Partij

Het overgrote merendeel van de Nederlanders voelt zich betrokken bij politiek. Zelfs mensen die weinig ophebben met de ‘heren in Den Haag’, hebben nog altijd een mening over de prijs van benzine, wel of niet roken op de werkplek en over buitenlanders. Je zou dus verwachten dat Nederlanders zich massaal aan zouden melden voor het lidmaatschap van een politieke partij: meepraten en meedoen aan dingen die iedereen aangaan, je land of je stad mooier maken, nobele doelen en zo meer. Van overweldigend animo, laat staan wachtlijsten, is echter geen sprake: slechts 2% van de Nederlanders is lid van een politieke partij (bron). Ook het lidmaatschap van actiegroepen en belangenverenigingen loopt terug.

Dat is jammer, want politiek is te belangrijk om over te laten aan politici. Vrijwel alles in dit land is aan regels en bestuur onderhevig, en als er regels en bestuur worden uitgevoerd waar het merendeel van de Nederlanders zich niet in herkent, krijg je een morrend volk, cynisme en enge populisten. Dat dat morrende volk de regels uiteindelijk te danken heeft aan het feit dat geen hond zich ermee wilde bemoeien is dan een schrale troost. Een goede maatschappij draait op goed burgerschap, en daar hoort meedenken en meebeslissen over de maatschappij bij.

Aan betrokkenheid ligt het niet: ik heb nog niemand ontmoet die zich de schouders ophaalt over de aankomende identificatieplicht of de spanningen tussen moslims en witte Nederlanders. Aan de andere kant ken ik, afgezien van Iknik, niemand die lid is van een politieke partij. Zo gek is dat niet, ik ben ook geen lid. De enige reden dat ik ooit lid werd van Leefbaar Nederland was hun besluit om journalisten te weren van een partijcongres - niet de beste reden om je betalend in rokerige zaaltjes te begeven.

Waar we naartoe moeten is een nieuwe vorm van politieke participatie, een manier waarop mensen mee kunnen doen aan Nederland zonder lid te worden van een partij of politici om te kopen. Een ander soort partij, of juist iets heel anders dat vrijwel niets meer met de belegen hierarchie van praatclubs te maken heeft. Liefst iets dat binnen het steeds hechtere Europa functioneert, in plaats van een actiegroep voor de plaatsing van stoplichten bij het kruispunt op de hoek. Mijn goede voornemen voor het volgende jaar wordt om zo’n nieuw soort platform te verzinnen; u bent van harte uitgenodigd om met mij mee te denken.

Tot die tijd wensen de makers van Iknik.blogspot.com u een gelukkig 2005