GastBioblog: Knut

Ik verdien mijn brood met werkzaamheden die niets meer te maken hebben met mijn opleiding in de biologie. Natuurlijk blijf ik wel altijd geïnteresseerd in het vakgebied. Zo gooi ik de Bionieuws meestal meteen weg en kan ik niets met onderzoek van vrienden die AiO zijn in een vakgebied waar ik me niet in uitken.

Toch lees ik braaf de wetenschapsbijlagen en volg het actuele nieuws dat met de biologie te maken heeft. Het biologienieuws van dit moment is kennelijk het lieve ijsbeertje Knut. Aangezien het beestje momenteel de liefste, leukste en beste gebeurtenis ter wereld is moet ik er wel aandacht aan besteden.

Om te beginnen is zijn naam al goed gekozen: Knut. Knut is een redelijk ‘nerderige’ naam in Duitsland. Lijkt me goed passen, het eerste wat moeder deed, was het lelijke eendje verstoten.

De dierenwereld is hard. Is er iets mis met één van de jongen van een dier, wordt dit kleine hulpeloze beestje meteen afgedankt. Je energie stoppen in kindertjes die gezond zijn en geen gebreken vertonen levert meer op.

Mensen zijn daarentegen ‘aardig’. Wij laten kindjes niet sterven alleen maar omdat ze Down hebben of een been missen. Uitzonderingen zoals een meisje zijn in China tellen we even niet mee. Als we een kleine levende pelsmantel zien rondlopen die van zijn mama niet meer mag leven moeten we die dan natuurlijk ook redden.

Op zich kan ik me voorstellen dat men ervoor gekozen heeft het beestje niet te laten sterven. Het ziet er natuurlijk wel erg zielig uit. Een klein groot beestje levert extra bovendien extra inkomsten op - de Berliner Zoo is binnen een maand in waarde verdubbeld. En ja, en verder niks.

Alleen de inkomsten zijn dus een rationeel argument. Een verstoten prairiehond had waarschijnlijk niet zoveel geluk gehad, er zijn tenslotte niet zoveel mensen die 1000 km rijden om naar een baby prairiehond te kijken, die lijken toch alleen maar op dikke ratten.

Alles dus goed en fijn, Knut mag leven, de dierentuin krijgt meer geld en dat zal ook de prairiehondjes ten goede komen, maar nu blijkt dat men met Knut wil gaan fokken! En dat snap ik niet. Een kind met Down niet laten sterven kan ik me voorstellen, maar om er een fokprogramma mee te starten?

Kevin