De ergste straf

De Iraakse rechter kan de slaap niet vatten. In januari zal hij moeten beslissen over de vraag of Saddam mag blijven leven of niet. Als je in een land woont waar de doodstraf nog bestaat; hoe kan je die dan nièt opleggen aan Hoessein?

Plotseling verschijnt de geest van Franz Kafka aan zijn bed. In helder Irakees schetst hij een droombeeld.

Elke dag, voor de rest van zijn leven, staat Saddam Hoessein terecht. Voor het uitroeien van Koerden. Voor de inval van Koeweit. Voor de 68 zogenaamde verraders die hij liet doodmartelen. Voor de dure prullen die hij kocht terwijl zijn bevolking geen geld had voor medicijnen toen Irak onder embargo lag.

Voor het dynamietvissen dat hij in zijn jeugd deed. Voor het uitmoorden van Shi’ieten. Telkens dezelfde vragen: waarom deed u dit? Had u ook anders kunnen doen? Waarom noemde u uzelf een ‘streng doch rechtvaardig heerser’, als het tegendeel zo sterk uit uw handelen blijkt? Kon u de gevolgen van dit besluit overzien? Zo ja, waarom, waarom, waarom?
Als hij lang genoeg leeft staan er vast nog wat boetes open voor te hard rijden of het niet op tijd terugbrengen van bibliotheekboeken. Levenslang rechtvaardiging, levenslang verantwoording. De doodstraf is er niets bij.