Ik partij, jij partijt, wij partijen (3)

“De stand is nu op 25 september dat de Hedy Parcherie niet zal meedoen door gebrek aan middelen mits er vandaag of morgen een wonder gebeurt.”

Daarom is het dus zo handig om de Nederlandse taal een beetje te beheersen: het verkleint de kans dat je precies het tegenovergestelde beweert van wat je eigenlijk bedoelt. Het zou natuurlijk ook kunnen dat de deelname van de partij aan de komende verkiezingen inderdaad in kannen en kruiken is, en alleen een wonder daar nog verandering in kan brengen.

Als de Hedy Parcherie niet mee mag doen aan de komende verkiezingen, zullen we verstoken blijven van een belangrijke keuzemogelijkheid: die tussen de politiek en het hedyisme. Dat terwijl alle zittende partijen religieus van aard zijn, en het hedyisme ons een werkelijke scheiding tussen kerk en staat belooft. Even afgezien van de boude bewering dat de VVD een religieuze partij is, klinkt dat niet eens onsympathiek. Kerk en Staat zouden in Nederland best wat beter van elkaar gescheiden mogen zijn dan nu het geval is.

In de Hedyistische Staat der Nederlanden zou dat het geval zijn. En zo veel meer: energiewinning uit aardwarmte (geschatte kosten: 150 tot 400 miljard, maar als het meer wordt “dan is dat geen probleem”), superhogesnelheidstreinen en ruimtevaart. En we krijgen een ministerie ter Bescherming van Mentale Vermogens, dat de burgers moet beschermen tegen “leugens, bedrog, hersenspoeling en mentale verloedering” en bovendien veel beter klinkt dan minister van Propaganda.

En ein-de-lijk gaat er iets gedaan worden aan het dilemma waar politici al zo lang omheen draaien: de Goslar wordt verwijderd uit de Surinamerivier. Het zou inderdaad een keer tijd worden dat de Nederlandse politiek zich gaat bemoeien met een Duits scheepswrak dat in een Surinaamse rivier de binnenvaart ligt te belemmeren.

Als grondlegger van het Iknikkisme kan ik natuurlijk alleen maar sympathie voelen voor iemand die zijn gedachtegoed opwaardeert tot filosofische stroming door simpelweg –isme achter zijn naam te plakken. Toch heb ik het gevoel dat het land nog niet klaar is voor het soort harmonie dat Hedy Plak voor ogen heeft.