06 oktober 2004

Sprookje

Jorge Zorreguieta moet misschien voor de rechter gaan verschijnen. In 1976 werd een vrouw die werkzaam was bij een landbouwtechnologisch instituut door de veiligheidsdienst ontvoerd, en een dag later kreeg ze haar ontslag. Dit alles terwijl Jorge staatssecretaris van landbouw was. Dit nieuwtje valt me op, omdat ik het hele gebeuren rondom Maxima, toen ze nog het vriendinnetje van Willem-Alexander was, vol verbazing heb gevolgd. Dat redelijke mensen onuitstaanbaar kunnen worden als ze iets niet willen weten, was een eye-opener voor me.

Het was destijds al duidelijk dat Jorge Zorreguieta wist van de verdwijningen. Hij was lid van de regering Videla en dan ben je geen onschuldige toeschouwer. Dat Maxima wist dat haar vader dat wist kon ook niet anders, maar ze koos ervoor om te liegen. Geef haar eens ongelijk: het gros van de bevolking wilde een sprookje en was bereid zich te laten voorliegen. Waarom zou je voor dat soort mensen het respect opbrengen dat nodig is om ze liever de waarheid te willen vertellen?

Het opvallendste was de tactiek die de Maxima-aanhangers hanteerden als iemand ze wees op de leugens waarmee de inlijving van de prinses gepaard ging: ze werden boos. Bij gebrek aan argumenten, afgezien van “ze lacht zo leuk” en “eindelijk heeft Willem-Alexander een vrouw”, werden de meeste mensen domweg boos op de brenger van de ongewenste boodschap. Einde discussie.

Als je er tegenwoordig over wilt beginnen, krijg je een “moeten we het daar alweer over hebben?” naar je hoofd, alsof de discussie al gevoerd is. Wat niet zo is, overigens, de discussie is destijds vooral vakkundig om zeep geholpen. Ik kan daar slecht tegen en daarom grijp ik een nieuwsbericht als dit aan om het er nog maar eens over te hebben.

Toegegeven, ik ben bepaald geen oranjeklant en dat maakt het makkelijker om af te geven op de koninklijke familie. Maar het gaat niet alleen maar om het afkatten van Maxima: het Videla-regime heeft 30.000 mensen laten verdwijnen. Mensen met broers, zussen en ouders, en wij willen het er niet over hebben omdat dat ons royaltysprookje zou verpesten. Dat is koud en harteloos.