Gastcolumn: Ouwe Lulisl

Terug van weggeweest: Kevin. Hij draagt tegenwoordig pakken, en dat is natuurlijk het begin van het einde - maar hij weet het van zichzelf:

Afgelopen dinsdag, bij de sneak preview, werd het pas echt duidelijk. Minder mensen op straat, plek in de fietsenstalling, korte fileberichten: het is weer vakantietijd. Alhoewel Kerst voor mijn gevoel net pas geweest is, vinden de scholen het blijkbaar alweer tijd voor een vakantie, tenslotte moeten leraren genoeg doen op die 180 dagen per jaar die ze moeten werken.

Helaas bevond ik me dus op die avond in een bioscoopzaal met heel veel tieners. Als het vakantietijd is, mogen ze namelijk wel tot middernacht opblijven, net zoals ‘andere’ volwassen. Zodoende verstoren ze mijn bioscoopbezoek, maar ook mijn vaste stapplek Tivoli verjongert op een vakantiedonderdag plots van 20 naar 16 jaar.

Ik ben me de laatste tijd wat ouder gaan voelen. Donderdag-Tivoli is niet meer voor mij weggelegd, ik plak geen ‘isl’ achter worden, ben daarom niet meer hipisl. De eerste grijze haren zijn schijnbaar gespot - en ik had al inhammen. Eigenlijk maakt het me de laatste tijd allemaal niet meer zo veel uit, maar toch zet het je af en toe aan het denken.

Begin deze maand sprak een meisje van 18 en vroeg haar of iedereen op de middelbare school een mobieltje heeft. Voor de jongeren onder ons: toen ik op de middelbare school zat, had je mobiele telefoons die je met een bakkie (zoek maar op wikipedia wat dat is) kon afluisteren en je had alleen bereik in café’s die gemarkeerd waren met een PTT sticker, zoiets als KPN WiFi hotspots van tegenwoordig. Het antwoord was dat zij zelf ‘pas’ op haar 13e een mobieltje had ‘genomen’. Ik heb maar niet gevraagd wat ze met het ding deed, want waar halen tieners geld vandaan voor beltegoed? Dat gaat toch al naar de Smirnoff toe?

De sneak preview liet een film over de Stasi zien.

Na de pauze was de bioscoopzaal erg leeg, de gemiddelde leeftijd lag opeens zo’n tien jaar hoger dan voor de pauze. Ik vroeg me af of het ermee te maken had de ‘andere’ volwassen nooit geleefd hebben in een tijd dat de DDR bestond. Ze hebben nooit guldens verdiend met werk en weten ook niet wat marken zijn. Of moesten ze misschien toch om middernacht thuis zijn?