UPC en het Brein

Goed nieuws voor klanten van UPC: het bedrijf verstrekt alleen persoonsgegevens aan de Brein als er sprake is van “zorgvuldig administratief onderzoek”. Mensen hoeven dus niet bang te zijn dat hun privacy wordt geschonden zonder dat de provider en de muziekwaakhond in een achterkamertje overleg hebben gepleegd. Tussenkomst van de rechter? Niet nodig, natuurlijk. Wat kan die nu helemaal dat twee bedrijven niet onderling kunnen regelen?

Omdat internetproviders banger zijn voor rechtzaken dan voor weglopende klanten, regelen ze zaken meestal onderling met de belangenvereniging van platenmaatschappijen. Die stuurt een lijstje op met IP-adressen, en de provider stuurt een lijstje met de namen die daar bijhoren terug. Soms met wat gesputter, maar zelden weigert de provider botweg de gegevens te verstrekken zolang Brein geen dwangbevel heeft.

Moeten we vraagtekens zetten bij het “zorgvuldige administratief onderzoek” dat volgens UPC is gedaan? Niet per se, al geeft de reputatie van het bedrijf te denken. Het probleem zit hem in het feit dat een bedrijf vindt dat het zoiets zelf wel kan bepalen. Alsof het de enige eigenaar is van de privacygevoelige informatie van zijn gebruikers.

XS4All, de provider die in de regel wél zorgvuldig omgaat met persoonsgegevens (wat natuurlijk een belangrijk onderdeel is van het corporate image van het bedrijf) is om die reden stinkend duur. Alleen maar omdat het zichzelf en piratenjagers niet boven de wet plaatst. Als een supermarkt die duur is omdat hij zich, in tegenstelling tot de concurrenten, aan de warenwet houdt.

Als Brein kan bewijzen dat een bepaald IP-adres zich schuldig maakt aan piraterij, dan kan het met die bewijzen naar justitie stappen en aangifte doen. Zo hoort het, en met reden: Brein is een belangenvereniging van bedrijven, en hoewel het dolgraag opsporingsbevoegdheid wil, heeft het die godzijdank nog niet. Bedrijven horen niet voor rechter te spelen, zelfs niet als het gaat om gruwelijke misdaden als het verspreiden van MP3’tjes.