Woorden

Je zult het maar moeten uitleggen aan een buitenlander:

“Eén van de Nederlandse regeringspartijen is tegen deelname aan de NAVO-missie in Afghanistan. De andere twee zijn voor.”
“Dat zijn altijd moeilijke situaties. Wat is eruit gekomen?”
“De regering heeft besloten voornemens te zijn soldaten naar Afghanistan te sturen, maar dat niet te besluiten.”
“Lastig hoor, die taalbarrière. Ik zou zweren …”
“Je hebt me goed verstaan. De regering heeft geen besluit genomen, omdat twee ministers daar niet mee akkoord gingen.”
“Maar de ministers van de andere regeringspartijen zijn vóór?”
“Die wel, ja.”
“En de partij van de twee ministers?”
“Die vindt ook iets. Maar belangrijker is dat de grootste oppositiepartij niet wil praten over een voornemen dat geen besluit is.”

“Maar moeten de plannen van jullie regering niet gewoon goedgekeurd worden door een parlement voordat ze uitgevoerd mogen worden?”
“Jawel.”
“Wat is dan het verschil tussen een voornemen en een besluit?”

“Nou, een voornemen heeft als gevolg dat de twee ministers niet opstappen en dat sommige oppositiepartijen niet willen debatteren. Een besluit heeft tot gevolg dat de twee ministers wél vertrekken, zeggen ze, maar ook dat alle partijen over deelname aan de missie willen discussiëren.”
“Hmmm. Dat klinkt alsof er hoe dan ook een crisis gaat ontstaan. Jullie kranten openen er zeker dagelijks mee?”
“Neu, maar er staat meestal wel wat op pagina drie.”
“Pagina drie? Een onvermijdelijke kabinetscrisis?”
“Ach, ‘onvermijdelijk’ is ook maar een woord, net als ‘voornemen’ en ‘besluit’. Je moet dat een beetje kunnen relativeren, en bij de partij van de twee opstandige ministers zijn ze daar heel goed in. Zo goed, dat één van hun Kamerleden laatst nog ‘Nee is nee’ moest zeggen, omdat de burgers anders niet zouden weten welk van de mogelijke nees hij precies bedoelde. Overigens dachten de meeste mensen dat hij zich vergiste, en dat hij eigenlijk ‘nee is misschien’ bedoelde. Versprekinkje. Hebben ze wel vaker bij die partij.”

“Dus er is eigenlijk niets aan de hand?”
“Nu nog wel, maar het komt wel weer goed.”
“Wat een vertrouwen, zeg.”
“Och, ‘vertrouwen’ is maar een woord. Net als ‘democratie’ en ‘vernieuwing’.”