Een beter milieu?

Wat zouden de miljoenen mensen die afgelopen zaterdag bij een Live Earth optreden waren, nu aan het doen zijn? Zouden ze spaarlampen aan het kopen zijn? Zouden ze vandaag met het openbaar vervoer of met de fiets naar het werk zijn gegaan, in plaats van, zoals gewoonlijk, met de auto? Of zouden ze oprecht van mening zijn dat de wereld gered wordt als er maar genoeg mensen naar een concert gaan?

Het is vooral bedoeld om de politiek wakker te schudden, was een veelgehoorde kreet. Gelul, natuurlijk: politici wakker schudden doe je in het stemhokje. Bovendien wekt het de suggestie dat je voor milieu kunt zijn zonder er zelf iets aan te doen. Met de overheid als moeder die de troep achter je kont opruimt.

Natuurlijk is milieu óók een zaak van de overheid. Je kunt klimaatbewust bezig zijn tot je een ons weegt, als er vervolgens een kolencentrale gebouwd gaat worden op de Maasvlakte heeft het natuurlijk allemaal geen zin. En het voelt ook zo sukkelig: de brave burgerzin predikende regering, die jubelt dat we moeten samenwerken samen spelen, die goedkeurend knikt als burgers de televisie niet op standby laten staan, die meende er al die tijd geen ruk van. En toch zijn we er met open ogen ingetuind.

Live Earth was het summum van slacktivism. Natuurlijk, het is prima als iemand ineens beseft dat er ook zoiets is als milieu. Maar het feit dat zo’n groot evenement zo’n succes kon worden toont aan dat dat stadium allang gepasseerd is.

Dan nog is het me honderd keer liever dat mensen sjmieren over het broeikaseffect dan dat ze jammeren over moslimfundamentalisme. En milieu zou wel eens het nieuwe terrorisme kunnen zijn.