Initiatief
De Tweede Kamer is nagenoeg fifty-fifty verdeeld over het plan van Frans Weisglas voor invoering van het burgerinitiatief. Burgers zouden, vindt Weisglas, de mogelijkheid moeten hebben om zelf voorstellen in te dienen bij het parlement. Mits er voldoende handtekeningen zijn ingezameld natuurlijk.
Ik vind het een sympathiek plan van de doorgaans vrij onsympathieke drammer die Weisglas is. Toch gaat het wat mij betreft niet ver genoeg: het probleem van de post-Fortuynistische politiek is niet dat de burger geen invloed heeft op de politieke agenda. Integendeel, het zou af en toe wel wat minder mogen. En toch blijft de burger cynisch, en de overheid zoekende.
Enter: het burgerinitiatief dat dient om wetten af te schieten.
Nadat een wet door de Eerste Kamer is geloodst, hebben de burgers een maand de tijd om een miljoen handtekeningen te verzamelen. Lukt ze dat, dan komt er een referendum waarin de kiezer zich vor of tegen de conceptwet kan uitspreken. Komt meer dan de helft van de kiezers opdraven, dan is de uitslag van de stemming bindend.
Het plan van Weisglas maakt van burgers ideeënbussen. Een controlerend burgerinitiatief maakt van de burger een waakhond, en dwingt beleidsmakers om zich te verantwoorden. Niet tegenover een dualistische regeringspartij die toch wel weer bijdraait als het spannend wordt en niet in algemene bewoordingen als “het land heeft dit nodig”. Maar heel helder: als je vindt dat Nederland beter wordt van je wetsvoorstel, leg dan maar eens uit waarom. Is de meerderheid van de bevolking het niet met je eens, ondanks je verantwoording, dan is er geen enkele reden om de wet toch in te voeren.
Bezwaren tegen dergelijke vormen van burgerinitiatief komen meestal in de vorm van “bestuurders moeten hun werk kunnen doen”. Gelul. Ministers kunnen hun werk prima doen, ze kunnen alleen niet rücksichtlos wetten doorvoeren en machtspolitiek gaan bedrijven als een coalitiepartij hun plannen niet ziet ziten. En als de drempel hoog genoeg is, vragen de burgers echt niet voor elk wissewasje een volksraadpleging aan.
Ik vind het een sympathiek plan van de doorgaans vrij onsympathieke drammer die Weisglas is. Toch gaat het wat mij betreft niet ver genoeg: het probleem van de post-Fortuynistische politiek is niet dat de burger geen invloed heeft op de politieke agenda. Integendeel, het zou af en toe wel wat minder mogen. En toch blijft de burger cynisch, en de overheid zoekende.
Enter: het burgerinitiatief dat dient om wetten af te schieten.
Nadat een wet door de Eerste Kamer is geloodst, hebben de burgers een maand de tijd om een miljoen handtekeningen te verzamelen. Lukt ze dat, dan komt er een referendum waarin de kiezer zich vor of tegen de conceptwet kan uitspreken. Komt meer dan de helft van de kiezers opdraven, dan is de uitslag van de stemming bindend.
Het plan van Weisglas maakt van burgers ideeënbussen. Een controlerend burgerinitiatief maakt van de burger een waakhond, en dwingt beleidsmakers om zich te verantwoorden. Niet tegenover een dualistische regeringspartij die toch wel weer bijdraait als het spannend wordt en niet in algemene bewoordingen als “het land heeft dit nodig”. Maar heel helder: als je vindt dat Nederland beter wordt van je wetsvoorstel, leg dan maar eens uit waarom. Is de meerderheid van de bevolking het niet met je eens, ondanks je verantwoording, dan is er geen enkele reden om de wet toch in te voeren.
