22 juli 2007

Tour de France

Wat een verrassing! Dopinggebruik, en dat in de Tour de France! In Duitsland, waar ze sinds Ullrich allemaal wielergek zijn, heeft de publieke omroep zijn handen van de sport afgetrokken, uit 'journalistieke overwegingen'.

Onzin natuurlijk, want sportjournalistiek is een contradictio in terminis. Ook in andere sporten gaan de stimulerende middelen in hoge mate rond, maar dat is allemaal best.

Bovendien is, als je er objectief naar kijkt, dopinggebruiken ook een sport. Zoveel mogelijk gebruiken en toch onder de radar van de controle blijven, dat is een prestatie!

Formule 1 racen is ook sport. Daar draait het niet alleen om hoe goed de coureur is, maar ook om het hele team eromheen. De beste auto, de snelste pomp om een halve seconde te winnen bij het tanken, de allerzachtste banden waarmee de kar nog net niet uit de bocht vliegt: een optimale integratie van sportief en technisch kunnen.

Daar moeten we met de Tour ook heen. Alles open gooien: team 1 kiest voor een innovatieve mix van Epo en pijnstillers, team 2 gokt juist op spierversterkende middelen en groeihormonen, en dat is dan waar de 'journalisten' over kunnen lullen als er even niet iets heel spannends op de baan gebeurt - vrijwel continu, dus.

De teamarts mag na afloop vol trots vertellen hoe hij zijn spuitjesschema tot op de minuut nauwkeurig samenstelde. Niks radar; de nieuwe prestatie wordt zoveel mogelijk gebruiken en toch niet dood van je fiets vallen. Een gewonnen Tour is (ook nu al) een collectieve prestatie van sporters en wetenschappers: laat dat gewoon zien!

17 juli 2007

Beste lezers,

Jullie hebben het waarschijnlijk al gemerkt: het is hier de laatste tijd erg stil. Dat gaat het nog wel even blijven, want Bart en ik hebben het allebei een beetje gehad met elke dag een column schrijven. We hebben de afgelopen tijd veel te vaak met tegenzin zitten tikken. Niet omdat we het niet leuk vinden dat we een vaste club lezers en reageerders hebben. Integendeel zelfs, dat is juist waarom bloggen een kick geeft. Maar we hebben bijna drie jaar lag meerdere keren per week iets geschreven en eerlijk gezegd is de pijp een beetje leeg.

Misschien krijgen we binnenkort weer de geest en starten we door, maar reken er niet op. Misschien gaan we ons richten op bioblogs en posten we al het andere dat we te melden hebben op GeenCommentaar. En misschien is het wel gewoon afgelopen met het geblog. Hoe dan ook nemen we nu even een paar weken vakantie.

10 juli 2007

Een beter milieu?

Wat zouden de miljoenen mensen die afgelopen zaterdag bij een Live Earth optreden waren, nu aan het doen zijn? Zouden ze spaarlampen aan het kopen zijn? Zouden ze vandaag met het openbaar vervoer of met de fiets naar het werk zijn gegaan, in plaats van, zoals gewoonlijk, met de auto? Of zouden ze oprecht van mening zijn dat de wereld gered wordt als er maar genoeg mensen naar een concert gaan?

Het is vooral bedoeld om de politiek wakker te schudden, was een veelgehoorde kreet. Gelul, natuurlijk: politici wakker schudden doe je in het stemhokje. Bovendien wekt het de suggestie dat je voor milieu kunt zijn zonder er zelf iets aan te doen. Met de overheid als moeder die de troep achter je kont opruimt.

Natuurlijk is milieu óók een zaak van de overheid. Je kunt klimaatbewust bezig zijn tot je een ons weegt, als er vervolgens een kolencentrale gebouwd gaat worden op de Maasvlakte heeft het natuurlijk allemaal geen zin. En het voelt ook zo sukkelig: de brave burgerzin predikende regering, die jubelt dat we moeten samenwerken samen spelen, die goedkeurend knikt als burgers de televisie niet op standby laten staan, die meende er al die tijd geen ruk van. En toch zijn we er met open ogen ingetuind.

