SUV

Burgemeester en wethouders van Nijmegen willen eigenaars van SUV’s, grote bakken met vierwielaandrijving en als het even kan een koevanger voorop, geen parkeervergunning weigeren. Een meerderheid van de gemeenteraad steunde de motie die de monsters uit de stad moest weren.

Omdat ik een rooie rakker ben met veel te weinig geld om überhaupt een auto te kopen, laat staan een Sports Utility Vehicle, kon ik een glimlach niet onderdrukken toen ik las over de motie. Het beeld van de asociale rijke lul met z’n vierwielaangedreven fallussymbool die op z’n flikker krijgt, leidt bij mij automatisch tot leedvermaak.

Maar ook witteboordenpooiers met veel te grote auto’s mogen niet zomaar gepest worden door de overheid. Als SUV’s inderdaad gevaarlijker en/of vervuilender zijn dan de gemiddelde auto, is het de vraag of een parkeerverbod in een middelgrote provinciestad de oplossing is. Four wheel drives komen overal in Nederland voor, en het lijkt logischer om het probleem op landelijk niveau op te lossen.

En er is nog iets: ik heb een ontzettende hekel aan de neiging van te veel linkse politici om zich op een toontje dat ergens tussen denigrerend en elitair in hangt uit te laten over de bovenste lagen van de samenleving. Dat je minder geld hebt dan iemand betekent niet automatisch dat je beter bent, en bovendien is het rellerige toontje koren op de molen van mensen die denken dat “links” een ander woord is voor “uitkeringstrekkende herrieschoppers”. Ik wil graag links zijn zonder dat ik hitsige socialistenleuzen hoef te roepen, en de laatste jaren ging dat net een beetje lekker.

Maar wat staat er in de motie van Groen Links? “De opmars van dit statussymbool van veelverdieners [vormt] een bedreiging voor leefmilieu en verkeersveiligheid.” Dat terwijl het merendeel van de SUV’s gebruikt wordt door bedrijven, niet door veelverdieners. Bovendien is de woordkeuze vreselijk tendentieus. In een column misstaat dat niet, maar in een politieke motie hoort dit soort linkse gebral niet thuis.

Laten we hopen dat het een slip of the pen is, en geen teken aan de wand. Ik zit niet te wachten op een revival van het schreeuwsocialisme.