Bioblog: nee, natuurlijk niet

Wat hebben homo’s, vegetariërs, abortus, huisdieren en natuurbeheer gemeen? Er zijn nogal wat mensen die het onnatuurlijk vinden.

Het mooie van dat woord is dat het negatief klinkt: bij de natuur denken we aan bossen, heidevelden en oceanen, aan sereniteit en balans. De Westerse wereld mag dan niet meer zo religieus zijn als hij ooit was, sommige denkbeelden zitten vastgekaasd in ons collectieve bewustzijn. Bijvoorbeeld het idee dat de wereld vroeger een paradijselijk oord was, totdat de mens kwam er een bende van maakte.

Maar die scheiding is kunstmatig. Ten eerste zijn er tientallen miljarden vroegers, en niet eentje, en ten tweede is er maar één constante in de geschiedenis van onze planeet: verandering. Bovendien zijn mensen net zozeer het product van ‘de natuur’ als ieder ander organisme op Aarde. Het begrip ‘onnatuurlijk’ is door ons bedacht om een onderscheid te maken tussen dingen die door ons zijn gemaakt en dingen die dat niet zijn. Een handig woord om in je vocabulaire te hebben, maar niet meer dan dat, want uiteindelijk is al het ‘onnatuurlijke’ ook gewoon ‘natuurlijk’.

De zin ‘het is goed, want het is natuurlijk’ is te vertalen als ‘het is goed, want het hoort zo’. Mensen die ergens tegen zijn omdat het onnatuurlijk zou zijn, zeggen eigenlijk: ‘Ik ben er tegen, want ik vind dat het niet zo hoort.’ Conservatisme, wordt zoiets ook wel genoemd.

Maak kennis met Knut, een ijsberenjong in de dierentuin van Berlijn. Hij werd geboren in december 2006, verstoten door zijn moeder en vervolgens grootgebracht door een oppasser. Een schande, vond dierenrechtenactivist Frank Albrecht, omdat het dier veel te afhankelijk zou worden van mensen. En dat is natuurlijk onnatuurlijk. En een schending van de dierenrechten bovendien.

Blijkbaar hebben beesten het onvervreemdbare recht om te leven op een manier die mensen als ‘natuurlijk’ beschouwen. Niet omdat een ijsbeer gelukkiger is als hij over een poolvlakte zwerft (want er is helemaal geen aanleiding om te denken dat dat zo is) maar omdat dierenrechtenactivisten er gelukkiger van worden. Net als alle conservatieven willen ze namelijk niets liever dan een wereld die overeenstemt met hun onwrikbare ideaalbeeld.