Integrerrorisme, deel 2
Ten tweede is daar het moslimterrorisme. Blijkbaar zijn we sinds Pim Fortuyn zo gefixeerd op ons eigen land dat we er automatisch vanuit gaan dat dat veel te maken heeft met het integratieprobleem. Ik geloof daar niks van.
Mensen die verder kijken dan hun neus lang is, zullen over het algemeen prima integreren. Zo moeilijk is dat namelijk niet: een kwestie van taal, gebruiken en omgangsvormen leren. En zolang je je daar aan houdt (en aan de wet) mag je elke levensvisie aanhangen die je wilt.
Er is nog iets met mensen die verder kijken dan hun neus lang is: ze zien de grotere verbanden. Ze zien allerlei onrecht in de wereld, van de bio-industrie tot het evidente verband tussen olie en de oorlog in Irak, van de verwoesting van ecosystemen die niet gaat ophouden tot de misdaden die multinationals ongestraft kunnen begaan.
Hoewel veel onrecht in de wereld zijn nuances kent, houden sommige mensen op met verder kijken dan hun neus lang is op het moment dat woede de rede begint te overschreeuwen. Ze radicaliseren en zijn niet meer geïnteresseerd in de andere kant van het verhaal. Ziehier de radicale dierenrechtenactivist, de ecoguerilla, de anarchist en de fundamentalistische moslim.
Ik heb geen begrip voor fundamentalistische moslims, maar ik kan de gedachtegang prima volgen. Een blik op de oorlog in Irak, de kwestie Israel-Palestina en de oorlog in Afghanistan leidt tot woede. Woedende mensen willen een boosdoener aanwijzen, en in dit geval is dat natuurlijk het Westen. Als je eenmaal zover bent, ontwikkel je een blinde vlek voor de andere kant van het verhaal –de rol van de moslims in het geheel- en een vicieuze cirkel volgt.
Extremisten mensen vormen een gevaar, omdat de voedingsbodem voor hun opvattingen grenzen overschrijdt en niet eenvoudig weg te nemen is. Op korte termijn is bestrijden de enige andere optie. En daarom is het zo belangrijk niet alles wat met moslims te maken heeft op één hoop te gooien: voor je het weet zijn we iets aan het bestrijden dat wél op te lossen is. En dan zijn we nog veel verder van huis.
Mensen die verder kijken dan hun neus lang is, zullen over het algemeen prima integreren. Zo moeilijk is dat namelijk niet: een kwestie van taal, gebruiken en omgangsvormen leren. En zolang je je daar aan houdt (en aan de wet) mag je elke levensvisie aanhangen die je wilt.
Er is nog iets met mensen die verder kijken dan hun neus lang is: ze zien de grotere verbanden. Ze zien allerlei onrecht in de wereld, van de bio-industrie tot het evidente verband tussen olie en de oorlog in Irak, van de verwoesting van ecosystemen die niet gaat ophouden tot de misdaden die multinationals ongestraft kunnen begaan.
Hoewel veel onrecht in de wereld zijn nuances kent, houden sommige mensen op met verder kijken dan hun neus lang is op het moment dat woede de rede begint te overschreeuwen. Ze radicaliseren en zijn niet meer geïnteresseerd in de andere kant van het verhaal. Ziehier de radicale dierenrechtenactivist, de ecoguerilla, de anarchist en de fundamentalistische moslim.
Ik heb geen begrip voor fundamentalistische moslims, maar ik kan de gedachtegang prima volgen. Een blik op de oorlog in Irak, de kwestie Israel-Palestina en de oorlog in Afghanistan leidt tot woede. Woedende mensen willen een boosdoener aanwijzen, en in dit geval is dat natuurlijk het Westen. Als je eenmaal zover bent, ontwikkel je een blinde vlek voor de andere kant van het verhaal –de rol van de moslims in het geheel- en een vicieuze cirkel volgt.
Extremisten mensen vormen een gevaar, omdat de voedingsbodem voor hun opvattingen grenzen overschrijdt en niet eenvoudig weg te nemen is. Op korte termijn is bestrijden de enige andere optie. En daarom is het zo belangrijk niet alles wat met moslims te maken heeft op één hoop te gooien: voor je het weet zijn we iets aan het bestrijden dat wél op te lossen is. En dan zijn we nog veel verder van huis.
Geplaatst: 15:31 door Iknik
0 Reacties:
Een reactie posten
<< Home