Weg met de walvis!

Stel dat twee kilo walvis één kilo eetbaar walvissenvlees oplevert. Dan heeft volgens een snelle rekensom IJsland volgend jaar genoeg walvisvlees om elke IJslander één keer per week walvis te laten eten.

Als IJslanders net zo dol zijn op walvis als Japanners, dan krijgen ze dat nooit op. Doorverkopen aan andere landen zal moeilijk worden, want IJsland heeft in 2000 het CITES-verdrag getekend, waarin ze plechtig beloofden om mensen die dat doen te bestraffen.

Walvisvaart is natuurlijk een lovenswaardige, eervolle bezigheid, en het wordt hoog tijd dat Nederland eraan mee gaat doen. Maar waarom wil IJsland nou per sé jagen op de gewone vinvis?

Dat beest is de meest bejaagde walvissoort aller tijden, geldt nog steeds als bedreigd, en ze zijn zo verschrikkelijk groot dat die negen vinvissen die IJsland zegt te gaan vangen waarschijnlijk al niet opkomen. Je krijgt gezeik van Greenpeace en ander hippievolk, die anderhalve walvistoerist die naar het eiland komt blijft nu weg. Kunnen ze fijn naar Noorwegen.

Het sop lijkt, kortom, de kool niet waard. Je zou gaan denken dat ze in IJsland gewoon een hekel hebben aan walvissen.