Bioblog: CITES

Deze week beginnen in Den Haag de onderhandelingen over de zaagrog. De internationale overlegclub over handel in bedreigde dieren, CITES, komt weer bij elkaar. Jij mag thuis geen biljartballen van ivoor, barkrukken met walvispikkenleer of erectiepillen van neushoornhoorn, en dat is allemaal vanwege CITES.

De grote vraag is hoe blij de zaagrog ermee moet zijn.

In de Nature van deze week leggen ze uit dat CITES een hoop nare bij-effecten heeft. Als aangekondigd wordt dat een soort beschermd gaat worden, grabbelen de stropers snel alles bij elkaar terwijl het nog mag. De helft van de populatie, in het geval van een schildpadje.

Nà het verbod is stropen nog interessanter, want dan gaat de prijs omhoog. En als je het verbod eenmaal hebt ingevoerd, kom je er ook niet meer vanaf: elke aankondiging dat ivoorhandel misschien gedoogd gaat worden, leidt tot meer stroop, omdat de stropers bang zijn dat de prijzen instorten.

Die beesten kweken op boerderijen (in China heb je tijgerfarms!) werkt ook niet. Dan creëer je een legale markt, waar een uit het wild gestroopte tijgerpik niet meer opvalt.

Kortom: moeilijke problematiek, en ze gaan er niet uitkomen in Den Haag.

Er zijn maar twee echte oplossingen. Allereerst is er technologie. Viagra is goedkoper dan neushoornhoorn, en heeft als voordeel dat het ook nog eens wèrkt. De andere oplossing is nog moeilijker: mensen duidelijk maken dat je een eikel van de eerste orde bent als je prullaria van wilde beesten wilt, zeldzame hagedissen als huisdier moet, of gorillabiefstuk en paling eet.

Het welzijn van de zaagrog hangt dus af van menselijk verstand en goede wil. Het arme beest.