Euten

Een man gaat naar een restaurant om eens lekker te dineren. Hij komt binnen, wordt naar een tafeltje geleid en krijgt een menukaart waar één vijfgangendiner op staat. De ober zegt: “Dit is wat wij serveren. Wilt u eten?”

De man kijkt vertwijfeld naar de kaart. “Nou,” zegt hij, “ik wil eigenlijk geen vijfgangendiner. Hebt u…”

“Wat?”roept de ober uit, “Maar als u niet eet, gaat u dood! Is dat soms wat u wilt?”

“Maar…”

“Of wilt u soms niet eten omdat het meubilair u niet aanstaat? Is dat het? Bent u werkelijk bereid te sterven van de honger alleen maar omdat u een hekel aan de meubels hebt? Maar het gaat helemaal niet om de meubels!”

“Eh, nee, maar…”

“Kijkt u dan, meneer! Een heerlijke ossenstaartsoep vooraf, varkenshaas met roomsaus bij het hoofdgerecht, crème brûlée als dessert… Het is een overheerlijk vijfgangendiner! En u kiest voor de hongerdood?”

“Toe, luister …”

“Uiteindelijk staat het u natuurlijk volkomen vrij, meneer, om liever te sterven dan u te goed te doen aan dit heerlijke vijfgangendiner (had ik u al gewezen op de uitstekende rode wijn die erbij geserveerd wordt?) maar kunt u dan niet op z’n minst zelf met een alternatief komen?”

“Nou…”

“Ik bedoel, u bent duidelijk niet tevreden met ons vijfgangendiner. Maar ik kan toch niet ruiken waaróm? U bent de eerste niet die ons vijfgangendiner afwijst, maar de mensen hebben er zoveel verschillende redenen voor -sommigen vinden het meubilair niet mooi, anderen eten geen eieren, weer een ander lust geen wijn- hoe kan ik er nu achter komen wat er niet goed aan is? Het is allemaal zo diffuus! Soms word ik er gewoon moedeloos van, meneer.”

Maar de bezoeker heeft zijn jas alweer aangetrokken, en hij beent zonder nog een woord te zeggen het restaurant uit.

De ober draait zich om naar zijn collega, die achter de bar glazen staat te spoelen. “Weer eentje,” zegt hij op droevige toon. Waarop zijn collega antwoordt: “Ik zei toch, we moeten de mensen niet vragen of ze willen eten. Ze weten toch niet wat goed voor ze is.”