Spelen
Maandag kwam ik om vijf over acht aan op Utrecht Centraal. Normaal gesproken haal ik mijn trein (8:07) dan nèt, als ik flink doorsprint. Dat kon maandag niet, want de NS heeft een hindernisbaan gebouwd op het station. Een waar Heineken House is aangelegd in de hal, en het slalommen tussen de bankjes en aan het grote scherm vastgelijmde daklozen kostte me precies die ene minuut teveel. Allemaal de schuld van de Olympische Winterspelen.
In tegenstelling tot de Utrecht Centraal slalom zijn de Winterspelen zo’n beetje het meest overschatte sportevenement op deze planeet. Schaatsers krabbelen twee aan twee de baan over, skiërs zoeven om de beurt de berg af. De ene echte kijksport is het ijshockey, waar alle ècht goede sporters zorgvuldig van de Spelen worden geweerd.
Terwijl ik moordzuchtig een half uur lang wachtte op de volgende trein, schoten mij de Winterspelen Nieuwe Stijl door het hoofd. Schaatsers die met zijn twintigen gelijk over een bevroren meer worden gejaagd, terwijl ze wanhopig de landmijnen moeten zien te ontwijken. Biathlon in twee teams tegen elkaar – desnoods met paintballguns. Naakt snowboarden, een nieuwe kruising tussen kunstschaatsen en karate, en bobslee-wedstrijden met twee banen, waarin het doel is om bij de botsing met het andere team zoveel mogelijk schade aan te richten.
Ook dit jaar komt het er niet van, mede omdat Nederland volzit met mensen die – blijkbaar ten gevolge van een erfelijk hersendefect – in staat zijn om twintig saaie schaatswedstrijden na elkaar aan te zien. Maar waarom ze dat op Utrecht Centraal moeten doen blijft mij een raadsel.
In tegenstelling tot de Utrecht Centraal slalom zijn de Winterspelen zo’n beetje het meest overschatte sportevenement op deze planeet. Schaatsers krabbelen twee aan twee de baan over, skiërs zoeven om de beurt de berg af. De ene echte kijksport is het ijshockey, waar alle ècht goede sporters zorgvuldig van de Spelen worden geweerd.
Terwijl ik moordzuchtig een half uur lang wachtte op de volgende trein, schoten mij de Winterspelen Nieuwe Stijl door het hoofd. Schaatsers die met zijn twintigen gelijk over een bevroren meer worden gejaagd, terwijl ze wanhopig de landmijnen moeten zien te ontwijken. Biathlon in twee teams tegen elkaar – desnoods met paintballguns. Naakt snowboarden, een nieuwe kruising tussen kunstschaatsen en karate, en bobslee-wedstrijden met twee banen, waarin het doel is om bij de botsing met het andere team zoveel mogelijk schade aan te richten.
Ook dit jaar komt het er niet van, mede omdat Nederland volzit met mensen die – blijkbaar ten gevolge van een erfelijk hersendefect – in staat zijn om twintig saaie schaatswedstrijden na elkaar aan te zien. Maar waarom ze dat op Utrecht Centraal moeten doen blijft mij een raadsel.
Geplaatst: 18:51 door Bart Braun
4 Reacties:
Mee eens dat schaatsen niet op CS thuis hoort. Maar het blijft een prachtige sport. De spanning van elk rondje 1/10e harder dan je tegenstander... De rest is niet zo aan mij besteed, maar dat zal wel een cultuur ding zijn.
Ah, de spanning van het groeiende gras: het ene sprietje net een micrometertje per uur sneller. Of de spanning van het wasje draaien: komt de rode sok nu voorbij, of de zwarte?
Schaatsen zuigt. Net als curling, rodelen, bobsleeën, biathlon, kunstschaatsen, free-style skieën en de rest van de winterspelen. Ik ben het met Braun eens.
Sporten jullie zelf wel? Het zou een hoop verklaren... :)
Genoeg om mezelf een beetje fit te houden.
No offence, maar wat zou het verklaren? Ik doe ook aan slapen, maar ik wil er op de buis geen uren naar kijken. Seks is daarentegen wel weer leuk om naar te kijken, hoewel ik daar zelf belachelijk weinig van heb.
Een reactie posten
<< Home