurrentie.

Dat je als chocoladefabrikant niet van de daken schreeuwt dat de cacaowereld stinkt, is nog wel begrijpelijk. Maar zodra één of ander journalistje beweert een eerlijke reep te hebben ineens wél op hoge poten naar de rechter stappen om aan te tonen hoe onmogelijk het wel niet is om humane chocola te fabriceren? Niet uit verantwoordelijkheidsgevoel of moreel besef, maar uit angst voor concurrentie? Je zou denken dat de PR-afdeling van een groot bedrijf wel drie keer nadenkt voordat het zichzelf publiekelijk zo’n kil en gewetenloos imago aanmeet, terwijl het tegelijkertijd gratis positieve publiciteit genereert voor de concurrent in kwestie.

Toegegeven, waarschijnlijk zullen de verkoopcijfers van het concern niet kelderen als gevolg van de rechtzaak, maar er spreekt meer minachting uit de aanklacht dan je van een bedrijf zou verwachten. Minachting voor de consument, die zich in de ogen van Bellissimo niks aantrekt van de omstandigheden in de cacaowereld, en minachting voor mensen in het algemeen. Want als je jarenlang zwijgt over de slavernij in je branche, maar zodra je eigen hachje in gevaar komt voor de rechter probeert te bewijzen dat inhumane omstandigheden de norm zijn, heb je toch verdomd weinig scrupules.

Licht

Nou, dat stelde dus helemaal geen ruk voor. Afgelopen donderdag om vijf voor acht had het moeten gebeuren, maar stroomnetbeheerder TenneT gooide roet in het eten. Het was maar de vraag of het stroomnet wel bestand was tegen een plotselinge daling van het stroomverbruik, vijf minuten later gevolgd door een abrupte stijging.

Het is ook maar de vraag hoe fanatiek we met onze lichtknopjes zouden hebben gespeeld als TenneT niks had gezegd. De kans was aanwezig dat we het en masse zouden doen: een actie die nul moeite kost en waarvoor we niet eens het Achtuurjournaal hoeven te missen, dat wil in Nederland nog wel eens een succes worden.

Het werd een flop. Gelukkig maar, want als het een succes was geworden hadden de jongetjes en meisjes die met het idee waren gekomen het ongetwijfeld volgend jaar nog eens geprobeerd. Dan heb je voor je het weet een jaarlijkse ‘vijf minuten het licht uit’-dag. Ongetwijfeld met bewustwording als doel, want geen betere manier om stomme ideeën een air van legitimiteit te geven dan met de term bewustwording. Autoloze zondagen, consumentenstakingen, Nationale [vul hier een enge ziekte in]-week Wereld [enge ziekte]-dag, het zijn allemaal stomme ideeën, en ze gebruiken allemaal de term bewustwording als excuus voor hun bestaan.

Vijf minuten het licht uit, was het plan voor vorige week donderdag. Zodat iedereen kon laten zien: kijk eens hoe bewust en geëngageerd ik ben.

Want dat is eigenlijk het idee achter dat soort vormen van massale burgerlijke ongehoorzaamheid: het is een protest voor mensen die wel zien dat er dingen zijn die niet kloppen, maar die te lui zijn om hun stoel uit te komen en een bijdrage aan de oplossing te leveren. Wat an sich natuurlijk prima is, maar door mee te doen aan een non-geste als het licht aan en uit doen geef je jezelf ook nog eens het gevoel dat engagement tonen en vastgekaasd zitten aan je televisiestoel niet met elkaar in tegenspraak hoeven te zijn. Bewustwordingsacties zijn erop gericht die illusie in stand te houden, en dat is eigenlijk weinig anders dan volksverlakkerij.

Bioblog: Stadsnatuur

Lamme tak Iknik heeft geen column geschreven vandaag, vandaar dat mijn bio-blog voor morgen vast online gaat.

Mensen zijn eerder geneigd om de natuur te beschermen als ze zelf positieve ervaringen met beesten of planten hebben. Daar heb je als natuurbeschermer meteen een probleem, want de meeste mensen wonen in de stad.

De meeste beesten die je in de stad tegenkomt, zijn helemaam niet zo positief. Het zijn honden, meeuwen, duiven, ratten, kakkerlakken en andere plagen. De Pigeon Paradox, heet dat in een recent artikel in Conservation Biology.