Live Earth was het summum van slacktivism. Natuurlijk, het is prima als iemand ineens beseft dat er ook zoiets is als milieu. Maar het feit dat zo’n groot evenement zo’n succes kon worden toont aan dat dat stadium allang gepasseerd is.

Dan nog is het me honderd keer liever dat mensen sjmieren over het broeikaseffect dan dat ze jammeren over moslimfundamentalisme. En milieu zou wel eens het nieuwe terrorisme kunnen zijn.

08 juli 2007

De rode streepjestaal


Ruim een jaar geleden pikten een groot aantal mediabedrijven het niet meer. Een wijziging van de taal, die de taal nog onlogischer zou maken dan dat deze in 1995 al geworden was. Iedereen verlangde terug naar eenvoud en duidelijkheid over pannenkoek of pannekoek.
Sindsdien ben jij als Trouw-, NRC- of Volkskrantlezer foutief Nederlands aan het lezen. De NOS, doet ook mee, net zoals tal van tijdschriften (van HP de Tijd tot de computer totaal) en tal van uitgeverijen hebben het groene boekje inmiddels ook weggegooid. Het gevolg is dat iedereen overal maar weer een andere taal tegenkomt en op de één of andere manier weet je niet meer wat klopt. Ik vind het gebruik van de witte spellingsregels logischer, de wijzigingen van afgelopen jaar zijn vaak te onduidelijk en maken een van de moeilijkste talen ter wereld nog lastiger. Logisch dat wij talen moeten leren om te communiceren en dat niemand onze taal wil leren.
Ook al ben ik voor de witte regels, op mijn werk houden wij de groene regels aan, tenminste, dat proberen we. Of het lukt is natuurlijk een tweede, want ik ben ervan overtuigd dat het gros van de Nederlanders zelden het groene boekje (ook online te vinden) raadpleegt. Schrijven doe je met Word en als er een rood streepje ergens verschijnt zal er wel iets vout gespeld zijn...

06 juli 2007

Chip

Post van mijn favoriete instelling, de NS! Voorlopig ben ik nog gedwongen om af en toe een vertragingskaartje te kopen om tussen de lawaaierige paupers te staan, dus kan dat maar beter met korting. Ik had dan ook een kortingskaart aangevraagd.

In plaats daarvan kreeg ik een op naam gestelde OV-chipkaart. Dat is een pas waarmee vervoersorganisaties bijhouden waar en hoe ik reis, om mij vervolgens gecustomisede spam te sturen. Geen begeleidend schrijven waarin wordt uitgelegd voor welk probleem deze kaart een oplossing is, geen verklaring waarom de NS mij iets stuurt wat ik niet wil hebben, wel drie kantjes gebruikersvoorwaarden in onleesbaar kleine lettertjes.

Maar als die Chipkaart er ooit nog echt van komt (de introductie is al herhaaldelijk vooruit geschoven), en ik dan nog steeds geen auto heb, en ik er eentje moèt hebben om met het OV te reizen, dan wil ik natuurlijk een anonieme chipkaart. Eentje die ik regelmatig ruil met andere reizigers, voor het geval het ding toch niet zo anoniem is als de verstrekker beweert.

Het minste dat de NS had kunnen doen was vrágen of ik liever een anonieme chip en een losse kortingskaart had gehad, in plaats van één geïntegreerd Big Brotherpasje. Nu wordt mij een ding waar ik alleen maar nadeel van heb door de strot geramd. Morgen maar eens een pissige brief sturen - mijn vingers jeuken al...

03 juli 2007

Recht

Die Bush toch, een beetje het vriendje van zijn vriendje vrijspreken, terwijl hij net een gevangenisstraf had gekregen van de rechter. Wat is nu het verprutsen van CIA-operaties en het verneuken van iemands carrière tussen vrienden? Clinton heeft ook gebruik gemaakt van zijn recht om allerlei tuig vrij te krijgen, maar die was tenminste zo slim om dat helemaal aan het einde van zijn ambtstermijn te doen.

