Jeder das seine
Ik ben weer terug uit Londen! Dikke Nederlanders in het centrum, onverstaanbare immigranten in de buitenwijken. Burger King, McDonalds, reclame voor Orange en Engelstalige films in de bioscoop – je waant je in een ander land, maar niet bepaald continu. Eén ding is wel echt anders in Groot Brittanië, en dat is de televisie. In Nederland krijgt elke groep losers die kan bewijzen dat ze een groep zijn een zak geld om televisie mee te prutsen, maar aan de andere kant van het Kanaal hebben ze de BBC.
En op die BBC was een programma dat aan nieuwsachtergronden deed. Een soort Netwerk, zeg maar, maar dan niet zo tenenkrommend slecht. Het item dat ik zag ging over een besluit van de overheid om meer geld te steken in extreme sports. Skateparken, klimmuren, er komt geld en plaats voor vrij. In Nederland doen we dat ook wel, geld steken in halfpipes, maar dan vooral om te voorkomen dat die snotjochies overal in de stad gaan skaten en we iemand moeten inhuren om de bloedvlekken weg te poetsen. In Engeland doen ze het omdat die kids dan tenminste aan sport doen.
“Competetieve sporten in teamverband zijn niet iedereens cup of tea”, legde de mevrouw die het geld mocht weggeven uit: “ons doel is, dat iedereen de vorm van lichaamsbeweging kan vinden die bij hem of haar past.” Engelsen zijn de dikste mensen van Europa, dus er is werk aan de winkel.
Softbal
De mentaliteit achter het plan is prachtig. Ieder moet zìjn sport zien te vinden. Dat was toen ik nog op school zat wel anders. Urenlang gymles hebben elk respect voor lichamelijke oefening in het algemeen en gymleraren in het bijzonder vakkundig de grond ingestampt. Of je had lessen waarin je uiteindelijk nauwelijks bewoog (softbal; twee keer per uur turnen, als je goed was in mensen voor laten gaan), of je moest één of andere vernederende conditietest doen. Het zou zoveel mooier kunnen zijn.
Stel je voor dat alle sportclubs in de omgeving, die per slot van rekening op overheidssubsidie draaien, workshops moeten geven in de gymlessen. Die zullen dan om organisatorische redenen in blokuren gegeven moeten worden, maar chop-chop, de jeugd moest meer bewegen, hadden we net bedacht. Af en toe dat suffe honkbal, af en toe dat genante turnen, maar heel vaak op bezoek bij de buren!
De Marrokaanse voetbalclub geeft een training. Rotterdamse schoolkinderen leren salsa-dansen van hun Braziliaanse stadsgenoten. Freediving, aerobics, judo, cricket, boogschieten – je kan in dit land de meest uiteenlopende vormen van lichaamsbeweging doen, maar ik stond godverdomme twee keer per week met zo’n stinkende handschoen ergens op een nat grasveld te bedenken hoe ik ongemerkt mijn gymjuf zou kunnen vermoorden. Als ik op de middelbare school al had kunnen leren scuba-duiken zou mij dat een gelukkiger mens hebben gemaakt.
Laten wij één van die laatste verschillen met het Verenigd Koninkrijk overbruggen, en op een andere manier gaan nadenken over hoe we onze jeugd gaan laten bewegen. Als het werkt, mag Den Haag van mij met de publieke omroep doen wat ze willen.
En op die BBC was een programma dat aan nieuwsachtergronden deed. Een soort Netwerk, zeg maar, maar dan niet zo tenenkrommend slecht. Het item dat ik zag ging over een besluit van de overheid om meer geld te steken in extreme sports. Skateparken, klimmuren, er komt geld en plaats voor vrij. In Nederland doen we dat ook wel, geld steken in halfpipes, maar dan vooral om te voorkomen dat die snotjochies overal in de stad gaan skaten en we iemand moeten inhuren om de bloedvlekken weg te poetsen. In Engeland doen ze het omdat die kids dan tenminste aan sport doen.
“Competetieve sporten in teamverband zijn niet iedereens cup of tea”, legde de mevrouw die het geld mocht weggeven uit: “ons doel is, dat iedereen de vorm van lichaamsbeweging kan vinden die bij hem of haar past.” Engelsen zijn de dikste mensen van Europa, dus er is werk aan de winkel.
Softbal
De mentaliteit achter het plan is prachtig. Ieder moet zìjn sport zien te vinden. Dat was toen ik nog op school zat wel anders. Urenlang gymles hebben elk respect voor lichamelijke oefening in het algemeen en gymleraren in het bijzonder vakkundig de grond ingestampt. Of je had lessen waarin je uiteindelijk nauwelijks bewoog (softbal; twee keer per uur turnen, als je goed was in mensen voor laten gaan), of je moest één of andere vernederende conditietest doen. Het zou zoveel mooier kunnen zijn.
Stel je voor dat alle sportclubs in de omgeving, die per slot van rekening op overheidssubsidie draaien, workshops moeten geven in de gymlessen. Die zullen dan om organisatorische redenen in blokuren gegeven moeten worden, maar chop-chop, de jeugd moest meer bewegen, hadden we net bedacht. Af en toe dat suffe honkbal, af en toe dat genante turnen, maar heel vaak op bezoek bij de buren!
De Marrokaanse voetbalclub geeft een training. Rotterdamse schoolkinderen leren salsa-dansen van hun Braziliaanse stadsgenoten. Freediving, aerobics, judo, cricket, boogschieten – je kan in dit land de meest uiteenlopende vormen van lichaamsbeweging doen, maar ik stond godverdomme twee keer per week met zo’n stinkende handschoen ergens op een nat grasveld te bedenken hoe ik ongemerkt mijn gymjuf zou kunnen vermoorden. Als ik op de middelbare school al had kunnen leren scuba-duiken zou mij dat een gelukkiger mens hebben gemaakt.
Laten wij één van die laatste verschillen met het Verenigd Koninkrijk overbruggen, en op een andere manier gaan nadenken over hoe we onze jeugd gaan laten bewegen. Als het werkt, mag Den Haag van mij met de publieke omroep doen wat ze willen.
Geplaatst: 01:00 door Bart Braun
1 Reacties:
Mijn zusje heeft op haar school gedoken in een van haar themalessen vertelde ze me vorige week. Zij vond er niks aan. Ieder zijn ding inderdaad.
Een reactie posten
<< Home