Brinkhorst

Softwarepatenten. Ik heb het er al zo vaak over gehad, en toch moet het nog een keer. Het mooie aan het verhaal over softwarepatenten is namelijk dat het eigenlijk allang niet meer over softwarepatenten gaat. Inmiddels is het een verhaal over de EU, over Laurens-Jan Brinkhorst en over liegen. Want dat iemand heeft gelogen, staat inmiddels vast.

Om het nog maar eens kort samen te vatten: de softwarepatentenwet moet eerst goedgekeurd worden door de Europese raad van ministers, voordat het Europarlement er iets over mag zeggen. Brinkhorst heeft er alles aan gedaan om de wet niet bloot te stellen aan democratische controle, en het aantal keren dat gepoogd is de wet als hamerstuk door een ministersvergadering te jassen, is niet meer te tellen. En iedere keer stak Polen er een stokje voor.

De Denen zijn inmiddels ook tegen softwarepatenten. De Deense minister Bendt Bendtsen beweert dat hij heeft verzocht een B-item van het onderwerp te maken. Een B-item mag niet worden afgehamerd als een lullig formaliteitje, maar er moet over gediscussieerd worden. Dat Brinkhorst debat maar een stom concept vindt is leuk en aardig, maar de Kamer had hem opgedragen zijn steun te verlenen aan iedereen die zou vragen de softwarepatenten als een B-item te behandelen.

Brinkhorst zegt dat de Deense minister niet heeft gevraagd om een B-item, maar Brinkhorst zegt wel vaker wat. Hij heeft al zo vaak glashard lopen liegen, dat we er gevoeglijk vanuit kunnen gaan dat meneer Bendtsen de waarheid spreekt.

Politici die om de vijf zinnen het woordje “verantwoordelijkheid” in de mond nemen, kunnen natuurlijk niet anders dan een voorbeeld maken van Brinkhorst. Hij had allang zijn ontslag moeten krijgen – zonder wachtgeld of gouden handdruk – en een verbod om zich ooit nog op het Binnenhof te vertonen. Brinkhorst zal er niet slechter van worden, want het is duidelijk genoeg dat één of ander groot bedrijf dat voorstander is van softwarepatenten hem een zachte commissarisstoel in het vooruitzicht heeft gesteld. En de democratie is er alleen maar mee gediend, als een autocraat als Brinkhorst de zak krijgt.