Bevrijdingsfront

Het zijn de donkere dagen voor kerst, en voor weinig dingen ziet het er in mijn ogen zo donker uit als de menselijke goede smaak. Een nieuw soort tuinkabouter ontsiert de gevels van het prachtige Utrecht: de verlichte kerstman voor op je voorgevel. Normaal gesproken een mislukte ondersoort van de al evenmin door goede smaak geschapen tuinkabouter, en daarom beperkt tot de buurten waar het plat Utrechts nog door het merendeel van de bewoners wordt gesproken en bierdrinken en je tatoeages van de plaatselijke FC showen een geaccepteerde manier is om de zomer door te brengen. Dit jaar echter heeft de soort een nieuwe stap in zijn domesticatieproces doorgemaakt, en is hij doorgedrongen tot andere wijken. Alle wijken, om precies te zijn.

Dit stuit mij ernstig tegen de borst. Een kerstman is ook maar een mens. Als ik een beeldje van een kleutertje dat rigoureus anaal verwend wordt door een groot geschapen kameel op mijn voorgevel hang, dan dien ik dat te verwijderen omdat zo’n aanblik een schok is voor de algemene zeden en goede smaak. Dat hetzelfde gezegd kan worden over de met metaal vastgeklemde kerstmannetjes heeft echter nog niet geleid tot een wettelijk verbod.

Ik pleit daarom voor het volgende: De afgelopen jaren heeft het tuinkabouter-bevrijdingsfront grote stappen ondernomen als het gaat om de tuinkabouter. De arme wezens, uit hun natuurlijke element gerukt om in tuinen hengeltjes en kruiwagentjes vast te houden, werden bevrijd en vrijgelaten in hun natuurlijke omgeving, het bos. Ook kerstmannen hebben een andere natuurlijke omgeving dan vastgeketend zitten aan Utrechtse daken en ramen. Zou het niet mooi zijn als de Utrechtse kerstmannen (het liefst zonder illegale hulp natuurlijk, wij zouden niemand willen oproepen om iets illegaals te doen. Al zou hier gezegd kunnen worden dat het om een goede zaak gaat. Burgerlijke ongehoorzaamheid. Burgerplicht, zelfs) terug zouden kunnen keren naar de Noordpool? Iknik.blogspot.com is bereid bij te dragen in de transportkosten.