Zorg
Het aantal zorgverzekeraars waar ik vanaf januari klant bij wil zijn, slinkt met de dag. Afgelopen Zaterdag onthulde het NRC Handelsblad dat Delta Lloyd er weinig problemen mee heeft om ruzies uit te vechten over de hoofden van verzekerden met hartproblemen. Want laten we wel zijn, wat stelt een beetje bloed aan je handen nu voor als je er iets moois voor terugkrijgt?
De ruzie is tussen de verzekeraars (want Delta Lloyd staat niet alleen) en, in dit geval, de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie (NVVC). Als cardiologen de dure bloedverdunner Plavix voorschrijven, willen de verzekeraars een hele buts gegevens waaruit zou blijken dat de patiënt inderdaad Plavix nodig heeft, in plaats van een goedkopere behandeling. De hartspecialisten (u weet wel, de mensen die ervoor doorgeleerd hebben) zien helemaal niks in een verzekeraar die zich met hun diagnose bemoeit.
We zullen er aan moeten wennen: verzekeraars die het gore lef hebben zich te bemoeien met de diagnose van mensen die specialist zijn op hun vakgebied. Het is namelijk erg lucratief om mensen die eigenlijk een duur middel nodig hebben een goedkopere variant aan te smeren. Zelfs als die variant slechter is. Natuurlijk wordt een aantal mensen dan alleen maar zieker –en duurder- op, maar bij Ford hebben ze jaren geleden al prachtige modellen verzonnen om in dergelijke situaties een financieel optimum te vinden.
Ik beschuldig Delta Lloyd er niet van dergelijke modellen te hanteren. Dat is ook niet belangrijk. Belangrijk is de vraag of een verzekeraar het zou kunnen.
Wie controleert de verzekeraars? Of moeten de burgers, in het kader van eigen verantwoordelijkheid –de schaamlap van dit kabinet- dat zelf allemaal in de gaten houden? Vergeleken met de hoeveelheid airplay die het nieuwe zorgstelsel heeft gehad in de Tweede kamer en in het nieuws, heb ik eigenlijk bar weinig gehoord over de vraag wie precies de verzekeraars controleert, en vooral hoe. Dat kan aan mij liggen, maar ik sluit niet uit dat het iets te maken heeft met een regering die denkt dat vrije markt in de praktijk precies hetzelfde werkt als het ideale model dat eerstejaars economiestudenten voorgeschoteld krijgen.
Geplaatst: 12:01 door Iknik
9 Reacties:
Dat soort modellen worden zeker gebruikt. Een vriendin van me doet niets anders dan modellen maken met kosten en baten (in levensjaren etc), en zij werkt bij het UMC.
Dat soort modellen worden ook gebruikt bij de Gezondheidsraad en dergelijke.
Maar net als economen gelukkig tegenwoordig ook leren dat modellen niets alles zeggen, hoop ik dat zij dat ook zien...
Elk product whatsoever is een afweging tussen kosten en baten. Ook jouw auto had veiliger gekund, maar dat is niet gebeurd omdat dat anders geld had gekost - de auto zou duurder worden en daarom slechter verkopen.
Ons rare systeem met verzekeringen zorgt ervoor dat nog de arts, nog de patiënt iets te maken heeft met de prijs van het geneesmiddel. Natuurlijk schrijf je dan het allerbeste voor. Stel je voor dat het er in de autobranche zo aan toe ging? Carglass zou alleen nog maar kogelvrije ruiten installeren.
...en als je vindt dat je gezondheid niet belangrjiker is dan je auto, is het nieuwe zorgstelsel dus een goed idee.
Vind je echter dat zorg net ietsiepietsie belangrijker is dan je autoruit, dan gaat de vergelijking mank.
Ik geloof dat je het punt van de vorige poster mist:
Veiligheid in auto's kost geld. Een superveilige auto verkoopt niet, want dat is een tank.
Met de zorg is het echt waar niet heel anders dan met auto's: we kunnen er oneindig veel geld inpompen om het beter te maken, maar dan is het geld op. Dat betekent dus, dat wij als samenleving, net als de mensen van Ford, afwegingen moeten maken.
Gaan we ons scheel betalen, of maken we soms de noodzakelijke bezuinigingen, ook als dat betekent dat iemand soms slechtere zorg krijgt dan hij nodig heeft. Onze samenleving heeft voor het laatste gekozen, en daarom is er geld over om jou te laten studeren.
Een chirurg zal niet gauw voor de meest economische afweging kiezen, want dat interesseert hem helemaal niets. Maar mij interesseert het wel, want ik moet verzekeringspremie betalen.
Stel je een verzekeraar voor, die zorgt dat àl zijn patienten àltijd de beste zorg krijgt die er te koop is. Daar wil jij je helemaal niet bij verzekeren, want dat kan jij niet betalen.
Je doet het met opzet, he?
Dat de staat niet ad infinitum geld in het zorgstelsel kan pompen, snap ik ook wel. Daarom is dat ook niet wat er in m'n column staat.
De vraag is niet of er keuzes gemaakt moeten worden. De vraag is: als het gaat om een voorziening die zo belangrijk is dat we vinden dat elke Nederlander er recht op heeft, moet je zoiets dan overlaten aan de markt?
Natuurlijk mogen mensen vinden dat geen enkele vorm van zorg onder die basisrechten valt, of dat auto's dat juist wel doen. Dan begint de vergelijking tussen Carglass en cardioloog erfgens op te slaan. Maar anders ben je echt appels met peren aan het vergelijken.
Als je vindt dat de zorg volledig een taak van de overheid zou moeten zijn, moet je dàt in je column schrijven.
Zo niet, dan gaat mijn vergelijking uitstekend op. Ik zei: àls wij onze auto's net zo behandelen als wij onze zorgkosten volgens jou zouden moeten behandelen - en jij merkte heel scherpzinnig op dat dat niet zo is - dan zouden wij rondrijden in gepantserderde Volvo's met kogelvrij glas. Op kosten van ons eigen belastinggeld.
Om dezelfde redenen dat bedrijven die een gepantserde Volvo met kogelvrij glas voor alle werknemers af willen trekken van de belastingen dat goed moeten kunnen verantwoorden, lijkt het mij niet meer dan redelijk dat verzekeringsmaatschappijen de prijs voor hun klanten laag proberen te houden als dat kan.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Als een verzekeraar van auto's van garages eist dat ze materiaal van inferieure kwaliteit inbouwen, dan is dat vervelend voor mensen die daar de dupe van worden. Maar vroeg of laat zullen consumenten daartegen in actie komen, en zal de verzekeraar zijn beleid moeten herzien en schadevergoedingen moeten betalen. Dat is de markt, en dat werkt.
Maar, en dit heb ik al eens gezegd: het werkt achteraf. In een boel gevallen is dat niet erg, maar wel als je een hartinfarct krijgt omdat je verzekeraar je medicijnen niet wilde vergoeden.
Overigens is autobepantsering natuurlijk beter te vergelijken met neuscorrecties dan met medicijnen voor mensen die een infarct hebben gehad. Vervang je kogelvrije pantser eens door het repareren van de remmen, en loop je verhaal dan nog eens na.
NB de verwijderde post was een dubbelpost.
Een reactie posten
<< Home