Klimaatpraat

Bij deze een plechtige belofte: dit wordt mijn allerlaatste column over het broeikaseffect dit jaar. U bent het onderwerp, net als ik, helemaal zat. Wat er ook gebeurt, het zal liggen aan het klimaat. Beesten uitgestorven? Klimaat. Beesten erbij: ook het klimaat. Zelfs als èlke bewering klopt, zal het mij inmiddels aan mijn harige achterwerk roesten. De klimaatpraat komt me de strot uit.

En dat komt omdat ik steeds sterker begin te vermoeden dat iedereen die meent dat hij wat verstandigs over het klimaat te zeggen heeft, zich vergist.
Het IPCC-rapport, dat iedereen blijkbaar al gelezen heeft, is geschreven door verstandige mensen die hard hun best hebben gedaan. Voor deze editie is slechts één wetenschapper is er uitgekickt omdat hij de conclusies onzin vond. Aan de andere kant, als het IPCC zou uitrekenen dat het klimaat verandert zonder menselijke inmenging, zouden ze zichzelf werkeloos maken.

Ook onder de klimaatsceptici zijn verstandige mensen, integere wetenschappers die het beste met de mensheid voorhebben. Voor hun mening dient plaats te zijn, maar niet bij mij want ik ben het klimaatdebat helemaal zat.

Als er één voorspelling over hoe het klimaat er over vijftig jaar uitziet klopt, dan zal dat meer geluk dan wijsheid zijn. De mensheid is amper in staat om te voorspellen hoe het weer er volgende week uit zal zien, klimaten over vijftig jaar zijn nog veel ergere chaotische systemen. Teveel onvoorspelbaarheid, teveel unknown unknowns. Het IPCC weet het niet. Salomon Kroonenberg weet het niet. Al Gore weet het niet en Simon Rozendaal weet het al helemaal niet.
Met een beetje mazzel krijgen ze allemaal ongelijk.