30 september 2007

Geen boodschap of gewoon schijt


Het is weer eens tijd voor onzinnig onderzoek, wat eigenlijk geen onderzoek is.
De helft van de autokopers heeft geen boodschap aan het milieu. Ik zou gewoon zeggen: de helft van de autokopers heeft schijt aan het milieu, maar dat kan natuurlijk niet in een nette krant als de Telegraaf geplaatst worden.

Mensen zouden minder naar onderhoud en milieuaspecten kijken bij de aanschaf van een auto. En dit terwijl 90% van deze kopers wel groene stroom heeft.
Tja, waarschijnlijk heeft die 90% ook een briefje in de bus gekregen dat als ze overstappen naar groende stroom die even duur is als ‘grijze’ stroom ze een gratis lampenpakket ontvangen. We zijn tenslotte Hollanders, dus die lampen wilde iedereen wel, maar waarom dan niet een Toyota Prius die de gemiddelde Nederlander afgrijselijk lelijk vind? Tja, moeilijke vraag, maar waarschijnlijk omdat die in aanschaf duurder is dan een Opel Astra en naar de lange termijn kijkt de Nederlander niet...

Het valt mij vooral op dat ik me aan dit soort onderzoek blijf storen, of het nu de automobilist is die het milieu niet zo belangrijk vind, de hondeneigenaar die het verplicht stellen van opruimen van poep onzinnig vindt of de bijstandsmoeder die het onterecht vindt dat ze verplicht moet gaan werken. Is dit elke weer een logisch feitje ondersteunen met een NIPO-enquête om dan weer een mooie kop in je krant te krijgen? Je kan natuurlijk ook hopen dat de gemiddelde journalist echt dom is en het voor hem heel verrassend is dat zijn onderzoek uitwijst dat in allochtonenbuurten meer schotels hangen en er minder ijsjes verkocht worden in een slechte zomer...

25 september 2007

Ontgroening

Het is weer groentijd in de media. Elk jaar weer verschijnen de verhalen in de media over vernedering, mishandeling, machtsmisbruik.

Onderkoelde studenten, met open wonden zwemmen in de Leidse grachten, eieren in de mond, poep in het haar, en wie erover zeikt kan gaan kikkeren, stelletje kutfeuten!

De buitenwacht snapt er maar weinig van, dat ontgroenen. Welk verstandig mens laat zo met zich sollen, alleen maar om bij een clubje te horen?

Verleden jaar bracht mijn krantje het nieuws over een aantal – niet aan de ontgroening gerelateerde – mishandelingen bij Minerva.

Een oud-lid van die club, dat niet met zijn mening in de krant wilde, kwam toen met een voor buitenstaanders verrassende mening: de ontgroening is niet zo zwaar als vroeger, en daar kwam het allemaal door.

‘Die ontgroening brengt je bij dat je Minervaan bent, en wat dat betekent. En als je dat snapt, dan doe je dit niet, want hiermee breng je je vereniging schade toe’, was de strekking. De ontgroening als vormend element, in plaats van als fascistoïde spel voor sadistische ballen. Zelfs een groepje feuten hullen in een vuilniszak en droppen in een Duits bos kan als les in zelfredzaamheid worden gezien.

De buitenwacht snapt daar niets van, en kan dan ook vrijelijk worden uitgescholden voor knor. En het ontgroenen werkt: verenigingsleden blijven nog jaren lid van hun vereniging; blijkbaar is dat het allemaal waard.

Het is dan ook raar dat veel verenigingen zich lijken te schamen voor hun ontgroeningen. Die heten eufemistisch ‘kennismakingstijd’, de pers wordt geweerd en de feuten krijgen een zwijgplicht opgelegd.

Onzin.Iedereen die ontgroenen als een goede zaak ziet, verdient natuurlijk ook de lompste groentijd die nog wettelijk mogelijk is. Het vindt plaats tussen volwassenen. Als het te ver gaat, kan je opstappen, zo nodig direct naar het politiebureau.

De gevolgen lijken bovendien mee te vallen: De hogere regionen van onze samenleving staan stijf van de oud-leden die zich, toen ze eenmaal groot waren, niet ontpopten tot geestelijk mismaakten of kampbeulen.

Met slechts twee doden in meer dan honderd jaar valt het met de excessen ook mee. Het zijn er twee te veel, maar ook in discotheken, op sportvelden en straten vindt mishandeling en vernedering plaats. Daarbij kunnen mensen die te ver gaan meestal niet worden afgestraft, en van vorming is al helemaal geen sprake.

