Ritueel

Coalitiepartijen CDA, VVD en D’66 spelen de reddende engel: een bezoek aan de huisarts hoeft wat hun betreft niet van de no-claimkorting af die het kabinet wil gaan invoeren. Zo stond het in het draaiboek dat coalitiepartijen en regering samen hebben geschreven om de bevolking wat gunstiger te stemmen. Een leuk ABC-tje: de regering kondigt een maatregel aan, coalitiepartijen richten hun aandacht vervolgens op klein puntje van het plan en leiden zo de aandacht af van alle andere punten die het plan ook bevat.

Op de derde dinsdag van september was Hare Majesteit amper uitgesproken of de coalitiepartijen kwamen al met een waslijst aan zaken waar ze zich niet in konden vinden. Dat had veel weg van een één-tweetje, en heel weinig van het zo geprezen dualisme. Het is ook te makkelijk: regering en coalitiepartijen gaan om de tafel zitten, de regering zet veel hoger in dan ze eigenlijk van plan is, de coalitiepartijen maken een tegenbegroting die ze natuurlijk met z’n allen steunen en de oppositie heeft het nakijken. Het is hetzelfde regenteske theaterstuk dat Paars II geregeld opvoerde, alleen de uitvoering is anders.

Hilbrand Nawijn, ex-minister van Vreemdelingenzaken en Integratie en tegenwoordig Kamerlid in dienst van de partij zonder naam, beweerde niet zo lang geleden dat de Kamer één groot ritueel was. Dat veroorzaakte een relletje, maar ik weet niet of hij er zo heel ver naast zat. Als ik de coalitiepartijen en het kabinet hun script zie afdraaien, vraag ik me toch regelmatig af of ik nu gek ben of zij.

Ik heb de lijsttrekkers van de coalitiepartijen toch echt horen praten over kenniseconomie, verantwoordelijkheid en –godbetert- normen en waarden. Ben ik nu gek, of lijken de heren echt veranderd in onderdelen van een bezuinigingsmachine, die iedere zondag verveeld het script voor de komende week uit hun hoofd leren omdat de burger zo nodig dualisme wil?

Misschien ben ik te wantrouwend, maar ik vermoed dat de coalitiepartijen al snel in de gaten hadden dat dat hele nieuwe-democratiegebeuren maar vervelend en vermoeiend was. Maar, je weet nooit, misschien ben ik wel gewoon degene die gek is.