Bezwaren tegen dergelijke vormen van burgerinitiatief komen meestal in de vorm van “bestuurders moeten hun werk kunnen doen”. Gelul. Ministers kunnen hun werk prima doen, ze kunnen alleen niet rücksichtlos wetten doorvoeren en machtspolitiek gaan bedrijven als een coalitiepartij hun plannen niet ziet ziten. En als de drempel hoog genoeg is, vragen de burgers echt niet voor elk wissewasje een volksraadpleging aan.
Geplaatst: 14:59 door Iknik
10 Reacties:
Iedereen die 1 miljoen stemmen bij elkaar kan krijgen, kan gelijk een eigen politieke partij oprichten en in 1 keer een serieuze coalitie partner worden... :)
Wat een slecht idee.
Het volk is gewoonweg te dom.
Nee, inderdaad. Politici, daar moeten we het van hebben.
Waarom kiezen we vertegenwoordigers? Omdat zij beter horen te weten hoe het land bestuurd dient te worden. Wij geven hun de macht omdat we denken bij de verkiezingen dat zij onze belangen behartigen en experts zijn in het besturen van een land. Inhoudelijke expertise ontbreekt bij de burger ook vaak....
Maar waarom zouden we lijdzaam moeten toezien als onze gekozen vertegenwoordiger iets van plan is waar we het helemaal niet mee eens zijn? Omdat het nu eenmaal altijd al zo gegaan is?
Godzijdank dat we die wet hebben weggestemd, zeg. Van elke psychotische randgroepering kan je er in Europa wel twee miljoen van bij elkaar krijgen.
2 Miljoen metalheads blokkeren EU plan voor behoud monumentale kerken.
2 Miljoen linkse studenten blokkeren EU-plannen om collegegeld vrij te geven
2 Miljoen jagers eisen het recht op om tot het laatste exemplaar dieren neer te mogen knallen.
In de VS heb je ook van dit soort initiatiefwetten, en raadt eens wat je daar ook hebt?
Inderdaad: bedrijfjes waar je handtekeningen kunt kopen. Zij sturen dan voor jou mensen de straat op met zo'n klembordje.
Zo'n initiatiefwet zorgt ervoor dat financiëel sterke lobbies meer macht krijgen. Ziet Iknik, toch Sjekkiesrokende Pauper van huis uit, dat niet als een bezwaar?
Ja, daar zou ik bezwaar tegen hebben. Daarom stel ik het ook niet voor. Ik pleit ervoor om de burger de mogelijkheid te geven over een wetsvoorstel te stemmen als een volksdeel dat gelijk staat aan 15 zetels daar om vraagt. Als je bedenkt dat een politieke partij dat al mag als het 1 zetel heeft, lijkt me dat niet zo onredelijk.
Die mag je nog eens uitleggen. Bart Braun zegt: Jouw voorstel heeft dit bij-effect. Vind je dat niet erg?
Jij zegt: Ja, maar daar heb ik het niet over. Hoe zit dat nou?
Ah parlementaire democratie, het idee is zo mooi.
Jammer dat het volk zelfs nog te dom is om de juiste vertegenwoordigers te kiezen.
Ik stem voor gedwongen massale castratie, zodat we dit zooitje huilende kale apen voor eens en altijd de wereld uit kunnen helpen. Dan hebben we dat geëmmer over volksvertegenwoordiging ook niet meer.
"Die mag je nog eens uitleggen. Bart Braun zegt: Jouw voorstel heeft dit bij-effect. Vind je dat niet erg?
Jij zegt: Ja, maar daar heb ik het niet over. Hoe zit dat nou?"
Bart heeft het over de mogelijkheid tot het indienen van wetsvoorstellen. Ik niet.
Als je met genoeg handtekeningen wetsvoorstellen kan indienen, betekent dat inderdaad dat je met veel geld veel wetsvoorstellen kunt indienen. Net zo kan het betekenen dat je met veel geld genoeg handtekeningen kunt verzamelen om een referendum aan te vragen, maar dat heeft weinig zin als de mensen het eens zijn met de wet in kwestie (want dan stemmen ze voor) of als het ze niks interesseert (want dan is de opkomst te laag).
Een reactie posten
<< Home