De apenrots

De PvdA wil dat 40% van alle topfuncties bezet wordt door vrouwen. Anders, zo dreigt kamerlid Paul Kalma, ontbinden we de boel.

Wat ik me afvraag: wat zijn nou precies de kwaliteiten van een goede topbestuurder? En hoe rechtvaardigen die zijn of haar topsalaris? Bij een topspits is vrij helder of hij het goed of slecht doet: te weinig doelpunten betekent oprotten. In het bedrijfsleven is die relatie tussen talent, prestatie en beloning volkomen onduidelijk voor leken als ik.

Dat roept dan vervolgens de vraag op waarom er zoveel vrouwen aan de top moeten komen. Dat is uiteraard leuk voor die paar vrouwen, maar de top is per definitie klein, anders was het geen top maar een plateau.

Hebben andere vrouwen er baat bij? Dat lijkt de eigenlijke bedoeling te zijn. Zo van 'Truusje is CEO bij Baan, dus ik kan ook een goeie baan krijgen?'. Ik zou graag zien dat Kalma dit effect aannemelijk maakt voor we de wet gaan veranderen.

Voor de bedrijven maakt het niets uit, getuige de ervaringen in Noorwegen. Dit onderschrijft natuurlijk mijn vermoeden dat het sowieso niet uitmaakt wie er de baas is. Zou het slechter gaan met ABN-Amro als het geleid werd door, zeg, een vrouwtjesbonobo, in plaats van Rijkman Groenink? Het imago zou in elk geval beter zijn.

Als mijn vermoeden klopt, dan is het natuurlijk onzinnig om te roepen dat er meer vrouwen aan de top moeten zitten. We laten het personeel van de bedrijven gewoon jaarlijks lootjes trekken over wie de baas mag zijn. Met behoud van het huidige salaris. Dat zou pas ècht emanciperend werken.