Vertrouwen

Het vreemdste aan de groep mensen die sinds kort van de daken schreeuwt dat stemcomputers niet te vertrouwen zijn, is dat hij er nu pas is. In de meeste Nederlandse steden wordt al jaren gestemd met de machines van Nedap. En het grote nadeel van de manier waarop onze stemcomputers werken, is ook niet nieuw.

Moeten we bang zijn dat het CDA alleen maar in de Kamer zit vanwege een bug in de stemsoftware? Dat onze verkiezingen jarenlang zijn gemanipuleerd door kwaadwillende hackers? Of dat de mensen van Nedap een dealtje hebben met de VVD? Vast niet. Maar het zou toch leuk zijn als we de verkiezingsuitslag konden controleren.

En dat kan niet. De software op de stemcomputers is closed source (het is geen geheim dat de Nederlandse overheid een hekel heeft aan programma’s waarvan de broncode openbaar is) maar ook een open source programma zou de oplossing niet zijn: behalve de techneuten van de Nedap kan niemand controleren of de software die op de machine geïnstalleerd is de legitieme stemprogrammatuur is, of een virtuele fruitmachine.

De mensen van Wij Vertrouwen Stemcomputers Niet kiezen voor een vrij rigoureuze oplossing: weg met de apparaten, en gewoon weer stemmen met papier en potlood. Maar dat is toch een beetje als terugverlangen naar de ruilhandel omdat je pinautomaten niet vertrouwt. Het moet simpeler kunnen.

Bijvoorbeeld met een plexiglas buis: op het moment dat je de stemknop indrukt, print de stemmachine een bonnetje uit waarop staat op wie je zojuist hebt gestemd. Dit bonnetje valt in de buis (want je mag er natuurlijk niet bij kunnen) en als daar inderdaad de naam op staat van degene waar jij zojuist op hebt gestemd, druk je op een knop en valt het ding in een afgesloten bus. En voila, de uitslag kan gecontroleerd worden door iedereen die kan lezen en tellen.

Eigenlijk is het zo logisch, dat je het verdacht zou kunnen noemen dat de Nedap zoiets in eerste instantie niet in de stemcomputers heeft ingebouwd…