Reclame

Mijn energieleverancier brengt mij meer geld in rekening dan strikt noodzakelijk. Hoe ik dat weet? Ik kijk wel eens tv, en af en toe zie ik dan een reclamespotje waarin mijn stroomboer wordt aangeprezen. Daarnaast is het één van de belangrijkste sponsors van de plaatselijke FC. Dat is allemaal niet gratis, en het geld dat mijn energieleverancier uitgeeft aan reclame groeit niet aan de bomen. Dat komt deels uit mijn zak.

Het blijft irritant: een deel van mijn geld wordt niet uitgegeven aan het leveren van stroom, maar aan het werven van meer betalende klanten waardoor mijn energieleverancier meer reclamespotjes kan laten uitzenden. Ik heb vanalles te kiezen, maar ik kan niet aangeven dat ik net zo lief niet meebetaal aan het salaris van de selectie van de plaatselijke FC.

Hoewel, dat is niet helemaal waar. Ik kan gewoon overstappen, maar omdat Europa zich doorgaans meer aantrekt van ideaalbeelden dan van de realiteit, is de stroommarkt verzelfstandigd lang voordat de dingen goed geregeld waren. Zei bijvoorbeeld de Boston Consultancy Group, toch niet het minste adviesbureau, al meer dan een jaar geleden.

Het meest recente advies dat me bijstaat, was dat van de Consumentenbond. Die zei: niet overstappen. Ik heb genoeg wantrouwen jegens de vrije energiemarkt om dat advies voorlopig te volgen. Pas na het eerste Europese equivalent van het Enronschandaal, dat nog voor 2010 zal plaatsvinden, zal ik één en ander gaan heroverwegen.

Binnenkort mag ik van de wet niet meer parasiteren op de ziektekostenverzekering van mijn ouders en moet ik mijn eigen verzekeraar gaan zoeken. En dan wordt het allemaal nog veel erger. Eén verzekeraar valt af, omdat die honderdduizenden gezonde voedingsmiddelen niet vergoedt maar de margarine van Becel wél, en aan dat soort handjeklap doe ik niet mee: ik betaal geen ziektekostenpremie om de kas van Unilever te spekken. Maar dan zijn er nog tientallen verzekeraars over, die allemaal veel te veel geld uitgeven aan reclame in plaats van aan zorg.

Ik ga de komende tijd maar spotjes turven, en de verzekeraar met de minste wint mijn klandizie. Waarschijnlijk werkt het even goed als ieder ander criterium.