In Nederland zijn we nog veel slimmer. Als je hier maar rijk en/of machtig genoeg bent, heb je helemaal niks met die rechter te maken. Heb je als overheid een hekel aan Willem Oltmans, dan maak je hem gewoon het leven zuur. Niks veroordeling, dan schep je alleen maar een martelaar.
Als aan de andere kant Nederland voor honderden miljoenen euro's in de kont wordt geneukt door bouwbedrijven, dan hoeft niemand daarvoor in de bak. Dat is handig, want anders had de koningin of een minister de nek uit moeten steken en schade oplopen. Stel je voor zeg, zo'n belangrijk iemand in de gevangenis!
Oud-politici als Hanja Maij en Hedy d'Ancona die gretig fraudeerden met Europees geld, hoeven daarvoor natuurlijk niet voor de rechter te komen. Ben je mal. Die krijgen mooie erebaantjes en winnen af en toe een prijsje. Scooter Libby was in Nederland allang burgemeester geweest.

02 juli 2007

Revenge of the Ritz

Natuurlijk, het is schandalig. 372.000 euro is bijna een hele AIO-plek, bestuurders zijn niet zo belangrijk als ze zelf graag doen geloven en als je pensioen gaten van meer dan drieëneenhalve euroton kan verdragen hoef je een bezuinigende overheidsinstelling niet per sé voor dat hele bedrag op laten draaien.

Maar als er iemand is die in de loop der jaren het recht heeft verworven om studenten van achter te nemen, dan is dat Jo Ritzen wel. Hij werd gedemoniseerd in een tijd dat dat nog gewoon betekende dat je emmers stront over je heen kreeg, in plaats van dat het een punchline was waarmee je je ideologische tegenstanders bij voorbaat van de moord op jezelf kon beschuldigen om op die manier een paar percentjes te scoren.

Ritzen had een rotbaan: hij moest slecht nieuws brengen en vervelende regelingen invoeren, en dat allemaal met een rotkop en zonder een greintje charisma. Hij was de nationale pispaal.

In 1998 nam hij afscheid van de politiek en werd hij hooghotemetoot bij de Wereldbank. En als hij thuis kwam van zijn werk, stel ik me zo voor, ging hij zijn evil scheme uitwerken. In een grote leunstoel, witte langharige kat op schoot, zat hij dan te mompelen en zo nu en dan sloeg hij op de leuning, stond hij op en schreeuwde hij, zwaaiend met zijn vuist: “Wacht, maar, geteisem! Ik zal wraak nemen!”

Tot hij op een avond uit zijn stoel sprong, zijn handen in de lucht hief en een maniakaal gelach te berde bracht dat amper werd overstemd door de bliksem, die net op dat moment toevallig insloeg in een huis twee straten verderop. Een pensioengat van vier ton, dat zou de perfecte wraak zijn! Alleen... zouden ze er wel intrappen?

Bezorgdheid om niks, natuurlijk. Wat de prioriteiten van een instelling ook zijn en hoe zwaar het financiële weer ook is, bestuurders onder elkaar kijken niet op een tonnetje meer of minder.

01 juli 2007

Looserrrrr

Wat is dat toch, met de terroristen van tegenwoordig?

Mislukte aanslag dit, mislukte aanslag dat. Ik snap er niks van.
Als ìk fulltime bezig was met strijden voor de Goede Zaak, en het voorbereiden van een aanslag, dan zou ik ook alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat ik hem ook overleefde. Hallo - je rijdt met een brandende auto op volle snelheid tegen een muur, en je overleeft? Had je je gordel omgedaan of zo?

Maar nee, falen is blijkbaar inherent aan terrorisme. De tijdbommenmaker die geen rekening houdt met zomertijd, de gast met de schoenbom die niet afgaat, de Japanse sekte die een vaccinatie-stam van miltvuurbacteriën kocht en zo onschuldige burgers resistent maakte in plaats van doodde, de bommenlegger die het busje gewoon met zijn eigen naam en paspoort huurde - de lijst lijkt wel eindeloos. Aanslagen lukken bijna nooit.

Ligt het nou aan mij? Is het plegen van een succesvolle aanslag echt zo moeilijk? In Irak blazen ze elke week een handvol Amerikanen de lucht in - waarom lukt dat nou niet in rijke landen? Wie kan hier wat zinnigs over zeggen?