Spelling

Wanneer kun je zeggen dat je de Nederlandse taal beheerst? Als je weet hoe je het kofschip moet gebruiken? Als je weet dat het “ten langen leste” en “te zijner tijd” moet zijn? Als je zonder spieken woorden als phimosis, antimakassar en donquichotterie foutloos kunt schrijven? Of als je wel zo’n beetje weet waar de punten en de komma’s horen, en voor triviale dicteewoorden naar vandale.nl of woordenlijst.org surft?

Zouden er mensen zijn die niet weten wat er bedoeld wordt met VUT, terwijl ze wel weten wat de vut is? Die bij het woord Eskimo onmiddellijk denken aan een in bont gestoken Inuit in een iglo, maar glazig beginnen te kijken als iemand het over een eskimo heeft?

Je moet toch wel een apart soort kommaneuker zijn om überhaupt te weten dat cao met kleine letters geschreven dient te worden, en een vervelende zeiksnor om erover te vallen als iemand het als CAO schrijft. Daarom snap ik de initiatiefnemers van het Witte Boekje ook niet zo goed.

Als de wijze mannen en vrouwen die zich eens in de zoveel tijd over de Nederlandse spelling buigen met nieuwe regels komen, volgt er altijd protest. De nieuwe regels zijn te moeilijk, te makkelijk, te anders of gewoon stom. De partijen achter de witte spelling vinden de nieuwe regels, die deze zomer in moeten gaan, inconsistent en onlogisch. Dus gaan ze –lekker puh- hun eigen spellingsregels hanteren.

Dus als de krant het op 1 augustus 2006 over het Kerstfeest heeft in plaats van het kerstfeest, is dat geen spelfout, maar een opzettelijke overtreding van de nieuwe regels. Net zoals wanneer het over coëxistentie gaat in plaats van co-existentie, of andersom, want welke regels nu van wie zijn wordt ook op de site niet heel duidelijk uitgelegd.

Het maakt geen drol uit of je reïntegratie of re-integratie leest, beide woorden doen hun werk prima. En welke variant uiteindelijk de harten van de mensen gaat winnen? Geen, waarschijnlijk. Afgezien van Taalunionisten en Witte Spellers hebben de meeste mensen hun ziel allang verkocht aan de F7-toets.