Draaikontje (2)

Okee, bij deze is het officieel: Wouter Bos is een onnavolgbare draaikont, die zó bang is kiezers kwijt te raken dat het hem waarschijnlijk ontzettend veel kiezers gaat kosten. Was het zaterdag nog zo dat Bos liever met het CDA in zee ging dan met de twee linkse partijen, vandaag zegt hij een coalitie met Groen Links en SP niet uit te sluiten. Omdat de verschillen tussen PvdA en CDA minstens even groot zijn als die met de linksen: “Er moet heel wat met het CDA gebeuren”, wil Bos er een regering mee vormen.

Op zich is het het summum van politiek: om de ene groep mensen tevreden te stellen beweer je dat het allemaal pikzwart is, en tegen degenen die het daarmee oneens zijn zeg je doodleuk dat het hagelwit is. Er zijn politici geweest die er mee wegkwamen, maar die snapten het spelletje. Dat gaat zo: wij van het Volk gaan er vanuit dat politici ons willen piepelen, dat hebben we altijd al gedaan, en we zijn ook best bereid daar aan mee te werken. Maar dan moet het wél een beetje subtiel. Om het Volk te mogen naaien, zul je het eerst moeten verleiden.

Wat Wouter Bos doet, heeft niets met verleiden te maken. Hij lult maar wat: “Wij gaan geen verwaterd Balkenende-beleid voeren. Daarom is er ook eigenlijk maar één doel: wij moeten de verkiezingen zo overtuigend winnen dat er geen meerderheid mogelijk is zonder ons.”

Dat is een vrij stompzinnig doel, als je erover nadenkt. Hoe gaat Bos de mensen er van overtuigen op de PvdA te stemmen? “Stem op ons, want dan worden we een grote partij”? Deelname aan de regering hoort natuurlijk een middel te zijn, en door de mensen uit te leggen wat het doel is kun je ze overhalen om wel of niet op je te stemmen.

Ik blijf hopen dat de ballen van Bos vóór de komende verkiezingen alsnog gaan indalen, maar het wordt steeds onwaarschijnlijker. Als hij zo blijft slalommen en slingeren, verdient hij niet beter dan een zwaar tegenvallende verkiezingsuitslag, ten gunste van SP en Groen Links.