In Memoriam

Elk jaar weer volg ik de uitreiking van de Nobelprijs voor literatuur met een satanisch genoegen. De winnaar doet er niet toe, dat is altijd één of ander onbekend politiek correct figuur. Het gaat hem erom dat Harry Mulisch hem niet wint, en wat dat betreft is het tot nu toe elk jaar raak.

De Nobelprijs wordt alleen uitgereikt aan de schrijvers van grote-mensen-boeken, anders was Nederland allang behangen met die dingen. Onze literatuur stelt geen zak voor, maar onze kinderboekenschrijvers behoren tot de wereldtop.

Het probleem is wel dat als het Nobelprijscommitee de omslag nog wil maken, ze op moeten schieten. Thea Beckman en Annie M.G. Schmidt zijn al dood, Dick Bruna is al 79. En nou is ook nog eens Paul Biegel dood.

Ik heb als kind alles van Biegel gelezen dat de dorpsbieb maar aan kon slepen. Ook als volwassene heb ik nog steeds een voorkeur voor Biegel-achtige verhalen, waarin verhalende durf en rijkdom hand in hand gaan met fantasie en een vlotte pen. Als de grote-mensen-boekenschrijvers dat nou ook eens doen, wint Nederland misschien nog wel eens die Nobelprijs.