Volgens de auteurs valt er veel meer te behalen met het verbeteren van de stadsnatuur dan met het beschermen van obscure oerwoudjes. De stadsjungle zou namelijk de kraamkamer voor toekomstige natuurbeschermers kunnen zijn. 'Beter één stadsvogel in de hand dan duizend op Discovery Channel', schrijven ze.

De kerkuilen, wezeltjes, vleermuizen, parkieten en hagedissen die ik in Utrecht tegenkwam, maakten de stad er inderdaad leuker en bijzonderder op, dus ik ben vóór. Met het pleidooi voor het uitzetten van dieren in de stad heb ik minder op, gezien de ervaringen daarmee in de natuur.

Maar als het dan tòch moet, doe dan beesten die de Pigeon Paradox oplossen door de pigeons weg te treiteren. Leiden, mijn nieuwe woonplaats, zou er enorm op vooruit gaan als al die kutmeeuwen ophielden te bestaan. Ik heb mijn favoriete dier om uit te zetten al gevonden: eieretende slangen die onze daken schoonhouden.

Klimaatpraat

Bij deze een plechtige belofte: dit wordt mijn allerlaatste column over het broeikaseffect dit jaar. U bent het onderwerp, net als ik, helemaal zat. Wat er ook gebeurt, het zal liggen aan het klimaat. Beesten uitgestorven? Klimaat. Beesten erbij: ook het klimaat. Zelfs als èlke bewering klopt, zal het mij inmiddels aan mijn harige achterwerk roesten. De klimaatpraat komt me de strot uit.

En dat komt omdat ik steeds sterker begin te vermoeden dat iedereen die meent dat hij wat verstandigs over het klimaat te zeggen heeft, zich vergist.
Het IPCC-rapport, dat iedereen blijkbaar al gelezen heeft, is geschreven door verstandige mensen die hard hun best hebben gedaan. Voor deze editie is slechts één wetenschapper is er uitgekickt omdat hij de conclusies onzin vond. Aan de andere kant, als het IPCC zou uitrekenen dat het klimaat verandert zonder menselijke inmenging, zouden ze zichzelf werkeloos maken.

Ook onder de klimaatsceptici zijn verstandige mensen, integere wetenschappers die het beste met de mensheid voorhebben. Voor hun mening dient plaats te zijn, maar niet bij mij want ik ben het klimaatdebat helemaal zat.

Als er één voorspelling over hoe het klimaat er over vijftig jaar uitziet klopt, dan zal dat meer geluk dan wijsheid zijn. De mensheid is amper in staat om te voorspellen hoe het weer er volgende week uit zal zien, klimaten over vijftig jaar zijn nog veel ergere chaotische systemen. Teveel onvoorspelbaarheid, teveel unknown unknowns. Het IPCC weet het niet. Salomon Kroonenberg weet het niet. Al Gore weet het niet en Simon Rozendaal weet het al helemaal niet.
Met een beetje mazzel krijgen ze allemaal ongelijk.

Wahrheit macht frei?

Weet u? De ontdekking van de temperatuurschalen door Celsius en Fahrenheit heeft nooit plaatsgevonden. Is een hoax, opgezet door een wereldwijd complot van reisbureaus. We zèggen wel dat het nu in Spanje 'dertig graden' is, maar dat slaat helemaal nergens op!

Het KNMI, de spil in dit leugenachtige monsterverbond, probeert mij voor gek te verklaren. Zij willen mij verbieden hun leugens nog langer te benoemen. Dit verbod toont natuurlijk alleen maar de juistheid van mijn bewering aan, en geeft er bovendien meer aandacht voor in de media!

Daarnaast levert het mij steun op uit onverwachte hoek: van die zogenaamde geleerde heren die denken dat een thermometer een thermometer is omdat ze dat op hun universiteitje hebben geleerd. Die gaan dan mompelen over vrijheid van meningsuiting. Dat ook abjecte meningen als de mijne gehoord moeten worden. Dat een overheid die pretendeert het alleenrecht op de waarheid te hebben, erger is dan een thermometerontkenner.
Zij spugen op mij, en ik spuug op hen. Hier staan wij samen, de rijen gesloten.