18 juni 2006

De Verlenging

(deel II in een serie van WK-fictie, deel I staat hier)

De halve finale; Nederland speelt tegen Engeland. De negentigste minuut is aangebroken, en het staat nul tegen nul. De spelers bijten op hun lippen. Kut. Nu gaan de speciale verlengingsregels voor de halve finale in werking, beseffen ze. Nog mazzel dat ze in de kwartfinales wonnen vóór de verlenging.

De Fifa had ze er weliswaar vantevoren op de hoogte gesteld van de nieuwe aanpak, maar ze tegelijkertijd verboden om erop te trainen. Dan zou de verrassing voor het publiek weg zijn. Jammer dat de verrassing voor de spelers nu bijna net zo groot is.

Van Basten spreekt zijn mannen moed in tijdens de korte pauze. Ook voor de Engelsen is het nieuw, al hebben zij van huis uit een licht voordeel. Als aanvallende ploeg moet Nederland nog steeds een kans hebben.

De scheidsrechter fluit weer voor de spelhervatting, maar wordt overstemd door het geluid van de stadionboxen: Piep-piep-piep-piep-piep EXTRA BALLLLLLL!!!! De vierde official gooit een volleybal het veld in.

Met twee ballen spelen de ploegen verder. De Nederlanders zijn wat technischer, en kunnen de volleybal makkelijk de baas, terwijl de Engelsen beter gebruik maken van de ruimte die daardoor vrijkomt. Rooney schiet - en mist! Door het harde werken vliegen vijf minuten voorbij.

EXTRA BALLLLLLL! Een bowlingball roetsjt over de middenstip. Steven Gerrard denkt dat het een zwart geverfde voetbal is, en verlaat geblesseerd het veld. De verzorging duurt vijf minuten.

EXTRA BALLLL! Een rugbybal komt erbij. Daar waren de Nederlanders al bang voor. De enige Nederlandse voetballer die fatsoenlijk met een rugbybal kon schieten was John van Loen, en niemand in de huidige ploeg is zo slecht als John van Loen. De Engelsen hebben echter wel vaker zo'n ding voor de voeten gehad.

Toch blijft voetballend overpassen van een rugbyball een godsonmogelijke zaak. Terwijl de volleybal en de voetbal nog steeds rondgaan, richten de ogen zich steeds meer op Rooney, die het ding hooghoudend binnen de lijnen weet te houden, terwijl de Nederlandse verdediging twee aanvallen tegelijk probeert te stoppen.

Dat lukt invaller Van Castelen uitstekend. Hij pakt de volleybal af, en schiet vanaf de middellijn op het doel. De keeper duikt naar de linkerhoek, en beseft dan pas dat Van Nistelrooy met veel pijn en moeite de bowlingbal naar het strafschopgebied heeft gedribbeld. Tergend langzaam rolt het gevaarte in de rechterhoek.

De vierde man kruipt teleurgesteld van zijn skippybal als het eindsignaal klinkt.


Voor meer suggesties om het kijkplezier te vergroten kan de Fifa contact met ons opnemen. Of later deze week terugkomen voor deel III!

3 Reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Volgens mij kwam Van Basten ooit met het idee om met 9 man te spelen. Op die manier wordt het spel opengegooid en wordt er wat meer gescoord. Is dat niet wat?

19 juni 2006 om 14:28  
Anonymous Anoniem zei...

Meesterlijk :-) Jammer van de skippybal... Ik had graag gezien hoe die houdbaar in de rechterbovenhoek verdween.

19 juni 2006 om 14:43  
Blogger Bart Braun zei...

@Buke: Iknik pleitte er wel eens voor om gewoon elke vijf minuten een speler van elke kant eruit te halen. Ik zie al helemaal voor me hoe uiteindelijk twee keepers vertwijfeld met die bal tutten...

19 juni 2006 om 17:11  

Een reactie posten

<< Home