Relatief

Soms krijg ik de onweerstaanbare neiging om tegen de stroom in dingen te gaan relativeren. Niet eens per se omdat dat terecht zou zijn, maar gewoon uit weerspannigheid. Er gaan elke dag mensen dood die veel jonger zijn dan 93 en voor wie de straten van Delft niet van nieuwe klinkers worden voorzien, er zijn landen zat die al blij zouden zijn met een premier die niet elke dissident over de kling jaagt, in Tsjetsjenië en Irak is het stukken onveiliger dan in Amsterdam en de kindertjes in Afrika zouden dolblij zijn met een zwarte school.

Ik weet best dat Nederland problemen heeft en dat het niet terecht is om die allemaal af te doen als onzin, maar soms word ik gewoon bokkig van het gezeik. En ja, ik weet dat ik er vaak genoeg zelf aan meedoe. Vandaag zal dat me echt even aan m’n reet roesten. Als hij die zonder zonde is de eerste steen moet werpen, wordt het wel heel erg stil in Nederland.

Niet al te lang geleden peilde Maurice de Hond, de natte vinger van Nederland, dat een groot deel van de bevolking vindt dat ons land geen echte democratie is. Misschien is het geen slecht idee om die mensen op inburgeringcursus te sturen, om ze te leren wat democratie betekent. Ons land is op een boel punten vatbaar voor verbetering, maar je bent toch wel in de war als je dit soort dingen vindt. Ons kiesstelsel is nota bene democratischer dan dat van de grote vrije naties Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.

Te veel mensen zeiken te veel en accepteren te weinig. Ja, Balkenende is een eikel, maar had dan niet op hem gestemd Ja, er is een verminderd gevoel van veiligheid, maar de oorzaak daarvan is voor een deel internationaal, en aan dát deel kan de regering niet zo bijster veel doen. Ja, er zijn allochtonen die zich moeten aanpassen, maar ga niet van de weeromstuit alles dat vreemd en anders is onaangepast noemen. Tenzij je zoveel van kankeren houdt dat je wilt dat het probleem alleen maar groter wordt.