17 augustus 2006

Kassa

Ik ben aan de beurt bij de kassa. Het kassameisje lijkt het niet door te hebben.
'Goedenavond', zeg ik.
Langzaam haalt ze mijn Lowlands-overlevingspakket langs de pieper.
Eva, heet ze, volgens haar naambadge. Een achternaam is niet nodig, blijkbaar. Vroeger heette Eva's functie 'kassajuffrouw', tegenwoordig zijn het kassameisjes. Je merkt het verschil.

Ze is klaar met piepen. Glazig staart ze voor zich uit.
'Dat is dan zeventien euro éénentwintig', lees ik voor. Iemand moet haar toch het goede voorbeeld geven?
Even draait ze zich om naar haar collega. Ze lachen niet naar elkaar, en zeggen niets.

'Dat wil ik graag pinnen.'
Stilte.
'Nee hoor, de bon hoef ik niet.'
Stilte, glazige blik.
'Prettige avond verder', volhard ik.
De volgende klant is al aan de beurt. Hij probeert niet eens meer om 'Goedenavond' te zeggen. Hij komt hier blijkbaar vaker.

Over drie weken ga ik verhuizen. Mijn nieuwe buurtsuper heeft ombemande robotkassa's, waar je alles zelf mag doen. Een hele vooruitgang.

3 Reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Merel Roze? Wat doe jij hier?

17 augustus 2006 om 11:29  
Anonymous Anoniem zei...

Uitstekend,

Een slaaf hoort zich zo onopvallend mogelijk te gedragen. Typisch voor de omhoog gevallen bourgeoisie dat zij hier niet mee om kan gaan.

Oh ja, als je sociale interactie wilt, moet je naar de hoeren, niet naar AH.

17 augustus 2006 om 11:43  
Anonymous Anoniem zei...

Elk kassameisje piept zoals ze gebekt is, blijkbaar.

Ik ben ook helemaal klaar met piepen, piepen is echt 2005.

17 augustus 2006 om 11:49  

Een reactie posten

<< Home