Gezellig met de trein

Met de trein reizen is reuze gezellig! Vorige maand had ik het nog over het onbeschofte NS-personeel, vandaag aandacht voor de treinreizende medemens. Treinreizigers zijn namelijk gezelligheidsmensen, die de knusheid en intermenselijkheid van het openbaar vervoer prefereren boven de kille privacy van het alleen in de file staan. Je ziet dan ook dat er vaak extra rekening wordt gehouden met de andere mensen in de coupé. Hierbij een top 5 van meevoelende meereizigers:

5. Mr Soundblaster. Offert geheel belangeloos zijn eigen gehoor op, zodat de rest van de trein mee kan genieten van de muziek in zijn I-pod. Als u wel eens vertwijfeld om u heen heeft gekeken hoe het toch kon dat u de R&B woordelijk kon verstaan zonder dat er geluid uit de NS-speakers kwam, heeft u bij hem in de trein gezeten.

4. Burger King Man. Heeft niet genoeg geld om iedereen in de trein mee te laten eten van zijn maaltijd, maar compenseert daarvoor door eten uit te zoeken dat de hele coupé blauw zet. Wie een sigaretje opsteekt in de trein wordt met Rottweilers het weiland ingejaagd, maar het verspreiden van zoetige vetwalmen is een daad van menslievendheid. Is qua mentaliteit nauw verwant aan:

3. Meneer en mevrouw Geur. Deze mensen zijn zich er prima van bewust dat mensen die zich nooit wassen een onfrisse body odour verspreiden. Daarom gaan ze elke maand een keer in bad, of ze dat zelf nu nodig vinden of niet.

2. Mevrouw Ik hoor je niet zo goed want ik zit nu in de trein. In de trein ja. Ja. Ja, mijn auto is nog steeds stuk, en nu moet ik met de trein. De boemel ja. JE MOET EVEN WAT HARDER PRATEN, IK HOOR JE SLECHT. Nee.? Laat de medereizigers graag wat meer over zich weten, en geeft zich vaak helemaal bloot. Neemt ook nog de telefoonkosten voor lief, én levert het wetenschappelijke bewijs dat een trein geen kooi van Faraday is.

1. Meneer Daklozenproject. Boze tongen beweren dat het hier gaat om bedelende junkies, maar in werkelijkheid bieden deze mensen u de kans om een warm gevoel te krijgen zonder dat u er voor hoeft om te lopen. Vraagt treinreizigers beleefd of ze iets kunnen missen voor eten van daklozen, en brengt daarmee het junkenprobleem dichter bij mensen die daar natuurlijk op zaten te wachten toen ze de trein in stapten.