Klein leed met steenvruchten

Avocado’s zijn een mysterie. In de supermarkt liggen altijd en alleen maar avocado’s die geschikt zijn om een overspelige echtgenote mee te stenigen. Waarom is het hier legaal om een stickertje met de tekst ‘eetrijp’ te plakken op een vrucht die dat overduidelijk niet is? Je mag je druiven toch ook niet als wijn verkopen?

Wat je zou verwachten is dat niemand die rare steenvruchten wil kopen zolang ze nog niet rijp zijn. Vervolgens worden ze alsnog rijp in de supermarkt, zodat je soms wel, en soms geen rijpe avocado’s hebt. Dat gebeurt dus niet – waarschijnlijk jat het supermarktpersoneel ’s morgens vroeg de rijpe avocado’s uit de bakken, zodat zij in elk geval wel een keer avocado kunnen eten.

Gisteren had ik een aanval van culinaire constipatie: ik moest en zou guacamole maken. Een kort onderzoek van de plaatselijke avocado-populatie bezorgde mij een pijnlijke duim en een bevestiging van de twee alinea’s hierboven. Zodoende was ik aangewezen op iets verschrikkelijks: guacamole uit een blikje.

Als je zelf dat gerecht maakt, dan prak je avocado’s fijn met knoflook, kruiden, een tomaatje en dan is het lekker. Hoeveel procent avocado zou een blikje ‘Tex Mex Guacamole Dip’ bevatten, denkt u? Vijftig procent, zoals mijn huisgenote dacht? Tien procent, zoals mijn picknickgezelschap gokte? Mis: dit blikje bevat 0,4% avocadopoeder – grofweg een factor honderd minder avocado’s dan minimaal acceptabel zou zijn. Ik was oprecht geschokt.

Als die supermarktmedewerkers de rijpe avocado’s nou eens guacamole maakten van die rijpe avocado’s die ze blijkbaar achter de hand houden, en die verkopen?