Voor de klas (1)
Vorige week verspreidde het SCP het bericht dat er steeds minder jonge academici voor de klas willen staan. Voor mijn werk mocht ik vandaag een belrondje doen met de vraag hoe dat nou komt.Onzin, eigenlijk. Het is namelijk veel meer een godswonder dat er nog wèl academici zijn die les willen geven. Hebben die verse leerkrachten nou op een volkomen andere middelbare school gezeten dan ik, of zijn ze slecht van memorie?
Pubers zijn kut, leraren zijn overwerkt en ondergewaardeerd, schoolgebouwen zijn kut, het Ministerie van Onderwijs is kut, en de enige manier waarop je promotie maken is in plaats van juf schooldirecteur worden – zo mogelijk een nog verschrikkelijker baan. Het salaris is nog niet eens het ergste, vertelde één van mijn belslachtoffers: ‘als je voor het grote geld gaat, is AiO worden ook niet de beste keus.’
Als Nederland meer academici voor de klas wil, dan is dat geen kwestie van een honderdje per maand erbij op de bankrekening. Het hele beroep van leraar moet op de schop. In mijn column van vrijdag zal ik uitleggen hoè precies, maar tot die tijd mag u het uwe erover zeggen in de comments.
Geplaatst: 16:50 door Bart Braun
7 Reacties:
lijfstraffen weer invoeren?
Een cliffhanger? Wat spannend.
@Dirkjandiederic: nou, het is meer dat als ik alles onder elkaar schrijf, niemand aan het verhaal begint.
(Toekomstig bezoeker van de docenten-opleiding)
Op deze site terecht gekomen via Marieke, die me de link doorstuurde.
Tja, inderdaad... alles wat je schrijft is waar. Pubers zijn naar en vervelend, leraren altijd overwerkt en ondergewaardeerd, schoolgebouwen slecht en werken voor het ministerie van onderwijs is ook niet om over naar huis te schrijven.
Maar toch... er is dat sprankje wereldvreemd idealisme. Die hoop dat je het op de een of andere manier beter en anders kan doen dan al je docenten voorgangers. Dat je die ene leuke uitzondering bent die leerlingen daadwerkelijk kan bereiken en hen iets kan leren. Niet alleen over je vakgebied, maar ook over hoe ze met anderen omgaan en hoe ze een beter mens kunnen zijn.
Zelf studeer ik geschiedenis. Een vak dat zich bij uitstek leent tot of, uren durende saaie lessen of tot ge-engageerd verhalen vertellen en jonge mensen aan het denken zetten zodat ze zich realiseren dat ze hun eigen mening moeten vormen over de informatie die ze voorgeschoteld krijgen. Tja misschien zijn alle nadelen het wel waard als je een of twee pubers zover krijgt dat ze zowaar ontdekken dat leren best leuk kan zijn en school niet gelijk staat aan weggeworpen tijd. Ik had een of twee van dergelijke docenten en ik ben ze nog steeds dankbaar dat ze me op een dergelijke manier zelf aan het denken gezet hebben.
Prachtig, Christian, en zulke gemotiveerde leraren zijn natuurlijk onmisbaar op school. Maar er zijn er domweg te weinig van, zeker onder academici. Er is nu al een lerarentekort, en als straks de babyboomers massaal met pensioen gaan wordt dat alleen maar erger.
Van de mensen die gemotiveerd aan het onderwijs beginnen, haken er een heleboel na een paar jaar weer af - ik heb er gisteren een hoop gesproken. En het ergste daarvan: ze zeggen niet allemaal hetzelfde. Ieder heeft wel een andere reden om af te knappen op het lesgeven.
Mensen zoals jij zijn belangrijk en lovenswaardig - zou het nou niet mooi zijn als de samenleving ze dat ook liet merken?
Volgens mij is het probleem inderdaad dat de overheid eerder misbruik maakt van dat soort idealistische, gemotiveerde mensen dan dat ze er zuinig op is. Mensen die puur voor het geld werken, nemen ontslag zodra ze ergens anders iets beters kunnen krijgen. Maar idealisten kun je rustig afknijpen, want die blijven toch wel.
Helaas hebben jullie gelijk. Idealisme moet bijna wel gepaard gaan met een grote dosis naïviteit en incasseringsvermogen. Op een gegeven moment is dat domweg op en zit je te wachten op de volgende idealist om het gat te stoppen en om uit te zuigen.
Daarnaast ben ik sterk van mening dat met de hervormingen in het onderwijs er alleen maar minder academici door zullen stromen naar het onderwijs. Het hele huidige studie-systeem is gebaseerd op punten scoren en niet meer op het ontwikkelen van een academisch denkend individu. Het vormt niet meer, maar leidt op. De kans om je als persoon te ontwikkelen is bijna nihil omdat je gedwongen wordt om door te stomen omdat je anders met gigantische schulden zit aan het einde van je studie.
Zonder deze mogelijkheid om te ontdekken wat je nu echt wil met je leven, vind ik het niet vreemd dat de meeste mensen doorgaan waar ze mee bezig waren; ambitieus punten scoren, maar nu op de banenmarkt door een zo hoog mogelijk salaris. Dat is immers hetgeen dat tegenwoordig respect afdwingt.
Een reactie posten
<< Home