Integrerrorisme, deel 1

Allereerst zijn daar de niet-geïntegreerde allochtonen. Weet je wat, we noemen ze gewoon de niet-geïntegreerde moslims, want uiteindelijk is dat waar we het over hebben. Het zijn de dikke vrouwtjes die geen Nederlands spreken, de werkloze mannen, de kutmarokkaantjes. De niet-geïntegreerde allochtoon bestaat en vormt een probleem.

Iedereen zoekt houvast in deze snel veranderende wereld. Mensen die niet verder kunnen of willen kijken dan hun neus lang is, zoeken dat houvast in traditionele waarden. Ze doen dat niet omdat ze daar een goede reden voor hebben, maar omdat ze het kennen en omdat ze van jongs af aan verteld is dat het zo hoort. Ziehier de niet-geïntegreerde allochtoon.

De niet-geïntegreerde allochtoon schiet geen mensen dood. Hij is onaangepast, maar niet vanwege hoogdravende idealen waar hij voor wil sterven. Ooit is hij vanuit een boerendorpje in het Rifgebergte overgevlogen naar een land waar van burgers wordt verwacht dat ze participeren. Hij is geen slachtoffer, want iedereen kan bedenken dat dingen anders werken in een ander land en dat aanpassing een vereiste is.

Van een dorp waar mannen meer zijn dan vrouwen en waar kinderen worden opgevoed door de gemeenschap, naar een geëmancipeerd land waar de opvoeding van de kinderen wordt beschouwd als een taak van de ouders. De Marokkaantjes die overlast veroorzaken en soms zelfs hele straten en buurten terroriseren zijn daar een direct gevolg van. Wederom: geen slachtoffers, maar wel een probleem.

Goed, de verklaringen hebben we nu wel. De oplossingen kennen we ook wel: dialoog is prima, mensen aanspreken op hun verantwoordelijkheid is goed. Beide kanten moeten flexibiliteit en geduld opbrengen waar dat zin heeft en duidelijke grenzen stellen waar dat nodig is. Maar belangrijk: verwacht niet dat de kloof tussen de culturen in vijf jaar verdwenen is, want dat zal niet gebeuren. Verwacht niet dat Nederland niet verandert, want dat zal het wel doen.

Het integratieprobleem is op te lossen, maar niet als we instant satisfaction verwachten. En zeker niet als we het probleem definiëren als “de verzameling van alle dingen die naar moslim ruiken” en vervolgens proberen een antwoord te vinden op dit onhandelbare gedrocht.