It matters!

De tijd dat ik fanatiek Metallica-fan was, ligt gelukkig ver achter mij. Toch ben ik vandaag hevig op mijn ziel getrapt. In de plaatselijke supermarkt klonk een R&B-versie van Nothing Else Matters. Geen heel bijzonder lied, niet eens het allerbeste van Metallica, maar heej, ik was toen puber, en wat ze in je puberteit doen is belangrijk.

Ik was net een klein beetje over mijn fanatieke R&B-haat heen: acts als Jill Scott en Zero 7 hebben zich zelfs in mijn .mp3-collectie weten te wurmen. Maar dìt nummer wakkerde in mij een onbedwingbare neiging tot lynchpartijen en volksgerichten aan. De fantasieloze muzikale achtergrond, het volkomen misplaatste oooaoohehooehooo dat die meisjes doen om te laten horen dat ze kunnen jongleren met hun stem. Het achteloos rippen, verkrachten en prostitueren van een nummer, je zou als originele artiest het recht moeten hebben het te verbieden.

Ik verdom het om de artiest te googlen, want die hit op hun website is al meer aandacht dan ze verdienen. Ik durf echter te wedden dat ze uit Amerika komen. Als je in Amerika een mens in stukjes snijdt, weer aan elkaar naait en vervolgens met elektronische stimulatie laat bewegen, zetten ze je - terecht - op de elektrische stoel. Als je dit met een stuk kunst doet, heet het ineens artistieke vrijheid en word je rijk.

Metallica leerde zich de afgelopen jaren kennen als fanatiek bestrijders van illegale muziekdownloads. Zouden ze ook zo principieel zijn als het gaat om een morele misdaad waar zij juist geld aan verdienen? James Hetfield is berucht redneck en verzamelaar van vuurwapens. Het moet voor hem mogelijk zijn om in de buurt van die rippende R&B-sletjes te komen. Zou hij?