Voor die andere mishandeling is naar verhouding veel minder aandacht in de pers. Houden de knorren elkaar de hand boven het hoofd? Nee hoor. Maar als een stropdas een andere stropdas slaat, is het ineens nieuws. Deels natuurlijk vanwege die rare omerta. Maar deels is 't gewoon traditie, lul.

24 september 2007

Reaguurders


Voor de grap eens bij onze bezoekersteller gekeken. Iknik en ik schrijven nog maar nauwelijks op dit blog, maar de bezoekers blijven komen. Vrijwel allemaal via google. De term 'blafband' scoort opvallend hoog in de zoektermen - dan kom je hier. En met de bezoekers, zo blijkt, blijft er ook af en toe een reactie binnen te komen.

Dat stukje heeft u allemaal al gelezen, indertijd, maar deze parel van een reactie verdient het om even in het voetlicht gezet te worden:

"Belachelijk deze reactie, Wij hebben een schat van een hond, poept netjes met zijn kontje in de heg en ja, hij blaft veel en heeft daarvoor zo een band om af en toe. Het is GEEN dierenmishandeling hoor. Prima dat je niet van honden houd maar dit is wel HEEEEEEL erg. het lijkt wel of je een beetje teroristisch bent, ga lekker meedoen met Mohammed B of zo, kun je ook lekker in de isoleer je mening uit zingen."

Weet ik weer waarvoor we het allemaal doen.

14 september 2007

In Memoriam

Alex is dood. 31 jaar oud is 'ie geworden - jong voor een grijze roodstaart-papegaai.

Alex was vermeldenswaardig omdat hij buitengewoon goed kon leren. De vogel kende meer dan honderd woorden, die hij ook echt goed kon gebruiken en niet alleen napapegaaien. Dat bleek zeker toen hij woorden ging verzinnen voor dingen die hij niet eerder had gezien. Hij leek zelfs een concept te hebben van het getal nul; iets waar de Westerse samenleving de hele Middeleeuwen lang niet op kwam.

Papegaai Alex heeft de wetenschappelijke inzichten in het leervermogen van dieren in het algemeen en dat van vogels in het bijzonder veranderd. Daarnaast was hij een belangrijke inspiratiebron voor het laatste kutboek van Michael Crichton. Tragisch dat dat zijn laatste wapenfeit moest zijn: volgens zijn oppas was Alex' ontwikkeling nog niet op het hoogtepunt.

13 september 2007

Halal

Mijn werkgever, de Universiteit Leiden, verkoopt sinds kort Halalsnacks in de kantines. Dat heeft tot de nodige kritiek geleid. Pink, de jongerenafdeling van de de Partij voor de Dieren, klom meteen in de pen.

'Het serveren van Halal-voedsel leidde ook binnen de universiteit al tot kritiek, vanwege het bij dieren zeer pijnlijke, traditioneel onverdoofd doorsnijden van de keel', stelden ze in hun persbericht. 'Het dier sterft na enkele minuten, dus na een eeuwigheid, stuiptrekkend en stikkend, zijn luchtpijp volgelopen met zijn eigen bloed', wist een brievenschrijfster.

Toch maar even bellen voor we dat overnemen in ons stuk. De producent: 'onze dieren worden wel verdoofd'. De expert in slachtmethoden van de Universiteit van Wageningen: 'na een paar seconden meet je bij de meeste dieren geen hersenactiviteit meer, bij koeien duurt het hooguit een minuut.'

Onze vaste lezers weten dat ik het niet zo heb op de halalslacht. Maar ik heb het al helemaal niet op mensen die jokken om eens lekker diervriendelijk over te kunnen komen.

10 september 2007

Help!

Zoals de meesten van jullie weten, ben ik in het dagelijks leven tikgeit bij het onafhankelijke universiteitskrantje van Leiden, de Mare.

Zoals de meeste universiteitskranten in Nederland ligt ook Mare onder vuur. De bazen willen dat het blaadje half zo vaak gaat verschijnen, en geen nieuws meer brengt. Dat kan de afdeling persvoorlichting van de universiteit veel beter, meent het College van Bestuur.

Zoals de voorzitter van de Leidse Universiteitsraad al zei: 'Voor de werking van een universiteit is vrije nieuwsgaring essentieel.Niet alleen voor het debat, maar ook omdat het een deel uitmaakt vande cultuur die maakt wat we met zijn allen de academische gemeenschap noemen.' Vind ik ook - teken de Red Ons petitie.