Arbeid maakt vrij

Terwijl hij met zijn linkerhand een blikje Bavaria vasthoud, probeert hij met zijn rechterhand zijn lul zo te sturen dat hij al wildplassend de muur van de stationstunnel raakt. Dat lukt hem maar ten dele, maar dat mag de pret niet drukken; het is immers koninginnedag. Zijn Brabants accent en verregaande dronkenschap verkankeren de helft van alle klinkers, maar hij pers de eerste vier woorden van het Wilhelmus eruit. "Jooooden!" antwoordt een kaalgeschoren jongeman naast mij. Ook hij heeft een blikje Bavaria, dat mee omhoogzwaait in een Hitlergroet. "Johoden!" antwoord de wildplasser vrolijk. Een meisje met een rokje van tien centimeter en oranje panty's kijkt mij streng aan, waarschijnlijk op zoek naar tekenen van Jodendom.

Het is mij elk jaar weer een raadsel waarom het koninklijk huis haar naam wil verbinden aan deze feestdag. Een hardnekkig gerucht is dat het iets te maken heeft met de Dag van de Arbeid. Daar doen we in Nederland niet aan, want koninginnedag ligt er vlak voor.

Nou houd ik mij graag verre van links gepeupel in het algemeen en Bolsjewistische artefacten in het bijzonder, maar eigenlijk is een Dag van de Arbeid een goede zaak die meer aandacht verdient. De bittere ontberingen van de vroeg-industriële arbeiders, en hun daaropvolgende emancipatie hebben een gigantische invloed gehad op de wereld - aanmerkelijk groter dan die van het Nederlands koningshuis, om maar eens wat te noemen.

Ik stel daarom voor dat we de Dag van de Arbeid met meer égards gaan behandelen in Nederland. Niet door vrij te nemen, zoals onze buurlanden, want vrij zijn op de Dag van de Arbeid is natuurlijk een contradictio in terminis.

Voortaan gaan we allemaal op de eerste zondag van mei naar ons werk. Op dagen dat de eerste zondag van mei direct na koningennedag valt, schaffen we koninginnedag af. De dodenherdenking op 4 mei houden we er echter in, speciaal voor mijn nieuwe vrienden in Eindhoven.