Respect

“Beste kinderen, mijn naam is Maxime Verhagen. Vandaag is het de Dag van Respect, en daarom sta ik voor de klas. Wij van het CDA vinden het namelijk belangrijk dat mensen respect voor elkaar hebben.”
Een hand gaat omhoog. “Ja?”

“Meester Verhaag, weet u waar Hasan is?”
“Ik heb van jullie rector begrepen dat jullie klasgenootje Hasan met propjes heeft gegooid, en dat hij daarom is opgesloten in het kolenhok.”
“Maar meester Versteeg,” valt een ander klasgenootje bij, “Wat gaat rector Struik daar in het kolenhok met Hasan doen?”
“Dat weet ik niet, kind.”

“Hij heeft al eens in de bak gezeten omdat hij met een kleuter had geneukt.”
“FOEI! Dat soort schunnige taal wil ik hier niet horen! Een belangrijk onderdeel van respect is dat je op een normale manier tegen elkaar praat. Jullie moeten trouwens niet denken dat het lot van jullie klasgenootje me koud laat: toen ik de deur van het kolenhok openhield voor meneer Struik, heb ik hem verteld dat ik bezorgd ben over de manier waarop hij zijn leerlingen straft.”
“Meester Vergeer?”
“Ja, meisje?”
“Is het waar dat overal terroristen zijn?”
“Ja, dat is waar. Je buurman zou bijvoorbeeld een terrorist kunnen zijn, of je overbuurman. Of misschien is de vader van Ahmed wel een terrorist.”
“Nietes! Mijn vader is geen terrorist, jonge!”
“Zie je wel? Dat dreigende fundamentalistische toontje? Dat heeft Ahmed natuurlijk van zijn vader geleerd. Ik ga even bellen op de gang, kinderen. Ik ben zo terug.”

Vijf minuten later: “Zo, dat was dat. Waar hadden we het over? Oh ja, de terroristische dreiging, die werkelijk overal is. Je hebt alle reden om bang te zijn, kleine meid. Maar gelukkig zijn er mensen zoals ik, die, samen met meer dan 200.000 professionals, het land veiliger proberen te maken. Zojuist heb ik er bijvoorbeeld voor gezorgd dat Ahmeds vader niet meer op Schiphol mag komen.”
“Wat? Jij vuile kankerlijer!”
“Tut tut, Ahmed, wat had ik nou gezegd? Je moet op een normale manier tegen mensen praten. Want taalgebruik, dat is waar respect om draait.”