Kanker in een zakje

Volgende week is Lowlands, en na Lowlands ga ik stoppen met roken.
Er zijn natuurlijk meer dan genoeg redenen om te stoppen. Het is duur, je gaat ervan stinken, je conditie gaat achteruit, het mag nergens meer en als je er maar lang genoeg mee doorgaat ga je d’r nog dood van ook. Eigenlijk is het een hobby van niks, dat roken.

Ik heb echter nog een reden gevonden om te roken. Ik heb ongeveer de helft van mijn leven gerookt, en het merendeel van die tijd rookte ik Van Nelle halfzware shag. Niet te licht, niet te zwaar, geen halve stammen tabaksplant erin – ik ontmoette ooit een marktonderzoekster die mij verzekerde dat Van Nelle-rokers het meest merktrouw waren en vaak hele sloffen natte tabakshaartjes meenemen op vakantie.

Ik, en al die andere Van Nelle Halfzwaar fans, zijn de afgelopen week zwaar geschoffeerd. Een of andere wetgeefteef heeft vastgesteld dat er in Nederland volk rondloopt dat denkt dat je van halfzware shag maar half zoveel kanker krijgt als van zware. En dus mag halfzware shag geen halfzwaar meer heten. Mijn blauwverpakte buddy van de afgelopen dertien jaar is omgedoopt tot het homo-erotische ‘stevige shag’.

Daar vráág je toch niet om in de winkel? “Mag ik van u een pakje Van Nelle Stevige Shag?” Als men al ooit van de term ‘halfzwaar’ afkomt, dan wordt het voortaan Van Nelle Lichtblauw, naar de kleur van het pakje. De schuld van de naamsverandering ligt natuurlijk bij Hoogervorst en consorten, maar die naam, daar is toch over vergaderd en gebrainstormd? Marktonderzoekjes gedaan? Na uren peinzen werd besloten dat termen als Stinkshag, kanker-in-een-zakje en Donkerbruine Van Nelle toch niet helemaal de juiste connotatie hadden. Ik heb jarenlang meebetaald aan het salaris van die brainstormploeg!

Stoppen met roken was nog nooit zo makkelijk.